ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Intensive Love : Chapter 2
' INTENSIVE LOVE '
Chapter 2
Seongwoo 's Part
"ุออูรับ ... ุแเนียลยัไม่ไ้ทานอะไรเลยนะรับ" ทันทีที่ผมเินเ้ามาในบ้านับฮยออบ มินฮยอนลูน้อนสนิท็ล่าวับผมทันที
"หึ! แเนียลมันฟ้อนายหรือไ" ผมถาม
"เปล่ารับนาย แ่ท่าทาุแเนียลเาะหิวมาเลยนะรับ"
"แเนียล ือใรหรอรับ"ฮยออบหันมาถาม
"อ่อ แเนียลแ่หมาอนสวนหลับ้านน่ะรับ อย่าไปสนใเลย"ผมว่าปั
"หรอรับ ไม่ยัะรู้ว่าบ้านพี่ออูมีหมา้วย"
"รับเ็ี ไปรอในห้อ่อนนะ เี๋ยวเรามาทาน้าวเย็น้วยัน" ผมรอให้ฮยออบเินลับาไป ่อนะหันมาหาเ้าลูน้อนเิม
"มันะายหรือยั"ผมเท้าสะเอวถาม
"ยะ ยัรับนายแ่ว่า..."
"ไปให้พ้นหน้า รำา!"เสียะโนัึ้น ผมพูบ พลาเินเ้าห้อทำาน ่อนะทิ้ายลบนเ้าอี้ัวให่ ผมว้ามือไปหยิบรูบิเินิ้นเล็ึ้นมาหมุนเล่น
เวลาอยู่เียบๆผมมัะทำลายวามิที่มันสื่อถึแเนียล้วยวิธีนี้ประำ แ่วันนี้เ้าเ็นั่นเิเรื่อมาึ้นมาเสียอย่านั้น
เร้ !
ผมเวี้ยรูบิใส่ำแพ นมันแเป็นเสี่ยๆ ผมอยา ... อยาะทำให้ไอ้เ็นั่นมันแหลามือไปะ บอแล้วแท้ๆว่าอย่าทำัววุ่นวาย มีปัหา
"หึ...! สันานโรเห้ามันไม่ทิ้หาริๆ"
๊อๆ
"พี่ออูรับ เสียอะไรแรับ เป็นอะไรหรือเปล่า"เสียฮยออบัึ้น ผมหลุออาภวั์แห่วามเลียแ้น ่อนะเินไปบิลอนประูเพื่อเอหน้าฮยออบ
"เปล่ารับ แ่แ้วหล่นนิหน่อยน่ะ เี๋ยวพี่ใ้ให้แม่บ้านมาเ็บล่ะัน"
"ไปทาน้าวันเถอะรับ ผมหิวแล้ว"ฮยออบพู้วยวามทะเล้น ผมเผลอยิ้มามอย่าอไม่ไ้ ้อมือเล็ว้ามือผมแล้วเินนำหน้าไป
"พี่ออูรับ อบุนะรับที่วันนี้พาไปื้อเสื้อผ้าใหม่ๆหลายุเลย" ฮยออบพูในะที่เราำลัทาน้าวันอยู่
"ไม่เป็นไรหรอ เพื่อวิามินอพี่ พี่ให้ไ้หมแหล่ะรับ"ผมว่าพลาเอื้อมไปับปลายมืออนรหน้า เวลาที่ฮยออบเินมันูน่ารัริๆ
"อ่ะเอ่อ..."
ร่าโปร่รหน้าัมือลับอย่ารวเร็ว ผมเอ็เผลอล่วเินน้อเินไป
"พี่ออูผมว่าผมอิ่มแล้ว ผมอยาไปูหนั้าบนแล้วรับ"
"ไ้สิ ั้นฮยออบึ้นไปรอ้าบนเลยนะเี๋ยวพี่ามึ้นไป"ผมบอ ่อนะหันไปหาแฮวาน พ่อบ้านที่ยืนอยู่ไม่ไล
"แฮวาน ันฝาเอา้าวแะหรี่ที่ฮยออบินเหลือไว้ไปให้แเนียล้วยสิ"
"มันะีหรอรับ นั่นมันอเหลือนะรับ..."แฮวานแย้
"อย่าพูมา ทำามที่ันบอ็พอ นอย่ามันมีสิทธิินเท่านี้็ีถมไปแล้ว"
หึ... อที่เหลือาฮยออบนั่นแหล่ะีที่สุแล้ว นายนั่นไม่มีวันไ้ินอีๆาผมหรอ อย่าลืมสิว่าแเนียลน่ะ ไม่ใ่นาเอ
และ ไม่มีวันเป็น ....
23.45 นาฬิา
หลัาที่ผมนัู่หนัับฮยออบเสร็ เ้าัว็อไปอาบน้ำ ส่วนผมเอ็ไปอาบอีห้อหนึ่
สายน้ำาฝับัวที่ไหลลมาปะทะร่า ทำให้ผมนึถึใรบานที่ถูอำไว้้วยบ่วอผม ัแเนียล ... ผมสะบัหัวไล่วามิพรรนั้นออ ่อนะรีบำระล้าร่าาย แล้วแ่าย้วยุสบายๆเรียมเ้านอน
"ฮยออบ เราอ่านอะไรอยู่หรอรับ...?"ผมถาม เมื่อเินเ้ามา็พบร่าโปร่นอนอ่านหนัสืออย่าใใ่อ
"อ๋อ าร์ูนน่ะรับ อนนี้ผม็รู้สึ่วแล้ว้วย ... หาว" ฮยออบว่าพลายี้าัวเีย
ผม่อยๆลานึ้นมาบนเีย มือเอื้อมไปปิโมไฟหัวเีย อนนี้ทั้ห้ออยู่ในวามมืผมไ้ยินเสียลมหายใเ้าออเ้าน้าายผมอย่าี ร่าทั้สอ ุายอยู่ในผ้านวมผืนให่ วามอบอุ่นที่ผมและฮยออบมีให้ัน มันทำให้ผมอยาะอเาไว้ให้แน่น
"อื้อ..." ผม่อยๆสอแนไปโอบอฮยออบ มูโ่สูมลิ่นหอมอไรผม มัน่ามีวามสุเหลือเินเมื่อฮยออบส่เสียออมาเบาๆเหมือนลูสุนั
ผมไม่อยาที่ะืนใ หรือ ทำอะไรที่มันเินเลยไปมาว่านี้ับฮยออบ เายัูไร้เียสาับเรื่ออย่าว่า ผม้อารให้วามสัมพันธ์อเราสอน่อยเป็น่อยไป แ่ไ้นอนอน้าๆ และ เ้าสู่ห้วนิทราไปพร้อมัน แ่นี้็มีวามสุสำหรับผมแล้ว
แล้วถ้าผมมีวาม้อารเมื่อไหร่น่ะหรอ ....
' ั แเนียล '
ือำที่ผมะพูออมายัไล่ะ
07.30 นาฬิา
ผมลืมาึ้นมา ไม่พบน้าายแล้ว ผม่อยๆลุาเีย และ เินลมา้าล่า เห็นฮยออบำลั่วยพวแม่บ้านยสำรับอาหารเ้าอยู่ รอยยิ้มสใสแ้มบนใบหน้าหวาน เล้าับอริยาบทอันแ่มใส
ทันในั้นหาาผมเห็นพ่อบ้านแฮวาน เินมาอย่าใร้อน
"ุายรับ ... ผมว่าเราใหุ้หมอมาูอาารอุแเนียลีว่าไหมรับ..."
ผมหัวเสียทันทีที่ไ้ยินื่อนั้น
"ทำไมอะไรๆ็มีแ่ื่อแเนียล ....!"
"เมื่อวาน็ไอ้มินฮยอนไ วันนี้็นาย ... ห่วมันมานัหรือไ!"
ผมะอลั่น
"อ่ะ เอ่อ เมื่อวานทีุ่ายให้ผมเอา้าวไปใหุ้แเนียล แผลามัวเามันให่มาเลยนะรับ ผมลัวว่าะิเื้อแล้วมันะลุลามไปันให่" แฮวานพยายามที่ะอธิบาย
"เี๋ยวันไปูอาารมันเอ ัแเนียละายไม่ไ้ ถ้าาย ้อาย้วยน้ำมืออันเอเท่านั้น" ผมหันไปพูับแฮวาน ายาวรีบ้าวเินไปยัเรือนเล็ ผมรีบไุแอย่าร้อนรน ไม่ใ่เพราะผมห่วใยลัวว่าน้าในะเป็นอะไร
แ่เป็นเพราะผมอยารีบเ้าไปูร่าอันน่าสมเพ อแเนียลยัไันล่ะ ...
"น้อแเนียลรับ ... เป็นอะไรไหนให้พีู่ิ" ผมนั่ย่อล พู้วยน้ำเสียนิ่ๆ พร้อมทั้ระุยิ้มมุมปา พลาเอื้อมมือไปับ้อเท้าเพื่อูแผล
แเนียลระาาลับอย่าอัโนมัิ แ่ผม็ึเอาไว้ ่อนะออแรบีบที่้อเท้านรหน้าอย่าแร นเสียสะอื้นเล็ลอออมา
"....ล้ามานะที่ัาหนีัน"ผมัฟันรอ
"ปล่อยผมเถอะ ... อย่าทำผมอี อร้อ" ร่ารหน้าผมัวสั่นเทิ้ม มือสอ้ายมาพนมอ้อนวอน
"ฮึ ... พี่รับผมเ็บแล้ว"
"แผลให่ีนิ่ อยาให้หมอมารวมั้ย...?"
"ไม่ ไม่รับ ไม่้อ ... อย่าทำอะไรผมมาว่านี้เลย" ผมเห็นนรหน้าร่าายสั่นเทิ้ม สายาล่อแล่ อย่าหวาลัว ูๆแล้วน่าสมเพะมั
"หึ ! อยาายั้นหรอ ถ้าแผลิเื้อึ้นมาะทำยัไ" ผมเลิิ้วถาม
"...ปล่อยให้ผมายเลยรับ ไ้โปรให้ผมายเลย" น้ำใสๆไหลออมาาวา ผม่อยเอื้อมมือไปปามันออ มือหนา่อยๆลระับลมา สัมผัสริมฝีปาแ ลำอ ทุๆส่วนที่ผมไ้ทิ้ร่อรอยไว้
แ่ัแเนียล ลับูเรลัวสัมผัสที่ผมส่ให้
"นายะายไม่ไ้ัแเนียล ... "
"....ฮือ..ฮึ"
"ถ้านายะาย ็้อายาอันเท่านั้น ำไว้"
ว่าบ พลาูบลบนริมฝีปาแอร่ารหน้า ผมอยาะทำมาว่านี้้วย้ำ เวลาที่แเนียลหวาลัว ร้อไห้
พวนี้แหล่ะ เป็นสิ่ยั่วเย้าอารม์ิบเถื่อนในัวผมไ้ีนั
To Be Continued
อบุรีเอร์ทุนมาๆน้าาา อย่าลืมิามันน้า อิพี่อ๋มันเลว
ใบ้นินึ อยาะบอว่าอิพี่อ๋มันมีวามหลั่ะ ริๆไม่เลว แ่เพราะอะไรรอิามนะะ รับรอว่าหัมุม หััร๊อบ ั แร๊บ แน่นอน่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น