คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : That's : 3
.
.
.
“มึงจะกินไรฮุน”
“อะไรก็ได้ มึงไปซื้อมา”
“กูเป็นทาสมึงตอนไหนวะ”
“กูแค่ขอครับ”
“เอ่อๆ”
แล้วชานยอลก็เดินไปซื้ออาหาร เซฮุนนั่งมองไปทั่วโรงอาหาร เห็นแต่ผู้หญิงที่มองมาและซุบซิบกันเหมือนในห้องนั้นแหละ แต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก และก็ยังมองไปเรื่อยๆ จนเห็นรุ่นพี่ที่ชอบเข้า และพี่เขาก็เดินไปที่ร้านที่ชานยอลกำลังซื้อกับข้าวอยู่ เซฮุนเลยลุกไปหาชานยอล
“ยอลตกลงมึงซื้อไร”
“มึงมาทำไม”
“อ้าว มาช่วยมึงถือจานข้าวไง” ชานยอลทำท่างง เซฮุนเลยสะกิดให้ดู ลู่หานกับแบคที่เดินมา เป็นอันรู้กัน
“อ้อ ดีจังนะมึงอะ”
“อ้าว ลู่หานฮยองเจอกันอีกแล้วนะครับ”
“นาย.....นายรู้จักชื่อฉันได้ไง”
“รู้สิครับ” พูดพร้อมยักคิ้วกวนๆ
ชานยอลรับจานข้าวมาจากป้าคนขาย ก่อนจะหันไปบอกแบคฮยอน
“แบคฮยองครับ ผมไปก่อนนะ ไว้เจอกันใหม่” ชานยอลกำลังจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ
“ไอ่ยอลมานั่งนี้ดีกว่า” เซฮุนลากคอเสื้อชานยอลมานั่งโต๊ะเดียวกับที่ลู่หานกับแบคฮยอนนั่ง
“จะมานั่งทำไม”
“ลู่หาน ทำไมพูดแบบนี้” แบคพูด
“ก็จริงอะ จะมานั่งทำไม ที่นั่งมีเยอะแยะ”
“เพื่อนแบคฮยองใจร้ายจังครับ” เซฮุนพูดกับแบค
“...น้องเขาพึ่งมาใหม่นะ”
“เอ่อๆ อยากนั่งก็นั่ง”
เซฮุนนั่งตรงข้ามกับลู่หาน ส่วนชานยอลก็นั่งตรงข้ามกับแบค ส่งสายตาหวานแหววใส่กัน ปิ้งปิ้ง
“แบคๆ กินข้าวๆ” ลู่หานสะกิดแบคฮยอน
“โถ่ ขัดจังหวะอะ”
“กินกันเถอะครับ”
เซฮุนพูดจบลู่หานมองหน้าแบบงง
“ผมหมายถึงกินข้าวครับ หรือฮยองอยากให้ผมกินฮยองละ” เซฮุนพูดกวนๆ ลู่หานเลยเอาช้อนเคาะหัวเซฮุนแรงๆ
“เจ็บนะครับ”
ลู่หานไม่ได้สนใจ และทุกคนก็กินข้าวไปเรื่อยๆ พูดคุบกันบ้าง
.
.
.
.
“แบคไปเถอะ อิ่มแล้ว”
“อ้าว ลู่หาน”
“ลุกมา” ลู่หานรีบลุกไป
“เอ่อๆ ชานยอล...ฮยองไปก่อนนะ” แบคอยอนพูดก่อนลุกออกไป
“ครับ ฮยองเหมือนกันนะ”
“โห ”
“อะไร มึงอิ่มยัง ไปเหอะ”
แล้วเซฮุนกับชานยอลก็ลุกออกมา
“เดียวกูจะไปเข้าห้องน้ำก่อน มึงไปปะ”
“ชวนไปเข้าห้องน้ำ คิดไรกับกูห๊ะ”
“คิด”
“ห๊ะ”
“คิดว่าเร็วๆนี้ กูกับมึงจะเลิกเป็นเพื่อนกัน”
“ไม่มีกูมึงจะรู้สึก”
“เอ่อๆ”
“งั้นกูขึ้นห้องก่อนนะ”
.
.
.
.
แล้วเซฮุนก็ต้องเดินมาเข้าห้องน้ำคนเดียว ตอนนี้ห้องน้ำมีคนเข้าทุกห้อง เซฮุนเลยต้องยืนรอ ซักพักก็มีคนเปิดประตูออกมา
แกร๊ก เสียงเปิดประตูห้องน้ำ แต่คนที่ออกมาไม่ใช่ใครอื่นไกลเลย
“เจอกันอีกแล้วนะครับ พรมลิขิตจริง”
“พรมลิขิตอะไร วันแห่งความซวยต่างหาก”
“เจอผมนี้ไม่ซวยนะครับ” เซฮุนเดินเข้าไป ทั้งๆที่ลู่หานยังไม่ทันออกมา
“หลีกหน่อย จะออกไปแล้ว”
เซฮุนหันไปปิดประตูและล็อกประตู
“อย่าเสียงดังสิครับ คนเยอะนะ” เซฮุนกระซิบข้างๆลู่หาน
“ไอ่นี้”
“ผมมีชื่อนะครับ ผมชื่อเซฮุน”
เซฮุนเดินเข้าไปหาลู่หาน จนหลังลู่หานชิดกับผนักห้องน้ำ
“ลู่หานนนนนนนนนนนนนนนนนน” เสียงแบคตะโกน
ล่หานรีบดันเซฮุนออก
“อะไร?”
“ช้าจัง เดียวต้องไปทำงานต่อนะ”
“เออ เสร็จแล้ว ”
“ฮยองครับ ” เซฮุนพูดเบาๆ
ลู่หานรีบเปิดประตูออกไป ทำเอาแบคฮยอนถึงกับงง เพราะลู่หาน ไม่ได้อยู่ในห้องน้ำคนเดียว
“เอออออออออออ”
“ไปดิ” ลู่หานรีบดึงมือแบคฮยอนออกไป”
“ไว้เจอกันใหม่นะครับ ” เซฮุนตะโกน
.
.
.
-ตอนเย็น-
“ชานยอลเดียววันนี้กูไปซื้อข้าวเอง”
“ทำไมอาสาวะ”
“เผื่อเจอพี่ลู่ไง”
“เออ”
เซฮุนรีบวิ่งลงมาจากหอและรีบกำลังจะข้ามถนนไป เพราะเห็นลู่หานอยู่อีกฝั่ง โดยลืมดูรถก่อน
“ลู่หานฮยอง”
ลู่หานหันาตามเสียงที่เรียก
“เซฮุนนนน ระวัง”
เอี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดปั้ง เสียงเบรกและเสียงที่รถชนเซฮุน
______________________________________________________________________________________
พิมผิดยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ
มาตอนที่ 3 แล้ว ฝากติดตามกันต่อไปเรื่อยๆนะคะ
ความคิดเห็น