รักใสใสของยัยนักเวทย์

ลำดับตอนที่ #3 : ฟีนิกซ์

“ ตื่นได้แล้ว   ตื่นๆๆๆๆๆๆๆ ”  ยัยหนานตะโกนข้างหูฉันและเขย่าฉันอย่างแรง

“ เช้าแล้ว   เดี๋ยวพวกเราไปสายนะ   ตื่นกันเร็วๆๆซิ ”   หนานเริ่มงุดงิง

“ อืม. . . . . . .  . ขอนอนอีกนิดนะ ”             ฉันพูดโดยเสียงงัวเงีย

“ ช่าย เทอพูดถูกจิน ขออีกนิดนะหนาน ”            เวลเสริม

“ ม่าย  ม่าย  ตื่นได้แล้ว ”      พอหนานพูดจบแล้วก็ท่องคาถารัยก็ม่ายรู้ และแล้วแสงสว่างจ้าก็ส่องหน้าฉันกับเวล ( ไปเอาคาถานี้มาจากไหนยะเนี้ย )

“ อืม ตื่นก็ตื่นฟะ ”    ฉันพูดพร้อมกับเวล( ใจตรงกับจัง  สมเป็นเพื่อนรักกันจิงๆ )

ฉันและเวลก็รีบไปอาบน้ำก่อนที่ยัยหนานจาท่องคาถาแปลกๆอีก   พอพวกเราทำธุระต่างๆเส็ดพวกเราก็ไปลาอาจารย์คาโตและขี่ไม้ขวาดไป  

“ เฮ้ย  ทำไมโรงเรียนเราไม่มีพาหนะที่ดูหรูๆ เหมือนโรงเรียนอื่นบ้างนะ ดูโรงเรียนคอร์นเนียร์ซิเอาซะโคตรหรูเลย เอาม้ายูนิคอร์นมาลากเลื่อนฟักทอง หรูวะ อิจจา  T^T ”  ฉันพูดกะเวลและหนาน

“ ช่าย อย่างน้อยไม่ต้องหรูขนานยูนิคอร์นก็ได้ ตูขอแค่ไม่ต้องขี่ไม้กวาดไปก็พอแล้ว ”  เวลพูดด้วยเสียงน้อยใจเล็กน้อย

“ แต่ฉันอยากนั่งเมฆไปอ่ะ  เท่ดีนะ ฉันว่า ^^ ”   หนานพูด

แล้วซะพักเราก็ไปถึง  ฟีนิกซ์   หน้าประตูที่ฟีนิกซ์    มีตรานกฟีนิกซ์อยู่สวยมาก  เราก็เดินเข้าไปหน้าประตู   อยู่ดีๆก็มีสาวสวยผิวขาวเนียน  โผ่มา!!! เล่นเอาตกใจกันทั้ง 3 คนเลย

“ อุ้ย....... ขอโทษทีค่ะ  ที่ทำให้ตกใจ  คนจากโรงเรียนซีเรียจะตกใจง่ายขนาดนี้  :) ต้องขอโทษจริงๆนะค่ะ   เชิญทางนี้เลยค่ะ  ขึ้นไปชั้น 2 ทางขวามือนะค่ะ ”  สาวน้อยผู้นั้นพูดพร้อมกับผายมือไปทางประตู

“ ไม่เป็นรัยค่ะ ^_^;; ”          พร้อมเราพูดพร้อมกัน

แล้วเราก็เดินขึ้นไปชั้น 2    ระหว่างทางมีคน ไม่ใช่คนหรอก แต่เป็นสาวๆ ( ผู้แต่ง:สาวมันก็คนมะล่ะ )มองทางฉันแล้วซุบซิบอะไรกันก็ไรก็ไม่รู้   

ฉันหันไปทางหนานและ เวล  แต่เห็นพวกมันยิ้มเล็กยิ้มหน่อยรัยกันก็ไม่รู้

“ นี้ๆ  หนาน   เวล    พวกแกได้ยินที่สาวๆพวกนั้นพูดปะ พูดรัยกันฟะแล้วหันมาทางเรา ”

“ อืม  ก็พวกนั้นเขาพูดว่า แกหล่อนะซิ ”     เวลตอบ

“ ละ. . . หล่อ  หรอ ทำไมไม่เป็นสวยฟะ ฉันจะดีใจซะมากกว่า ”

“ จินเทอก็น่าดีใจนะ หล่อไง ”    หนานพูด ( แล้วทำไมมันต้องเน้นคำว่าหล่อด้วยเนี้ย )

ระหว่างเราคุยกันเราก็ไปถึงหอพักพอดี    พวกเราก็เข้าไปพักผ่อนกัน

พอวันรุ่งขึ้นพวกเราก็ไปเข้าร่วมประชุม โดยมีอาจารย์ใหญ่ของฟีนิกซ์เป็นประธาน

“ นักเรียนทุกคน แม้นักเรียนจะมาจากต่างที่ต่างโรงเรียน แต่ครูซึ่งเป็นอาจารย์ใหญ่ของฟีนิกซ์  ขอร้องให้นักเรียนสามัคคีกันไว้ และในการแข่งขันครั้งนี้จะเป็นการแข่งที่ขาวสะอาด และอาจารย์ก็หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคงจะไม่มีการสู้กันจนทำให้ถึงแก่ชีวิต    เราจะเริ่มแข่งกันในวันไม่กี่วันนี้ขอให้นักเรียนรักษาสุขภาพกันด้วย   อาจารย์ก็มีสิ่งที่อยากพูดเท่านี้   แต่อาจารย์คอกเฟอร์มีอะไรอยากจะพูดกับนักเรียนอีกหน่อย ”   หลังจากที่อาจารย์ใหญ่ของฟีนิกซ์กล่าวจบ        ก็มีอาจารย์อีกคนขึ้นพูดต่อ

“ ที่อาจารย์อยากจะพูดก็คือเรื่องเขตหวงห้ามที่นักเรียนไม่ควรไปก็จะได้รับอนุญาต   ก็จะมีชั้น 5  ทางซ้ายมือซึ่งจะมีรูปปั่นต่างๆที่มีความน่ากลัวอยู่  , ชั้น  3 ห้องเก็บของมียาและวัตถุหายากมากมายไม่ควรไปเป็นอยากยิ่งถ้านักเรียนไปนักเรียนอาจบาดเจ็บบางคนอาจถึงขั้นเสียชีวิต , ทางด้านหลังของห้องหนังสือและป่าหลังโรงเรียนนักเรียนไปควรเข้าไปก็ที่นักเรียนจะได้รับอนุญาตจากอาจารย์ใหญ่เสียก่อนนักเรียนก็รู้นะว่าทำไมถึงไม่ควรเข้า. . . . . .      อาจารย์ก็ขอบอกจบการประชุมและไปพักผ่อนที่หอของตนเองได้  ถ้าจะให้ดีในราตรีนี้นักเรียนไปควรออกจาหอพักจะเป็นดีที่สุด ”

“ นี้ เวล  ป่าที่อาจารย์คอกอะไรนั้นอ่ะ บอกว่าห้ามไปเพราะอะไรนักเรียนก็น่าจะรู้แล้วฉันจะรู้ไปไหมเนี่ย ”            ฉันพูด

“ คอกเฟอร์จ๊ะ   อืม  แล้วเทอไม่รู้หรอกหรอ ”                หนานถามแล้วทำท่าสงสัย

“ ก็ไม่รู้นะซิ ”                        ฉันตอบเพราะถ้ารู้แล้วจะถามอีกทำไม

“ ก็เพราะป่าหลังโรงเรียนนี้เป็นป่าเกร็ดน้ำค้างไง          เป็นป่าที่น่ากลัวที่สุดของเมจิกเลยนะ ” หนานตอบพร้อมกับทำหน้าน่ากลัวใส่ฉัน

ระหว่างนั้นเราก็ถึงหอพักพอดี

“ นี้เวล หนาน ฉันยังไม่อยากกลับหอพักเลยอ่ะ ”         

“ ช่าย ฉันก็ยังไม่อยากเข้าหอพักเหมือนกัน   เวล  จินเราไปหาอะไรทำกัน ”

“ แล้วพวกเราจะไปไหนกันดีอ่ะ ”                      เวลพูดแล้วทำหน้าเหมือนคิด( น่าเกลียดมาก)

“ อืม ฉันว่าไปดูน้ำพุหลังโรงเรียนดีมะ แล้วก็ไปร้านขายขนมตรงหมู่บ้านทัซเตอร์วิวกัน ”   ฉันเสนอความคิดอันบรรเจิดของฉัน  ^_^

“ โอเช  ฉันไปด้วย ”                        หนานตอบ

“ อืม ฉันก็ไปด้วย ”             

ซะพักเราก็ไปถึงน้ำพุหลังโรงเรียนฟีนิกซ์   ขอบอกสวยมักมาก   เป็นน้ำพุ 9 ชั้นที่ใหญ่พอสมควร   ชั้นบนสุดเป็นรูปปั้นของนางฟ้าโดยมีนกฟีนิกซ์เกราะแขนอยู่   ชั้น 2  มีน้ำสีม่วงไหลลงไปชั้นล่าง ชั้นที่ 3 ก็มีน้ำสีครามไหลลงไปชั้นล่าง ชั้นที่ 4 ก็มีน้ำสีน้ำเงินไหลลงไปชั้นล่าง  ชั้นที่ 5 ก็มีน้ำสีเขียวไหลลงชั้นล่าง ชั้นที่ 6 ก็มีน้ำสีเหลืองไหลลงชั้นล่าง  ชั้นที่ 7  ก็มีน้ำสีแสดไหลลงชั้นล่าง  ชั้นที่ 8 ก็มีน้ำสีแดงไหลลงชั้นล่างของมัน ส่วนชั้นสุดท้ายหรือชั้นที่ 9 ก็มีน้ำทั้ง 7 สีอยู่รวมกัน

“ เวล  หนาน  พวกเทอว่ามันสวยมะ ”      ฉันซะกิดเวลและหนานที่กำลังมองน้ำพุอย่างเคลิ้ม

“ ฮึ อะไรหรอ ”                    หนานพูด

“ เทอว่าสวยมะ ”                 

“ ฉันว่าสวยมากๆเลย ”                   หนานตอบ

“ แล้วเทอล่ะ ”            เวล

“ ฉันก็ว่ามันสวยมากเลย  ทำไมโรงเรียนเราไม่มีน้ำพุที่สวยอย่างนี้นะ ”   เวลเริ่มจะบ่น

“ เราจะไปร้านขายขนมตรงหมู่บ้านทัซเตอร์วิวกันต่อเลยมะ” ฉันถามเพื่อนๆผู้น่ารัก( ษา )

“ อืมไปต่อกันเลย  เดี๋ยวจะกลับถึงโรงเรียนเย็นเอา ”     เวลพูด ( พึ่งเห็นพูดมีเหตุผลก็วันนี้แหละ )

แล้วพวกเราก็เดินจนไปถึงหมู่บ้านทัชเตอร์วิว   เป็นหมู่บ้านที่น่าอยู่มาก  มีทุ่งดอกไม้และเด็กๆวิ่งกันอยู่เต็มไปหมด   พวกเราก็รีบตรงดิ่งไปในร้านขายขนมในทันทีเลย   พอพวกเราเข้าไปในร้าน  ฉันก็ได้เห็นอมยิ้มสีใสและมันก็ถูกใจฉันมาก  ฉันหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาจ่ายเงิน  พอจ่ายเส็ดและรอรับเงินทอน ระหว่างนั้นฉันได้สังเกตเห็นว่าพวงกุญแจซึ่งมันน่าจะคล้องอยู่กับกระเป๋าสตางค์ของฉัน  แต่มันหายไปไหนก็ม่ายรู้   ฉันรับเงินทอนและรีบเดินไปหา เวล  กับ หนาน อย่างรวดเร็ว

“ นี้ เวล  หนาน  พวกเทอเห็นพวกกุญแจของฉันป่าว ”            ฉันด้วยความตกใจ

“ ตอนก่อนไปดูน้ำพุ  ฉันยังเห็นมันอยู่เลยนิ ”     เวลพูด

“ แล้วเทอล่ะ  หนานเห็นมันปะ ”              ฉันถามหนานต่อ

“ ม่ายนิ  เดี๋ยวฉันไปช่วยหา รอฉันเลือกขนมก่อน   แล้วเทอคิดว่า ระหว่างลูกอมรสถั่ว    รสปาริส  เอารัยดีอ่ะ  หรือรสหวานจะดีกว่าน้า   เทอคิดว่ารัยดีอ่ะ ”หนานถาม ( เพื่อนกำลังรีบหาของอยู่ยังจะมาหาขนมอีก เพื่อนน้าเพื่อน )

“ อืมนั้น  เวล  เทอช่วยหนานเลือกขนมแล้วกัน  ฉันจะไปหาแถวน้ำพุ แล้วเจอกันหลังโรงเรียนนะ ”

“ อืม  เดี๋ยวฉันช่วยหนานเลือกเอง  ขอให้เทอหาเจอและกันนะ ”

ฉันเริ่มวิ่งไปที่น้ำพุ  จากวิ่งกลายเป็นเดิน  และก็ถึงจนได้   ฉันลองหาแถวรอบน้ำพุดูก็ไม่เจอว่ามันหายไปไหนน้า

นี้ไง.. . .. . เจอแล้ว  มันตกลงไปในน้ำพุนั้นเอง  หาตั้งนาน       และ....

ระหว่างฉันกำลังมือจุ่มลงไปในน้ำพุ เพื่อหยิบพวกกุญแจสุดที่ love   ก็มีมืออุ่นๆนุ่มๆมาจับฉันไว้

“ อ้าย...............!!!!!!!!!!!!....... ” ฉันกรีดด้วยความตกใจอันสูงสุด

แล้วมืออีกข้างหนึ่งก็มาปิดปากฉัน   ฉันหันไปมองหน้าของคนผู้เป็นเจ้าของมือนั้น   ผู้เป็นเจ้าของมือนั้นเป็น ผู้ชาย  มีหน้าเรียวได้รูป  คิ้วเข้ม  ตาคมกริบ  ผมสีดำแซมเทา  ดูเท่อย่างบอกไม่ถูก  แต่ในความเท่นั้นทำไมชายคนนี้ดูคุ้นเคยจัง

“ นี้เทอ  เทอไม่รู้หรอ  ว่าน้ำพุนี้ห้ามจับ  ไปจับเดี๋ยวมือก็ละลายหายไปหรอก  เชื่อแล้วที่เขาว่าว่าคนสวยมักไม่ฉลาด( ตกลงมันชมหรือด่ากันแน่เนี้ย ) ”          ชายคนนั้นพูดแล้วเอามือออกจากปากฉัน

“ นี้ นายเป็นคัยมาทำรับ รับ ล่อ  ล่อ          แถวนี้ ”        

“ คนหนอคนไม่เห็นบุญคุณ ยังจะมาด่ากันอีก  ”           

“ ฉันไปด่านายตอนไหนไม่ทราบยะ ”                  ฉันเถียงกลับ

อืม นี้เทออย่าพูดมากให้เสียเวลาเลย  ผมขอโทษและกันที่ทำให้ตกใจ  ผมชื่อ  เรียว การที่เรามาเจอกันที่นี้อย่าบอกใครนะ   ถือว่าผมขอร้อง   เราต้องได้พบกันอีกแน่ในไม่ช้าชายคนนั้นพูดแล้วหายตัวไป

ฉันตกใจเล็กน้อยและคิดทบทวนอยู่ว่า เวทย์ที่ทำให้หายตัวได้ เป็นวิชาขั้นสูง ได้เรียนต่อเมื่อปี 4  ทำไมนายนั้นอายุน่าจะเท่าฉันแต่ทำไม ถึงรู้วิชานี้นะ ????? แต่ชั่งมันเถอะ  

“ นี้จิน  ทำรัยอยู่อ่ะ  เจอพวกกุญแจมะ ”  หนาน  และ  เวล  ถามฉันพร้อมกับวิ่งมาหาฉันซึ่งอยู่ข้างๆน้ำพุ

“ นี้ไง  ทำไมเทอหาตั้งนาน หาไม่เจอ  ทั้งทั้งที่มันอยู่ข้างๆตัวเทอเองแท้ๆ ” เวลอยู่พร้อมกับจะหยิบพวกกุญแจในน้ำ

“ อย่า !!!!!!!  เวล ”   ฉันตกใจมาก พร้อมกับดึงมือเวลไว้

“ ทำไม จิน เป็นรัยป่าวเนี้ย ก็ฉันจะหยิบพวกกุญแจให้ไง ”   เวลเริ่มงุดงิง

“ น้ำในน้ำพุนี้เป็นกรด  พอโดนแล้วมันจะละลายหายไปเลยนะ ” ฉันอธิบายเวล

“ แล้วเทอรู้ได้ไงอ่ะ ”          เวลถามกลับ

“ ก็  อืม  ก็ฉันพอรู้อยู่บ้างแหละ ”  ฉันม่ายพูดความจริงเพราะคำขอร้องของนาย เรียว อารายนั้น

“ ฉันก็เคยได้ยินมาเหมือนกัน  ว่าน้ำพุกรดของโรงเรียนฟีนิกซ์เป็นน้ำกรดที่ร้ายแรงมากจะทำให้สิ่งทีโดนละลายไม่เหลือแม้แต่ซาก  แต่ไม่คิดว่าจะเป็นน้ำพุที่สวยอย่างนี้ ” 

“ ฉันไม่เหลือหรอก ”          เวลบอก

“ ไหนลองดูซิ ”                    เวลเอาใบไม้กับกิ่งไม้ที่อยู่แถวๆนั้นทิ้งลงไป   แล้วในพริบตาก็ไม่เหลือสิ่งใดอยู่เลย

“ มิน่าทำไมไม่มีใบไม้หล่นอยู่ในน้ำเลย  เพราะอย่างนี้นี้เอง ”  เวลพูด

“ เวล  จิน ฉันว่านะ เรากลับเข้าในโรงเรียนกับดีกว่า เดี๋ยวจะกินอาหารเย็นไม่ทันนะ ” ( เพื่อนเราวันๆนึงคิดแต่เรื่องกิน )

แล้วเราก็เดินเข้าไปในหอพัก  เพราะยังเหลือเวลาก่อนกินอาหารอยู่นิดหน่อย2  พวกเราก็ไปแต่งตัว  หวีผมที่ฟูๆของฉัน   พอทำธุระต่างๆของแต่ละคนเส็ด  เราก็ลงไปกินอาหารเย็นกัน  อาหารเย็นของโรงเรียนฟีนิกซ์อร่อยมักมาก   แถมหรูอีกตังหาก

“ จิน  หนาน  พวกเทอว่าไอศกรีมของโรงเรียนนี้อร่อยมะ ”   

“ อร่อยดีนิ  โดยเฉพาะรสเชอร์เบ็ดอร่อยมาก  ดูหนานซิ กินแบบไม่แบบให้คนอื่นกินเลยอ่ะ        ”          ฉันนินทาหนานให้เวลฟัง ( เรานี้นิสัยไม่ดีเลย 555 )

“ ฉันกินโดนรสฮันนี่อ่ะ  หวานแสบทรวงเลย ”              เวลพูดพร้อมทำหน้าแหยๆ

เพราะเวลไม่ชอบรสหวาน ( มากๆๆๆๆๆ ) เลยไม่ชอบรสฮันนี่ซักเท่ารัย

“ ไปกับเถอะ จิน ฉันไม่อยากกินแล้ว ”    เวลพูด

“ หนานเทอจะไปกับพร้อมเรามะ  เราจะกลับหอ ”   เวลชวนหนานซึ่งกินอย่างไม่รักษาภาพพจน์         

“ ม่ายอ่ะ  ฉันยังกินไม่ถึง  2  ส่วนของกระเพาะเลย ”                หนานพูด

“ อืมถ้านั้นเราไปแล้วนะ ”              เวลพูด แล้วเราก็เดินกลับหอ แล้วเข้าไปในห้อง

พวกเราไปอาบน้ำ แปรงฟัน ใส่ชุดนอนตัวเก่ง เและทำธุระอื่นๆเส็ด   หนานก็กลับมาพร้อมดี

“ ไปนอนแล้วนะ ”               ฉันพูดกับหนานและเวล

“ อืม  ไปนอนก่อนเลย   เดี๋ยวฉันจะเล่นอะไรต่อกับหนานหน่อยเทอรีบก็นอนไปก่อนเถอะ  ราตรีสวัสดิ์ จ๊ะ ” ให้ฉันท้ายนะ ต้องเป็นเล่นผีเหรียญแน่เลย กลัวอ่าT_T

พอบอกเพื่อนๆเส็ดฉันก็ไปนอน              

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

.  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .  .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .