รักตระการตา

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 2 กุหลาบขาวในวันวาเลนไทน์

บทที่ 2 กุหลาบขาวในวันวาเลนไทน์

          ต่อจากนั้นมา ตระการตาเลิกคิดเฟลกับสถานะของเธอกับนน มันก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไร อันที่จริงแล้ว เธอควรจะทำใจได้ตั้งนานแล้วด้วยซ้ำ

          ไม่สิ เธอจะไม่ทำใจ เธอจะทำทุกวิถีทางให้เธอได้ในสิ่งที่ต้องการให้ได้ และสิ่งที่เธอต้องการตอนนี้ ก็คือ...ตัวและหัวใจของพี่นน

          "เฮ้อๆๆ พี่นนคะ ว้าย"

          ปึก!

          "โอ๊ย"

          "เทียร่า เป็นอะไรไหม เจ็บหรือเปล่า ไหนดูสิ"

          "พี่นนลืมประวัติคนไข้น่ะค่ะ เทียร่าก็เลยรีบวิ่งเอามาให้ กลัวว่าพรุ่งนี้พี่นนจะต้องลำบาก เพราะหาประวัติไม่เจอ ขอโทษที่ซุ่มซ่ามนะคะ"ก็ใครมันจะไปคิดกันล่ะว่าจะสะดุดหกล้มอย่างนี้ เธอเองก็แค่หวังดี เอาประวัติคนไข้ที่นนนนนฝากไว้เพราะตอนจะมาส่งเขาต้องถือของพะรุงพะรังมาให้

          "โถ ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วงพี่ ไหนๆมาดูสิ เป็นแผลหรือเปล่าเนี่ย เดี๋ยวขาไม่สวยนะ"พูดจบก็พาตระการตาไปกลับเข้าไปในคอนโดที่เพิ่งจะออกมา แต่ทว่าดูเหมือนแผลของเธอจะเจ็บใช่เล่น นนนนนจึงตัดสินใจอุ้มตระการตาในท่าเจ้าบ่าวอุ้มเจ้าสาวเข้าห้องหอ จนคนที่อาศัยอยู่ในคอนโดเดียวกัน มองตามอย่างงงัน

          นนนนนบอกวางตระการตาลงตรงหน้าห้องของเธอ เพื่อจะให้เธอใส่คีย์การ์ดเปิดประตูห้อง จากนั้นจึงประคองไปที่โซฟา แล้วจัดการดูแลทำความสะอาดแผลให้

          แผลของตระการตาแม้เป็นแค่แผลถลอกธรรมดา แต่ก็มีเลือดออกมากพอสมควร อาจเกิดเป็นรอยแผลเป็นได้

          เมื่อนนนนนทำความสะอาดแผลเสร็จ จึงไม่ลืมที่จะย้ำให้ตระการตารักษาความสะอาดแผลให้ดี

          ในตอนแรกเธออิดออดขี้เกียจเพราะปกติแล้วเธอไม่ได้ใส่ใจเรื่องความสวยความงามมากนัก ขอเพียงแค่สุขภาพแข็งแรงก็พอ

          แต่เมื่อนนนนนบอกว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงที่เข่าไม่สวยเท่านั้นแหละ ตระการตาก็รักษาดูแลแผลตามที่เขาบอกเป็นอย่างดี หนำซ้ำยังดีกว่าที่เขาสั่งอีกด้วย

**********************************************************

          และ แล้วก็มาถึงในเดือนแห่งความรัก พยาบาลสาวๆดูจะครึ้มอกครึ้มใจกันเป็นพิเศษ หลายคนต่างคุยโม้ว่ามีคนนำดอกกุหลาบบ้าง ช็อกโกแลตบ้างมาให้ ทั้งๆที่เธอเห็นกับตาว่าพวกเธอแอบไปซื้อมันมาจากห้างสรรพสินค้าใกล้ๆโรง พยาบาลนี่ ลงทุนเสียเงินเพื่อไม่ให้เสียหน้ากันจริงๆเลย

          ตระการตาย่องเข้าไปในห้องพักของนนนนน หลังจากที่ไปมาหาสู่กันจนเกือบจะครบ 1 ปี ตระการตาก็รู้เรื่องของนนนนนมากขึ้น ส่วนนนนนนเองก็เปิดใจโล่งให้ตระการตาเข้ามาในชีวิต ทำให้พัฒนาการของทั้งคู่เริ่มพัฒนาขึ้นเรื่อยๆ แต่ไม่ว่ายังไงนนนนนก็ยังไม่รู้เสียทีว่าเธอรักเขา

          แต่มันต้องเป็นภายในไม่ช้านี้ล่ะตระการตาจะต้องรู้ให้ได้ว่านนนนนคิดกับเธออย่างไร

          ตระการตานำดอกกุหลาบสีขาวพร้อมกับจดหมายฉบับเล็กๆไปวางบนโต๊ะทำงานนนนนน แล้วรีบสาวเท้าวิ่งออกไปทันที

          ด้านนนนนน เมื่อเข้ามาในห้องของตนก็ต้องแปลกใจ ตั้งแต่เรียนจบมาเป็นแพทย์กว่า 6 ปี ไม่เคยมีใครนำดอกกุหลาบขาวมาให้เขา ก็อาจจะมีดอกกุหลาบมาให้บ้าง แต่พวกนั้นก็ล้วนเป็นสีแดง ซึ่งไม่เคยถูกใจเขาเลย

          นนนนนเก็บความสงสัยเอาไว้ ไม่คิดจะบอกเรื่องนี้กับใคร แล้วก็นึกได้ว่า มีคนคนหนึ่งที่เขาควรจะบอก **********************************************************

          เมื่อ ถึงเวลาทานข้าว นนนนนพาตระการตามาทานอาหารตามปกติ เป็นเวลาเกือบ 1 ปีแล้วสินะ ที่เขากับตระการตาได้ใกล้ชิดกันอีกครั้งในรอบสิบกว่าปี เขาแทบไม่รู้ตัวเองด้วยซ้ำว่าอยู่ใกล้ตระการตามากเพียงใด เขารู้สึกสบายใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆอดีตน้องรหัสคนนี้ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความสดใสแบบเด็กๆของเธอ หรือว่าเป็นเพราะความรู้สึกลึกๆของเขากันแน่

          "เทียร่า พี่มีอะไรจะปรึกษาหน่อยได้ไหม"นนนนนถาม ดูมีแววกังวลใจ ตระการตาพยักหน้าตอบ เขาจึงพูดต่อ"วันนี้มีคนเอากุหลาบมาให้พี่ที่โต๊ะ"ตระการตาใจเต้นตึกตัก แต่ยังคงทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างแนบเนียน

          "ก็ไม่แปลกนี่คะพี่นน นี่มันวาเลนไทน์นะ"

          "มันจะไม่แปลกหรอกถ้ากุหลาบนั่นมันไม่ใช่สีขาว"ตระการตานิ่งเงียบให้นนนนน พูดต่อ"พี่ไม่เคยบอกใครว่าพี่ชอบกุหลาบขาว ยกเว้นบางคนเท่านั้น คนสำคัญ..."

          ตระการตาใจเต้นตูมตามจนเกรงว่านนนนนอาจได้ยิน 'คนสำคัญ'หรือ พี่นนกำลังจะบอกว่าเราคือคนสำคัญใช่ไหมนะ

          "แต่เรื่องนี้เทียร่าก็รู้นะคะ..."

          "ก็เพราะเทียร่าเป็นคนสำคัญของพี่"นั่นไง ชัดเจน!

          ตระการตาแก้มแดง ก้มหน้างุด"แล้วพี่นนจะทำยังไงคะถ้ารู้ว่าใครคือคนเอาไปวาง"

          นนนนนคิดพักใหญ่ก่อนตอบ"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน คงดูก่อนว่าคือใคร แล้วพอจะไปกันได้ไหม พี่อยากให้โอกาสเขา เขาคงใส่ใจพี่มากอยู่ ถึงได้รู้รายละเอียดเล็กน้อยแบบนี้"

          "แล้วถ้าเป็นเทียร่าล่ะคะ..."ตระการตามองอย่างรอคอย นนนนนมีสีหน้าสงสัย"พี่ไม่คิดว่าจะเป็น..."

          "อ๋อ ปละ...เปล่าค่ะ คือเทียร่าสมมติน่ะค่ะ แค่อยากรู้ว่าถ้าเป็นเทียร่าพี่นนจะทำยังไง"ตระการตาแก้ตัวละล่ำละลัก

          นนนนนหรี่ตาใช้ความคิด แล้วยิ้มให้เธออย่างเอ็นดู"ถ้าเป็นเทียร่า...ก็คงจะดี" **********************************************************

          คืนนั้น ตระการตานอนไม่หลับทั้งคืน ได้แต่พลิกกายไปมาแล้วนึกถึงคำพูดของนนนนน

          'ถ้าเป็นเทียน่าล่ะคะ'

          'ถ้าเป็นเทียร่า...ก็คงดี'

          "โถ่เอ้ย! พี่นนพูดอะไรอย่างนี้นะ รู้ไหมว่าเทียร่าไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว"ตระการตาบ่นกับตัวเองอย่างหัว เสีย"เอาวะ บอกก็บอก ให้มันรู้ๆกันไปเลย!"

          ตัดสินใจได้ดังนั้นก็ล้มตัวลงนอนอีกครั้ง มองดูเข็มนาฬิกาเดินไปเรื่อยๆอย่างรอคอย วันพรุ่งนี้จะได้รู้กันเสียทีว่าระหว่างเธอกับนนนนนจะเป็นอย่างไรต่อไป

          แล้วตระการตาก็ทนนอนต่อไปไม่ไหว เธออาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกจากบ้านไปโรงพยาบาลแต่เช้า **********************************************************

          ที่ห้องทำงานของนนนนน ตระการตาเปิดประตู เข้ามาโดยไม่ได้แคะเพราะคิดว่าจะไม่มีคนอยู่ แต่แล้วเธอก็อยากจะย้อนเวลากลับไปเมื่อพบนนนนนอยู่ในนั้น นนนนนมองเธออย่างประหลาดใจ

          "เอ่อคือ...คือเทียร่ามีอะไรจะบอกพี่นนน่ะค่ะ"ในที่สุดเธอก็กลั้นใจพูดออกไป

          "อ่อครับ นั่งก่อนสิ"ตระการตานั่งลงที่โต๊ะตรงข้ามกับนนนนน ก่อนจะพูดตรงๆอย่างไม่อ้อมค้อม

          "เทียร่าเป็นคนที่เอาดอกกุหลาบกับโน้ตนั่นมาให้พี่นนเองค่ะ เทียร่าชอบพี่นนมาตั้งแต่ตอนอายุ 12 และจนถึงตอนนี้มันไม่ใช่แค่ชอบ เทียร่ารักพี่นนค่ะ"ตระการตาก้มหน้าก้มตาพูด จึงไม่มีโอกาสได้เห็นสายตาพึงพอใจของชายหนุ่ม"เทียร่าขอโทษที่ไม่กล้าพูด ตรงๆ แต่มันเป็นเพราะเทียร่ากลัว เทียร่ากลัวจะเสียพี่นนไป กลัวว่าพี่นนจะไม่ทำดีกับเทียร่าเหมือนเดิมอีก เทียร่าขอโทษค่ะ เทียร่าขี้ขลาดเอง"น้ำใสๆเริ่มไหลปริ่มออกมาตรงขอบตา แล้วหยดลงบนโต๊ะสีขาวสะอาดเข้าคู่กับเก้าอี้ที่นั่งอยู่

          ตระการตาไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตนเองร้องไห้ จนกระทั่งมีมือใหญ่มาเช็ดน้ำตาให้นั่นแหละ ถึงรู้สึกตัว เธอเช็ดน้ำตาอย่างรีบเร่งและทำท่าจะออกไปโดยไม่มองเขา

          "จะไปไหนเทียร่า ยังคุยกันไม่จบเลยนี่"

          'ใช่สิเธอยังไม่ได้ข้อสรุปเลยว่าต่อแต่นี้ไปจะเป็นอย่างไร'ตระการตาคิด กลับมานั่งที่โต๊ะ พลางมองตานนนนน แต่แล้วก็ต้องแปลกใจที่ไม่เห็นความโกรธในดวงตาคู่นั้น มีแต่ความเข้าใจ ความเห็นใจ และเธออาจจะคิดไปเอง'ความรัก'ใช่แล้วเธอต้องคิดไปเองแน่ๆ นนนนนคงไม่ได้รักเธอหรอกจริงไหม

          "พี่คิดไว้แล้วล่ะว่าต้องเป็นเทียร่า พี่ไม่เคยบอกใครว่าชอบกุหลาบขาว เทียร่าเป็นคนเดียวที่รู้ ถ้าหากเทียร่าไม่ไปเที่ยวบอกใครต่อใครไปทั่วน่ะนะ"

          'เขายังจะมีอารมณ์ขันอยู่อีกนะ'ตระการตาคิดอย่างหมั่นไส้"แล้วพี่นน..."เธอยังพูดไม่ทันจบนนนนนก็แทรกขึ้นมา

          "พี่บอกแล้วไงว่าถ้าคนๆนั้นเป็นเทียร่าก็คงดี พี่ดีใจนะที่เป็นแบบนี้ พี่ก็ไม่รู้หรอกนะว่ารักเทียร่าหรือเปล่า ไม่สิพี่ต้องพูดว่าไม่รู้ว่ารักเทียร่าแบบไหนมากกว่า"นนนนนยิ้มแล้วพูด ต่อ"ลองคบกันดูไหมครับ..."

          หัวใจเธอเต้นอึกทึกครึกโครมอีกแล้ว ช่างน่าอายจริงๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าภายในสองวัน เขาจะทำให้เธอใจเต้นแรงขนาดนี้ได้ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง แล้วครั้งนี้อีกล่ะ...'ลองคบกันไหม'คำนี้ที่เธอรอมานานกว่าสิบปี ในที่สุดเธอก็ได้ยินมัน

          "คะ"ตระการตาตอบเสียงเบาราวกับไม่แน่ใจ"ค่ะ ค่ะพี่นน ตกลงค่ะ"คราวนี้เธอตอบแบบมั่นใจเกินร้อยแล้วยิ้มร่า

          ตระการตาลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วเดินอ้อม ไม่ใช่สิต้องใช้คำว่า วิ่งอ้อมโต๊ะไปหานนนนนแล้วโผเข้ากอดเต็มอ้อมแขน นนนนนกอดตอบ

          ทั้งคู่หัวเราะร่าเริง รู้สึกสบายใจขึ้นมากกว่าเมื่อไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้มาก

          "เมื่อคืนนี้ได้นอนบ้างไหมเนี่ย ดูสิ ตาดำเป็นหมีแพนด้าเลย"เขายิ้มขี้เล่น

          "ก็เพราะใครล่ะคะ ทำเทียร่ากังวลจนไม่ได้หลับไม่ได้นอน"เธอย่นจมูกใส่

          "อ้าวโทษพี่เสียอย่างนั้น"ทั้งคู่ต่างหัวเราะประสานเสียงกันดังลั่น มีความสุขยิ่งกว่าตอนรู้ว่าได้เกรดAวิชาที่ยากที่สุดเสียอีก









writer-->ขอโทษที่หายไปนานนะคะ มาต่อให้แล้วค่ะ เป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ-3-