คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ☿ ป้อนอ้อย : 3
☿ดีๆก็มีงวง☿
2
“พี่มาร์ค!! คิดถึงเค้ามั้ย!” แม่งมาละ เมียใครก็ไม่รู้เพิ่งมาถึงก็ส่งเสียงหนวกหู
“ไม่คิดถึงเพราะกำลังเล่นกับแบมแบมอยู่เหมือนกัน” มาร์คอุ้มเด็กชายตัวเล็กขึ้นโชว์เมียเด็กของตัวเองซึ่งพอแบมแบมเห็นแบมแบมก็รีบวิ่งเข้าหาแบมแบมด้วยกันเองราวกับลูกหมีเจอแม่หมี
“อี้แบมมมมมมมมม” เด็กตัวเล็กกว่าวิ่งไปแปะที่หน้าขาคนเป็นน้าพร้อมกับใช้หน้ากลมๆนั้นไถไปมากับกางเกงยีนส์สีอ่อน แบมแบมมองแบมแบมด้วยความเอ็นดูก่อนจะคว้าตัวขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด
“น้องแบมของอี้แบมมม คิดถึงอี้แบมมั้ยครับ”
“คิดถึงอี้แบมที่สุดในสามโลกกก” ตัวเล็กว่าพลางกางแขนออกจนสุดเรียกเสียงหัวเราะเชิงเอ็นดูของคนเป็นน้าได้อย่างดี แบมแบมหอมแก้มหลานชายในแขนฟอดใหญ่ก่อนจะเดินไปนั่งลงข้างมาร์ค
“แล้วตกลงพี่มาร์คคิดถึงเค้ามั้ย” อ้อนไปอย่างนั้นแหละยังไงมาร์คก็ต้องตอบว่าคิดถึงอยู่ดีลองแม่ง
ไม่ตอบสิ กูว่าต้องมีคนตาย
“คิดถึงที่สุดในสามโลกเลยยยยยยย” มาร์คก๊อปปี้คำพูดหลานมาใช้เรียกรอยยิ้มหวานของแบมแบมได้เป็นอย่างดีแขนแกร่งโอบไหล่คนตัวเล็กกับคนตัวเล็กอีกคนไว้ก่อนจะหอมฟอดใหญ่ไปที่คนตัวเล็กที่ตัวใหญ่กว่า
“เอาไง จะรักกันก็เอาลูกกูคืนมาก่อนมั้ยทำไรเกรงใจลูกกูบ้างครับ”
“ขอโทษทีว่ะ พอดีกูรักทั้งสองคนเลยทำไงได้” มาร์คยักไหล่พร้อมกับเบะปากคว่ำให้แจบอมเพื่อนรักที่นั่งคันตีนอยู่ไม่ไกล
“ว่าแต่จินยองละ น้องแบมไปรับจินยองมาไม่ใช่หรอ” มาร์คหันไปพูดกับแบมแบมเมื่อไม่เห็นแม้แต่เงาเพื่อนที่แบมแบมบอกว่าจะไปรับมา
“นยองเอารถไปจอดหลังร้านเดี๋ยวก็ตามมาาา” พูดกับมาร์คแต่ไม่ยักกะปรายตามองเพราะกำลังจับจ้องอยู่ที่หลานชายตัวน้อยอยู่ แบมแบมน่ารักเหมือนกันทั้งคู่ยิ่งตอนเหม่อๆแบบนี้มาร์คยิ่งไม่อยากจะทน!
“เพื่อนแบมนี่ใครเคยเจอไหม สวยป่ะขอทำเมียหน่อย”
“ใครเขาจะไปเอาพ่อลูกติดแบบพี่ ทำใจเหอะชาตินี้ไม่มีหรอกเมียอ่ะ”
ราวกับถูกมีดแทงคำพูดน้องแบมเปรียบเสมือนดาบคาตาน่าเสียบกลางใจพี่เจบีคนชิคที่บอกว่าเขาเป็นพ่อลูกติดยังพอรับได้แต่แช่งให้ไม่มีเมียทั้งชาตินี่รับไม่ได้นะเว้ย
“มาร์ค กูจะฆ่าเมียมึงเดี๋ยวนี้แหละ” เจบีลุกขึ้นวิ่งตรงมาทางแบมแบมหมายจะบีบคอเมียเพื่อนปากหมาให้สลบแต่ก็เกิดเป็นสงครามยื้อแย่งกันโดยที่มาร์คเอารองเท้าไนกี้ไซส์9ยันเจบีที่พยายามจะฆ่าเมียตัวเองให้ได้
“พี่มาร์คอย่าปล่อยให้หมามันหลุดมากัดแบมได้นะ แบมแบมป๊าหนูบ้าไปแล้วลูก” แบมแบมกระซิบบอกเด็กตัวเล็กที่นั่งหัวเราะคิกคักกับท่าทางตลกๆของป่าป๊าและผองเพื่อนก็เป็นปกติแบบนี้ทุกครั้งที่มีการนัดเจอกันแต่ทว่ามันไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยๆในช่วงนี้เพราะต่างคนก็ต่างต้องไปจัดการชีวิตตัวเองแจบอมเองก็มีภาระตัวเบอเร่อจะให้ออกมาสังสรรค์กับเพื่อนๆเหมือนเมื่อก่อนคงไม่ได้แล้ว
“เมียมึงนี่น่าตบมากเลยไอ่มาร์ค เดี๋ยวกูจะตบแล้วจูบด้วยคอยดู”
“กล้าก็เอาเลยไอ่เงิง พี่มาร์คพี่บีจะขืนใจแบมมม อ๊ะนยองมาแล้ว!” ก่อนที่ร้านอาหารอิตาเลี่ยนราคาแพงจะกลายเป็นสนามเด็กเล่นที่มีเจบีวิ่่งไล่แบมแบมที่อุ้มลูกของเขาอยู่นั้น แบมแบมก็ร้องเรียกชื่อเพื่อนที่พามาด้วยที่หน้าประตูกระจกใส เจบีและแจ๊คสันต่างหันไปมองชื่อของบุคคลที่ไม่ คุ้นหู ปรากฏให้เห็นร่างของบุคคลตัวเล็กในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงขาสั้นสามส่วนสีขาวเช่นเดียวกันบนบ่าเล็กนั้นมีเสื้อคาร์ดิแกนสีเทาพาดไว้หลวมๆ
ร่างกายที่ขาวใสจนคล้ายจะโปร่งแสงเดินเข้ามาใกล้โต๊ะเรื่อยๆแจบอมกับแจ๊คสันยังคงไม่วางตากับบุคคลร่างเล็กตรงหน้ายิ่งร่างบางเดินมาใกล้โต๊ะเท่าไหร่ก็ยิ่งสว่างมากขึ้นเรื่อยๆใบหน้าหวานกับแก้มพองจมูกเล็กรั้นเชิดกับริมฝีปากสีแดงอิ่มทำให้คนตรงหน้าเริ่มจะไม่เหมือนคนขึ้นไปทุกทีแล้ว
เหมือนอาหารบนโต๊ะที่นอกจากจะตกแต่งสวยงามโดยฝีมือเชฟแล้วยัง...
น่ากิน
“อ่าวๆเช็ดน้ำลายด้วยลุงท่วมร้านไปหมดแล้ว ยองแจเอาไม้ถูพื้นมาเช็ดน้ำลายพี่หวังหน่อย”
“ห๊ะ เห้ยอะไรเปล่าๆไม่หก” แจ๊คสันที่นั่งเยิ้มไม่ต่างกับเจบีได้ยินที่แบมแบมตะโกนไปที่ห้องครัวหลังร้านสติก็กลับคืนมาหนุ่มฮ่องกงขาสั้นรีบสูดน้ำลายตามที่แบมแบมบอกก่อนจะตบหน้าตัวเองเบาๆสองทีเพื่อเรียกสติ
เดี๋ยวเมียรู้ว่าเคลิ้ม โดนตีตาย
“เอ่อ...สวัสดีครับ” ร่างบางเอ่ยทักทายก่อนจะโค้งให้ทุกคนที่อยู่บริเวณนั้นจะมีแค่แบมแบมกับพี่มาร์คเท่านั้นที่ร่างบางรู้จัก อ๋อ...อีกสองคนด้วยชื่อเจบีกับน้องแบมแบม
“นี่เพื่อนแบมนะ จินยองหรือจะเรียกจูเนียร์ก็ได้แล้วช่วยตื่นด้วยพี่เจบี สติหน่อยสติ” แบมแบมแนะนำเพื่อนตัวเล็กให้กับทุกคนที่เหลือที่ยังไม่รู้จักใบหน้าหวานขาวใสนั้นเปื้อนรอยยิ้มหวานที่ส่งให้ทุกคนในโต๊ะรวมถึงแจบอมด้วยและดูเหมือนมันจะถูกส่งให้เขาเป็นพิเศษ
“ยืนทำอะไรอยู่ละครับจินยองนั่งก่อนสิ” แจบอมที่ตื่นจากภวังค์แล้วรีบเชื้อเชิญให้คนตัวเล็กที่ยืน
งงอยู่หาที่นั่งเพราะเนื่องจากเพื่อนรักที่เป็นคนพามาปล่อยเกาะเขาไปเล่นกับหลานและพี่มาร์คแล้ว
“ขอบคุณมากครับ”
“เอ่อ..จินยองจะนั่งตรงนี้หรอครับ”
“ทำไมล่ะครับ นั่งไม่ได้หรอ”
“นั่งได้ครับนั่งได้” อิมแจบอมพยักหน้ารัวๆที่อยู่ดีๆเก้าอี้ว่างทั้งร้านก็ไร้ค่าเมื่อจินยองหย่อนก้นลงมานั่งที่โซฟายาวข้างๆเขาแล้วขยับมาจนชิด
แม่งโครตชิด กูนี่แข็งไปหมดทั้งตัวเลยครับ
“น้องจินยองอยากทานอะไรมั้ยครับเดี๋ยวพี่บอกยองแจให้” แจ๊คสันชะเง้อหน้ามาถามจินยองที่นั่งยิ้มหวานอยู่ร่างบางส่ายหน้าเบาๆก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเกรงใจ
“ไม่เป็นไรครับ ผมทานที่มีอยู่ได้ไม่รบกวนดีกว่าครับ”
จินยองเองพอจะรู้อยู่บ้างว่าใครเป็นใครถ้าหมายถึงยองแจก็คงจะเป็นเจ้าของร้านนี้แฟนของแจ๊คสันคนที่ชะเง้อหน้ามาถามเขาเมื่อกี้หล่ะมั้ง ส่วนคนข้างๆที่เขาจงใจเดินมานั่งข้างๆก็คงไม่พ้นอิมแจบอมพ่อลูกติดคนหล่อที่แบมแบมมาบ่นให้ฟังอยู่บ่อยๆ
แต่น่าแปลกที่ยิ่งแบมแบมบ่นมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสนใจในอิมแจบอมมากขึ้นเท่านั้น
“พิซซ่าอร่อยมากนะ ลองหน่อยมั้ย” เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นถามจินยองแล้วเลื่อนพิซซ่าถาดใหญ่ของ
โปรดแบมแบมมาด้านหน้าคนตัวเล็กท่ามกลางสายตาตกตะลึงของเพื่อนๆทั้งโต๊ะที่ได้ยินสิ่งที่แจบอมพูด
นั้นพิซซ่าของโปรดลูกมัน!? ขนาดเพื่อนขอกินดีๆยังไม่ให้แต่นี่มันเลื่อนเสิรฟ์ให้ถึงหน้า
“อ่า..ขอบคุณมากนะครับแต่เนียร์ไม่อยากมือเลอะขอทานเป็นสปาเก็ตตี้แล้วกันครับ” ใบหน้าหวานฉีกยิ้มจนตาหยี้ก่อนจะหยิบช้อนส้อมขึ้นมาถือไว้ในมือเตรียมจะทานสปาเก็ตตี้ด้านหน้า
แต่ก็มีมือหนามาคว้าข้อมือของจินยองไว้แล้วยื่นบางอย่างมาจ่อที่ปากเขา เป็นพิซซ่าแผ่นบางที่เขาเพิ่งปฏิเสธที่จะทานไปเมื่อกี้ คนที่ยื่นมาทำหน้าทำตาพยักเพยิดให้เขากินมันเข้าไป
“เดี๋ยวป้อน มือจะได้ไม่เลอะไง”
“มะ..มึงเอางี้เลยหรอว่ะ” แจ๊คสันครางถามเพื่อนเสียงต่ำ แม่งจะรุกหนักเกินไปหรือเปล่าเนี่ยมึงเพิ่งเจอกันเมื่อห้านาทีที่แล้วนะครับเพื่อน!
“ขอบคุณมากเลยครับ”
ปากเล็กยื่นไปงับพิซซ่าในมือหนาจนมันเหลือชิ้นเล็กลงเรื่อยๆเมื่อมาจนสุดขอบพิซซ่าที่ติดกับนิ้วของอิมแจบอม เขากำลังจะขยับพิซซ่าชิ้นเล็กนั้นให้คนตัวเล็กกัดได้พอดีแต่ก็ต้องชะงักเมื่อลิ้นนุ่มกับริมฝีปากบางคาบเกี่ยวชิ้นพิซซ่าไปจนปลายลิ้นร้อนตวัดผ่านกับปลายนิ้วของแจบอม
ท่ามกลางสายตาของคนทั้งโต๊ะ...
และเต็มมือของแจบอม...
เชี่ย...อิมแจบอมมึงเจอคู่แท้แล้วนี่แหละเมียที่มึงต้องการเลยเพื่อนเอ้ย
“อีกชิ้นไหมครับ” พอแจบอมทำท่าเหมือนจะเสนอตัวให้จินยองอีกครั้งแจ๊คสันก็ทำหน้าที่เพื่อนที่ดีดึงสติกันหน่อยน้าของเพื่อนกลับมาก่อน
มือใหญ่กระชากไหล่เพื่อนที่เหมือนวิญญาณถูกดูดไปกับพิซซ่าชิ้นเมื่อกี้ให้หันมาประจัญหน้ากดหน้าผากของตัวเองกับอิมแจบอมเข้าด้วยกันก่อนจะทำการเรียกสติเพื่อนกลับมา
“อิมแจบอม!มึงตื่นเดี๋ยวนี้เลยไอ่เงิง”
“กูไม่ได้หลับครับไอ่หวังกูตื่นอยู่ เต็ม ตา ด้วย” พลางเบิ่กตาตี่ๆให้กว้างที่สุด
“มึงกำลังโดนอ้อยอยู่ครับเพื่อน น้องเขากำลังป้อนอ้อยมึงอยู่รู้ตัวบ่!!” แจ๊คสันไม่ได้ตะโกนเสียงดังแค่พอโวยวายให้ได้ยินกันสองคนและจินยองเองก็คงจะไม่ได้สนใจเพราะเจ้าตัวเดินไปหาแบมแบมที่กำลังนั่งเล่นกับหลานอยู่กับผัวมัน
“รู้ และกูชอบมากด้วยช่วงนี้ขาดน้ำตาลอยากแดกน้ำอ้อยอยู่พอดี”
“กูเคยโดนยองแจป้อนอ้อยแล้วแม่งไม่สนุกเลยเพื่อนเอ๋ย กูเหมือนช้างตกมันอยากได้แต่เสือกไม่ให้กู”
“แล้วมึงจะให้กูทำไง” เจบียอมฟังแจ๊คสันเมื่อเห็นว่าสิ่งที่เพื่อนพูดมาเริ่มจะมีเหตุผล
“เป็นเจบีสิว้อยเมื่อกี้มึงถูกดูดวิญญาณไป กูเห็นแล้วสมเพชกว่ามึงได้กับมือขวาอีก”
“ไอ่สัดนี่”
ทั้งสองคนผละออกจากกันทันทีเมื่อยองแจเดินเข้ามาแต่เจบีเองก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่เพื่อนพูดไปเมื่อกี้ ปกติเขาม่อใครก็ไม่เคยเห็นไอ่แจ็คมันจะยุ่งแต่ทำไมกับจินยองมันถึงเตือนแปลกๆว่ะ
เจบีกวาดสายตาหาร่างบางที่ลุกเดินหายไปเมื่อกี้ก็เห็นว่าจินยองกำลังนั่งเล่นอยู่กับสองแบมแบม
พลันนึกไปถึงเหตุการณ์ป้อนพิซซ่าสุดสยิวที่เจบีไม่เคยเจอที่ไหนมาก่อน เห็นตัวเล็กๆดูเหมือนจะเรียบ
ร้อยลูกคุณหนูที่ไหนได้แม่ง...โครตแซ่บ
แซ่บเว่อร์ด้วย
คนอะไรน่ารักแล้วยังน่าแดกไปพร้อมๆกัน
เอาคนนี้แหละ
ป๊าเอาคนนี้นะลูก
✌ #ป๊าเจบีหื่นมาก
มาน้อยแถมให้คอยนาน 555
กำลังคิดหนักว่าจะให้หม่าม๊าอ่อยยังไง
ให้ดูมีชั้นเชิงไม่สก๊อยเกินไปและยังต้อง
ให้ป่าป๊าหื่นแบบเกรงใจลูกด้วยเดี๋ยวน้องแบม
ใจแตกหมด 5555
เม้นด่าเม้นชมเม้นเฉยๆเม้นจุดเม้นอะไรก็ได้เราอยากอ่านเม้น
สกรีมกันเถอะสกรีมสกรีมสกรีมเดี๋ยวนั่งอ่านนั่งรีใครสกรีมเยอะเดี๋ยวแจก
แจกรัก ถถถถ
ความคิดเห็น