คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รูปที่2 ความมั่นใจในความไม่เเน่นอน
พิมจ้องมองดูรูปภาพแล้วต้องตกใจกับสิ่งที่เห็น เพราะรูปบนเพจของอัศวินกล้องดำในครั้งนี้เป็นรูปของเธอเอง!
พิมมองดูรูปของตัวเองในชุดนักเรียน และสถานที่ที่ถ่ายก็ดูเหมือนจะถ่ายที่โรงเรียน
มุมซ้ายของหน้าจอเบี่ยงเบนความสนใจของพิม มีบอลลูนขึ้นแสดงว่า Kit Photographer ถูกใจรูปของ POR Pordee
เมื่อเปิดไปที่หน้าของ POR Pordee หรือปอ ก็พบว่าปอกลับมาที่โรงเรียนเก่า รูปที่ Kit Photographer หรือกิตไลค์คือรูปรวมสามคนของปอ กิต และไนท์ ปอ ที่โรงเรียน พิมไลค์รูปด้วยความรู้สึกใจหาย ปอเป็นคนที่กลับโรงเรียนเก่าไม่บ่อย แต่ครั้งนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่ปอกลับมา ทุกครั้งปอจะถ่ารูปเพื่อนที่พบเจอเสมอ แต่มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนเดิมทุกครั้ง คือพิมไม่เคยได้อยู่ในรูปของปอเลย
Kit Photographer: เราเจอไอ้ปอตอนพิมกลับบ้านไปแล้วอ่ะ โทษทีนะที่ไม่ได้บอก T^T
กล่องข้อความของกิตแสดงขึ้นมา
พิมเอง: ไม่เป็นไรหรอกกิต ปกติเราก็ไม่เจอปออยู่แล้ว J
Kit Photographer: พิมโอเคนะ
พิมเอง: โอเค J
พิมเพิ่งซึ้งความจริงที่เขาบอกว่า เบื้องหลังการพิมพ์หน้ายิ้มมักซ่อนความเศร้าไว้เสมอ
ทั้งที่ควรจะชินได้แล้วกับการที่ปอไม่ให้ความสำคัญ แต่ก็นั่นแหละ การตัดใจต้องเวลา และคงต้องใช้เวลาอีกมากสำหรับพิม
พิมเพิ่งนึกเรื่องสำคัญได้อย่างหนึ่ง นั่นคืออัศวินขี่กล้องดำลงรูปของเธอลงบนเพจ…ในวันที่ปอกลับมาที่โรงเรียนเก่า ไม่หรอก ไม่ใช่ปอแน่ๆ ไม่มีทาง ถึงแม้ในใจลึกอยากจะให้เป็นปอมากแค่ไหน เเต่ยังไงคนถ่ายก็คงไม่ใช่ปออย่างที่อยากให้เป็น ไม่ใช่ปอ…ที่พิมอยากให้ถ่ายรูป
หน้าจอโทรศัพท์มือถือแสดงแสงสีฟ้าออกมา นั่นหมายถึงความสงบในชีวิตของเธอจะหายไปในอีกไม่ช้า แต่พิมก็ยังจะยอมให้ปลายสายพรากมันไปจากชีวิตเธอในทุกๆวันอยู่ดี
“ยัยจุ้น โอเคป่ะเนี่ย?”
“โอเค” พิมตอบเสียงอ่อย เพราะอันที่จริงก็ไม่ได้โอเคอย่างปากพูด
“ไม่โอเคก็บอกไม่โอเคก็ได้ ยังตัดใจจากไอ้ปอไม่ได้อ่ะดิ”
“ก็ต้องใช้เวลาอีกพักนึงอ่ะ”
“พักนึงแกนี่นานเนอะ ปีกว่าแล้วเนี่ย”
“แกไม่เคยมีความรักแกไม่เข้าใจหรอก”
“…เออ ก็คงไม่เข้าใจแหละ แต่ถ้าเข้าใจแล้วเป็นแบบแกนะ ไม่เข้าใจอ่ะดีและ โสดอย่างนี้แหละดีจะได้…”
“ทำตัวเจ้าชู้หูดำ ใช่ป่ะ?”
“ก็ต้องใช้ความโสดให้คุ้มดิ บนโลกนี้มีผู้ชายอีกเยอะนะ” ไนท์ว่าพลางทำสายตากรุ้มกริ่ม
“ไม่ต้องเลยๆ ฉันไม่ชอบแกหรอกไอ้บ้า”
“แน่ะๆยิ้มแล้ว There’s plenty of fish in the sea. เว้ยแก”
“อะไรนะ?”
“ง่วงแล้ว นอนล่ะ บายย” ไนท์โบกมือลา
พิมปิดหน้าจอมองไปที่กระจก ตอนนี้เธอกำลังยิ้มอยู่จริงๆ พิมตัดสินใจปิดโทรศัพท์มือถือและคอมเข้านอน ด้วยความหวังว่าคืนนี้จะฝันดี
แชะ! เสียงฟังดูคุ้นๆ เหมือนเสียงถ่ายรูป ใครคนหนึ่งนั่งดูรูปพลางยิ้มอยู่ที่ปลายเตียง
“ใครน่ะ?” ชายคนนั้นหันมายิ้มให้ ภาพเบลอจากการเพิ่งตื่นนอนทำให้เห็นหน้าไม่ชัด แต่ภาพก็ค่อยๆชัดขึ้นๆ จะเห็นแล้ว! จะได้เห็นสักที เขาต้องเป็นอัศวินขี่กล้องดำแน่ๆ พิมเห็นภาพอัศวินขี่กล้องดำชัดๆ แต่เค่เสี้ยววินาที เพราะเขาชิงถ่ายรูปเธอเสียก่อน แสงแฟลชทำให้ภาพทุกอย่างสว่างวาบไปหมด
พิมตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่ เสียงนกน้อยที่ขอบหน้าต่างบอกเธอว่าควรอาบน้ำไปโรงเรียนได้แล้ว ถึงขนาดเก็บไปฝันเลยหรือนี่ ชักจะคิดเรื่องของอัศวินดำมากเกินไปซะแล้ว
วันใหม่ในโรงเรียนดำเนินไปอย่างเรื่อยๆ วันนี้กิตอัดรูปที่พอจะมองออกว่าเป็นพิมมาให้ อืม วันนี้เรื่อยๆเอื่อยๆสบายดีจัง ปกติต้องวุ่นวายกว่านี้นี่ เดี๋ยวก่อนนะ?
“กิต วันนี้ส่งภาษาไทยป่ะ?”
“ใช่ ที่ครูให้สรุปวรรณคดี” กิตยื่นสมุดภาษาไทยให้โดยไม่ต้องถาม
“ขอบใจนะ” พิมใช้พลังระดับเทพความเร็วแสงก็ลอกงานเกือบ 10 หน้าเสร็จภายใน 5 นาที
“ว้าย!” จู่ๆไนท์ก็เดินมาชนสมุดของกิตตก ไม่ใช่ความผิดที่เธอวางหมิ่นหรอกนะ เพราะหมอนั่นเดินไม่ดูตาม้าตาเรือต่างหาก
พิมก้มลงเก็บสมุดทำให้เห็นอะไรบางอย่างที่นอนนิ่งอยู่ประหนึ่งที่คั่นหนังสือ รูปถ่ายของตัวเอง?
“เสร็จแล้วใช่ป่ะ?” กิตคว้าสมุดบนพื้นอย่างรวดเร็ว
“นั่นรูปเราป้ะ” พิมตัดสินใจถามตรงๆ
“ไม่ใช่” กิตตอบห้วนๆ เอาหูฟังมาปิดเสียงรอบตัวและความรู้สึก
สรุป อัศวินขี่กล้องดำต้องเป็น 1 ใน 3 คนนี้แน่ แล้วใครกันที่เป็นอัศวินขี่กล้องดำ? อันที่จริงพิมก็มีคำตอบอยู่ในใจอยู่แล้วล่ะ
ความคิดเห็น