Love me like you do รักไร้สติ #ฟิคของเอิน ( JARK)

ลำดับตอนที่ #3 : รัก ไร้ สติ 0 2

                                                       Love me like you do 

“ มึงเลี้ยงข้าวกูด้วยแล้วก็เดินไปซื้อข้าวเองด้วย ใจ๋ ?! “ ผมยักคิ้วให้ไอ้ข้างๆแล้วสะบัดตูดเดินหาโต๊ะนั่งในโรงอาหาร

“ ไอ้บี มึงไม่ไปซื้อข้าวเหรอ ? “ ผมถามไอ้คนที่เดินข้างๆหาโต๊ะกินข้าวกับผม

“ ไม่อะกูฝากจูซื้อละ” เมื่อเห็นโต๊ะว่างผมก็นั่งเลยสิรอคนตัดหน้ารึไง

“ เดี๋ยวกูไปซื้อน้ำมึงฝากไรเปล่า ? “

“ เอาน้ำเปล่า 2 ขวด “ ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดฆ่าเวลาและเสียงจานข้าวกระทบกับโต๊ะตรงหน้าผมก็ดังขึ้น

“ มึงวางดีๆไม่ได้ไง ถ้ามันโดนหน้ากูมึงจะพากูไปศัลไปไหม ฮะ ? “ ผมขมวดคิ้วใส่ไอ้เพื่อนตัวดี

“ ต่อให้มันโดนหน้ามึงแล้วกูพาไปศัลก็ไม่ทำให้หน้าตามึงดีขึ้นหรอก “ ผมยัดข้าวคำโตเข้าปากตามไอ้เจบีที่กำลังเดินมาพร้อมกับจูเนียร์ส่วนไอ้คนตรงข้ามผมมันก็หัวเราะด้วยความสะใจ

เสียงออดดังหมดเวลาพักและก็หมดเวลาเรียน ผมไม่จำเป็นต้องบรรยายบรรยากาศในห้องเรียนหรอกก็บางทีเรียนไม่เข้าสมองก็ไม่รู้จะบรรยายอะไรให้พวกคุณหรือบทสนทนาในห้องเรียนก็ไม่มีอะถ้ามีผมคงโดนมิสด่าและมันก็ไม่ได้สำคัญพอๆที่พวกคุณจะต้องรู้หรอกหากว่ามี

เสียงโต๊ะเก้าดังเอี๊ยดอ๊าด 

เสียงประตูที่ผมแม่งไม่เข้าใจจะเปิดเข้าออกทำไมทำไมไม่เปิดค้างเอาไว้เลยยังไงแม่งก็รอคนออกสุดท้ายปิดสิ

“ มึงจะขมวดคิ้วทำไมเนี่ย “ ผมหันไปมองไอ้คนที่ถาม

“ กูเหรอ ? “

“ กูถามมิสมั้งไอ้สัด “ และผมก็โดนมันโบกหัวไปทีนึง

“ แล้วกูจะรู้ไหม เอะอะก็ตีหัวกู กูงอลเล่า “ ผมเดินหนีแล้วไปรีบวิ่งไปขนาบข้างเจบีที่ด้านซ้ายคือจูเนียร์ผู้น่ารัก สองคนนี้บ้านใกล้กันเลยไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด ผมเห็นคู่นี้ที่ไหนก็อดยิ้มไม่ได้ก็ต่างคนต่างดูแลกันน่ารักมากๆเลย

“ เจบีวันนี้มึงเล่นบาสปะ ? “

“ เล่นๆ พวกเด็ก ม.5 มันนัดกูไว้หลังเลิกเรียน “

“ เออกูไปด้วย “ ผมหันไปมองไอ้คนที่ขอไปจอยทีมบาสเย็นนี้

“ แล้วกูอะ ? “

“ มึงก็รอกูไงคับ “ มันยกแขนขึ้นมาโอบคอผมก่อนยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ผมเลยต้องยกมือดันหน้ามันออก

“ คือกูต้องรอมึงใช่ปะ ? “

“ ถูกต้องแล้วคร้าบ “ มันยักคิ้วแล้วยีหัวผมแรงๆด้วยความสะใจก่อนจะวิ่งไปสแตนวางกระเป๋าแล้วถอดเสื้อออก

พอมันเดินลงสนามบาสเท่านั้นแหละ เหยดเขร้ ปิดเทอมมันไปฟิตหุ่นมาใช่ไหมมึงจะฟิตทำไมแค่นี้กูก็มีคู่แข่งจนแข่งไม่ไหวแล้ว ผมยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปไอ้คนที่กำลังเล่นบาสกับพวกเจบีอยู่แต่พอหันไปด้านข้างก็เจอจูเนียร์ผู้น่ารักกำลังมองผมอยู่

“ อะ เอ่อ เราถ่ายไว้แกล้งมันไง “ ผมรู้สึกหน้าร้อนจึงหัวเราะแก้เก้อพร้อมกับประโยคโง่ๆที่ไม่ควรพูดออกไป

“ งั้นมาร์คถ่ายรูปเจบีให้เราหน่อยสิ “

“ หะ ?ได้ๆ “ ผมว่าจูเนียร์หน้าแดงกว่าผมอีกอะ ผมชักสงสัยแล้วสิว่าสองคนนี้ยังไง หึๆ ถ่ายเสร็จเรียบร้อยแต่พอผมเอาไอโฟนลงสายตาผมก็สบเข้ากับแจ็คสัน ผมเลยชูสองนิ้วแก้เก้อให้ ให้ตายดิแจ็คสันต้องสงสัยผมแน่ๆเลย

“ เนียร์มีไลน์ปะ ? “

“ มีๆ เดี๋ยวเราแอดไป ขอไอดีมาร์คหน่อย “ จูเนียร์ยื่นโทรศัพท์ให้ผม

“ งั้นเดี๋ยวเรากลับบ้านส่งให้นะ ตอนนี้เราไม่มีเนต “

“ ได้ๆ “ จูเนียร์ส่งยิ้มให้ผมแล้วก้มหน้าอ่านหนังสือจำพวกวรรณกรรมเล่มหนาต่อ ผมนึกว่าจะอ่านแต่หนังสือเรียนนะเนี่ยเห็นเรียนเก่งติดท็อปทุกปีแบบนี้

จริงๆในห้องผมสนิทกับ เจบี จูเนียร์แล้วก็ไอ้แจ็คสันนั้นแหละแต่จะอยู่กันเป็นคู่ๆ ส่วนแจ็คสันมันจะสนิทกับเจบีหน่อย มันเป็นประเภทเพื่อนเยอะจนบางทีผมเผลอน้อยใจ ส่วนผมกับจูเนียร์ก็คุยกันนะแต่คุยกันแบบน่ารักๆ ผมว่าจูเนียร์น่ารัก น่าเอ็นดูอะ อยากเป็นจูเนียร์บ้างจังเผื่อแจ็คสันมันจะถนอมผมบ้าง คิดบ้าไรเนี่ยมาร์ค

‘ เฮ้ออ ‘ ผมเพ้อเจ้ออีกแล้วหลังจากที่ผมรู้ตัวว่าเผลอใจไปกับเพื่อนของตัวเอง ผมก็เป็นคนงี่เง่ากว่าเดิม เพ้อเวลาว่างๆตลอด

“ เป็นไรอะมาร์ค “

“ หะ ? เอ่อ.. เราแค่เบื่อๆอะ “

“ ไปซื้อขนมปะ ? “

“ เรายังไม่หิว จูเนียร์หิวเหรอ ? “

“ ไม่อะ เรากลัวมาร์คเบื่อเราอะ เราไม่รู้จะชวนมาร์คอะไร “ จูเนียร์ยกมือเกาหัวตัวเอง

“ เห้ยย เราไม่ได้คิดงั้นเราสบายใจออกตอนอยู่กับจูเนียร์ “

“ จริงนะ ? “ จูเนียร์ทำหน้าดีใจเมื่อได้ยินผมพูดอย่างงั้น

“ จริงดิ อย่าคิดมากเลย “ ผมยกมือขึ้นโยกหัวจูเนียร์ไปมา

“ แล้ววันนี้กลับบ้านพร้อมไอ้บีปะ ? “

“ กลับๆ ปกติเรากลับกับเจบีทุกวันพอดีเจบีมีรถอะ ฮ่าๆอีกอย่างแม่เราชอบฝากเราไว้กับเจบี “ จูเนียร์ทำหน้ามู่ทู่ลง งืออ น่ารักอะทำไมผมมีเพื่อนน่ารักแบบนี้ เรานั่งคุยเรื่อยเปื่อยกันไปจนผมรู้สึกว่าเราสนิทกันกว่าเดิมและรู้มาว่าเจบีกับจูเนียร์สนิทกันตั้งแต่เด็กๆ ในห้องสองคนนี้ก็ไม่ค่อยคุยอะไรกันนะตอนพักกลางวันไรงี้ก็คุยกันบ้างแต่ผมว่าไม่ได้คุยเยอะเหมือนผมกับแจ็คสันอะ

ผมนึกขึ้นได้ว่าลืมย้ายรูปแจ็คสันไปไว้ในแอพเก็บรูปที่ต้องใส่ password เมื่อย้ายเสร็จผมก็ลบรูปออกจากอัลบั๊มรูปของไอโฟนเดี๋ยวผมโดนค้นโทรศัพท์แจ็คสันยิ่งชอบเล่นโทรศัพท์ผมอยู่เรื่อย ผมเคยถามมันว่าถ้าจะยืมไปเล่นบ่อยขนาดนี้ทำไมไม่สลับเครื่องกันเลยละ มันตอบผมกลับมาอย่างน่าหมั่นไส้ว่าเดี๋ยวตอบสาวช้าส่วนผมเมื่อได้ยินอย่างนั้นทำได้แค่เบะปากใส่มันนั้นแหละครับ

“ มาร์ค “ ผมเงยหน้าให้กับเจ้าของเสียงแข็งที่กำลังจ้องผมอยู่

#ฟิคของเอิน Tag on Twitter 

ขอโทษด้วยน้ามีคนรอเราอยู่รึเปล่า เรากลับมาแต่งแล้วนะ

เราจะพยายามอัพให้บ่อยจะไม่ทิ้งไปไหนแต่ยังไง Reader ก็ต้องอยู่

เป็นกำลังใจให้เราด้วยเหมือนกันนะ อย่างทิ้งเราไปไหน

เราพยายามแต่งให้สนุกอะนะ แต่ก็คิดว่ายังไร้สติไม่พอ 

ถ้าเกิดใครมีอะไรแนะนำดีๆเกี่ยวกับคำว่า ไร้สติบอกเราได้นะ

คอมเม้นสิ่งที่เราต้องปรับปรุงกันได้นะ ฟิคจะได้สนุกๆขึ้น

เราคิดว่ามันยังไร้สติไม่พพอสำหรับเรา

อ่านให้สนุกกันนะ เรากลับมาแล้ว เย้ๆ 

แท็กฟิคใน twitter กันเด้อ #ฟิคของเอิน