ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เจ็บปวด
อนนี้เริ่มวันใหม่แล้วสิน่ะ
ผมเพิ่ทำานเสร็ไม่ี่นาทีนี้เอ เฮ้อ~เหนื่อยะมัเลยแหะ แ่ที่น่าเหนื่อยยิ่ว่าน่าะเป็นใผมมาว่ามั้
ผมยัไม่อยาลับหอเลยอ่ะ แ่ราายรู้สึว่าะไม่ไหวแล้วอ่ะ อ้า!!! ผมวรทำไี เพราะผมไม่เยไมุ่ยับเลโออ่า ไม่ไ้ๆ ้อนิ่ไว้ ทำเหมือนเิมทุอย่า แ่ไม่้อุุยเลโอ้พอ
นายทำไ้ๆ
ในหอพั
อนนี้ผมำลัเ้าห้อแล้วแหละ ้อนิ่ไว้ๆ า ฮัยอน นาย้อทำไ้สิ ไฟ์ิ้!!!!!
"เ็หลับหมแล้วสิน่ะ" อนนี้ผมำลัเ้าห้อ แ่่อนถึห้อผม้อผ่านห้อ ฮบินะเลโอ แ่หูผมมันีมั้เลยไ้ยินสิ่ที่พวเ้าุยัน
"เลโอฮยอ...หลับแล้วหรือยัฮะ ผมมีเรื่อะุย้วย"
"พูมาสิ..."
"ผม...อบ...ฮยอ...ฮะ"
"..."
"ฮยอรู้ใ่มั้ยฮะ..."
"....อืม"
"ั้น...ฮยอ...ะ...ะบับผมไ้มั้ยฮะ..."
"....อืมเอาสิ"
"แล้วเรื่อNฮยอล่ะฮะ. ..ถ้าพวเราบัน Nฮยอะเ็บน่าู"
"เรื่ออN ไม่เห็นเี่ยวอะไรับพวเรา..."
"...ฮะ อบุน่ะฮะเลโอฮยอ"
ผมไ้ยินทุประโย ทุำพู แ่ใระรู้ล่ะสิ่ที่เ้าพูมาทำให้ใอผม แเป้นเสี่ยๆ
เลโอนายไม่เยเห็นันอยู่ในสายาเลยหรอ นาย็รู้แ่ทำไมนายยัะทำ ันไม่เยมี่าในสายาเลยสิน่ะ
นายไม่เยิอยาะหันมาทาันบ้าหรอ ันมันแย่มานานั้นเลยหรอ ผมไ้แ่พูในใ
แล้วน้ำผม็ไหลลมา ผม้อำใเินแ่็้อเินเบาๆเพราะไม่อยาให้พวนั้นรู้ว่ามีนอยู่้านอ ฮึ~ อนนี้าผมมันแทบะล้มทั้ยืน มันไม่มีแรเลย แ่้้อำใเินเ้าไปในห้อพอเินเ้ามาในห้อผม้ล้มล เหมือนนแพ้ แล้ว็ปล่อยโฮ~ออมาอย่าเียบเียบเพราะไม่อยาให้น้อื่น
9.30am
"N ฮยอทำไมมานอนรนี้ล่ะฮะ "
"อ่า~ฮยอะเหนื่อยล่ะมั้เลยนอนรนี้"
"อ้า~okั้นฮยอไปอาบน้ำเถอะรับ แล้วเี๋ยวไปิน้าว"
"อืม...อบใน่ะken" พอเนออไป ผม้ลุึ้น แ่ทำไมหัวมันหนัๆน่ะ โอ้ย!ปวหัวะมัเลยแฮะ และแล้วผม็ล้มัแผละเลย แล้วสิผม็เริ่มหายไปเรื่อยๆ
ken part
ผมออมาาห้อ แ่ผม้ไ้ยินเสียัุ้ม!!เหมือนระเบิล (เวอร์) เสียอะไรว่ะ ผมิไ้สัพั้เ้าไปูในห้อ
แ่Nฮยออยู่ในห้อไม่ใ่หรอ ไม่มีอะไรหรอมั้ แ่ใผมมันไม่่อยีเท่าไหร่แหะ เพราะะนั้นผม้อเ้าไปูสิน่ะ
"Nฮยอ!!! เป้นอะไรไปฮะ Nฮยอๆ!!!"
ผมถึับใเลยที่เห้นNฮยอนอนล้มอยู่ลาห้อ
"นี้ๆ้านอมีใรอยู่มั้ย!!!!!! "
ไม่มีใรอบเลยอ่ะ "้านอมีใรอยู่มั้ย!!!!! ไ้ยินันมั้ยว่ะ!!!"
แล้วฮยอ็โผล่หัวมา
"อะไรอ่ะฮยอ เรียทำไม"
แล้วราวี่็โผล่หัวออมาอีน
"โอ้ย!!อาุมม่าเรียไมเนี้ย"
"แ่อย่าเพิ่มาบ่นอนนี้เ้าหนอน ไปเรียรถพยาบาลมาเร็ว"
"เรียไมอ่ะ" ยัะถามอี แสไอ้นที่นอนอยู่บนัผมนี้มันไม่เห้นใ่มั้ย
"แไม่เห้นนมี่นอนบนัันหรอไหา!!!"
"แล้วNฮยอเป้นไรอ่ะฮะ"
"ไม่รู้เว้ย!!!! ไปเรียรถพยาบาล และ ไปบอ เมเนเอร์ฮยอ้วย ว่าNฮยอไม่สบาย"
"รับๆ"
"ฮยอี้มา่วยฮยอหน่อยสิ"
"ฮะๆ"
โรพยาบาล
อนนี้พวเราอยู่หน้าห้อ ุเินแล้ว
"Kenเล่ามาให้หมว่าNเป้นอะไร"
"ผม้ไม่รู้ฮะ พอผมออมาาห้อไ้สัพั ผม็ไ้ยินเสียเหมือนอในห้ออผมอ่ะ และผมเ้ามาผม้เห้นNฮยอนอนอยู่ลาห้อแล้ว"
"ว่าและ ว่าทำไมห้อฮยอถึเสียัั นึว่าฮยอทำอะให้ Nฮยอโรธะอี"
"อืม..ีแล้วที่นายเ้าไปู"
"ุหมอออมาแล้ว" พอุหมอออมา พวเรา็เ้าไปถามว่า N ฮยอเป้นอะไร แ่ที่น่าใเลโอฮยอเปิปาถามุหมอ่อนนแรเลย
"ุหมอฮะ...Nเป้นไบ้าฮะ..."
ผมเพิ่ทำานเสร็ไม่ี่นาทีนี้เอ เฮ้อ~เหนื่อยะมัเลยแหะ แ่ที่น่าเหนื่อยยิ่ว่าน่าะเป็นใผมมาว่ามั้
ผมยัไม่อยาลับหอเลยอ่ะ แ่ราายรู้สึว่าะไม่ไหวแล้วอ่ะ อ้า!!! ผมวรทำไี เพราะผมไม่เยไมุ่ยับเลโออ่า ไม่ไ้ๆ ้อนิ่ไว้ ทำเหมือนเิมทุอย่า แ่ไม่้อุุยเลโอ้พอ
นายทำไ้ๆ
ในหอพั
อนนี้ผมำลัเ้าห้อแล้วแหละ ้อนิ่ไว้ๆ า ฮัยอน นาย้อทำไ้สิ ไฟ์ิ้!!!!!
"เ็หลับหมแล้วสิน่ะ" อนนี้ผมำลัเ้าห้อ แ่่อนถึห้อผม้อผ่านห้อ ฮบินะเลโอ แ่หูผมมันีมั้เลยไ้ยินสิ่ที่พวเ้าุยัน
"เลโอฮยอ...หลับแล้วหรือยัฮะ ผมมีเรื่อะุย้วย"
"พูมาสิ..."
"ผม...อบ...ฮยอ...ฮะ"
"..."
"ฮยอรู้ใ่มั้ยฮะ..."
"....อืม"
"ั้น...ฮยอ...ะ...ะบับผมไ้มั้ยฮะ..."
"....อืมเอาสิ"
"แล้วเรื่อNฮยอล่ะฮะ. ..ถ้าพวเราบัน Nฮยอะเ็บน่าู"
"เรื่ออN ไม่เห็นเี่ยวอะไรับพวเรา..."
"...ฮะ อบุน่ะฮะเลโอฮยอ"
ผมไ้ยินทุประโย ทุำพู แ่ใระรู้ล่ะสิ่ที่เ้าพูมาทำให้ใอผม แเป้นเสี่ยๆ
เลโอนายไม่เยเห็นันอยู่ในสายาเลยหรอ นาย็รู้แ่ทำไมนายยัะทำ ันไม่เยมี่าในสายาเลยสิน่ะ
นายไม่เยิอยาะหันมาทาันบ้าหรอ ันมันแย่มานานั้นเลยหรอ ผมไ้แ่พูในใ
แล้วน้ำผม็ไหลลมา ผม้อำใเินแ่็้อเินเบาๆเพราะไม่อยาให้พวนั้นรู้ว่ามีนอยู่้านอ ฮึ~ อนนี้าผมมันแทบะล้มทั้ยืน มันไม่มีแรเลย แ่้้อำใเินเ้าไปในห้อพอเินเ้ามาในห้อผม้ล้มล เหมือนนแพ้ แล้ว็ปล่อยโฮ~ออมาอย่าเียบเียบเพราะไม่อยาให้น้อื่น
9.30am
"N ฮยอทำไมมานอนรนี้ล่ะฮะ "
"อ่า~ฮยอะเหนื่อยล่ะมั้เลยนอนรนี้"
"อ้า~okั้นฮยอไปอาบน้ำเถอะรับ แล้วเี๋ยวไปิน้าว"
"อืม...อบใน่ะken" พอเนออไป ผม้ลุึ้น แ่ทำไมหัวมันหนัๆน่ะ โอ้ย!ปวหัวะมัเลยแฮะ และแล้วผม็ล้มัแผละเลย แล้วสิผม็เริ่มหายไปเรื่อยๆ
ken part
ผมออมาาห้อ แ่ผม้ไ้ยินเสียัุ้ม!!เหมือนระเบิล (เวอร์) เสียอะไรว่ะ ผมิไ้สัพั้เ้าไปูในห้อ
แ่Nฮยออยู่ในห้อไม่ใ่หรอ ไม่มีอะไรหรอมั้ แ่ใผมมันไม่่อยีเท่าไหร่แหะ เพราะะนั้นผม้อเ้าไปูสิน่ะ
"Nฮยอ!!! เป้นอะไรไปฮะ Nฮยอๆ!!!"
ผมถึับใเลยที่เห้นNฮยอนอนล้มอยู่ลาห้อ
"นี้ๆ้านอมีใรอยู่มั้ย!!!!!! "
ไม่มีใรอบเลยอ่ะ "้านอมีใรอยู่มั้ย!!!!! ไ้ยินันมั้ยว่ะ!!!"
แล้วฮยอ็โผล่หัวมา
"อะไรอ่ะฮยอ เรียทำไม"
แล้วราวี่็โผล่หัวออมาอีน
"โอ้ย!!อาุมม่าเรียไมเนี้ย"
"แ่อย่าเพิ่มาบ่นอนนี้เ้าหนอน ไปเรียรถพยาบาลมาเร็ว"
"เรียไมอ่ะ" ยัะถามอี แสไอ้นที่นอนอยู่บนัผมนี้มันไม่เห้นใ่มั้ย
"แไม่เห้นนมี่นอนบนัันหรอไหา!!!"
"แล้วNฮยอเป้นไรอ่ะฮะ"
"ไม่รู้เว้ย!!!! ไปเรียรถพยาบาล และ ไปบอ เมเนเอร์ฮยอ้วย ว่าNฮยอไม่สบาย"
"รับๆ"
"ฮยอี้มา่วยฮยอหน่อยสิ"
"ฮะๆ"
โรพยาบาล
อนนี้พวเราอยู่หน้าห้อ ุเินแล้ว
"Kenเล่ามาให้หมว่าNเป้นอะไร"
"ผม้ไม่รู้ฮะ พอผมออมาาห้อไ้สัพั ผม็ไ้ยินเสียเหมือนอในห้ออผมอ่ะ และผมเ้ามาผม้เห้นNฮยอนอนอยู่ลาห้อแล้ว"
"ว่าและ ว่าทำไมห้อฮยอถึเสียัั นึว่าฮยอทำอะให้ Nฮยอโรธะอี"
"อืม..ีแล้วที่นายเ้าไปู"
"ุหมอออมาแล้ว" พอุหมอออมา พวเรา็เ้าไปถามว่า N ฮยอเป้นอะไร แ่ที่น่าใเลโอฮยอเปิปาถามุหมอ่อนนแรเลย
"ุหมอฮะ...Nเป้นไบ้าฮะ..."
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น