ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : มาม่าเป็นเหตุ -_-^
ชั้นล่างใน Supermarket.
''อืม...มาม่าอยู่ไหนน๊า'' แล้วแต่พูดกับตัวเองพลางเดินหามาม่า
''อ้า เจอแล้ว มาม่าของเกาหลีนี่แปลกแฮะ มีรูปผู้ชายข้างห่อด้วย'' แล้วแต่พูดพลางหยิบซองมาม่าขึ้นดู
''เอารสนั้นดีก่า เหลือซองเดียวด้วย แฟนหล่อแน่เรย 666+'' [ผู้แต่ง - -"]
ระหว่างที่แล้วแต่กำลังจะหยิบ ก็มีชายคนหนึ่งมาหยิบตัดหน้า เธอจึง
อุทาน(ภาษาเกาหลีนะ) และเงยหน้าขึ้นมอง
''เฮ้ย...OoO ภาพที่เธอเห็นอยู่ตรงหน้าคือผู้ชายผิวขาว ผมสีออกดำ
ปนน้ำตาล จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางเฉียบ และที่สำคัญผู้ชายคน
นี้หน้าตาเหมือนคนข้างซองมาม่าไม่มีผิด
''นี่...นายมีสิทธิ์อะไรมาหยิบซองมาม่าของฉันมิทราบ'' แล้วแต่
ถามอย่างอารมณ์เสีย(และตกตลึงในความหล่อด้วย- -*)
''ขอโทษ ของเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ฉันหยิบก่อนก็ต้องเป็นของฉันสิ''
ชายแปลกหน้าตอบกวนๆ
''แต่ฉันมาก่อนนายนะ และก็กำลังจะหยิบด้วย แต่นายดันมาแย่งไป
ก่อนนี่''
''งั้นถ้าเป็นของเธอแล้วจะมีหน้าฉันไปติดอยู่ได้ยังไงฮะ ช่วยตอบ
หน่อยซิ''
'เอ่อ...แล้วมีหน้านายได้ยังไงอ่ะ -_-+' แล้วแต่คิดในใจ
''ตอบไม่ได้ล่ะสิ ถ้างั้นก็ต้องเป็นของฉัน'' ชายหนุ่มตอบพร้อมยิ้ม
อย่างผู้ชนะ
''นี่ ถึงแม้ฉันจะไม่รู้ว่าหน้านายไปติดอยู่ได้ยังไง แต่มาม่าซองนี้ต้อง
เป็นของชั้น'' แล้วแต่พูดพลางแย่งซองมาม่ามาจากชายหนุ่ม(รูปงาม)
คนนี้
''ของเธอซะที่ไหนล่ะ ของฉันต่างหาก''
ระหว่างนั้นก็แย่งซองมาม่ากัน
ชายหนุ่ม : ''ของฉัน''
แล้วแต่ : ''ของฉันต่างหาก''
''โป๊ะ'' ในที่สุดซองมาม่าก็หล่นแตกกระจาย
''ดูสิ...ซองมาม่าแตกหมดเลย เพราะนายคนเดียว''
''อ้าว ได้ไงอ่ะ ถ้าเธอไม่แย่งมันไปจากฉันมันก็คงไม่แตกหรอก''
''ไม่ใช่ซะหน่อย นายนั่นแหละที่ผิด''
''เธอนั่นแหละ''
''เพราะนาย''
''เพราะเธอ''...
''...+++''
''ไอ้ๆๆ...ไอ้หงอคง ผมก็ตั้ง ปากก็เล็ก หน้าตาก็ไม่ดี'' (ผู้แต่ง : แล้ว
แต่ แกแน่ใจนะว่าหน้าตานายนี่ไม่ดีอ่ะ)
''ตั้งแต่ฉันเกิดมาจากท้องพ่อท้องแม่ ยังไม่มีใครมาด่าว่าหน้าตาฉันไม่
ดีเลยนะ ยัยๆๆ...''
''เฮ้ย เสร็จยังวะ ยูโนว'' ชายหนุ่มนิรนามที่รู้สึกว่าจะเป็นเพื่อนของ
นายนี่เปิดประตูเข้ามาในร้าน และกำลังเดินตรงมายังที่ๆ ทั้ง 2 ทะเลาะ
กัน
'ใครนะ หล่อพอๆ กะนายนี่เลยอ่ะ' แล้วแต่คิดในใจ
''ยัง ก็มัวแต่ทะเลาะกะยัยเตี้ยเนี่ย''
''วะ...วะ...ว่าไงนะ ไอ้หงอคง เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าไงนะ''
''ไม่ได้ยินรึไง ถ้างั้นเอาใหม่ ดูปากฉันนะ ยัย...เตี้ย''
''หนอย นายมีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันหา''
''แล้วเธอล่ะ มีสิทธิ์อะไรมาว่าฉันหงอคง''
''โธ่ ไอ้...''
''ยัย...''
''เอาล่ะๆ พอๆ ทั้งคู่เลยครับ แกยูโนว กลับห้องไปก่อนเลย'' ชายหนุ่ม'
นิรนามพูดตัดบท
''เออ ก็ได้เห็นแก่แกนะ ไม่งั้น...ยาวแน่''
''อะไรยาวมิทราบ'' แล้วแต่ถามพลางยิ้มอย่างมีเลศนัย
''-_-^^^ โธ่เอ๊ย ยัยบ้า ยัยลามก''
''ไปได้แล้วยูโนว'' ชายนิรนามพูดอีกครั้ง
''เออ ไปก็ได้ ฝากไว้ก่อนเถอะ'' ยูโนวพูดทิ้งท้ายไว้ก่อนจะเดินจากไป
''เอ่อ...ผมต้องขอโทษแทนเพื่อนผมด้วยนะครับคุณ..?''
''ชอ-นึน แล้วแต่ -อิม-นี-ดา'' แล้วแต่ตอบเป็นภาษาเกาหลี
''- -งง''(งงชื่อแล้วแต่)
''ชื่อแล้วแต่ไงคะ''
''ซอง-ฮา-มี ออ-ตอ-เก ทเว-ชิม-นี-กา ?'' ชายนิรนามถามเพราะยังงงชื่อไม่
เลิก (คุณชื่ออะไรนะครับ)
''แล้วแต่ค่ะ''
''ชื่อแล้วแต่เนี่ยนะครับ - -; ''
''ค่ะ''
''ผมจุนซุนะครับ เอ...ดูหน้าคุณไม่เหมือนคนเกาหลีเลยนะครับ ''
''ค่ะ...ฉันไม่ได้เป็นคนเกาหลีหรอกค่ะ''
''ออ-ดี-เอ-ซอ โอ-ชยอ-ซอ-โย ? '' (มาจากที่ไหนหรอครับ)
''แท-กุ-เก-ซอ วา-ซอ-นิโย'' (มาจากประเทศไทยค่ะ)
''...เอ่อ ฉันมีอีกเรื่องที่อยากจะถามคุณน่ะค่ะ''
''อะไรหรอครับ''
''คือฉันอยากรู้ว่าพวกคุณเป็นใครคะ แล้วทำไมถึงมีรูปของเพื่อนคุณไปติดอยู่ที่
ซองมาม่าคะ''
''อ๋อ...คืมผมกับเพื่อนของผมเป็นนักร้องครับ และพอดีพวกเราเป็น presenter '
ให้กับมาม่ายี่ห้อนี้ ก็เลยมีหน้าของนายยูโนวไปติดอยู่น่ะครับ''
''อืม...คงจะดังน่าดูเลยนะคะ''
''ไม่ดังเท่าไรหรอกครับ'' จุนซุพูดพลางหัวเราะ(อย่างน่ารัก)
''ถ้าไม่ดังจริงๆ เค้าก็คงไม่จ้างพวกคุณเป็น presenter หรอกค่ะ''
''แม้ ก็พูดเกินไปครับ เออ...แล้วคุณพักอยู่ที่โรงแรมนี้หรอครับ''
''ใช่ค่ะ คือเพื่อนของฉันมาทำธุระที่นี่น่ะค่ะ ฉันก็เลยมาเป็นเพื่อนค่ะ''
''ออ...ครับ''
''แล้วคุณล่ะคะ พักที่นี่เหมือนกันหรอคะ''
''ครับ คือวงของพวกผมมี concert แถวนี้น่ะครับ ก็เลยมาพักที่โรงแรมนี้''
''วง...คุณพูดเหมือนยังมีอีกหลายคนนอกจากคุณ 2 คน''
''มี 5 คนครับ''
''อืม..ค่ะ''
''เออ ผมพักอยู่ชั้น 9 ห้อง 9025 นะครับ ถ้ามีอะไรจะให้ช่วยก็ไปหาได้นะ
ครับ''
''เอ๊ะ พักใกล้กันเลยค่ะ ฉันก็อยู่ห้อง 9024 ค่ะ''
''โอ้โฮ บังเอิญจังเลยนะครับเนี่ย'' ทั้งคู่หัวเราะ
''งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะคะ''
''อ๋อ ครับๆ หงัวว่าคงมีโอกาสได้เจอกันอีกนะครับ ''
''เช่นกันค่ะ''แล้วแต่พูดก่อนจะเดินออกมาจากร้านเพื่อกลับห้องของเธอ แต่
ระหว่างที่กำลังจะขึ้นลิฟต์ ก็เจอ ยูโนว กำลังยืนรอเพื่อนอยู่หน้าลิฟต์
''แล้วเพื่อนฉันล่ะ'' ยูโนวถามแบบหาเรื่อง
''ถามใครมิทราบ'' แล้วแต่ตอบพลางหันหน้ามองไปทางยูโนว
''ก็เธอนั่นแหละ''
''ฉันหรอ...ฉันจำได้ว่าฉันไม่ได้ชื่อเธอนี่นา''
''แล้วชื่ออะไร''
''ฉันชื่อลี...แล้วนายจะรู้ไปทำไม''
''ก็อยากรู้ไว้ จะได้ไม่ต้องเรียกยัยเตี้ยอีกไง หรือเธอชอบให้ฉันเรียก''
''ก็ได้ๆ ฉันชื่อลีซาวอล''
''อะไรนะ ผมไม่ได้ยิน''
''ฉันบอกว่าฉันชื่อลีซาวอล''
''อ๋อ สตาร์วอร์''
''นี่...นาย''
''อ่ะ ครับๆ คุณลีซาวอล''
''เอ่อ แล้วนายล่ะชื่ออะไร''
''ชื่อยูโนว ใช้ในวงการ แต่ชื่อจริงๆ ฉันชื่อจังยุนโฮ''
''อ๋อ ขอบใจนะที่บอก แต่ฉันไม่อยากรู้'' พูดจบเมย์ก็กดลิฟต์และกลับห้องไป
ทันทีปล่อยให้ยูโนวยืนเอ๋อและแค้นใจอยู่คนเดียว
''ก๊อกๆๆ มัยเปิดประตูหน่อยเร็ว'' เมื่อมาถึงแล้วแต่ก็ตะโกนเรียกทำมัยดังลั่น
''กึก'' เสียงเปิดประตู
''นี่ แกจะตะโกนเรียกทำไม เคาะเฉยๆ ฉันก็ได้ยินแล้ว'' ทำมัยบ่นเพื่อน
''ก็ฉันกลัวแกไม่ได้ยินนี่''
''เอ่อ ไหนล่ะมาม่า'' ทำมัยถามเมื่อเห็นเพื่อนกลับมามือเปล่า
''อะ..อ๋อ พอดีมันหมดน่ะ แล้วก็ไม่รู้จะซื้ออะไร ก็เลยไม่ได้ซื้ออะไรขึ้นมา''
แล้วแต่ตอบแบบตัดปัญหาเพราะไม่อยากเล่าว่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับเธอ
''เออๆๆ นี่ก็ดึกมากละ แกอ่ะไปอาบน้ำได้แล้ว เดี๋ยวไม่ได้นอนกันพอดี''
''ไม่อ่ะฉันง่วงและ นอนกันเถอะ''
''แล้วไม่อาบน้ำรึไง'' ทำมัยถามเมื่อเห็นเพื่อนไม่ยอมอาบน้ำ
''ไม่อ่ะ ขี้เกียจ''
''-_-; เออ ตามใจละกัน แต่ถ้าขี้กากขึ้นฉันไม่รู้ด้วยนะ''
''- -a''
แล้วทั้งคู่ก็นอนโดยที่แล้วแต่ไม่ได้อาบน้ำ (
จิงๆเลยง่ะ)---------
''เอ้ก อี้ เอ้ก เอ้ก...'' ไก่ขัน (ผู้แต่ง : เกาหลีมีไก่ด้วยหรอฟะเนี่ย)
9.00น. ในขณะที่ทำมัยกำลังจะออกไปทำงาน
''แต่ ตื่นๆๆๆ ตะวันส่องตูดแล้ว ฉันจะออกไปทำงานล่ะนะ'' ทำมัยพูดพลาง
ตะโกนใส่หูแล้วแต่
''เออ...จะไปไหนก็ไป เรียกอยู่ได้คนจะนอน''
''เอ่อ ถ้าจะไปไหนก็แปะโน๊ตไว้ด้วยละกันนะ''
''งืม รู้แล้วล่ะน่า''
''นี-กา ซา-ราง-อี เทว-จี อัน-กี-รึล พี-รอส-ซอ~''
และ แล้วแต่ก็ต้องตื่นเพราะห้องของยูโนวเปิดเพลงเสียงดัง'
''เสียงอะไรฟะ ดังชะมัดเลย'' แล้วแต่บ่นพลางเอามือเกาหัว
''โธ่เอ๊ย คนกำลังหลับสบายๆ ห้องไหนวะเนี่ย เปิดเพลงไม่เกรงใจคนอื่นบ้างเลย...อ๋อ ห้องตายูโนวนี่เอง เปิดเพลงแข่งดีก่า 666+''
''ฮา-รุ-มาน-นี พัง-เอ-ชิม- แด-กา-เทร- โก-ชิ-พอ oh!baby~''
จนกระทั่ง...
''ก๊อกๆๆ'' เสียงเคาะประตูดังมาจากหน้าห้องของแล้วแต่ เธอจึงเดินไปเปิดประตู
แอ๊ด...
''มีไร...ไอ้หงอคง'' แล้วแต่ถามยูโนวอย่างกวนๆ
''นี่เธอ เปิดเพลงน่ะ หัดเกรงใจคนอื่นเค้าบ้างสิ'' ยูโนวต่อว่า
''แล้วทีห้องนายเปิดดังล่ะฉันยังไม่เดินไปว่าเลยนะ เอ...แต่ฉันว่าเพลงที่ฉันเปิด
เนี่ย เพราะกว่าของนายอีกนะ''
''งั้นเธอก็คงไม่รู้สินะ ว่าเพลงที่เธอฟังเนี่ย เป็นเพลงของวงฉัน'' ยูโนวพูดพลางยักคิ้วให้แล้วแต่อย่างกวนๆ
''-_-;;; (สีหน้าแล้วแต่)...ฟังไปฟังมาฉันก็ว่างั้นๆ แหละ''(จริงๆ แล้วเพราะ
โคตร)
''ไม่ต้องฟอร์มหรอกน่า เพราะก็บอกมาเหอะ...ฉันรูว่าเสียงฉันเพราะ'' ยูโนวพูด
เชิงแหย่แล้วแต่
''โอ้โห จะหลงตัวเองไปรึเปล่า เสียงก็ใหญ่ยังกะคิงคิง เพราะตายล่ะ...แหวะ
จะอ้วก''
''เธอรู้ได้ไง ว่าฉันเสียงใหญ่ ฉันยังไม่เคยร้องให้เธอฟังเลย หรือไม่ก็..เธอ
สนใจฉัน''
''ฉันเนี่ยนะ สนใจนาย สำคัญตัวผิดไปรึเปล่า ฉันว่า ถ้าใครสนใจนายเนี่ย
คงหูถั่วตาถั่วมากๆ เลยล่ะ หรือไม่ก็ตาบอด 555+''
''- -^^^ โห ไม่ต้องชมกันก็ได้ ฉันรู้ว่าฉันหน้าตาดี''
''นี่ฉันด่านายอยู่ต่างหาก'' แล้วแต่เริ่มหัวเสีย
''เออๆๆ ฉันรู้แล้ว และเธออย่าลืมเบาเสียงด้วยล่ะ''
''ฉันก็ไม่อยากจะเปิดนักหรอกนะ แต่นายเปิดดังก่อนจนฉันตื่นเลยนี่ ฉันเลย'
เปิดแข่งกะนายอ่ะ''
''อะไรกัน สายป่านนี้เธอยังจะนอนอยู่อีก'' ยูโนวพูดพลางอึ้งไปชั่วขณะ
''เอ่อ ก็ฉันมันพวกจิตว่าง ว่างงานไม่มีอะไรทำอ่ะ''
''โห ให้ตายเหอะแม่คุณ คนอื่นเขาแค่นอนกินบ้านกินเมือง แต่เธอเล่นนอนกิน
ประเทศฉันเลย ใครได้ไปเป็นเมียคงแย่'' ยูโนวพูดพลางเดินเข้าห้องไป
ปล่อยให้แล้วแต่ยืนอ้าปากค้าง เพราะด่าไม่ทัน เธอจึงเดินกลับเข้าไปนอนต่อ
******Go To Forward******
+++++อย่าลืมเม้นน๊าค๊า+++++
+++เม้นแล้วลงที่อยู่ไว้น๊าเดี๋ยวเราไปเยี่ยมจ้า+++
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น