คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 480 words
“พี่แบฮยอน..
เ็บ้นหน่อย”
“อะไรอย่ามามั่ว
นี่ยืนเยๆ”
ยัะเถียันอีนเรา
“ยืนเอา้นเบียนำลัอ่านหนัสืออยู่มันบาปนะรับ”
ผมำลัพยายาม่อับัวหนัสือพร้อมยับแว่นสายาเมื่อพบว่าำลัถูไล่้อนให้นมุม้วยน้านหลั
“ป่าวเลย
ป่าวั้ใ ห้อนี้มีแ่นี ไม่มีหรอนบาป”
“พี่อย่าวนผมี่
ผมิเลไม่ออแล้ว”
มือที่้อำินสอำ้อเลื่อนลมาำมือนรเป้าัวเอไว้่อน
เหมือนผมุเาเท่าไหร่็ยิ่ถูเอาแ่ใ้วยารบีบมันเบาๆลูบมันวนๆ้วยนิ้วเรียวอัวแบฮยอนเอ
“ไม่ไ้วนสัหน่อย
แ่ทสอบสมาธิ” แล้วมือนิ่ม็ละออไปแบบไร้เยื่อใย ผมเอี้ยวหลัไปมอนัวเล็เินสะบั้นไปนั่ที่ปลายเีย
“ผมมีสอบเ้านะ”
ผมพู้วยเสียอ้อนๆ..
“แล้วทำไม
เ้าแล้วทำไมหรอ” แ่พี่แบฮยอนเสียอ้อนว่า.. เาทำหน้าไม่รู้ร้อนรู้หนาว
เหมือนไม่รู้เ้ารู้ลาืนนั่นหละ
“ผมะเพลียไ..
เพลียอนไปสอบมันไม่ี”
“แ่สมอนายะโล่ล้านเท่าเลยอิน
ิไวปรื๋อเลยนะ” นอะไรอบเอานะัน้วยารพูรัวมุบมิบปาเล็ๆ
แล้วยัอบยั่วัน้วยารนั่ท่าอันรายให้ผมไ้มอผ่านแว่นเห็นอะไรแบบน่าื่นเ้นอี
“ั้นพี่ให้ผมอ่านอีสอบท่อน”
ผม่อรอเาในะที่อีนำลัลานึ้นเีย
“็เ็บ้นแล้วไ
อ่านไปสิ”
พี่แบฮยอนพู้วยน้ำเสียยานๆ..
ฟัูไม่่อยน่าเื่อใเท่าไหร่ ผมไม่ล้าแม้แ่หันไปมอว่าเาำลัทำหน้ายัไ ลัวว่าัวเอะเทารสอบเพื่อระโนเ้าไปหานี้อ้อนหนะสิ
เสียสวบสาบอผ้าห่มัึ้นเป็นระยะ
มันเป็นอนเียวับที่ผมยับัวเพื่อผ่อนลายวามเมื่อย
นั่บนเ้าอี้นี่ไม่สบายเท่านอนเปื่อยๆบนเียเลยริๆ
ผมแอบมอผ้าห่มอหนาที่ถูพี่แบฮยอนเอาไปลุมโปไว้
ภายใ้วามโป่นั้นมัน่อน้าะยุยินิหน่อย
“นอนแล้วหรอรับ”
ผมแล้ถาม
“ะนอนแล้ว”
“ริหรอรับ”
ผมใ้น้ำเสียที่ทุ้มว่าปิถามเา
“อิน.. ฮื่อ..”
“พี่แบฮยอนรับ”
ผมเรียเาเสียเบา
“ไนี่..”
“หายใออหรอรับ”
“อื้อ.. อะ”
“ผมึผ้าห่มออนะพี่แบฮยอนนนน”
“ื้อ!!
ลับไปอ่านหนัสือเลย!”
“ผมไม่อยาเป็นแฟนแย่ๆ”
“ไ...”
“ที่ปล่อยให้แฟน่วยัวเอหรอนะรับ”
(/Д`)~
#
ริๆแทนไม่ไ้ แหม่ เอาำว่าแฟนที่ีมาอ้า #
Os สั้นๆที่สั้นมา
มินิมา 480 ำ
ความคิดเห็น