คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผู้ออกภารกิจ...โรคจิตละ!!
“ฮิเมะซังรายงานภารกิจสำเร็จค่ะ ฮิเมะซังจะให้เอาไปทำอาหารหรือเอาไปเป็นอาหารสัตว์เลี้ยงดีคะ?” เด็กสาวผมสีขาว มัดเป็นแกละต่ำด้วยปลอกสีทอง เอ่ยถามหลังจากกลับมาจากภารกิจแล้ว แถมยังถือเนื้ออะไรบางอย่างที่ดูไม่น่าพิสมัยอย่างแรง...
“หือ? ภารกิจไหนล่ะคะลู?”คนที่ตอบคำถามคือผู้ออกภารกิจ เธอมีผมสีฟ้ากระจ่างยาวถึงกลางหลังมีปอยผมช่อหนึ่งถักเป็นเปียแล้วผูกด้วยริบบิ้นสีแดงสด
“ไก่ฟ้าขั้นจักรพรรดิระดับสามค่ะ”
“อ้อ งั้นเอาไปทำอาหารเถอะ ให้สัตว์เลี้ยงพวกนั้นกินเสียของพอดี นี่ค่ะ ห้าเหรียญ”ฮิเมะยื่นเหรียญแฟนทอมที่เป็นรางวัลของภารกิจให้ลูมินาที่เป็นคนเอ่ยถามเมื่อครู่ ลูมินารับเหรียญมาแล้วหยอดใส่กระปุกทรงกลมใสที่ผุดขึ้นมากลางอากาศดูแล้วเหมือนกระปุกออมสิน
“หือ?ลูมินาซังได้เหรียญเยอะแล้วนี่นา ไม่เอาไปอัพเวลเหรอคะ?”
“ยังค่ะตอนนี้ฉันเลเวลแปด ต้องใช้อีกหลายเหรียญเลยค่ะถึงจะอัพได้”
“อ้องั้นก็เอาภารกิจนี้ไปทำนะคะ จะได้เพิ่มเหรียญเร็วๆไง”
“...”
เหรียญคือสิ่งตอบแทนหลังจากทำภารกิจเสร็จ ซึ่งเหรียญจะสามารถนำไปอัพเลเวลได้ฟังดูเหลือเชื่อ แต่ก็เรื่องจริง ส่วนคำถามที่ว่าแล้วเงินที่ใช้ล่ะ?ยังไงก็ต้องใช้อยู่ดีใช่มั้ย? ง่ายๆ เวลาที่ไม่ได้ทำภารกิจกันเหล่าสมาชิกก็จะก้าวออกจากกิลด์ ไปประตูมิติและ...
“อ้าว มาแล้วเหรอ พอดีเลยเอาน้ำไปเสิร์ฟหน่อยสิจ๊ะ ลูกค้ามาเต็มแล้วเห็นไหม”
นั่นแลงานอดิเรกของสมาชิกกิลด์ ใช้ร่างกายจนแทบไม่ได้หยุดพักเช่นนั้นฤๅ...
เกิดเป็นสมาชิกแฟนทอมลอร์ดช่างน่าสงสาร!
“เหนื่อยยยยยยยหิวข้าววววววว”
“ใจเย็นๆนะคะแล้วก็อย่าแทะโต๊ะค่ะ! โยกิซัง เอาปลาฮอร์นเฮอร์ริเอจนั่นไปก่อนนะคะ ฮิเมะซังเอาไก่ฟ้าไปทอดเลยค่ะ” ลูมินามักจะยุ่งเสมอเวลาเย็นอย่างนี้ เพราะเข้าครัวเตรียมของได้สิบนาทีเจ้าพวกสมาชิกที่หิวโหยตายอดตายอยากก็จะมาร้องขอส่วนบุญ เอ้ย ขอข้าวกิน แล้วจากสามสิบกว่าคนมีคนทำอาหารเป็นแค่ไม่กี่คนเท่านั้น
“ลูมินาหยิบเนยให้ผมหน่อย” ซากุระที่ยืนผัดกะหล่ำสีแดงกับเนื้อหมูสีรุ้งหันมาหาลูมินาที่กำลังเตรียมของหวานหลังมื้อหลัก
“ค่ะ รับนะคะ” ลูมินาปาเนยที่อยู่ใกล้ๆ ข้ามปีศาจฉลามบกทะเลทรายหนึ่งตัว แมวปีศาจเก้าหางหนึ่งตัวบ่อพักปลาที่มีแต่สัตว์อะไรไม่รู้ที่ร้องอย่างหิวโหยหนึ่งบ่อแล้วซากุระก็คว้าเนยพลางถีบคราเคนให้ลงบ่อไปด้วยเท้าเปล่า
“ฮึ่ย! เจ้าวัวบ้าอย่าร้องสิ ฉันแค่จะขอเนื้อนิดๆหน่อย สำออยไปได้” ฮิเมะบ่นแล้วหั่นเนื้อส่วนหลังจากนั้นก็เอามือควานลงไป ดึงสันในสีแดงสดออกมา จากนั้นก็เอาไปล้างน้ำ แล้วก็หันมามอง “อ้าว ทำไมตายซะแล้วล่ะ อ่อนแอชะมัดเลย”
“ฮิเมะซัง นั่นวัวนะคะไม่ใช่พู่กันที่แทงซ้ำก็ไม่ตายเหมือนแมลงสาบ” โยกินะเอ่ยด้วยเสียงกลั้วหัวเราะ
“ไอ้แฝดนรก! ใครเป็นตัวอะไรแบบนั้นกันวะ!”
“จุ๊ๆพู่กันพูดไม่เพราะนะครับ”
“ถ้าไม่ช่วยก็ช่วยไสหัวไปด้วยครับ เกะกะ หรือไม่ก็โดดลงไปในบ่อนั้นก็ได้”ซากุระปรายสายตาเย็นชา แล้วใช้เวทพาจานให้ลอยไปวางบนโต๊ะพร้อมกับตรวจให้แน่ใจว่าบาเรียคลุมโต๊ะนั้นแข็งแกร่งพอหรือยังไม่งั้นคงโดนสมาชิกถล่มแน่นอนกับอาหารที่เสิร์ฟไปก่อนหน้านี้
“เอ้าเสร็จแล้ว! นั่งที่ดีๆซะ!” เซ็ตสึนะเอ่ยผ่านไมค์ที่ออกมาตามลำโพงที่ดังไปทั่วห้องโถงสำหรับทานข้าวกันแบบพร้อมหน้า
“ครับ!!” ทั้งหมดเอ่ยปากรับคำอย่างแข็งขัน ก่อนจะนั่งที่ของตนอย่างรวดเร็ว มีเพียงคนสามคนเท่านั้นที่เดินเอื่อยๆอย่างไม่รีบร้อน มาสเตอร์เดินไปนั่งที่หัวโต๊ะเก้าอี้เป็นเก้าอี้บุนวมสีแดงขลิบทองดูหรูราที่สุด ข้างซ้ายมีเก้าอี้แบบเดียวกันแต่ว่าดูเล็กและหรูน้อยกว่านิดหน่อยสองตัวข้างขวาก็มีอีกสองตัว สมาชิกที่เหลือจะเป็นเก้าอี้ชุดเดียวกันที่หรูน้อยที่สุดแต่ก็นั่งสบายเหมือนๆกัน
“เอ้า บทสวดก่อนทานข้าว”
“...”
“...” คนทั้งกิลด์ที่ดังกระหน่ำเมื่อครู่เงียบเสียงลงทันทีก่อนจะรอคอยคนคนหนึ่งที่เดินอาดๆอย่างไม่เร่งรีบ แล้วนั่งลงที่เก้าอี้หรูระดับกลางเป็นเก้าอี้ของผู้ออกภารกิจ
“...รอคนในครัวออกมาก่อน...” คนที่พูดเป็นชายหนุ่มหน้าหวานเส้นผมสีฟ้าสว่าง ดวงตาสีเงินเย็นชา
“ค่ะๆ มาแล้วค่ะ”ฮิเมะที่ได้ยินที่พี่ชายของตนพูดก็รีบมานั่งข้างๆกายพี่ชายทันที ซากุระเองก็มานั่งตรงข้ามฮิเมะ และโนวา ผู้ออกภารกิจคนสุดท้ายก็หันไปยิ้มให้เอมพ์พี่ชายของฮิเมะที่ว่า
“ข้าวทุกจาน...” เอมพ์เอ่ยออกมา หากสังเกตสักนิดจะเห็นเสียงเจือหัวเราะจางๆมาจากเขาด้วย
“อาหารทุกอย่าง! อย่ากินทิ้งขว้าง!เป็นของมีค่า! สงสารชาวนา! เด็กตาดำดำ!” แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาสังเกตเมื่อท่องจบด้วยความรวดเร็ว ทุกคนก็เริ่มลงมือสวาปามทันที
“เฮ้อ ไปอดอยากมาจากไหนนะครับเนี่ย?” ซากุระพูดพลางถอนหายใจเฮือก ถึงจะชอบทำอาหาร แต่แบบนี้ก็ไม่ไหวจริงๆ
“อืมเห็นบ่นๆกันว่าภารกิจแต่ละภารกิจยากลากเลือดทั้งนั้นกันน่ะค่ะสงสัยจะเป็นอย่างนั้นมั้ง” ฮิเมะออกปากอย่างสนุกสนาน
“ไม่จริงสักหน่อย ถ้าจะเอาที่หนึ่งก็ต้องประมานนี้แหละครับ ความจริงผมว่าจะให้เพิ่มมากกว่านี้ด้วยซ้ำ” มาสเตอร์พูดสบายๆแต่คนใกล้ๆที่ได้ยินแทบจะเป็นลม
“เอ๋ แต่เราก็ยังทิ้งห่างกับที่สองตั้งเยอะนะครับ จะต้องเพิ่มอีกเหรอ เดี๋ยวพวกนี้ก็ไม่มีเวลาหาเงินเข้ากิลด์พอดี” โนวาผู้ออกภารกิจอีกคนที่เป็นพี่ชายบุญธรรมของลูมินาเสนอความเห็น
นี่พี่ท่านห่วงเรื่องนี้เองเหรอครับ นึกว่าจะห่วงสุขภาพผมบ้างนะ...
ยามกลางคืนเหล่าสมาชิกจะเข้าห้องนอนรวมกัน มีน้อยคนที่จะออกมาเดินเล่น เพราะดีไม่ดีอาจจะโดนสัตว์เลี้ยงที่ผู้ออกภารกิจจิตวิปริตเอามาเลี้ยงไว้เขมือบไปพร้อมๆกับความมืดได้...
ห้องนอนรวมไม่แยกหญิงชายไม่ต้องกลัวว่าจะเกิดเรื่องมิดีมิร้ายขึ้น เพราะเหล่าผู้หญิงแห่งกิลด์นี้ ต่างมีแบ็คอัพเป็นพี่ชายสุดแกร่งพร้อมด้วยฝีมือที่พอไฟท์กับผู้ออกภารกิจได้ แต่ต้องเป็นในกรณีที่ผู้ออกภารกิจออมมือให้น่ะนะ
กลางห้องก็จะเป็นโต๊ะกลมขนาดกลางที่เรนและพู่กันสองคู่หูที่มักจะมานั่งปั่นการบ้าน ลูมินาที่คอยบริการน้ำชาและขนมยามค่ำคืน เซ็ตสึนะที่มานั่งจิบน้ำชาก่อนนอนโยกินะที่มานั่งอ่านการ์ตูน พร้อมมีพี่ชายฝาแฝดอย่างโมจิฮิมองดูอยู่ห่างๆ
อีกห้องหนึ่งคือห้องนอนของผู้ออกภารกิจ ที่ใหญ่พอๆกับห้องนอนรวมแต่มีคนนอนแค่สี่คนเท่านั้น ห้องของผู้ออกภารกิจจะคล้ายๆโดมทรงกลมจะเป็นเตียงสี่เตียงหันปลายเท้าเข้าหาตรงกลาง ตรงกลางก็จะมีโซฟาที่ไร้รูปร่างยัดนุ่นเหมือนก้อนๆกลุ่มๆนุ่มๆที่นั่งได้ ตรงกลางเป็นกระจกทรงกลมใสที่ลอยได้เอง ไม่มีขาตั้ง ไม่มีเชือกร้อยทั้งสิ้น เวลากลางคืนที่เหล่าผู้ออกภารกิจจะไม่ค่อยนอนกันเพราะเอาแต่ปรึกษาเรื่องภารกิจและการสรรสร้างความยากให้เหล่าสมาชิกตัวน้อยๆจิตผวากันเลยทีเดียว
ส่วนมาสเตอร์จอมเอาแต่ใจดึงดันที่จะเอาห้องนอนส่วนตัวก็มีห้องนอนส่วนตัวสมใจ แม้จะไม่กว้างเท่าห้องนอนผู้ออกภารกิจแต่ก็ถือว่ากว้างและหรูเกินกว่าที่คนคนหนึ่งจะใช้แค่นอน
จนเกิดความสงสัยว่าการสร้างอะไรที่หะรูหะราขนาดนี้ต้องใช้เงินเยอะมากแน่ๆ แล้วมาสเตอร์เอาเงินเยอะขนาดนั้นมาจากไหนกัน?
ถึงจะสงสัยแต่ก็ไม่มีใครคิดถาม แค่ไม่เอาเรื่องเดือดร้อนมาให้เพิ่มก็พอแล้วล่ะ...
แปะ
“ภารกิจใหม่มาแล้วเหรอคะฮิเมะซัง”
“อื้อเริ่มประชุมประจำวันเลยแล้วกัน”
“แล้วพวกซากุระซังล่ะครับ?”
“ออกไปทำธุระข้างนอกค่ะ เริ่มประชุมเลยดีกว่า”
“ครับ/ค่ะ”
“วันนี้มีสี่ภารกิจนะคะให้มารายงานกับฮิเมะทั้งสี่ภารกิจเลย เริ่มจากภารกิจแรก” ฮิเมะพูดพลางใช้เวทให้กระดาษขยายขนาดใหญ่ขึ้น
ผู้ออกภารกิจ : โนวา
ระดับของภารกิจ : F
ชื่อภารกิจ : กุหลาบพิษสิบเจ็ดสีสิบสี่กลิ่นแห่งป่าความฝัน
เนื้อเรื่อง : พอดีว่าซากุระซังเกิดอยากได้กุหลาบพิษสิบเจ็ดสีสิบสี่กลิ่นแห่งป่าความฝันมาทำอาหาร
ซึ่งวันนี้ซากุระซังก็ติดภารกิจผมเองก็อยากกินอาหารที่ทำมาจากดอกไม้
ที่ชื่อยาวโคตรนี่พอดีซะด้วยสิดังนั้น ช่วยไปป่าแห่งความฝันแล้วเอาดอกไม้
ชื่อยาวนี่กลับมาฝากซากุระซังด้วยนะครับทำได้ใช่มั้ยครับ?
คำอธิบาย : ไปเอาดอกไม้พิษนี่กลับมาโดยไม่ให้บอบช้ำคนละหนึ่งดอก
พร้อมอธิบายคร่าวๆกับฮิเมะด้วยครับ
รางวัล : สามเหรียญก็พอมั้งครับมันไม่ได้ยากขนาดนั้นนี่นา
สิ้นสุดภารกิจ : ก่อนถึงเวลาอาหารเย็นหนึ่งชั่วโมง
หมายเหตุ : ป่าแห่งความฝันสวยมากๆเลยนะครับแถมกลิ่นดอกไม้ยังหอมมากๆ
แต่จำไว้ให้ดีนะครับว่าชื่ออีกชื่อหนึ่งของป่าความฝันคือป่ามายา
แต่ก็ดีอยู่นะครับที่ป่านี้จะไม่มีปีศาจเลยสักตัวเพราะพืชที่นั่นมัน
พืชกินเนื้อที่เคลื่อนที่ได้ครับอ้อ ถ้าเข้าไปแล้วพวกสายจิตและมายาจะ
ใช้ไม่ได้นะครับธาตุไฟถูกระงับห้ามใช้เด็ดขาดครับ ธาตุลมจะลำบากหน่อย
เพราะว่าที่นั่นคือป่ารกชัฏและธาตุน้ำจะลดการโจมตีครึ่งหนึ่งครับ
.
.
.
ลืมบอกอีกเรื่องกุหลาบชื่อยาวนั่นเป็นพืชกินเนื้อเหมือนกันครับ
แถมยังเป็นเจ้าถิ่นด้วย ระวังโดนเขมือบล่ะครับเพราะผมคงหาซากคุณไม่เจอ
.
.
.
“...”
“...”
“...”
คนทั้งกิลด์ได้แต่นิ่งเมื่ออ่านภารกิจจบ...แล้วต่างสบถในใจโดยที่สีหน้าภายนอกยังนิ่งสนิท
ซากุระซัง! คุณท่านนึกคึกอะไรเอาดอกไม้พิษไปทำกับข้าววะครับ!!!
ท่านโนวา! ไอ้ภารกิจเสี่ยงตายขนาดนี้พี่ท่านยังจัดอยู่ในภารกิจระดับต่ำ ภารกิจระดับสูงผมคงต้องไปสู้กับยมบาลเลยอ่ะเนอะ!!!
“อ้าว นิ่งกันเชียว แสดงว่าภารกิจของโนวาซังง่ายไปจริงๆสินะเนี่ย ท่านโนวานี่น้า ใจอ่อนอยู่เรื่อย” ฮิเมะถอนหายใจส่ายหัวด้วยความอ่อนใจ แล้วยิ้มอีกครั้ง “งั้นต่อเลยนะคะ”
ผู้ออกภารกิจ : ซากุระ
ระดับของภารกิจ : F
ชื่อภารกิจ : น้ำยาเวทมนตร์แห่งนครมนตรา
เนื้อเรื่อง : ผมกำลังศึกษาและทดลองเรื่องของยาพิษอยู่คงจะจำได้สินะการทดลองของผมก็เป็นไปได้ด้วยดีอยู่หรอก
แต่ดันเกิดปัญหาบางอย่างขึ้นน่ะสิมาสเตอร์มีคำสั่งจำกัดงบประมาณทำให้หนูทดลองพิษของผมไม่เพียงพอ
จึงต้องใช้วิธีอื่นแทนที่จะสูญเสียหนูทดลองน้อยที่สุดใช่แล้ว ใช้แล้วนำกลับมาใช้อีก
หรือที่เรียกว่ารียูสไงล่ะ ประจวบกับที่มหานครแห่งมนตราได้คิดค้นน้ำยาเวทมนตร์ขึ้นมาจนสำเร็จ
คุณสมบัติของมันสามารถแก้พิษได้ทุกชนิดผมเลยกะว่าจะไปซื้อ แต่ก็นะ น้ำยาที่สามารถถอน
พิษได้ทุกชนิดไม่ว่าใครๆก็อยากได้ทำให้ราคามันแพงเกินงบอีกละ ผมเลยใช้วิถีแบบดั้งเดิม...ขโมยไงล่ะ!
ผมเองก็ติดธุระยาเวทมนตร์นี่ก็ต้องใช้ด่วนซะด้วย เพราะงั้น...ฝากด้วยนะครับทุกท่าน
คำอธิบาย : ไปขโมยสูตรการทำน้ำยาเวทมนตร์และโกยเท่าที่ผลิตออกมาให้เรียบ
อย่าให้เหลือแม้แต่ขวดเดียว แล้วอย่าทิ้งร่องรอยให้สาวมาถึงกิลด์
และถ้าทำภารกิจพลาดก็ไม่เป็นไรครับแต่บอกได้ว่า...
ข้าวเย็นมื้อต่อๆไปคือนรกแน่นอน! รายงานภารกิจกับฮิเมะไปแล้วกันครับ
รางวัล : สามเหรียญแล้วกันนะ
สิ้นสุดภารกิจ : เที่ยงคืนของวันนี้เลทวินาทีเดียวก็ไม่ได้ครับ
หมายเหตุ : ระวังตัวด้วยนะครับเพราะสูตรน้ำยาอยู่ในห้องวิจัยที่อยู่ในสภาอาวุโสของนครมนตรา
ส่วนน้ำยาเวทมนตร์อยู่ในคลังสมบัติลับของสภาเช่นกันครับนักเวทเฝ้ายามที่สภาก็เก่งระดับสาม
แถมด้วยนักเวทตรวจตราระดับสี่นักเวทวางอาคมระดับห้า พร้อมทั้งจอมเวทระดับสองสิบคนครับ
อ้อระวังอย่าใช้เวทพิเศษของตัวเองนะครับ เพราะพวกเขามีสัมผัสทางเวทที่ไม่เลวเลย
.
.
.
“...”
“...”
“...”
โฮกกกกกกกกกกก!!! ซากู่ร้าซางงงงงง!!!!!//กรีดร้อง (ในใจ) อย่างไม่เป็นภาษา
“ซากุระซังใฝ่รู้ใฝ่เรียนดีนะคะ” ฮิเมะซัดกาแฟเข้มข้นเข้ากระแสเลือดแล้วใช้หลังมือเช็ดปากลวกๆ “ภารกิจของพี่ชายค่ะ”
ผู้ออกภารกิจ : เอมพ์
ระดับของภารกิจ : F
ชื่อภารกิจ : กำราบสัตว์เลี้ยงที่น่ารัก
เนื้อเรื่อง : รู้สึกช่วงนี้สัตว์เลี้ยงที่น่ารักของผมชักจะดื้อขึ้นมาแล้วสิ
เพราะงั้นช่วยไปปราบให้มันเชื่องๆหน่อยก็ดีนะขอบคุณล่วงหน้า
คำอธิบาย : ปราบได้แต่อย่าให้คราเคน ดรากอนฟิงซ์ ลีโอไอออนของผมเป็นรอยแม้แต่นิดเดียวล่ะ
รางวัล : ไหนๆก็ทำเพื่อสัตว์เลี้ยงของผมนี่นะงั้นเอาไปสี่เหรียญแล้วกัน
สิ้นสุดภารกิจ : ทันทีที่แสงอาทิตย์ของวันพรุ่งนี้ส่องมาที่ตรงกลางของหน้าปัดนาฬิกาครับ
หมายเหตุ : ถ้าทำให้สัตว์เลี้ยงผมเป็นรอยคิดไว้เลยครับว่าอยากได้งานศพแบบไหน
.
.
.
“...”
“...”
“...”
...ท่านเอมพ์ ท่านแลดูเหมือนจะสุขุมที่สุดนะ เหตุใดภารกิจของท่านถึงได้หนักหนาสาหัสแถมเหมือนโดนแกล้งด้วยยยยยยยย
“ดีจังนะ กิลด์นี้จะได้ชื่อว่ารักสัตว์ คิกๆ” ใช่ว่าฮิเมะจะไม่รู้ว่าเหล่าสมาชิกตัวน้อยๆนี้แอบด่าพวกเธอและช็อกสติหลุดไปแล้วหลายคน แต่ก็นะ มันสนุกดีออกนี่นา เพราะงั้น ไม่เลิกทำหรอกน่า!
ผู้ออกภารกิจ : ฮิเมะ
ระดับของภารกิจ : F
ชื่อภารกิจ : มังกรทมิฬแห่งดินแดนคนบาป
เนื้อเรื่อง : ฮิเมะไปห้องสมุดมาค่ะและได้เห็นรูปของมังกรทมิฬ
มันสวยมากๆเลยนะคะถ้ามีเวลาก็อยากจะไป
จับมาเป็นสัตว์เลี้ยงอยู่หรอกน้าแต่ว่า...
ช่วงนี้ฮิเมะติดอนิเมะจากโลกมนุษย์น่ะสิคะ
ฉะนั้นช่วยไปจับมังกรทมิฬมาเป็นสัตว์เลี้ยง
ของฮิเมะหน่อยนะคะ สู้ๆล่ะ
คำอธิบาย : จับมังกรทมิฬที่อยู่ในดินแดนคนบาปกลับมาให้ได้
รางวัล : ฮิเมะใจดีให้สี่เหรียญแล้วกันค่ะ
สิ้นสุดภารกิจ : เย็นวันพรุ่งนี้
หมายเหตุ : ระวังชาวบ้านที่ดินแดนคนบาปด้วยนะคะแต่ละคนติดแบล็กลิสต์
ทั้งนั้นเลยถ้าเอาไปขึ้นค่าหัวได้เงินรางวัลเยอะแน่ๆ คงรู้ความหมายสินะคะ?
อ้อที่นั่นสายความมืดจะใช้ไม่ค่อยได้ผลนะคะ
.
.
.
“...”
“นิ่งทำไมล่ะคะรีบๆไปทำภารกิจได้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ทันพอดีค่ะ” ฮิเมะส่งยิ้มหวาน“คงรู้สินะคะ...ว่าถ้าทำไม่สำเร็จมันจะเกิดอะไรกับข้าวเย็นมื้อต่อๆไปกันน่ะ”
โหดร้ายโหดร้ายเกินไปแล้ว...เล่นเอาข้าวเย็นเป็นตัวประกัน...ใจร้าย...ใจร้ายจริงๆ...
ลูกกิลด์ผู้น่าสงสารต่างน้ำตาตกในกันอย่างเงียบเชียบ (?)
แต่ก็มีบุคคลที่ไม่สะดุ้งสะเทือนกับภารกิจที่แสนจะฮาร์ดคอร์แบบนั้นแม้แต่น้อยอยู่บ้าง แล้วก็เป็นส่วนน้อยมาก ไม่รู้ว่าเพราะมันง่ายมากจริง หรือว่าเจ็บจนชินชาไปแล้วกันแน่...
“เอ งั้นผมขอภารกิจน้ำยาเวทมนตร์กับเก็บกุหลาบแล้วกันครับ พวกเซ็ตสึนะซังจะไปไหนกันล่ะ”
“คงจะไปปราบมังกรกับฝึกสัตว์เลี้ยงล่ะมั้ง? เหรียญเยอะดี”เด็กสาวผมสีทองประกายตอบเรียบๆ “พวกนายสองคนคงจะไปด้วยกันล่ะสิ?”
“อ่า ครับคราวนี้มีโมจี้คุงไปด้วย คงได้แผลกลับมาน้อยกว่าคราวที่แล้วนั่นล่ะครับ” พู่กันหัวเราะแห้งๆ “เซ็ตสึซังก็ไปกับลูมินาแล้วก็โยกี้ซังสินะครับ”
“อือลูน่าจะเก่งเรื่องฝึกสัตว์พอดู ส่วนโยกิก็เป็นสายซัพพอร์ตที่เวทโจมตีไม่เลว” เซ็ตสึนะยกยิ้มมุมปาก แล้วหันหน้าไปหาเพื่อนร่วมภารกิจ “โยกิ มาล่ำลาพี่ชายเธอสิ เดี๋ยวก็เสียเวลาตอนออกเดินทางพอดี”
“ง่า เซ็ตสึซังอ่ะ...” โยกินะงึมงำเบาๆแล้วหันหน้าไปคุยกับพี่ชายฝาแฝดของตัวเอง
“คนที่เหลือจะทำภารกิจไม่กำหนดเวลาเหมือนเดิมสินะคะไม่มีใครจะปาร์ตี้อีกแล้วใช่มั้ย?” ฮิเมะถามทุกคน
“ผมขอร่วมภารกิจน้ำยาเวทมนตร์แล้วกัน”
“งั้นผมขอ’ตี้ภารกิจมังกรทมิฬ”
“จัดไป” พู่กันหัวหน้าภารกิจน้ำยาเวทมนตร์ยิ้มรับลูกกิลด์คนหนึ่ง “สรุปภารกิจมีคนปาร์ตี้กับผมสามคนสินะ” เด็กชายอายุสิบสองยิ้มแล้วเดินไปประตูมิติที่อยู่ในห้องมิติ
ห้องมิติจะเป็นห้องว่างๆไม่มีเฟอร์นิเจอร์สักชิ้น แต่เป็นประตูจำนวนหลายร้อยบานอยู่ในนั้นเหนือบานประตูจะมีชื่อของสถานที่ไว้ เช่น ‘โรงเรียนปีศาจ’ ‘โลกมนุษย์’ ‘ที่ทำการสวรรค์’ เป็นต้น
พู่กันเดินเข้าไปในหมวด ‘ป่า’ แล้วเลือกประตูที่เขียนกำกับเอาไว้ว่า ‘ป่าแห่งความฝัน/ มายา’ ก่อนจะก้าวนำเข้าไปโดยมีเรนและโมจิฮิพร้อมลูกกิลด์อีกคน
“เรา...จะไปไหนก่อนดีล่ะ”เซ็ตสึนะถามคนที่ปาร์ตี้ด้วย
“พวกเราไปเล่นกับสัตว์เลี้ยงของเอมพ์ซังก่อนดีกว่าค่ะ เดี๋ยวไปพักก่อนแล้วกันนะคะ ฉันเตรียมน้ำชาไว้ให้แล้วล่ะค่ะ”ลูมินาหันไปพูดกับคนที่จะไปปาร์ตี้กับภารกิจมังกรทมิฬ
แล้วทั้งสามก็เดินไปยังหลังกิลด์ซึ่งเอมพ์ได้สร้าง‘คอก’ ให้สัตว์เลี้ยงอยู่ พร้อมทั้งรอยยิ้มเหี้ยม
“โยกิซัง เตรียมพร้อมหรือยังคะ”
“ฮื่อ จัดเต็มได้เลยเวทรักษาพร้อมทุกเมื่อ!”
สมาชิกกิลด์ที่เหลือเพียงแค่ออกปากถามเพื่อนว่าจะปาร์ตี้กับตนไหมแล้วก็ไปลาฮิเมะ ก่อนจะเดินไปยังห้องมิติหากภารกิจของคนไหนอยู่ไม่ไกลนักก็เดินไปเอา
ภารกิจที่สมาชิกเลือกส่วนใหญ่จะเป็นภารกิจที่ไม่กำหนดเวลาเพราะมันจะไม่พิสดารมากนัก แถมถ้าทำพลาดก็ทำใหม่ได้อีก แต่ก็นะ รางวัลมันก็น้อยจริงๆนั่นล่ะ เพราะจะได้เพียงหนึ่งเหรียญถึงสองเหรียญเท่านั้นไม่เหมือนภารกิจกำหนดเวลาที่จะออกวันต่อวันที่ได้สามถึงห้าเหรียญ
ที่บอกไว้ตอนแรกว่าเหรียญจะใช้เพิ่มเลเวลได้นั้น มีเกณฑ์อย่างนี้
เลเวล หนึ่งถึงสามจะใช้ขั้นละสามเหรียญ
เลเวล สี่ถึงเจ็ดจะใช้ขั้นละหกเหรียญ
เลเวล แปดถึงสิบ จะใช้ขั้นละสิบเหรียญ
เลเวล สิบเอ็ดจะใช้ขั้นละสิบห้าเหรียญ
เลเวล สิบสองจะใช้ขั้นละยี่สิบสองเหรียญ
นั่นคือมาตรฐานของกิลด์นี้เท่านั้นกิลดอื่นจะเป็นยังไงก็ช่างหัวมัน
แต่ก็นะ ที่นี่ก็ไม่ซีเรียสเรื่องเหรียญอะไรนักหรอกเพราะยังไงระดับของสมาชิกแต่ละคน เลยคำว่า ‘สัตว์ประหลาด’ ไปไกลโข...ถ้าเทียบกับกิลด์ปกติอ่ะนะ
ที่เก็บเหรียญของแต่ละคนจะเหมือนๆกันก็คือเป็นกระปุกทรงกลมสีใส มีช่องหยอดเหรียญให้พอดี แถมมีระบบนับเหรียญอัตโนมัติอีกด้วยแถมยังไม่เกะกะเพราะกระปุกออมสินนี้เป็นสิ่งที่สร้างจากพลังเวทสามารถเก็บไว้รวมกับพลังเวทของตัวเองได้
จะว่ายังไงดีการใช้พลังเวทก็เหมือนเราเก็บพลังเวทไว้ในคลังแล้วเราก็มีระบบส่งมาที่ร่างกายให้ใช้อัตโนมัตินั่นล่ะบางคนอาจจะแย่หน่อยที่ระบบขนส่งไม่ดีจนทำร้ายร่างกายเสียเองจนต้องปิดตายคลังนั้นไว้ เวลาเราจะเก็บกระปุกออมสินนั้นก็ง่ายแสนง่ายแค่ใช้พลังเวทอะไรสักอย่างของเราเผากระปุก มันก็จะเข้าไปอยู่ในคลังเองเรียกใช้ก็แค่นึกถึง
ง่ายป่ะล่ะ
ยามกิลด์ว่างเพราะทุกคนออกไปทำภารกิจ ฮิเมะนั่งเล่นอยู่บนระเบียงสีขาวชั้นบนมือบางภายใต้ถุงมือสีขาวสะบัดเล็กน้อยอย่างไม่มีจุดหมายแต่ที่ห่างไปออกไปหลายร้อยกิโลเจ้าสัตว์ร้ายที่กำลังมุ่งหน้ามาทางกิลด์นี้กลับเหลือเพียงร่างที่แหลกเละไม่มีชิ้นดี...
“ไม่ว่าใครหน้าไหน...ก็ไม่มีสิทธิ์จะเข้ามาทำร้ายกิลด์นี้ค่ะ...” ร่างบางแค่นหัวเราะเล็กน้อยแล้วเริ่มร้องเพลงเบาๆอย่างอารมณ์ดี
ความคิดเห็น