คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ▽ บทที่ ๐๒ : ข้างห้อง
บทที่ ๒: ข้างห้อง
เปลือกตาคู่สวยค่อยๆลืมขึ้นอย่างช้าๆท่ามกลางบรรยากาศยามเช้าที่เย็นสบายภายในห้องแอร์ทำให้เซฮุนไม่อยากลุกขึ้นจากเตียง ร่างบางยังคงนอนอืดอยู่บนเตียงเล็กๆสีขาวที่อยู่ในห้องจนกระทั่งนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นรอบที่สาม มือเรียวจึงเอื้อมไปกดปิดก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงแล้วไปอาบน้ำทำความสะอาดร่างกาย
ภารกิจประจำวันผ่านไปเหมือนวันอื่นๆ มันเรียบง่ายเป็นปกติ มือเรียวยกขึ้นมาผูกเนกไทสีดำที่คอพร้อมกับยืนส่องกระจกดูความเรียบร้อยของเครื่องแต่งกายเมื่อสำรวจว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีขายาวจึงก้าวไปหยิบกระเป๋าเป้สีขาวที่มีหนังสือและอุปกรณ์การเรียนบรรจุอยู่ในนั้นมาสะพายที่หลังก่อนจะเดินออกมาจากห้องแต่ …
“ ของใครวะเนี่ย ” เซฮุนถามคำถามนั้นกับตัวเองพร้อมกับเกาหัวงงกับถุงน้ำเต้าหู้ปริศนาที่แขวนอยู่หน้าประตูว่าเป็นของใครแต่เขาก็ยังไม่รู้คำตอบนั้นจนเหลือบไปเห็นกระดาษโน๊ตแผ่นเล็กๆสีชมพูที่เขียนข้อความบางอย่างใส่ไว้ในนั้นมือเรียวรีบหยิบกระดาษใบนั้นขึ้นมาอ่าน
‘ มอนิ่งนะน้องเต้าหู ^_^ พี่ซื้อมาฝากเพราะกลัวคนเยอะแล้วจะไปซื้อไม่ทัน วันนี้สู้ๆ’
เจ้าของฉายาแปลกๆที่เรียกเขาคงมีแค่คนเดียวพี่มืดคนนั้นแน่ๆ.. แต่ถ้าจะทิ้งมันก็เสียดายของเปล่าแหม่ถุงละตั้งสิบบาท เซฮุนเลือกที่หยิบถุงน้ำเต้าหู้นั้นเก็บไว้ในตู้เย็นส่วนกระดาษโน้ตนั้นเขาก็เลือกที่จะเก็บลงไปในกระเป๋ากางเกงอย่างรีบๆ ถึงจะยังงงก็เถอะว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเขามันคืออะไรสรุปเขาโดนเกย์จีบหรอ
ไม่กี่สิบนาทีตัวเขาเองก็หยุดอยู่ตรงหน้าห้องเรียน เซฮุนกวาดสายตามองไปทั่วห้องก็พบกับที่นั่งว่างๆหนึ่งที่ มันถูกคั่นกลางระหว่างผู้ชายดูท่าทางตัวเล็กๆสองคนคงไม่มีทางเลือกเขาคงต้องนั่งตรงนั้นแล้วล่ะ เซฮุนเดินเข้าไปตรงโต๊ะก่อนจะเอี้ยวตัวนั่งพร้อมกับส่งยิ้มให้ทั้งสองคนที่นั่งประกบเขาอยู่
“ เราคยองซูนะ ” คนตัวเล็กพูดแนะนำตัวก่อนที่เขาจะถามเสียอีก
“ เราแบคฮยอนฮิ ” คนที่นั่งอยู่ทางฝั่งขวาเอ่ยขึ้นถัดมา สงสัยเซฮุนคนนี้จะโชคดีแล้วแหละที่มีเพื่อนใหม่ ชีวิตในรั้วมหาลัยก็ไม่ได้แย่อย่างที่เขาคิด ตอนแรกนึกว่าจะไม่มีเพื่อนซะแล้ว
“ ฉันชื่อเซฮุน ดีใจนะที่มีคนชวนคุยนึกว่าจะอโลนซะแล้ว ” คนตัวขาวยิ้มแก้มปริให้กับเพื่อนใหม่ทั้งสองคน หลังจากนั้นเวลาก็ล่วงเลยไปจนถึงคาบพัก เซฮุน แบคคฮยอนแล้วก็คยองซูเริ่มพูดคุยกันจนสามคนนี้สนิทกันภายในพริบตา
“ เราว่านะวันนี้ไปกินเตี๋ยวกันมั้ยมีร้านนึงอร่อยมากอ่ะ ” แบคฮยอนผู้เชี่ยวชาญเรื่องของกินเสนอเพื่อนที่กำลังนั่งเก็บของอยู่
“ เอาดิๆ ฉันไม่ค่อยรู้เรื่องร้านอาหารในมหาลัยหรอกงั้นให้แบคฮยอนนำเลยละกัน ” เซฮุนออกความคิด คยองซูก็ดูเหมือนจะเห็นด้วย
เมื่อเก็บของเสร็จเรียบร้อยทุกคนก็ต่างพากันมาที่โรงอาหาร คยองซูเป็นคนอาสาไปจองโต๊ะให้ส่วนแบคฮยอนบอกว่าจะขอไปเข้าห้องน้ำก่อน คนที่มีหน้าที่ต่อคิวซื้อก๋วยเตี๋ยวก็ตกเป็นของเซฮุน คนตัวขาวยืนจดจ่ออยู่กับหน้าร้านเพื่อต่อคิวแต่ก็มีบางสิ่งบางอย่างมาสะกิดที่ไหล่เขา
“ น้องๆพี่ขอลัดคิวได้ปะวะ ” มนุษย์พี่คนนึงมาขอเขาลัดคิวเพื่อไปอยู่ข้างหน้าถ้าคนน้อยเซฮุนคงจะยอมหรอกแต่ดูอถวตอนนี้มันยาวจนจะถึงมกโพแล้วถ้ายอมก็คงไม่ได้กิน แล้วอีกอย่างทำแบบนี้ถือว่าไม่มีมารยาท เซฮุนหันไปมองแต่ก็ไม่ได้ตอบอะไร
“ เห้ยตอบดิวะ ” อีกคนแหกปากออกมาทำให้คนในโรงอาหารตอนนี้หันมามองตัวต้นเหตุ รวมถึงใครบางคนที่กำลังเดินผ่านมาทางร้านนี้
“ พี่ก็ต่อแถวดิวะ คนเขายืนต่อกันตั้งเยอะแยะ ” เซฮุนตอนนี้ที่กำลังอารมณ์เดือดเริ่มขึ้นเสียงกลับ เพียงเพราะเขาอยู่ปีหนึ่งหรอถึงต้องยอมง่ายๆ อย่างงั้นไม่ใช่คนที่ชื่อเซฮุนแน่ๆ รุ่นพี่คนนั้นง้างหมัดจะชกหน้าคนตัวขาวแต่มีบางสิ่งมาชะงักไว้ด้วยความเร็วแสง
“ น้องเขาบอกว่าคนเยอะมึงไม่เห็นหรอวะ ” สายตาคมจ้องไปที่คนที่พยายามจะต่อยหน้าเซฮุน รุ่นพี่จอมกร่างเมื่อเห็นหน้าจงอินแล้วก็หลบสายตาลงทันทีก่อนจะเดินออกไปจากแถวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คนตัวหนาหันมาหาเซฮุนพร้อมกับสำรวจคนตัวขาวว่าเป็นมีรอยอะไรหรือเปล่า
“ ผมไม่เป็นอะไรคนมองกันทั้งโรงอาหารแล้วเนี่ย ” เซฮุนมุ่ยหน้าแล้วชี้ไปหาคนที่กำลังมองเขาอยู่ จงอินยิ้มกว้างก่อนจะหยุดการกระทำแล้วยืนต่อแถวข้างหลังเซฮุน
“ น้องเต้าหู้ชอบกินก๋วยเตี๋ยวหรอ ” จงอินเป็นฝ่ายเริ่มชวนคุยอีก
“ ก็พอได้เห็นเพื่อนผมบอกว่าร้านนี้อร่อย ” จงอินพยักหน้าหงึกๆ
“ วันนี้เพื่อนพี่หายไปไหนไม่รู้ขอกินข้าวด้วยคนแล้วกัน ” สิ้นประโยคทำให้เซฮุนหันหน้ามามองจงอินเขม็ง ถ้าใหห้รุ่นพี่คนนี้ไปกินด้วยมีหวังเพื่อนอีกสองคนของเขาต้องเข้าใจอะไรผิดแน่ๆ
“ เอาเส้นเล็กหมูทุกอย่างเลยป้าสามชาม ”
“ ผมเอาเหมือนคนเนี้ยอ่ะป้า ” จงอินพูดแทรกก่อนจะชี้ไปที่เซฮุน ป้าร้านก๋วยเตี๋ยวใจดียิ้มให้ก่อนจะลวกเส้นในหม้อไม่นานก๋วยเตี๋ยวทั้งสี่ชามก็มาวางอยู่หน้าร้าน เซฮุนที่กำลังจะจ่ายเงินต้องชะงักมือลงเพราะคนข้างหลังยื่นเงินไปก่อน
“ ผมจ่ายเองได้พี่จะมาจ่ายแทนทำไม ” จงอินทำหน้าเหรอหรา
“ พี่ว่าไปรีบไปนั่งเถอะคนเยอะแล้ว ” คนตัวหนาดันหลังคนตัวขาวให้เดินออกจากตรงนี้ เซฮุนเบะปากแล้วจะเดินดำหน้าไปยังโต๊ะที่คยองซูจองไว้ให้ก่อนหน้านี้ระหว่างนั้นแบคฮยอนที่พึ่งไปเข้าห้องน้ำก็เดินมาพอดี จงอินรีบเดินเข้าไปนั่งข้างๆเซฮุน
“ ใครอ่ะเซฮุน ” คนตาโตหันมาถามเซฮุนที่กำลังแจกจ่ายชามก๋วยเตี๋ยว
“ รุ่นพี่ที่รู้จักอ่ะ / พี่เป็นแฟนน้องคนนี้ ” ทั้งสองคนพูดพร้อมกันอีกแล้ว
“ แฟนไรวะ ” คนตัวขาวหยิบตะเกียบทำท่าจะจิ้มหน้าคนที่นั่งข้างๆ แต่จงอินก็ทำเป็นไม่รู้สึกรู้สาก่อนจะก้มกินก๋วยเตี๋ยวอย่างสบายใจ แบคฮยอนมองหน้ากับคยองซูแล้วก็ยิ้มขำกันอยู่สองคน
“ ย๊า! นายสองคนหัวเราะอะไรกัน ” เซฮุนโวยวายเพราะสองคนนั้นคิดว่าเขากับพี่มืดคนนี้เป็นแฟนกันแน่เลย แต่เหมือนเซฮุนพูดไปก็ไร้ประโยชน์ เพื่อของเขาทั้งคู่นั้นคงเชื่อที่จงอินพูด ตอนนี้พักศึกก่อนดีกว่าเพราะท้องเจ้ากรรมดันร้องออกมาแล้ว
“ โหไอ้จงอินมึงมานั่งห่าไรตรงนี้วะให้กูนั่งอยู่สองคนตั้งนาน ” ลู่หานเดินมาหยุดอยู่ตรงข้างๆจงอินแล้วตบหัวเพื่อนตัวเองหนึ่งทีหลังจากนั้นชานยอลก็ตบหัวจงอีกซ้ำอีกหนึ่งทีเหมือนกับนัดงานกันมา
“ อ้าวพี่ชานยอล ” เซฮุนเอ่ยทักรุ่นพี่ว๊ากที่มารับน้องวันนั้นเขาจำได้ คนตัวสูงหันมายิ้มให้ แต่เหมือนว่าตอนนี้รุ่นพี่ชานยอลกำลังส่งสายตาหาแบคฮยอนอยู่ เรดาห์ของเซฮุนมันกระตุกแปลกๆ
“ โห่มึงอะไรวะกำลังกินข้าว ” คนตัวดำบ่นแล้วใช้ขาของตัวเองยันไปที่ลำตัวเพื่อนตัวดีคนละที ลู่หานก็หันไปบ๊ะกับเซฮุนทำให้เขารู้เลยว่าเพื่อนตัวเองมานั่งอยู่ตรงนี้ทำไม
“ อ๋อกูรู้แล้วว่ามึงมานั่งแดกทำห่าไรตรงนี้เพราะน้องคนนี้นี่เอง ” คนหน้าเหี่ยวหันมายิ้มให้เซฮุน เซฮุนเองก็ทำหน้าอ้ำๆอึ้งๆก่อนจะยิ้มแหยๆให้อีกคน ระหว่างนั้นเสียงออดก็ดังขึ้นทำให้นักศึกษาที่กำลังนั่งทานอาหารเริ่มทะยอยเข้าห้องเรียน
“ ฉันว่ารีบเอาจานไปเก็บแล้วขึ้นเรียนกันเถอะ ” เซฮุนหันไปพูดกับเพื่อนของตัวเองที่นั่งอยู่ คยองซูกับแบคฮยอนเหมือนจะรู้งานก็พยักหน้ารับแล้วลุกขึ้นจากที่นั่งรวมถึงเซฮุนก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป
“ แล้วเจอกันนะน้องเต้าหู้ ” รุ่นพี่ตัวดำเอามือป้องปากตัวเองพร้อมกับตะโกนออกมาเซฮุนที่ได้ยินโบกมือทำนองว่าอย่าเจอกันอีกเลย ถึงงั้นจงอินก็ยิ้มก็อยู่ดี
“ นี่เซฮุนเป็นเป็นกับรุ่นพี่คนนั้นจริงใช่ปะ ” คยองซูนั่งจ้องเซฮุนพร้อมกับถามด้วยสายตาซุกซน
“ ไปถามเซฮุนอย่างงั้นเขินแย่น่ะสิ ” แบคฮยอนหันไปดุคยองซูแต่คนตัวเล็กก็ยังจ้องหาคำตอบของเพื่อนตัวเอง
“ มั่วแล้วพึ่งเจอกันเองอีกอย่างฉันไม่ได้ชอบพี่คนนั้นด้วย ” เซฮุนส่ายหน้ารัวๆ ทำให้คนตัวเล็กที่จ้องอยู่หัวเราะออกมา
“ แต่สายตายตาตอนพี่คนนั้นมองเซฮุนมันฟ้องน๊า ” คนตัวเล็กยังไม่เลิกแซว
“ บ้าดิไม่ใช่หรอกจะกลับหอแล้ว งอนคยองแล้ว ” คนตัวขาวที่เก็บของเสร็จทำท่าจะลุกแล้วเดินออกไปก่อนจะหันมาโบกมือบ้านบายเพื่อนทั้งสองคน
ขายาวก้าวขาอออกมาจากห้องก่อนจะเดินดุ่มๆเพื่อไปโบกรถที่หน้ามหาลัย อากาศตอนนี้ร้อนมากถึงจะเป็นตอนเย็น เม็ดเหงื่อผุดขึ้นตามใบหน้าสวย เซฮุนรีบกวักมือขึ้นแล้วโบกแท็กซี่คันสีเขียวเหลืองที่กำลังขับผ่านมาทางนี้ก่อนจะบอกเส้นทางหอของตัวเองที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
“ เห้อเหนื่อยจริงๆวันนี้นี่มาเรียนนิเทศไม่ใช่เรียนมวย..มีแต่คนหาเรื่อง ” ปากเล็กบ่นกับตัวเองก็แหง เขาอยากเข้ามหาลัยเพื่อมาเรียนแบบคนปกติทำไมต้องโดนหาเรื่องตลอดตอนนั้นก็โดนกระทืบเมื่อเที่ยงก็จะโดนอีกอยู่ดีๆแท้ๆ ร่างบานที่นอนสลบอยุ่บนเตียงหลับตาลงเพราะเหนื่อยมาทั้งวันแต่ภาพหน้าของใครสักคนก็ปรากฎขึ้นมา ‘ พี่จงอิน ’
“ บ้าน่าจะไปนึกทำซากอะไร ” เซฮุนเกาหัวแกรกๆก่อนจะลุกขึ้นจากเตียงออกไปหยิบถุงน้ำเต้าหู้ที่อีกคนซื้อมาให้ใส่แก้วก่อนจะถือออกไปยืนกินตรงหน้าระเบียงของห้อง
ดวงตาคู่สวยมองบรรยากาศภายนอกในค่ำคืน แสงที่เปล่งประกายเล็กออกมามากมายจากรถยนต์ที่กำลังวิ่งอยู่ตามท้องถนนจะว่าไปตอนกลางคืนแบบนี้ก็สงบดีเหมือนกัน มือเรียวยกแก้วสีขาวที่มีน้ำดต้าหู้อยู่ขึ้นมาซดดื่มอย่างสบายใจ
“ อร่อยปะ ” เซฮุนขมวดคิ้วกับเสียงที่ได้ยินนี่เขาหลอนจนขนาดได้ยินสียงรุ่นพี่ตัวดำคนนั้นเลยเรอะ
“ ถ้าชอบพี่จะซื้อมาให้ทุกเช้า ” แต่ตอนนี้เขาว่าเสียงที่ได้ยินคงไม่ใช่หลอนแล้วล่ะ เซฮุนหันหน้าไปข้างๆก็พบกับจงอินที่ยืนโบกมืออยู่ .. อย่าบบอกนะว่าข้างห้องของเขาคือรุ่นพี่คนนี้
“ เห้ยมาไงเนี่ย ” เซฮุนหันไปถามด้วยสีหน้าตกใจ
“ ย้ายมาเมื่อวาน ” จงอินยักไหล่
“ ย้ายมาทำไมล่ะ ” คนตัวขาวทำสีหน้าสงสัย
“ พี่อยากอยู่ใกล้ๆน้องเซฮุนไง ”
“ จะอ้วก ” เซฮุนเบ้ปากก่อนจะเอี้ยวตัวกลับเข้าไปในห้องทิ้งให้จงอินยืนอโลนอยู่ตรงนั้น
จงอินถอนหายใจยาวดูเหมือนคนตัวขาวจะไม่ยอมใจอ่อนให้เขาง่ายๆ แต่ของอะไรที่มันได้มายากๆมักมีค่าเสมอ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันที่เขาจะต้องมาตามตื้อคนตัวขาวแบบนี้เหมือนมีอะไรดึงดูด จงอินยิ้มเมื่อนึกถึงคนที่เดินกลับเข้าไปในห้อง
คนตัวหนาชะโงกหน้าไปดูอีกทีว่าเซฮุนเดินเข้าไปในห้องแล้วจึงเดินกลับเข้ามาในห้องของตัวเองบ้าง ขายาวก้าวไปยังโต๊ะที่ใช้ตั้งทีวีก่อนจะหยิบกล้องที่วีดีโอที่ตั้งอยู่ด้วยมาเปิดการใช้งาน มือหนายกขึ้นกดปุ่มเปิดการทำงาน
“ อ่า..เซฮุนนาวันนี้คือวันที่หนึ่งที่พี่เริ่มจีบนายแบบจริงจังแล้วนะ รู้มั้ยว่าพี่ชอบนายมากตั้งแต่เห็นหน้านาย พี่ชอบนายนะเซฮุน ” จงอินยิ้มตาหยีให้กับกล้องวีดีโอนั้นก่อนจะโบกมือบ้ายบายแล้วปิดกล้องไป
จงอินไม่ได้เสียสติหรือติ๊งต๊องหรอกที่จะมาอัดวีดีโอบอกรักแบบนี้แต่มันมีบางอย่างที่เขากำลังจะทำ.. เขาควรเปิดใจให้กับคนที่เขาคิดว่าใช่สักที
TBC
หายจาฟิคเรื่องนี้ไปนานเกือบเดือนเลยจ้า
ขอโทษนะคะมาอัพช้ามากอย่าพึ่งทิ้งกันไปเด้อวว
เอาล่ะสงสัยล่ะสิจงอินถ่ายคลิปทำไม มันมีที่มาที่ไปต้องติดตามนะแจ้ะ
พรุ่งนี้วันเปียกละขอให้คนอ่านไปเที่ยวสนุกนะคะเริ้ป ไรท์เตอร์อดเล่นน้ำแง
HASTAG : #คฮรพ
TWITTER : @_zenoq
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น