SSD ที่รัก...ผมคิดถึงคุณ

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 นี่คุณคิดจะฆ่าสามีตัวเองรึไง

      "เคย์ค่ะ ฉันบอกคุณกี่ครั้งแล้ว ถ้าจะหลับก็ให้ไปนอนบนห้อง หรือที่โซฟา ไม่ใช่มาหลับที่โต๊ะทานข้าวแบบนี้"

      เอ๊ะ เสียงใคร?

      ผมลืมตาขึ้นมาเพราะเสียงดุๆของผู้หญิงคนนึง อ่าใช่แล้ว เสียงนี้ผมจำได้ นี่มันเสียงของรินนี่นา งั้นก็แสดงว่าเมื่อกี้คือฝันสินะ ใช่แล้วต้องฝันไปแน่ๆ ก็เรานั่งอ่านหนังสือระหว่างรอรินทำอาหารอยู่นี่ แล้วก็ต้องเผลอหลับไปตอนนั้น ใช่แล้วละ ไอสัตว์ประหลาดนั่นมันจะไปมีจริงได้ยังไง

      "ที่รัก ผมคิดถึงคุณ"

      "เอ๊ะ นี่! เดี๋ยวสิอย่ามากวนชั้นตอนนี้นะ กับข้าวยังไม่เสร็จไม่เห็นรึไง" 

      "เดี๋ยวๆ  นั่นมันอันตรายนะที่รัก" อย่าเอาของมีคมมากวัดแกว่งแล้วชี้หน้าคนรักของตัวเองแบบนี้สิ
      "เลือกเอา จะตายตรงนี้หรือจะถอยไปไกลๆ"

      "จะฆ่ากันเลยเหรอ?  เดี๋ยวคุณก็เป็นม่ายหรอก" 

      "ไม่หรอก ชั้นจะแต่งงานใหม่"

      "หา! นะ นี่ คุณนอกใจผมเหรอ ไม่นะ ทั้งๆที่ผมมีคนคุณเดียวแท้ๆ ขนาดรุ่นน้องสาวสวยที่ทำงานมาชวนไปดื่มหลังเลิกงานผมยังปฏิเศษไปเลย เพราะผมคิดถึงคุณมากจนรีบมาบ้านเลยนะ"

      "หืม... รุ่นน้องสาวสวย?"

      "กะ ก็ ไม่ค่อยสวยเท่าไหร่หรอก" อย่ามองผมด้วยสายตาหน้ากลัวแบบนั้นสิ

      "งั้นเหรอ ดีแล้วที่คุณปฏิเศษ"

      "ว้าว คุณหึงผมงั้นเหรอ แหม ไม่ต้องห่วงหรอกนะ ผมหน่ะรักคุณแค่คนเดียวไม่มีทางนอกใจแน่ๆ แม้รุ่นน้องที่ทำงานจะสวยมากก็เถอะ"

      "...เปล่า ฉันแค่คิดว่า ถ้าคุณไปดื่มหลังเลิกงานกันรุ่นน้อง'สาวสวยมาก'คนนั้น ฉันก็จะสามารถฆ่าคุณได้ โดยมีแรงจูงใจว่าสามีนอกใจ" 

      "..."

      "ฮ่ะๆ นั่นสินะ ผมคิดว่า ผมควรจะไปนั่งอ่านหนังสือเงียบๆที่โต๊ะอาหารรอคุณทำกับข้าวให้เสร็จดีกว่า" 




      ระหว่างที่ชายหนุ่มกำลังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์เงียบๆรอภรรยาของเขาทำอาหารให้เสร็จ เขาเห็นพาดหัวข่าวหน้าหนึ่งที่เป็นข่าวใหญ่อยู่ในช่วงนี้ โรคแปลกประหลาด SSD คร่าชีวิตชาวญี่ปุ่นแล้ว 17 ราย  พอเขากำลังจะอ่านบทความต่อก็มีเสียงของภรรยาทักขึ้นมาซะก่อน ชายหนุ่มจึงต้องพับหนังสือพิมพ์แล้ววางไว้ข้างๆเพื่อรับประทานอาหารพร้อมกับภรรยา


      หลังจากรับประทานอาหารและช่วยภรรยาล้างจานเสร็จเรียบร้อย ชายหนุ่มก็ไปนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นพร้อมกับภรรยาของเขา 

      "นี่ที่รัก ที่คุณบอกว่าจะแต่งงานใหม่หน่ะ หมายความว่ายังไงเหรอ"

      "เคย์ ถ้าคุณยังไม่เลิกงี่เง่า ฉันจะฆ่าคุณทิ้งจากนั้นก็ฆ่าตัวตายตามไป"

      "... ฮ่ะๆ ผมว่าเราดูทีวีกันเงียบๆดีกว่าเนอะ" จะโหดไปไหนเนี่ย ภรรยาของผม




      'วันนี้ก็มีผู้เสียชีวิตด้วยโรค SSD หรือ Sleeping Sweet Dream เพิ่มขึ้นอีกสี่ราย ทางตำรวจและแพทย์ระบุว่าผู้ตายไม่มีร่องรอยของการถูกทำร้ายร่างกายหรือได้รับสารพิษแต่อย่างใด จากคำให้การของญาติผู้เสียชีวิตบอกว่า ผู้ตายเพียงแค่นอนหลับเท่านั้นหลังจากสังเกตว่าหลับนานเกินไปจึงเข้าไปปลุกแต่อีกฝ่ายก็เสียชีวิตแล้ว ลองไปฟังเสียงผู้เป็นแม่ของผู้เสียชีวิตในวันนี้กันค่ะ'


      'ฮือๆ ฮึก ฮึ เมื่อวานอิจิเค้ายังปกติดีอยู่เลย ฮือ เค้าบอกกับชั้นว่า ในตอนที่เขาหลับเขาได้ไปอยู่ในอีกโลกนึง ที่นั้นมีอะไรน่าสนใจมากมายและเค้าก็ชอบที่นั้นมาก ชั้นคิดว่าเขาคงฝันไป ในตอนเช้าชั้นแปลกใจนิดหน่อย ว่าทำไมเค้าถึงยังไม่ลงมาทั้งๆที่กำลังจะไปเรียนสายอยู่แล้ว ชั้นจึงขึ้นไปปลุกเค้า ในตอนนั้นใบหน้าของเค้ายิ้มมีความสุข ชั้นคิดว่าเค้าคงฝันดี แต่ไม่ว่าชั้นจะเรียกเท่าไหร่ เค้าก็ไม่ยอมลุกขึ้นมา ชั้นนึกถึงข่าวเกี่ยวกับโรคแปลกๆที่ออกข่าวอยู่ในช่วงนี้ จึงโทรเรียกรถพยาบาล ระหว่างนั้นชั้นก็เรียกเค้าอยู่ตลอดเวลา พอตรวจดู ฮือๆ เค้าก็ไม่หายใจแล้ว ฮือๆ'


      'เกี่ยวกับโรคSSD เรายังหาสาเหตุของโรคแปลกประหลาดนี้ไม่ได้ เพราะผู้ตายไม่มีอาการแสดงออกล่วงหน้า หากแต่ในตอนหลับก็เสียชีวิตแล้ว ขอให้ทุกท่านคอยสังเกตุตัวท่านเองและคนใกล้ชิดดูดีๆหากพบว่ามีอาการง่วงบ่อยขึ้น และหลับนานเกินกว่าปกติให้รีบพบแพทย์โดยด่วนค่ะ'



      "ที่รั..."

      "เคย์ ช่วงนี้คุณง่วงจนหลับบ่อยนะค่ะ ชั้นว่าคุณน่าจะลางานไปหาหมอดูซักวันนะ"

      "อ อืม ผมแค่เหนื่อนจากที่ทำงานเฉยๆนะ ไม่ต้องห่วงหรอกนะ แต่ไว้ผมจะขอลาหยุดก็แล้วกัน อย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้นสิ เอ่อ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ" 

      "ค่ะ"




      หลังจากอาบน้ำเสร็จชายหนุ่มก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง เขาคิดถึงประโยคที่แม่ของเด็กที่ตายด้วยโรคSSDพูดตอนนั้น

      หลับแล้วไปอยู่อีกโลกงั้นเหรอ

      ทำไมกันนะ พอได้ฟังแบบนี้แล้วหัวเราะไม่ออกเลย เพราะตอนนั้นรึเปล่านะ สัตว์ประหลาดนั่นมันไม่มีทางมีอยู่ในโลกใบนี้แน่ๆ ในตอนนั้นเราเองก็ไปอีกโลกนึงใช่รึเปล่า? ฮึ ไร้สาระชะมัด รีบๆหลับแล้วตื่นไปทำงานดีกว่า ครอก



      

      อือ ทำไมรู้สึกปวดไปทั้งตัวแบบนี้นะ เอ๊ะ? ไม่จริงน่า ไม่จริงใช่มั้ย ม๊ายยยย!!