เจ้าหญิงของฉัน เจ้าชายของเธอ

ลำดับตอนที่ #3 : เจ้าหญิงอันดับที่หนึ่ง

"ถึงซักที . . ." มิยองบ่นอุบอิบพลางลงจากรถหลังจากที่คนขับรถแจ้งว่าพวกเธอมาถึงจุดหมายแล้ว
"ไหน หลานสาวของป้ามาแล้ว มาถึงแล้วใช่ไหม???" เสียงอ่อนโยนจาก ผญ วัยกลางคนดังมาจากในบ้านเล็กๆ ที่อยู่ทางด้านหลังสุดของอาณาจักรเล็กๆนี้
"ซูยอนนนนนนนนน เจ้าหญิงของป้า ^^" เมื่อเธอเห็นซูยอนก็รีบเดินตรงมาหาเจ้าหญิงตัวน้อยของเธอ
"คุณป้ายึนจอง ^^" ซูยอนโค้ง 90 องศาให้คุณป้าของเธอ แต่ยึนจองไม่ได้สนใจนัก เธอเข้าไปกอดหลานสาวแน่นด้วยความคิดถึง
"หนูโตขนาดนี้แล้วหรอลูก? แล้วแบบนี้จะไม่ให้ป้าแก่ขึ้นได้ยังไง จริงไหม มิยอง?" ยึนจองหันไปขอความเห็นของมิยอง ที่ยิ้มพร้อมกลับโค้งอย่างเห็นด้วย
"คุณป้าสบายดีใช่ไหมคะ?" ซูยอนถามยึนจอง
"ใช่จ้ะ หนูเจอพี่ชายหรือยัง?" ยึนจองถามซูยอน เธอยิ้มอ่อนๆ แทนคำตอบ
"สงสัยคงจะยุ่งอยู่กับงานอีกสินะ" ยึนจองพูดพลางถอนหายใจยาว เธอลูบหัวซูยอนเบาๆอย่างเอ็นดู
"หนูสวยมาก ตอนเด็กๆ หนูเหมือนเจ้าหญิงยังไง ตอนนี้กลับยิ่งสง่างาม สวยมากขึ้นกว่าเดิม" ยึนจองพูดอย่างภาคภูมิใจ ซูยอนได้แต่ยิ้มพลางก้มหน้าอย่างถ่อมตัว
"หนูต้องขอโทษคุณป้าด้วยจริงๆนะคะ ที่หนูเพิ่งจะมาตอนนี้ ทั้งๆที่งานของพี่ เอ่อ เจ้าชายท่านจะมีในอีกหนึ่งอาทิตย์นี้แล้ว" ซูยอนรู้สึกเสียใจที่เธอไม่สามารถตอบแทนพระคุณของยึนจองได้อย่างเต็มที่ ทั้งๆที่ยึนจองสนับสนุนเธอดีทุกอย่างตั้งแต่ที่จากที่นี่ไป จนวันนี้ที่เธอกลับมา
"ไม่เป็นไรหรอกลูก แค่หนูยอมกลับมา ป้าก็ดีใจมากแล้ว โดยเฉพาะคุณแม่ของหนู แค่ยอมกลับมาอยู่ในที่ที่ป้าสามารถดูแลพวกหนูได้อีก ป้าก็ดีใจมากแล้วจ้ะ" ยึนจองยิ้ม และมองซูยอนอย่างชื่นชม
"หลานรักของคุณแม่มาแล้วหรอครับ?" เสียงๆหนึ่งดังขึ้นข้างหลังซูยอน เธอยืนนิ่งก้มมองพื้นโดยอัตโนมัติ อย่างไม่สบายใจนัก
"ไหนกันหรอคะคุณแม่ หนู จองซูยอน ที่คุณแม่อยากให้บียองคนนี้รู้จัก^^" เสียง ผญ ที่ซูยอนจำได้ดีดังตามมา ยิ่งทำให้ซูยอนหน้าเสียลง เหมือนที่มิยองได้แต่ก้มหน้างุด
เมื่อบียองเดินใกล้เข้ามาเธอหันไปเห็นคนคุ้นเคย ที่เธอเพิ่งจะตบหน้าไปเมื่อสักครู่ชัดเจนขึ้น หน้าเธอกลับเจื่อนลงและแฝงความตกใจเล็กน้อยไว้
"นี่ไงลูก ซูยอน" ยึนจองพูดขึ้น พลางจับตัวซูยอนหันไปหาคนทั้งคู่ พลางยิ้มอย่างภูมิใจ ซูยอนมองพื้นอย่างไม่สบายใจ บียองเห็นหน้าซูยอนชัดเจน เธอหน้าเสียไปเล็กน้อย แล้วก็ค่อยๆยิ้มมุมปาก ส่งให้ซูยอน
"เธอนั่นเอง . . ." บียองพูด ซูยอนเหลือบมองหน้าบียอง ที่มีแววตายากจะอ่านออก และหันไปสบตากับคนข้างกายของบียอง
"ไง ซูยอน . . . ^^ จำพี่ได้ไหม?" น้ำเสียงอ่อนโยนออกมาจากปากคู่สวยของ ผช ตรงหน้าซูยอน น้ำเสียงที่อ่อนโยนและคุ้นเคย จะต่างกันก็แค่ โทนเสียงที่ทุ้มต่ำลง บ่งบอกถึงความโตเต็มวัยของชายหนุ่มเท่านั้น
"สวัสดีค่ะ เจ้าชาย . . ." ซุยอนพูดแผ่วเบา พลางหลบสายตาคนตรงหน้า คนตรงหน้าส่งยิ้มอ่อนๆมาให้เธอแทนคำตอบ
"ยูริ ลูกเตรียมงานถึงไหนแล้วลูก" ยึนจองถามลูกชายของเธอ ยูริเดินมายืนข้างตัวซูยอนที่ยืนข้างแม่ของเขา และตอบคำถาม
"ตอนนี้สำเร็จไปแล้ว 80 เปอร์เซ็นครับคุณแม่ น่าเสียดายนะครับ ที่คนบางคนมาตอนที่งานคืบหน้าไปขนาดนี้แล้ว" ยูริจงใจพูดให้ซูยอนได้ยิน เธอรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก เธอรู้สึกอยากจะมุดดินหนีไปจากที่นี่
เพียะ . .
"อย่าแกล้งน้องสิ่ลูก น้องเพิ่งมา ก็แกล้งน้องแล้วหรอ ลูกนี่นะ!" ยึนจองดุลูกชาย
"5 5 5 5 คุณแม่ครับ เลิกตีผมสักทีเถอะนะครับ ผมอายนะ" ยูริพูดขึ้น ทำเอาตรงนั้นมีแต่รอยยิ้ม แม้แต่บียองที่ยืนมองดูทั้งคู่ก็ยังยิ้มตาม แต่แล้วเธอกลับหุบยิ้ม เมื่อมองไปเห็นยูริ มองแบบยิ้มๆให้ซูยอน ทั้งๆที่เจ้าตัวก้มหน้างุด ด้วยความเอ็นดู เด็ก ผญ คนนี้ เธอไม่ถูกชะตาด้วยจริงๆ!
"คุณป้าคะ หนูขอตัวไปเก็บของก่อนนะคะ แล้วจะรีบมาช่วยงานของคุณป้าต่อค่ะ ^^" ซูยอนพูดขึ้นเบาๆอย่างสุภาพ
"นึกว่าเป็นใบ้ซะอีก กว่าจะยอมพูด" ยูริพูดแซวยิ้มๆ ซูยอนหันไปมองทางยูริ เมื่อเห็นว่ายูริมองอยู่เธอเลยหลบสายตาเขามองไปทางอื่น
"เลิกแกล้งน้องสักที ยูริ ไปเถอะลูกซูยอน วันนี้ไม่มีอะไรแล้วหล่ะ พรุ่งนี้ค่อยมาช่วยป้าเลือกสีสิ่งของใช้ประดับในงานแล้วกันนะลูก ^^" ยึนจองพูดอย่างสุภาพ
"แต่นั้น คุณแม่บอกให้บียองจัดการนี่คะ"บียองพูดท้วงขึ้นมา
"ไม่เป็นไรบียอง น้องเรียนมาทางนี้ แม่เลยอยากให้น้องจัดการ เธอไปช่วยดูแลเรื่องความเรียบร้อยของสถานที่เถอะ เพราะตอนนี้งานเธอก็เยอะมากแล้ว" ยึนจองพูดขึ้น บียองได้แต่โค้งอย่างรับคำสั่ง
"ได้ค่ะ คุณป้า ^^" ซูยอนรับคำ
"ว่าแต่ หนูยังไม่รู้จักกับบียองใช่ไหมลูก รู้จักกันไว้ซะสิ บียองคือว่าที่เจ้าหญิงลำดับที่ 1 ของเจ้าชายยูล"ยึนจองพูดแนะนำบียอง
"ค่ะ ยินดีที่ได้พบค่ะ เจ้าหญิงลำดับที่หนึ่ง" ซูยอนพูดตามระเบียบการ พลางโค้งให้อย่างสุภาพ
"ยินดีเช่นกันค่ะ " บียองพูดตอบ พลางมองหน้าซูยอน ซูยอนพยายามหลบสายตา อย่างไม่สบายใจ ความรู้สึกผิดหวังลึกๆ นี่มันคืออะไรกันนะ ซูยอนคิด
"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หนูพักผ่อนเถอะลูก พวกเรามากวนหนูนานเกินไปแล้ว" ยึนจองพูดขึ้น
"ไปกันเถอะพวกเรา บียอง ยูริ" ยึนจองพูดขึ้น ทั้งสองโค้งอย่างตอบรับ บียองค่อยๆ เดินตามยึนจองที่เดินออกไป ซูยอนโค้งให้ทุกคน แต่ยูริกลับไม่ยอมเดินตามออกไป
"ถ้าเธอไม่ชอบอะไร ก็บอกพี่ได้นะ ซูยอน พี่จะจัดการให้ ^^" ยูริพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน
"ขอบคุณนะคะ เจ้าชาย แค่นี้ก็ดีมากแล้วค่ะ" ซูยอนตอบพลางก้มหน้า
"เจ้าชาย???? เวลาพูดกับพี่ เดี๋ยวนี้ไม่เรียกพี่ชายแล้วหรอ แล้วหน้าสวยๆเนี่ยจะก้มไปทำไม มองหน้าพี่สิ ซูยอน . ." ยูริพูดขึ้นพลางค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ซูยอนมากขึ้นๆ
"จะ เจ้าชาย เดิน เดินเข้ามาทำ ทำไมคะ?" ซูยอนพูดพลางค่อยๆ เขยิบไปข้างหลังอย่างระวังตัว
"หยุดนะ ซูยอน . ." ยูริออกคำสั่งให้ซูยอนเขยิบหนีเขา แต่ซูยอนยังคงไม่หยุด
"จอง ซูยอน หยุด!" ยูริออกคำสั่ง แต่ซูยอนยังคงเขยิบหนีต่อไป
"เจ้าหญิง หยุดนะ!!!!!!!!!!!!!" ยูริพูดขึ้น เพราะคำพูดนี้ ส่งผลให้เท้าของซูยอนหยุด กึก เธอเงยหน้าสบตากับูริ ช่วงเวลาที่ซูยอนกำลังตกใจ ยูริค่อยๆเดินไปใกล้เธอมากขึ้น มากขึ้น จนทั้งคู่อยู่ใกล้กันมาก
ยูริค่อยๆมองไล่ใบหน้าสวยตรงหน้าอย่างพิจารณา และอ้อยอิ่ง เขาเริ่มมองตั้งแต่ ตา จมูก และสุดท้ายที่ปาก
"เจ้าหญิงของพี่ เธอกลับมาแล้ว . . ." ยูริพูดขึ้น พลางมองสบตาซูยอนอย่างอ่อนโยน โดยที่ไม่รู้เลยว่า ซูยอนที่อยู่ตรงหน้าใจเต้นแรงแทบจะระเบิดอยู่แล้ว