คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ❥ One Shotㅣคิดถึง (I.M X Hyungwon)
ิถึ (I.M X Hyungwon)
-I.M-
ผมเินวนรอบหอพัเป็นรอบที่ร้อยแล้วหลัาที่ื่นมา
ารเป็นนป่วยนี่มันน่าเบื่อมาริๆนะรับ
ถึอนนี้ผมะลับมาพัที่หอไ้แล้ว็เถอะ
แ่ราบใที่ผมยัไม่สามารถออไปลุยาราานับฮยอนอื่นๆไ้มัน็ยัน่าเบื่ออยู่ี
รื รื..
แรสั่นอโทรศัพท์ที่ผมใส่ไว้ในระเป๋าาเทำให้ผมหยุเินแล้วหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูแทน
เมื่อรู้ว่าเป็นใรที่โทรมาผม็ยิ้มว้าแล้วรับสายทันที
(“ยุนอ่า
ลับมาอยู่ที่หอแล้วใ่มั๊ย”)
เสียหวานานปลายสายที่ถามผม้วยวามเป็นห่ว ถ้าเ้าอยู่้าๆผมล่ะ็
บอเลยว่าไม่รอ
ะับมาฟัให้หนำใเลยให้ายสิ!!
“ใ่รับ
แ่ว่าหมอ็ยับอให้ผมพัูอาารไป่อนัสอสามวันถึะ่อยไปทำานไ้” ผมอบปลายสายยาวเหยีย
(“ีแล้วล่ะ
ะไ้พัผ่อนเยอะๆบ้า เวลาปิ็อบยัน้อมอหลับอนอนอยู่นั่น ห้ามเท่าไหร่็ไม่ยอมฟั”) ปลายสายบ่น แ่ผมลับรู้สึีนะที่ไ้ยินเ้าบ่น
เพราะมันทำให้รู้ว่าเ้าเป็นห่วผมมานาไหน
“ร้าบ ผมผิไปแล้ว
ผมะไม่ทำอีแล้รับ” ผมพูเสียยานเพื่อวนปลายสาย
(“อิม ายุน!! นายนี่มั- ฮยอวอนอ่าเรา้อไปแสนบายแล้วนะ”)
เสียปลายสายถูั่อนที่ะไ้่าผม
ถึมันะี็เถอะที่ไม่โน่าแ่ว่า้อวาสาย้วยเนี่ยสิ ไม่อยาเลย..
(“เอ่อ
ั้นฮยอวา่อนนะ เอันที่หอ”)
พูบ็ัสายไปโยไม่ทันที่ผมะไ้พูอะไรอบเลย
ผมยัโทรศัพท์ใส่ระเป๋าาเัวเอเหมือนเิมแล้วเินไปนอนแผ่อยู่ลาโฟา่าเวลารอพวฮยอลับมา
ะบอว่าพวฮยอ็ไม่ไ้
เพราะผมรอแ่ฮยอนนั้นนเียว
ฮยอที่ื่อว่าฮยอวอน
ไม่รู้ว่าเผลอหลับไปั้เมื่อไหร่
รู้สึัวอีที็อนที่ผมสัมผัสไ้ถึอะไรบาอย่าที่ำลัเล่นเส้นผมอผมอยู่
เมื่อลืมาึ้นมา็เอเ้าับใบหน้าหวานสวยราวับผู้หิอนที่ผมั้หน้าั้ารอมาั้แ่เ้าำลัใ้นิ้วเี่ยผมอผมเล่นอยู่
“ฮยอ..” ผมเรียอีน้วยเสียแหบพร่าเนื่อาาน้ำมานาน
วาลมโหันมามอผมอย่าในิๆ่อนะลี่ยิ้มออมาอย่าอ่อนโยน
“ื่นแล้วเหรอยุนอ่า” ฮยอวอนฮยอถามเสียหวาน
ผมพยัหน้ารับ้าๆอย่าัวเีย่อนะพยุัวเอลุึ้นนั่
“ปะ ไปิน้าวันเถอะ
นอื่นๆำลัรออยู่นะ”
ฮยอวอนฮยอพู่อนะับมือผมึให้ลุึ้นไป้วย
แ่ผม็รั้เอาไว้แล้วรวบเอวบาออีฝ่ายให้มานั่อยู่บนัอผม ่อนะใ้โอาสที่อีฝ่ายำลัมึนูบลบนแ้มอิ่มหนัๆไปหนึ่ที
“เ็บ้า..” ฮยอวอนฮยอพึมพำ่าอย่าเินอาย่อนะหันัวมาีเ้าที่ไหล่อผมเบาๆ ผมึใ้โอาสนี้รวบมือทั้สอ้าออีฝ่ายโยมือ้าหนึ่
ส่วนอี้าหนึ่็รั้เอวบาเอาไว้อยู่้วย ลายเป็นว่าอนนี้ฮยอวอนฮยอำลัร่อมัวอผมอยู่
“ป..ปล่อยนะ!!”
ฮยอวอนฮยอพูอย่าใพร้อมับพยายามิ้นให้หลุาผมแ่แรแ่นั้นน่ะนะะทำอะไรผมไ้..ไม่มีทา
ผมึอีฝ่ายให้เ้ามาใล้ันมายิ่ึ้นนอนนี้ใบหน้าหวานอฮยอวอนฮยออยู่ห่าาผมเพียไม่ี่ืบเท่านั้น
ผมยื่นหน้าไปประทับริมฝีปาลบนริมฝีปาอิ่มออีฝ่ายเนิ่นนานโยไม่มีารรุล้ำใๆ่อนะผละออมา้อหน้าออีฝ่าย้วยวามรู้สึโหยหา
“รู้มั๊ยว่าิถึ” ผมพู ฮยอวอนฮยอที่้มหน้าหลบสายาผม้วยใบหน้าที่แ่ำนลามไปถึหู
ท่าทาแบบนี้อฮยอวอนฮยอน่ารัมาริๆ
น่ารันอยาะทำอะไรๆมาว่านี้..
“ั้นบอให้นายไปปลุายุนนานแล้วนะ!!! ทำไมมัน้าั-” เสียอบุลที่สามทำให้ผมและฮยอวอนหันไปทา้นเสียอย่าใ
“เอ่อ..อโทษละันที่มาััหวะ
เอาไว้ั้นเ็บ้าวเอาไว้ให้ละันนะ” พูบ็เินหนีไปทันที
“มินฮยอ!!! เี๋ยว่อนสิ!!!”
ฮยอวอนฮยอพยายามะโนเรียอีฝ่ายที่พึ่เินหนีไป
แู่เหมือนว่ามินฮยอฮยอะทำเป็นไม่ไ้ยินแล้วรีบเินหนีไปให้เร็วที่สุ
อ่า..่าเป็นฮยอที่รู้ใน้อะริๆ
“พอเถอะรับฮยอวอนฮยอ
มา่อันีว่า” ฮยอวอนฮยอหันมามอผม้วยสายาอาาทันทีที่ผมพูบ
สายาแบบนั้นอฮยอทำให้ผมอไม่ไ้ที่ะลอบลืนน้ำลายอึให่อย่าหวั่นๆ
“ปล่อยเี๋ยวนี้!! ฮยอหิว้าวโว๊ย!!!!” ผมรีบปล่อยทันที่อนที่ฮยอวอนฮยอะโรธไปมาว่านี้
อีฝ่ายระทืบเท้าปึปัเินออไปทันทีอย่าหัวเสีย ผมมออาารโมโหหิวออีนอย่าำๆ่อนะลุึ้นเินามไปิๆ
เอาไว้่อยทำทีหลัละัน
ยัมีเวลาอยู่้วยันอีเยอะ
อย่าิะรอะเื้อมืออผมไปไ้่ายๆเลยรับ
แ ฮยอวอนฮยอ
E N D ♥
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น