อะ..ทำไงเราหลุดมาโลกรีบอร์น

ลำดับตอนที่ #3 : ที่นี้มันที่ไหนนนนนนนนนนน

ตอน2

“อื้ม...”นากิครางเบาๆบอกว่าตื่นแล้ว

(“ที่นี้ที่ไหนทำไมรู้สึกคุ้นๆ”)นากิคิดในใจพอเห็นเริ่มชัดก็พูดออกไปด้วยเสียงเบาหวิวว่า

“เอ๋ถ้าจำไม่ผิดห้องของสึนะนี้”นากิตกใจเล็กน้อย

แอ็ด...(โปรดฟังเป็นเสียงประตู//Me)

“อ้าว...ตื้นแล้วหรอครับ”สึนะพวกพร้อมยิ้มอย่างอ่อนโยน

“น.นี้มัน สาวะดะ สึนะโยชิ นี่น่าต้องฝันแน่ๆ  โอ้ยเจ็บ”นากิโพรงขึ้นพร้อกับหยิกตัวเอง

“คุณรู้จักผมได้ไง @o@”สึนะถามพร้อมกับเอียงคอ45องศา

“เรื่องนั้นชั้งมันก็สึนะฉันว่าเขามีไรอยากจะพูดนะ”รีบอร์นพูดซึ้งโผ่มาจากไหนไม่รู้

“อ.เออคือเห็นเพื่อนๆฉันไหมแล้วทำไมฉันถึงมาอยู่นี้นากิถามสึนะ

“คำถามแรกผมเห็นคุณคนเดียวแล้วคำถามที่สองผมก็ไม่รู้อยู่ดีก็เห็นคุฌอยู่หน้าห้อง”สึนะตอบอย่างใจเย็น

“งั้นเพื่อนฉันอาจจะอยู่กับเพื่อนๆนายก็ได้นะ”นากิพูด

“ก็อาจจะเดี๋ยวผมโทรถามให้นะ”สึนะพูดอย่างอ่อนโยนและส่งยิ้มให้

(“กรี้ดดดดดดดดดดอะไรกันอะรอยยิ้มนั้นหน้าชาไปหมดแล้ว”)คิดแต่ไม่ได้พูดอะไรและหยิดหนังสือการ์ตูนมาปังหน้า>///<

ฝั่งสาริ

“อา...ที่นี้มันที่ไหน”สาริพูดขึ้น

“เอ้าตื้นแล้วหรอ”โกคุเดเระพูด

“เอ๋นี้มันโกคุเดเระ ฮายาโตะนี้ มันต้องเป็นความฝันแน่ๆเพรี้ยด เจ็บอา..”สาริพูดพร้อมตบหน้าตัวเอง

“มันก็ต้องเจ็บสิแต่เธอรู้จักฉันได้ไง”โกคุเดเระพูดพร้อมกับถาม

“ชั้งเถอะเห็นเพื่อนฉันไหมแล้วฉันมาอยู่ที่นี้ได้ยังไง”สาริถาม

“ชั้นเจอเธออยู่คนเดี๋ยวและอยู่ๆดีๆเธอก็อยู่หน้าห้องฉัน”โกคุเดเระตอบสั้นง่ายๆ

“แล้วเพื่อนฉันอยู่ไหน!!!!!!!!!!!!”สาริพูดพร้อมจับคอเสื้อโกคุเดเระเขย่า

“ฉันจะไปรู้ไหมยัยสมองกลวงบอกแล้วไงว่าไม่รู้”โกคุเดเระว่า

“นายเรียกฉันว่าไงนะ”สาริสวนกับ(เปลี่ยนสรรนามเลยนะ//ไรเตอร์ ก็ถือว่าสนิดกันอีกขั้นแล้วกัน ฮิฮิ//สาริ)

-ตกลงเธอจะเป็นเพื่อนกันหรือแฟน -เสียงรีโทรโทรศัพ

“รุ่นที่10โทรมานี้”โกคุเดเระพูด

“สวัสดีคร้าบรุ่นที่10อะครับครับ บลาๆๆๆๆแค่นี้นะครับ”โกคุเดเระคุยโทรศัพเสร็ดก็หันมาสั้งฉัน

“นี้รีบไปได้แล้วเพื่อนเธออยู่กับรุ่นที่10”

“อืม”ฉันตอบสั้นๆง่ายๆแต่ในใจอะจะระเบิดแล้ว

ทางฝั่งมานิ

ติ้ด..คุยกับสึนะเสร็ดแล้วก็ปลุกด็กสาวขึ้น

“นี่คูณตื่นได้แล้วคุณๆตื่นได้แล้ว”ยามาโมโตะเรียก

อื้มม..ท.ที่นี้มันที่ไหน อะนี้มันยามาโมโตะ ทาเคชิ นี้ แล้วเห็นเพื้อนฉันอย่ไหนแล้วฉันมาอยู่ที่นีได้ยังไง”มานิผู้ใจเย็นได้ถามโร่ว

“ฉันก็ไม่รู้เหมื่อนกันแต่ไปหาสึนะกันเถอะ”ยามาโมะโตะพูดพร้อมยิ้ม

“อ.อืม”>//<

และคู่อื่นๆก็นไม่มีไรมากเหมื่อนจอนเนียนของเราแค่นี้น๊าบาย

..........................................................................................................................................................

เม้นกันบ้างน๊าอย่างเป็นนักอ่านเงา

ไม่งั้นมีงอน