คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02 ㅡ pester doubleb
ikon ㅡ pester doubleb
เสียงกริ่งเลิกเรียนเป็นสัญญาณเตือนว่าคาบเรียนสุดท้ายของวันนี้ได้จบลงแล้ว ฮันบินรีบยืนลุกกวาดของเข้ากระเป๋าเป้ของตัวเองหวังจะรีบกลับบ้านเร็วๆ
“ฮันบินนี่ วันนี้เตี๋ยวกันป่ะ”
เสียงเล็กน่ารักของจินฮวานเอ่ยถามเพื่อนหน้าโหดข้างๆตัวที่ตอนนี้กำลังวุ่นกับการเก็บของใส่กระเป๋า มันรีบไปไหนวะ บ้านไฟไหมหรอ จินฮวานได้แต่เอียงคอมองอย่างสงสัย
“ถามว่าเลี้ยงมั้ย”
“เลี้ยงพี่คุณสิครับ”
“งั้นไม่แดก”
“นะนะนะนะไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อยน้า”
“วันอื่นละกันวันนี้ต้องรีบกลับบ้านไปโหลดหนังโป๊”
ฮันบินทำท่าจะสะพายกระเป๋าแล้วจะเดินออกจากห้อง จินฮวานเห็นฮันบินที่กำลังจะทำท่าเดินหนีจึงฉุกคิดขึ้นมา ในเมื่อไม่ไปดีๆก็ต้องใช้ท่าไม้ตาย
จินฮวานเดินถอยหลังไปเกือบสุดห้องเรียน ขาสั้นเรียวรีบวิ่งซอยจนไฟลุก ก้าวขึ้นเหยียบบนเก้าอี้และโต๊ะไปทีละตัวด้วยความเร็วสูง มองเผินๆอาจนึกว่ากำลังถ่ายทำองค์บากภาคเจ็ด พอวิ่งกระโดดข้ามโต๊ะมาจนใกล้จะถึงหน้าห้อง ก็รีบกระโดดตัวลอยกลางอากาศ เข่าเล็กแทงเข้าที่หลังของเพื่อนสนิทตัวเองที่กำลังจะเปิดประตูออกจากห้องเรียน
แคว้ก!
แต่เนื่องจากว่าจินฮวานโดดสูงไปนิดจึงทำให้เป้ากางเกงนักเรียนขาด แถมยังกลิ้งออกมาหน้าห้องพร้อมเพื่อนสนิทตัวเองอีก
“สีแดง..”
ฮันบินที่ตอนนี้ลุกขึ้นเตรียมตีนจะกระทืบร่างเล็กของเพื่อนที่นอนเป้าแหกอยู่บนพื้น ก็พูดขึ้นดังต้องมนต์สะกด สายตาฮันบินเลื่อนลอยหาที่จับไม่ได้เลยต้องมาจ้องที่เป้ากางเกงของจินฮวานที่ตอนนี้มันแตกจนเห็นกางเกงในสีแดงสดมีโบว์สีขาวระบายลูกไม้ติดอยู่ไปทั่วๆเนื้อผ้า
โหนี่แม่งไม่ได้ติดแค่ตรงขอบกางเกงในนะ มันติดทั่วเนื้อผ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“ไอเหี้ย”
จินฮวานเห็นฮันบินจ้องมาที่เป้ากางเกงเขาแล้วพูดคำว่าสีแดงก็รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น จินฮวานรีบก้มลงมองเป้ากางเกงตัวเองทั้งๆที่ยังนั่งอ้าซ่าอยู่แบบนั้น
จุนฮเวที่กำลังจะเดินผ่านเห็นฮันบินเพื่อนร่วมชั้นของเขายืนนิ่งอยู่กลางทางเดิน เอ้าไอนี่เดินก็ไม่เดินยังมายืนขวางทางอีก เกะกะจริงๆ จุนฮเวเห็นอย่างนั้นก็เอาผ่ามือสะกิดฮันบินไปด้วยความรุนแรง แรงแบบที่ว่าบ้านคนอื่นเรียกว่าตบแต่บ้านจุนฮเวมันเรียกว่าสะกิดจริงๆนะ
ขนาดกูสะกิดแรงๆแล้วมันยังไม่ขยับให้กูเลยวุ้ อารมณ์เสียจริงถ้าไม่ติดว่าไอรุ่นพี่ติดยา(คูลท์)ของเขาตามจีบอยู่นะ(กวนตีนแบบนี้ยังเรียกว่าจีบ) เขาจะบวกแม่งตรงนี้เลย #ก็กูจุนฮเวอะ
จุนฮเวเอามือสะกิดฮันบินแรงจะหัวสั่นแต่มันก็ยังคงยืนนิ่งๆอยู่ที่เดิม เขาเลยผลักแม่งด้วยความแรงจนฮันบินเดินเซเข้าห้องไป กำลังจะก้าวเดินต่อแต่ก็ต้องชะงัก
“แม่เจ้า.. โบว์ลูกไม้”
จุนฮเวยกมือขึ้นปิดปากอึ้งมองภาพตรงหน้าตาไม่กระพริบ จินฮวานที่ทำหน้าจะร้องไห้อยู่บนพื้นเห็นเป็นจุนฮเวที่ยืนจ้องเขาอยู่ก็ถึงกับร้องไห้แหกปากพร้อมกับดิ้นไปมาอยู่บนพื้นเหมือนเด็กเล็กงอแงเวลาที่แม่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้
“จินฮวานตั้งสติหน่อย!!!!!!!!!!!!!!! อย่าดิ้นแรงเดี๋ยวเป้ามึงแหกไปมากกว่านี้”
ฮันบินรีบวิ่งพรวดออกมาจากในห้องก็รีบมาพยุงตัวเพื่อนแล้วลากกลับเข้าห้องเรียนไปด้วยสภาพทุลักทุเล จุนฮเวยืนค้างกับที่อยู่นานแสนนาน จนโดนจีวอนที่โผล่มากจากไหนก็ไม่รู้เดินมาลากตัวไป
ヾ(>∀<☆ヾ)
สุดท้ายเขาก็มากินก๋วยเตี๋ยวเป็นเพื่อนจินฮวานจนได้ เพราะความสงสารเถอะนะถึงยอมมาอ่ะ หลังจากที่มันเป้าแตกมันก็พยายามตื้อให้เขาไปด้วยให้ได้ นี่มึงไม่ได้ห่วงสวัสดิภาพไข่มึงเลยใช่ไหม แต่จะว่าไปเขาก็หิวเหมือนกันนะตังค์ก็ใกล้หมดละแต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวทำเนียนตังค์ไม่พอแล้วให้จินฮวานจ่ายให้ก็ได้ อิ_อิ
“ป้าๆของผมเล็กไม่ผักไม่งอกไม่เนื้อไม่เทียมเจียว ของไอนี่เกาเหลาครับ”
จินฮวานสั่งก๋วยเตี๋ยวกับป้าเจ้าของร้านด้วยความสดใส ฮันบินได้ยินละหมั่นไส้จริงๆ ทีตอนอยู่ที่โรงเรียนนะยังทำหน้าเหมือนจะร้องไห้อยู่เลย
“เอ้าๆ กินเลยนะฮันบินนี่ตามสบาย”
ตามสบายเลยดิมึง เลี้ยงก็ไม่เลี้ยงนะนี่กูก็จ่ายเอง เงินเหลืออยู่สามสิบเองค่ารถกลับบ้านยังไม่พอเลย แต่ไม่เป็นไรเขามีแผน *ทำตาเป็นรูปอิ_อิ*
หลังจากกินกันจนจะเสร็จเสียงโทรศัพท์มือถือของจินฮวานก็ดังขึ้นมาก่อน
“เอ๊โอ คุณนายคิมโทรมาบอกให้รีบกลับบ้าน เราต้องรีบไปแล้วนะฮันบินนี่ ฝากจ่ายตังค์ด้วยนะซียู”
พอมันแร๊ปจบก็รีบหอบกระเป๋าวิ่งไปเลย ไม่มีโอกาสให้เขาได้ปริปากซักคำ เร็วขนาดที่กูยังหายใจไม่เสร็จด้วยซ้ำแต่มันวิ่งไปถึงเกาหลีเหนือแล้ว ระเบิดขี้ ระเบิดขี้ของจริงล่ะทีนี้ ขี้เน้นๆแบบไม่มีเยี่ยวปนเลย ตังค์กู สามสิบสุดท้ายกู
“ทั้งหมด70บาทลูก”
ป้าเจ้าของร้านยืนยิ้มอยู่ข้างๆพร้อมกับแบมือรอ โหป้านี่มึงรีบมากใช่ไหม ตังค์กูเหลือ30ไหม 70บาทอะไรของป้าผมไม่มีหรอก
ฮันบินนั่งยิ้มแห้งๆไปให้ป้าที่ยืนแบมือรออยู่ มือเรียวค่อยๆล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงนักเรียน มือห่านี่ก็จะสั่นทำไมวะ เนียนๆหน่อย พยายามจะถ่วงเวลาป้าไว้ให้นานที่สุด แต่เหมือนอีป้านี่มันจะรู้ทัน
“จะจ่ายไม่จ่ายลูก ไม่จ่ายไปหลังร้านเลยนะลูกนะ”
ฮันบินแอบดีใจที่ได้ยินคำว่าหลังร้าน แหน่ พูดแบบนี้แสดงว่าป้าจะให้ผมออกประตูหลังใช่มั้ย
“ล้างจาน”
ขอซาวด์เพลงคนแพ้ที่ไม่มีน้ำตาด้วยครับ..
แต่ก่อนที่ผมจะน้ำตาไหล (เพราะป้าเปิดพัดลมเบอร์สามกระแทกหน้าผมแสบตาชิบหาย) ผมเหลือบไปเห็นใครซักคนที่เดินผ่านหน้าร้าน ใช่ต้องใช่แน่ๆคนนี้แหละที่จะเป็นคนจ่ายค่าก๋วยเตี๋ยวให้ ผมนี่ลุกขึ้นเลย.. แล้ววิ่งไปตามมัน
“พี่..”
“...”
“เห้ยพี่”
“...”
“ไอ้ฟันเหยิน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ฮันบินตะโกนสุดเสียงหวังจะให้คนฟันเหยินที่ยืนอยู่ไม่ห่างจากเขาเท่าไหร่ได้ยิน หูแม่งหนวกหรือกูเรียกมันเบาวะมันถึงไม่หันมาซักทีเนี่ย
“หื้อ”
คิมจีวอนรีบหันซ้ายหันขวาทันทีเนื่องจากได้ยินคำว่าฟันเหยิน หูเขามันมีประสาทสัมผัสดีกับคำว่าฟันเหยินมากกว่าคำอื่น อันนี้ก็ไม่รู้ว่าทำไม จนหันหลังกลับมาจึงเห็นร่างของคนที่คุ้นตา หัวใจจีวอนเต้นตึกตัก ยิ้มมุมปากให้ดูคูลเล็กน้อย
“อ้าว น้องฮันบินนี่นา”
จีวอนโดนคนเด็กกว่าลากแขนให้เดินตามไป ฮันบินไม่พูดอะไรซักคำตั้งหน้าตั้งตาลากเขาลูกเดียว คนถูกโดนลากได้แต่แอบยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียว หรือว่าน้องฮันบินจะมีใจให้เขานะ ที่ถีบเมื่อเช้านี่แปลว่ามีใจใช่มั้ย
ฮันบินลากไอ้พี่ฟันเหยินนี่มาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวได้สำเร็จ คนถูกลากมาได้แต่ยืนทำหน้างง เห็นป้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาทั้งสองคนก็ทำหน้างง
“จะพามาเปิดตัวกับแม่ก็บอกพี่ดีๆสิครับ”
แหน่มาทำเป็นไม่พูดไม่จาแล้วลากเอาๆอย่างนี้ สงสัยต้องเขินเขาแน่ๆ แหนะ ยังจะทำหน้าน่าตาน่ารักใส่อีกเดี๋ยวก็อุ้มกลับบ้านซะเลย
“แม่พ่อพี่ดิ”
“แม่น้องฮันบินสวัสดีครับ”
ว่าเสร็จก็ไหว้ป้าแล้วก็ยกยิ้มให้แบบคูลๆ แม่อนาคตแฟนอยู่ตรงหน้ามึงแล้วจีวอน ต้องรีบทำคะแนน ห้ามให้โอกาสนี้หลุดมือเด็ดขาด
ฮันบินเห็นอย่างนั้นได้แต่ยืนตบหน้าผากตัวเองแรงๆ นี่เขาคิดผิดคิดถูกที่ลากไอรุ่นพี่ฟันเหยินนี่มาให้ช่วย แล้วป้าแกก็รับไหว้แบบงงๆด้วยนะ เหนื่อยฮันบินเหนื่อย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“เอ้าจะจ่ายมั้ยลูก”
ป้าเจ้าของร้านตูดใหญ่พูดขึ้นมาด้วยหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม ฮันบินรีบหันหน้าไปหารุ่นพี่ฟันเหยินแล้วยิ้มยิงฟันทันที อืม..จัดเป็นยิ้มที่จริงใจ
“พี่พอจะมีซักเจ็ดสิบมั้ย”
จีวอนก็ยิ้มกลับอย่างคูลๆ ถ้าน้องฮันบินเสนอพี่ก็กล้าสนอง
ヾ(>∀<☆ヾ)
สุดท้ายกูก็ต้องมานั่งล้างจานกับไอพี่ฟันเหยินนี่สองคน ฮันบินถึงกับยิ้มค้างเลยที่รุ่นพี่ฟันเหยินคนนี้มันบอกว่ามีเงินเหลืออยู่สองบาท ที่เดินผ่านร้านนี่ก็คือกำลังเดินกลับบ้าน ค่ารถค่าเริทอะไรสองบาทไม่พอหรอก
“น้องๆเคยดูเทเลทับบี้เถื่อนป่ะ”
นั่งล้างจานกันเงียบๆอยู่นานสองนานก็เป็นรุ่นพี่ฟันเหยินนี่ที่พูดขึ้นมา เออพูดมาก็ดีเขาไม่ค่อยชอบบรรยากาศที่มันอึดอัดๆ จะลองคุยกับมันดีๆซักครั้งหน่อยจะเป็นไรไป
“พี่ไม่รู้จักคิมจินฮวานหรอ นั่นแหละเถื่อนของแท้”
เอ๊โอๆทุกวันจนเขาจะตั้งแท็ก #เอ๊โอพี่มึง ให้มันอยู่ละ ปวดขี้ก็เอ๊โอ เข้าแถวก็เอ๊โอ หมาตายก็เอ๊โอ เนี่ยขนาดชวดค่าก๋วยเตี๋ยวเขามันยังเอ๊โอเลย บอกเลยแถวนี้ใครไม่เถื่อนอยู่ยาก
ฮันบินคุยเล่นกับจีวอนอยู่นานแสนนาน นั่งล้างชามกันจนมือจะเปื่อยละอีป้านี่มันก็เดินถือชามเข้ามาทีละเป็นกะละมัง ถือมาแบบนี้ให้กูนอนนี่เลยมั้ยครับป้า
“เออละพี่ชื่อไรวะ”
โดนกวนตีนมาจะสองปีละยังไม่รู้จักชื่อมันเลย จะว่าไปถ้าคุยกับมันดีๆมันก็ดูเป็นผู้เป็นคนอยู่นะ แต่เวลากวนตีนนี่อยากถอดรองเท้าเอาตีนลูบหน้ามาก
จีวอนที่ได้ยินน้องฮันบินของมันถามก็ถึงกับยิ้มกริ่ม แหน่ น้องฮันบินถามชื่อเขาแบบนี้แสดงว่า..
“ยิ้มห่าไรพี่เก็บฟันหน่อย ผมกลัว”
จีวอนรีบเอามือตะครุบฟันตัวเองแทบไม่ทัน
“พี่ชื่อจีวอน คิมจีวอนครับ”
พูดแบบปิดปากมันแบบนั้นแหละถึงมันจะดูไม่คูลแต่มันก็ทำให้น้องฮันบินไม่กลัวฟันเขา ฮันบินเห็นท่าทางปัญญาอ่อนแบบนั้นถึงกับขำพรวดออกมา น้ำลายกระเด็นแตกฝอยเปื้อนเป็นหย่อมๆบนหน้าจีวอน
จีวอนรู้สึกได้ถึงความเปียกแฉะบนใบหน้าตัวเอง ถึงกับรีบสูดลมหายใจลึกๆหวังจะดมกลิ่นน้ำลายน้องฮันบิน อืม.. กลิ่นเกาเหลาเนื้อ เหมือนจะใส่น้ำปลาเยอะเพราะกลิ่นเค็มมาก นี่น้องฮันบินเป็นคนชอบกินเค็มหรอ
“แล้วทำไมพี่ต้องกวนตีนผมด้วยอ่ะ”
“พี่กวนตีนเพราะพี่ชอบไง”
พลั่ก!
ฮันบินรีบสปริงตีนตัวเองจากพื้นมาถีบเข้าที่สีข้างเขาอย่างเต็มแรงทันที จีวอนถึงกับล้มตูดกระแทกพื้น โห.. เขินโหดนะเนี่ยเรา
จีวอนกับฮันบินช่วยกันล้างชามเกือบจะหมด มือจีวอนควานหาช้อนส้อมใต้กะละมังที่เต็มไปด้วยฟองน้ำยาล้างจาน ควานไปควานมาก็จับได้มือนุ่มของคนข้างๆ ฮันบินที่โดนจับมือใต้ฟองน้ำยาล้างจานถึงกับชะงัก จีวอนยิ้มฟันจอบแบบมีเลศนัย โรแมนติกเนอะจับมือกันใต้ฟองน้ำยาล้างจาน
“อุ้ย..”
มือน้องฮันบินนี่นุ๊มนุ่มว่าแล้วก็เอานิ้วหัวแม่มือเขี่ยเข้าหลังมืออีกคน นิ่ม.. คนอะไรมือนิ่มขนาดนี้ พี่ล่ะอยากเอาน้องกลับไปเขี่ยที่บ้านจริงๆ
“อ้าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
จู่ๆจีวอนก็ร้องลั่นขึ้นมา เมื่อโดนฮันบินเอาส้อมปักเข้าหลังมือตัวเอง มือสั่นค่อยๆเอามืออีกข้างประคองยกขึ้นมาจากกะละมัง
เลือด.. อีเหี้ยเลือดของแท้ไม่มีน้ำแดงเฮลบลูบอยผสม เจ็บ..เจ็บแบบไม่ใช้แสตนอิน ส้อมยังปักคาอยู่ที่มืออย่างนั้น ยกแขนเสื้อขึ้นมาปาดน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมาจากหางตา เขาเข้าใจแล้ว เข้าใจจริงๆ ว่าน้องฮันบินนี่เป็นสายเอสแน่นอน รักใครนี่ชอบมอบความรุนแรงให้ใช่ไหม ได้!พี่จะเป็นเอ็มให้น้องฮันบินเอง
ฮันบินนั่งมองรุ่นพี่ฟันเหยินที่ยิ้มกับตัวเองน้ำตาก็ไหลมือก็กุมแผล เห้ย มันบ้าป่ะเนี่ย จะอารมณ์ไหนมึงเอาซักอย่างดิ๊
“น้องฮันบินไปบ้านพี่มั้ย”
ฮันบินถึงกับขมวดคิ้วมอง เมื่อกี้มันว่าไรนะ
“หมายถึงพี่เจ็บมืออ่ะกลับบ้านคนเดียวไม่ได้หรอก น้องฮันบินต้องไปส่งพี่จีวอนนะ”
คนฟันเหยินได้แต่แถจนสีข้างถลอก ประกอบกับทำหน้าตาให้น่าสงสารๆ เผื่อน้องฮันบินจะเห็นใจ
“ตีนก็มีพี่เดินกลับเองไม่เป็นหรอ”
“...”
จุด จีวอนได้แต่แดกจุด ไม่มีคำพูดใดที่จะเอ่ยออกมาแทนความรู้สึกตอนนี้ได้
“พี่เจ็บมือมากเลย ไม่มีแรงถือกระเป๋าเลยเนี่ยถ้าเดินกลับบ้านคนเดียวแล้วโดนฉุดพี่จะเอาแรงที่ไหนไปสู้ พี่ยิ่งตัวเล็กๆไม่สู้คน ถ้าพี่โดนทำร้ายขึ้นมาน้องฮันบินจะทำยังไง”
กูไม่เชื่อตั้งแต่มึงเจ็บมือละครับพี่ คนบ้าไรเจ็บแล้วยังมานั่งทำฟันโต้ลมอยู่อีก เอ๊ะหรือว่าฟันมันเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว
“ผมรู้ทันพี่”
“อุ๊บเจ็บม้ามชะมัด”
ヾ(>∀<☆ヾ)
สุดท้ายฮันบินก็ยอมเดินมาส่งไอเหยินนี่ที่บ้านแต่พอเดินออกมาได้ซักพักมันไม่ยอมให้เขาไปส่งที่บ้านเฉย สรุปคือมันจะเดินไปส่งผมที่บ้านแทน เอ้าจะเอาไงวะ เดี๋ยวบวกๆ
“ก็พี่กลัวน้องฮันบินได้รับอันตรายเวลาเดินกลับคนเดียว ถ้าน้องฮันบินเป็นอะไรไปพี่คงอยู่ไม่ได้”
พูดทั้งๆที่มือยังกุมแผลอยู่แบบนั้นเลือดยังคงไหลออกมาเรื่อยๆ ฮันบินเห็นมืออีกคนเลือดยังไม่หลุดไหลก็อดสงสารไม่ได้ แต่เพราะมันนั่นแหละทำตัวเอง ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนั้นกันเล่า
“โหพี่เลือดไหลขนาดนี้ยังไม่ตายอีกหรอ นี่เดินจนใกล้จะถึงบ้านผมละนะ”
“พี่ไม่ตายหรอกเพราะหัวใจพี่อยู่ที่น้องฮันบินไง”
ไอสัด..
ฮันบินได้แต่เบะปากพยักหน้าตาม ใจจริงอยากจะตบหัวมันอยู่หรอกแต่สงสารกลัวตบแล้วสมองสั่นหลุดจากรูหูออกมา ยิ่งมีน้อยๆอยู่
เดินมาซักพักก็ถึงบ้านฮันบินแล้ว คนน้องกำลังจะเข้าบ้านแต่หันไปมองรุ่นพี่ฟันเหยินซะก่อนเห็นมือนั่นกุมแผลแล้วยิ้มให้เขามันอดที่จะสงสารไม่ได้ มันทนมาถึงตอนนี้ได้ไงวะเนี่ย
ฮันบินยืนเกาหัวแกร่กๆก่อนจะคว้าแขนคนฟันเหยินให้เดินตามเข้ามาในบ้าน ถ้าไม่รีบทำแผลมีหวังตายห่ากันตรงนี้แน่ๆ จีวอนที่โดนฮันบินลากเป็นครั้งที่สองของวันก็ถึงกับเดินตามไปงงๆ แต่ก็อดที่จะมองหน้าอีกคนแล้วยิ้มตามไม่ได้จริงๆ ทำไมคิมฮันบินมันน่ารักนักนะ
ฮันบินสั่งให้จีวอนนั่งลงโซฟาตรงห้องรับแขกรอ แล้วเจ้าตัวก็หายเข้าไปในห้องไหนก็ไม่รู้ เดินกลับมาอีกทีพร้อมกล่องปฐมพยาบาล โหนี่พ่อน้องฮันบินเป็นหมอหรอ พี่ก็เป็นหมอนะ หมอเต็มกะดอย(ห้ามผวนเด็ดขาด)
“เอามือมานี่”
คนเด็กกว่าว่าแล้วก็แบมือตรงหน้าฟันเหยินๆ จีวอนจับมือน้องฮันบินให้ลดระดับลงแล้ววางมือตัวเองบนมือน้องฮันบิน โดนส้อมแทงแล้วมันมีความสุขแบบนี้นี่เอง
ฮันบินค่อยๆเอาแอลกอฮอลราดลงบนแผล ไม่มีการชุบสำลีใดๆทั้งสิ้น จีวอนเจ็บจนฟันเหยิน น้ำตาไหลเป็นครั้งที่ร้อยของวัน เกร็งไปทั้งตัวจนคอเป็นเอ็น
“เจ็บหรอพี่”
จีวอนพยักหน้ายิ้มช้า ไม่เจ็บเลยจ้ะน้องฮันบิน ราดได้ตามสบาย พี่จีวอนทนได้
หลังจากกัดฟันทนน้องฮันบินทำแผลให้จนเสร็จ พอน้องฮันบินปล่อยมือเขาเท่านั้นแหละถึงกับร้องเลย เจ็บชิบหายแต่ไม่แสดงออก เดี๋ยวน้องฮันบินบี้แผลแรง มือกูได้กุดของจริงแน่
จีวอนเดินออกมาหน้าบ้านพร้อมฮันบินที่เดินมาส่ง ไม่อยากกลับเลยครับอยากอยู่กับน้องฮันบินแต่พอกำลังจะอ้าปากเหมือนน้องฮันบินจะรู้ทันเลยโดนไล่ออกมา มีขู่ว่าถ้าไม่ออกไปจะเอาส้นตีนลูบหน้า แต่ก็ยังเดินออกมาส่งเขาอยู่ดี ว่าที่แฟนใครนะทำไมมันน่ารักน่าขยี้จริงๆ
“กลับบ้านไปได้ละพี่”
“ยังไม่อยากกลับเลย”
“อยากโดนตีนลูบหน้าหรอ”
ฮันบินทำท่าจะถอดรองเท้าแต่จีวอนก็ยกมือขึ้นเหมือนยอมแพ้ก่อน ถ้าไม่ยอมสงสัยไม่ใช่แค่ส้นตีนลูบหน้า คงต้องแดกรองเท้าน้องไปด้วยอีกแน่ๆ
“กลับก็ได้ น้องฮันบินเข้าบ้านก่อนดิ”
“ห้ะ”
ฮันบินทำหน้างงก่อนจะโดนจีวอนดันหลังเข้าไปในรั้วบ้าน
“ฝันดีนะครับ พรุ่งนี้เจอกันนะ”
ฮันบินเม้มปากพยักหน้าให้ จีวอนเห็นท่าทางฮันบินแบบนั้นก็ยิ้มคูล แหน่ ดูก็รู้ว่าเขิน
“พี่ก็.. ฝันดีนะ”
จีวอนโบกมือยิ้มให้คนเป็นน้องอีกครั้งก่อนจะเดินออกมา เดินมาได้ไม่ไกลก็หันไปมองที่เดิม ไม่เห็นฮันบินที่หน้าบ้านแล้ว อ่าว.. ไม่คิดจะรอจนเขาเดินลับตาไปก่อนแล้วค่อยเข้าบ้านหรอ ทำไมมันไม่เหมือนในละครเลยวะ จีวอนได้แต่เกาหัวแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ แต่อย่างน้อยวันนี้เขาก็ได้เนียนแต๊ะอั๋งน้องฮันบินไปหลายทีเลย มีความสุขจริงๆ :B
ヾ(´ω`=´ω`)ノ
づว้าวๆๆๆๆๆๆจบไปอีกตอนแล้ว เราไม่รู้ว่ามันยาวพอรึยังนะ55555555555555แต่รีบปั่นจนเจ็บม้ามเลยค่ะ มีความสุขกับฟิคเรื่องนี้มากจริงๆ มีคำผิดตรงไหนหรือเจออะไรแปลกๆติได้นะ(ยกเว้นตรงหมอ)
#ฟิคตื๊อดบบ
t
h
e
m
y
b
u
t
t
e
r
ความคิดเห็น