นกพิราบสยาม[รับสมัครตัวละคร]

ลำดับตอนที่ #3 : เป็นทหารต้องอดทน

สวัสดีครับผมคือนายสันติ อิสระเสรีหรือเรียกไกรก็ได้ ตอนนี้หน่วยของผมกำลังทำที่อยู่อาศัย

 "เกรียนคร้าบบบ"โอ๊ะสงสัยผมต้องไปแล้วละ ไม่ต้องสงสัยที่ชื่อเรียกว่าเกรียน

 "ว่าไงครับ บีส"

 "ไอเจอกระต่ายด้วย"อ่อ เจอกระต่ายนี้เอง

 "แล้ว?"

 "มันมีเขาาา"ฮืม จะแปลกใจก็อยากแต่ในเมื่อรู้ว่าที่นี้มีสิ่งที่ไม่มีในโลกเก่าคงต้องชิน

 "ไหนเอามาดูหน่อยครับ"เมื่อบีสได้ยินดังนั้นก็ชูกระต่ายสีขาวมีเขาเทาอันเล็กๆตรงกลางหน้าผากตัวเท่ากระต่ายทั่วไปสีตาแดงกลั่มมองหน้าผมไม่กระพริบและมันก็เริ่มดิ้นออกจากการจับของบีสเมื่อหลุดได้แล้วก็กระโดดใส่ไกรจนล้มลงกับพื้น

 "อู็ย...ทำไรของนายเนี่ย"ก้นกระแทกพื้นไม่เจ็บให้รู้ไป

 "กี้ๆๆ"กระต่ายตัวดีถูหน้าผมโชคดีหน่อยที่เขามันไม่มาขูดหน้าไปด้วยนะ

 "พอเลยไอตัวแสบ"

 "ท่าทางมันชอบนายนะไกร"เสียงหนุ่มอีกคนเดินมาพร้อมกับกิ่งไม้เยอะแยะบนมือสองข้าง

 "อืม แล้วนายจะให้ฉันเลี้ยงไหมละคุณแม่หาญ"ใช่แล้วคนที่ถูกกล่าวคือหาญ รองหัวหน้าหน่วยนั่นเอง

 "ชิ ฉันไม่ใช่แม่แล้วไอเลี้ยงก็เลี้ยงไปเถอะ"นะๆมีงอนด้วย แต่ว่านะ

 "พอเลยไอตัวแสบมันจั๊กกะจี้"ผมยกกระต่ยสีขาวชูห่างตัวเองมองตามันและมันก็มองตาผม ไม่มีอะไรที่น่าแปลก ชักอยากได้เป็นสัตว์เลี้ยงแล้วสิ

 "โอเคฉันเลี้ยงนาย จะตั้งชื่อว่าอะไรดีน๊า"ผมลุกขึ้นเดินกับอุ้มมันไปด้วย ดีหน่อยที่มันไม่ดิ้น แต่ด้วยเหตุต้องไปดูคนอื่นอีกก็ต้องเอามันไปด้วย

 "สันติค่ะ"

 "ว่าไงครับปอ"

 "ฉันเจอสมุนไพรแปลกๆมาค่ะก็เลยอยากให้สันติไปตรวจให้หน่อย แล้วกระต่ายนั่น?"

 "มันติดฉันนะ เอาละพาไปสิ"จากนั้นปอก็เดินพำไกรไปตรงที่เจอสมุนไพรนั่น เมื่อถึง

 "นี่แหละค่ะ"ปอชี้ไปตรงต้นไม้คล้ายๆกะเพาแต่สีน้ำเงินอมเขียวถ้าอยากรู้ต้องพิสูจน์

 "ไอตัวแสบไหนลองดมแล้วกินสิ"ใช่แล้วผมใช้กระต่ายสีขาวมาดมกินว่ากินได้หรือไม่ได้

ฟุดฟิดฟุดฟิด หงึกๆ กร๊วดๆๆ
มันดมสักพักก่อนก่อนพยักหน้าแล้วกินดังกร๊วดๆซึ่งแสดงมาไม่เป็นพิษงั้นมาลองให้คนกินกัน

 "รสชาติบอระเพ็ดเลยนี่หว่า แต่ทำให้รู้สึกสดชื่นจัง"ผมนี่แหละเป็นกินขอบอกเลยนี่มันยาชัดๆ

 "ปอ เธอเก็บพวกนี้ไปเยอะๆเลย"ผมอุ้มเจ้ากระต่ายก่อนไปหาคุณแม่หาญ?

 "คุณแม่หาญ ลูกไกรจะไปสำรวจพื้นที่น๊าครับ"คนโดนเรียกคุญแม่หันควับมองแล้วตะโกน

 "ฉันไม่ใช่แม่ แล้วนายไปสำรวจที่ไหนก็ไป๊แล้วอย่าไปตายซะละ"หาญพูดไล่พร้อมเตือน

 "คร้าบแม่"ผมพูดแล้ววิ่งหลบไม้แหลมไปด้วย วิ่งมาได้สักพักก็หยุดมองสิ่งรอบข้างทำตัวเหมือนเด็กเพิ่งออกจากบ้านครั้งแรก

 "ว้าว จะมีอะไรมั้งนะ"

 'มีแต่อันตราย'

 "เอ๊ะ ใครพูดนะ"

 'ข้าอยู่นี้'

 "ไหนอะ"

 'ตรงพุ่มไม้'ไกรมองหาพุ่มไม้ก็เจอจึงเดินไปเมื่อใกล้พุ่มไม้ก็พบกระต่ายที่เหมือนตัวเองอุ้มเพียงแค่สีตัวทองเท่านั้น

 "กระต่ายสีทอง?"ยังไงก็ชั่งตอนนี้กระต่ายตัวนั้นกระโดดขึ้นไหล่ผม ก็แล้วแต่มัน
ผมเดินไปต่อก็ได้ยินเสียง

ตู้ม ปัง กรอด

'สงสัยมีการต่อสู้แน่ๆไปดูดีกว่า'ผมย่องเท้าไปเบาๆอย่าลืมว่าเขาเป็นทหารหน่วยพิเศษ

 "แกไอตัวอัปมงคล ไอกานรก ไอตัวเฮงซวย"(คำช่างไร้สุภาพ)

 "กา...อัก"กาที่เจ้านั้นพูดลำตัวเป็นสีดำทั้งหมดตาก็ด้วย แต่ทั้งตัวตอนนี้มีเลือดไหลเยอะมาก จนกลิ่มมันมาแตะจมูกไกร ซึ่งตอนแรกจะไม่ทำอะไรแล้วแต่ในเมื่อเขาไม่ยอมให้คนบาดเจ็บต้องโดนซ้ำจึงกระโจนออกมาจากที่ซ่อนประจันหน้ากับสิ่งที่เขาคิดว่าไม่มีอยู่จริงปีศาจแมว...

 "เจ้าเป็นใคร อย่ามาขัดข้า"อืม ผมก็ยังอยู่ที่เดิม

 "ข้าบอกอีกแค่ครั้งเดียว เจ้าเป็นใคร และ...แอ๊ฟ"ไม่ทันมันพูดจบชายตรงหน้าก็เตะเข้าท้องจนมันจุกนั่งคุกเข่าปีศาจแมวเงยหน้ามองถึงกับสะดุ้ง สิ่งที่มันเห็นคือชายหนุ่มนัยตาสีดำที่จ้องตนอย่างเย็นชาพร้อมกับกระต่ายสองตัวที่แผ่รังสีเย็นขนฟู่ฟ่อง

 "อ้าวๆไม่ปากดีแล้วหรอ งั้นคุณไวท์และคุณโกลด์จักการเลยครับอย่าให้ตายทันที"ผมวางคุณกระต่ายทั้งสองให้จัดการปีศาจแล้วไปหากาสีดำที่ยังหายใจอยู่

กากากา ฉึก

ผมที่กำลังจะจับกาตัวนั้นโดนจิกที่มืออย่างแรง ถึงจะเจ็บแต่ผมเป็นทหารต้องอดทนก็จับได้แล้วก็ปล่อยมันจิกผมไป ไกรเดินไปตรงปีศาจแมวที่ตอนนี้สภาพดูไม่ได้หนังหัวหายไปบ้างส่วนและยังมีไม้ปักที่แขนและขา โดยที่เจ้าที่ทำกระโดดย่องๆทั้งสองตัวเปรอะเปื้อนไปด้วยเลือดผมซึ่งอุ้มอีกาอยู่ก็นั่งขัดสมาดให้พวกเขาทั้งสองกระขึ้นมาบนตักดีนะที่ไม่เป็นอะไร แต่แล้ว

กึดx2

ทั้งสองได้กัดผมที่แขนจนเลือดนั้นไหลและไวท์และโกลด์ก็เลียแผล่บๆผมจึงต้องกัดปากเก็บเสียงด้วยความเจ็บแสบโดยไม่รู้ว่าที่พวกเขาทำนั่นคือทำพันธสัญญาเป็นสัตว์เลี้ยงของเขาตลอดไปจนตาย ดูเหมือนพวกเขาพอใจแล้วก็เลิกไกรมองทั้งสองตัวและถามทำยังกะมันฟังรู้เรื่อง

 "นี้ อยากร่วมทางกับฉันไหม"ผมถามไปงั้นแหละที่จริงก็อยากปล่อยไปอยู่ตามธรรมชาติแต่ก็ได้คำตอบมาว่า พยักหัวทั้งสองตัว ไกรยิ้มก่อนใช้มือข้างที่ไม่ได้อุ้มกาดำจับกระต่ายสองตัวมาไว้ที่ไหล่สองข้างเมื่อทั้งสองอยู่้เข้าที่แล้วผมจึงลุกขึ้นแล้วเดินกลับทางเก่าไปหาลูกหน่วยที่รอคอยการกับมาของผม

 "เมื่อไรไกรจะมาเนี่ย"หาญที่ได้เหล่าไม้เอามาปักกันสัตว์เข้ามาใกล้ที่อยู่เสร็จมองหาหัวหน้าหน่วยที่บอกว่าไปสำรวจตั้งแต่เช้าตอนนี้มันเที่ยงแล้วก็ยังไม่กับมา

 "อ้าว หาญหาอะไรหรอค่ะ"ปอที่เดินผ่านมามองรองหัวหน้าหันมองขวาทีซ้ายทีเหมือนหาอะไร

 "ไกรนะสิ ยังไม่กลับมาเลยตั้งแต่เช้า"หาญทำหน้าเครียด ไม่ให้เครียดได้ไงไกรหัวหน้าหน่วยมักหาเรื่องใส่ตัวเสมอแล้วเกือบตายหลายครั้งหลายรอบ

 "ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ สันติเขาก็เป็นแบบนี้แต่ไหนแต่ไรแล้ว"นั้นสินะมันเป็นแบบนี้ตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว...

 "ฮัดเช้ย!!!"เสียงจามของใครบางคน ทั้งสองจึงหันพบร่างบางของหัวหน้าหน่วยที่มีกระต่ายสีขาวและทองที่เปรอะเลือดเกือบทั้งตัวยืนบนไหล่ กาสีดำในอ้อมกอดและแขนที่เป็นแลกรอยจิก รอยกัดเพียบ

 "กลับมาแล้วครับคุณแม่หาญ"ผมพูดกับคนตรงหน้าที่ตกตะลึงก่อนที่เขาเข้ามาแล้วถามไถ

 "ไปไหนมา แล้วไอกระต่ายสีทองกับกาดำมาจากไหนแผลที่แขนด้วย"ถามยาวเป็นหางว่าว เป็นคุณแม่ซะจริง

 "เดี๋ยวก่อนค่ะหาญฉันว่าพาสันติไปรักษาแผลก่อนดีกว่า"ปอดึงแขนของไกรเพื่อไปหาพญาบาลของหน่วย

 "หมิวๆๆ มีคนบาดเจ็บ"ปอตะโกนเรียกนางพญาบาลประจำหน่วยซึ่งเธอก็มาแล้วพูดอย่างตกใจ

 "ตายแล้วไกร นายนี่...เฮ้อปะไปทำแผลเลย"หมิวดึงแขนผมไปนั่งจุดใกล้ๆแม่น้ำ

 "อ๊าาา แสบหมิว"ผมอยากร้องไห้ ก็ดูเธอสิเล่นเอายาฆ่าเชื้อราดแขนทั้งสองข้างแบบชนิดที่ว่าคนแกร่งยังร้อง

 "เงียบไปเลยยะทำให้ตัวเองเป็นแผลก็สมควรแล้ว"หมิวพูดพลางพันผ้าพันแผลให้เสร็จ ไกรมองกระทั้งสองที่ยืนบนไหล่ตนที่ยังเปรอะเลือด

 "เอาละ ฉันไปอาบน้ำให้คุณไวท์และคุณโกลด์ก่อนนะ เธอก็ทำแผลให้เจ้ากานั่นด้วย"ผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหยิบแชมพูก็เดินไปยังกะละมังไม้ที่เขาทำไว้

 "อืมดูท่าต้องไปตักน้ำแล้วสิ"ไกรพูดแล้วไปตักน้ำใส่กะละมังจนครึ่งแล้วก็หยุดตักก่อนวางไวท์-โกลด์ลงไป ตักน้ำใส่ทั้งสองแล้วบีบแชมพูใส่มือและขยี้กระต่ายทั้งสองจนสะอาดแล้วตักน้ำล้างฟองออกก่อนแล้วอุ้มบนตักที่มีผ้ารองไว้แล้วเช็ดตัวให้

 "ขนพวกนายเนี่ยนุ๊มนุ่ม เอาเสร็จแล้ว"

 "กี้ๆๆๆๆ""พวกมันเอาแก้มตัวเองถูชายหนุ่มอย่างรักใคร่ผมก็ลูบตัวพวกมันไปด้วย

 "เอ๋ หมาป่าตรงนั้นนะถ้าไม่อยากถูกลากออกมาเดี๋ยวนี้เลย"ผมสังเกตตั้งแต่ที่เอากระต่ายทั้งสองมาอาบน้ำ เหมือนมีอะไรจ้องมองผมอยู่ก็พลางมองก็เจอดวงตาสีฟ้าที่ส่องสว่าง เชื่อได้เลยหมาป่าชั่วปาป

 "วูฟ"นั่นไงวะหมาป่าจริงด้วยแต่ทำไม

 "ตัวใหญ่จังฟะ"ใช่ หมาป่าตัวสีเทาสีขาวตั้งแต่จมูกถึงหางตาสีฟ้าสว่างใสตัวใหญ่กว่าผมสัก10เซ็น เดินที่สง่าผาเผยจริงๆ มันเดินมาเรื่อยๆจนอยู่ตรงหน้าผมที่มีกะละมังกั้นระหว่างกลาง

 "กี้ๆๆๆ(นายมาทำอะไร)"ไวท์ส่งเสียงหมาป่าก็"วูฟๆๆๆ(ผมเดินผ่านมา)"คือมันคุยอะไรกัน

 "กี้ๆๆๆ(จริงหรอ)"โกลด์ก็ส่งเสียงหมาป่าก็"วูฟๆๆๆๆ(ที่จริงนายคุณน่าเคารพนะ)"กระต่ายทั้งสองมองหันหน้ามองกันก่อนที่ไวท์พูด"กี้ๆๆๆๆ(งั้นอยากมาเป็นสัตว์เลี้ยงนายเราไหมละ)"หมาป่าทำท่าคิดก่อนตอบ"วูฟๆๆๆๆ(ได้หรอครับ ทั้งที่พวกคุณทำไปแล้วเนี่ยนะ)"โกลด์ตอบทันทีว่า"กี้ๆๆๆๆ(ไม่เป็นไรหรอก ฉันว่านายเราต้องมีเยอะอีกแน่ๆ)"หมาป่าก็พูดว่า"วูฟๆๆๆๆๆๆๆๆ(ได้ครับงั้นพวกคุณบอกนายก่อนแล้วกันตอนนี้หน้าเอ๋อไปแล้ว)"

 'ตอนนี้ผมรู้สึกเอ๋อแดกครับท่านผู้ชม'ก็ไม่รู้ว่าพวกมันคุยอะไรนี่พอคุยเสร็จกระต่ายทั้งสองหันมองผมก่อนทำสิ่งที่ผมเกือบหัวใจวาย
 
 "นายครับ ทำพันธสัญญากับหมาป่าตัวนี้ด้วย"โอ้ว ซาร่ากระต่ายพูดได้


...........................................................................................................................

แนวทหารแบบนี้เป็นไงบ้างครับสับสนหรือเปล่าเอ่ย?

ไม่วายแต่จิ้นได้นะ