คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 ความหมายของความรัก
"(ท-ทำไมถึง..เจ้าบ้าโจโซคาเบะมาอยู่ที่นี้ได้กัน!?..ทำไม..) ชายเสื้อเขียวมีนามว่า "โมริ โมโตนาริ(บาซาร่า)" พูดในใจด้วยความเกลียดโมโตจิกะพร้อมกับน้ำตาไหลด้วยความเสียใจ
"ร้องไห้ไปมันก็ไม่ได้ช่วยให้ดีหรอกนะ" ทันใดนั้นก็มีชายคนนึงได้พูดจากข้างหลังของโมโตนาริ เขามีนามว่า "ต้ากงอ้วง"
"หืม?" โมโตนาริก็ได้ยินเสียงจากข้างหลังจงโมโตนาริหันหลังมามองทันทีทันใด
"หน้าไม่คุ้นเลยใช่มั้ยล่ะ?" ต้ากงอ้วงพูดพร้อมกับยิ้มมุมปากให้
"เจ้าเป็นใครกัน!?"โมโตนาริถามด้วยสีหน้าไร้เดียงสา
"ถ้าอยากรู้จักข้าล่ะก็...ตามข้ามา" ต้ากงอ้วงตอบแล้วเดินจากไป
"(หึ...ตามก็ตาม)" โมโตนาริพูดในใจพร้อมกับเดินตามต้ากงอ้วงแต่โดยดี
ผ่านไป 15 นาทีโมโตนาริก็ยังคงเดินตามต้ากงอ้วงไปยังถึงสถานที่ ที่โตเกียว แต่ว่า...
"โอ๊ย!" โมโตนาริเผลอเดินชนเสาไฟฟ้าจนล้มมึนทันทีทันใด ส่วนต้ากงอ้วนหันมามองโมโตนาริสักครู่ก็ทำให้เซ็งขึ้นมา
"ท่านนี่...ซือบือจริงๆ" ต้ากงอ้วงพูดแล้วเดินทางต่อไป
"เดี๋ยวเถอะ! ใครบอกว่าซือบือกัน!?" โมโตนาริบ่นพร้อมกับยังคงเดินตามต้ากงอ้วงต่อไป
ผ่านไป 30 นาที สถานที่ ร้านไอศกรีนถ้วย
"เจ้าเป็นใครกันแน่!?...รีบบอกมาสิ!" โมโตนารินั่งโต๊ะถามต้ากงอ้วงไปกินไอศกรีมไป
"ก็ได้ๆ ตามคำขอ ข้ามีนามว่าต้ากงอ้วง ส่วนคนที่นั่งข้างๆข้าเขาคือหนี่วา" ต้ากงอ้วงก็แนะนำตัวตัวเองกับหญิงสาวที่นั่งข้างๆมีนามว่า "หนี่วา" ให้กับโมโตนาริ
"หึ...ข้า โมริ โมโตนาริ" โมโตนาริก็แนะนำตัวให้กับต้ากงอ้วงกับหนี่วาเช่นกัน
"เจ้าเป็นคนญี่ปุ่นสินะ?" หนี่วาถามแล้วยิ้มมุมปากให้
"ดูจากชื่อก็รู้แล้วล่ะ...เอ้า! นาจาออกมาทำความรู้จักกับเจ้าหนุ่มหมวกเขียวนั้นหน่อย" ต้ากงอ้วงเรียกหนุ่มคนนึง
"จ-เจ้าหนุ่มหมวกเขียวรึ!?" โมโตนาริสะพรึงที่ต้ากงอ้วงพูด
"ยินดีที่ได้รู้จัก ข้า นาจา" ทันใดนั้นหนุ่มผมสีน้ำตาลมีนามว่า "นาจา" ได้เดินออกมาแนะนำตัว ตัวเองให้กับโมโตนาริ
ทางด้านพวกซุนฮูหยินได้เดินทางกลับไปที่หมู่บ้านแล้ว
"เฮ้อ...ในที่สุดข้ากับลกซุนได้หาทางออกได้ซักที!"กำเหลงดีใจที่สามารถออกจากป่าแห่งนั้นได้
"ตอนนี้พวกข้ามีอยู่...ห้าคนล่ะสิ" ซุนฮูหยินพูดพร้อมกับทำหน้าสงสัย
"กลับมาแล้ว.." ทันใดนั้นมีเสียงคนนึงพูดขึ้นมา
โมโตจิกะ - "หะ?"
ซุนฮูหยิน - "สุมาเจียวกับม้าเฉียว!?"
สุมาเจียว - "กลับมาแล้ว...ซุนฮูหยิน"
ม้าเฉียว - "มีตั้งแปดหัวเนี้ย..ใครมันจะไปสู้ไหวล่ะ.."
ฮันเบย์ - "แบบนี้ขอยอมแพ้ดีกว่า..."
"ยินดีที่ได้รู้จักเจ้าค่ะ ทุกท่าน" หญิงสาวผมสีดำเสื้อสีขาวมีนามว่า "คางูยะ" ได้กล่าวทำความรู้จักกับพวกซุนฮูหยิน
"ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะ" ซุนฮูหยินตอบ
"ผู้หญิงคนนั้นมันใครกันแน่?" กำเหลงสงสัยพร้อมกับชี้ไปที่คางูยะ
"เขาชื่อ...คางูยะ ล่ะนะ" โมโตมิตอบ
"ท่านโมโตมิรู้จักผู้หญิงคนนี้ด้วย!" ลกซุนพูดพร้อมกับชมชื่นในตัวโมโตมิ
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ ร-เรา...โมริ โมโตมิ" โมโตมิได้แนะนำตัวให้กับคางูยะพร้อมกับความลังเลของเธอ
"งั้นข้าขอเรียกท่านว่า...ท่านโมโตมิฮิเมะ" คางูยะพูดพร้อมกับยิ้ม
"หะ!? ม-เมื่อกี้ท่านพูดว่า...โมโตมิฮิเมะใช่มั้ย!?" กำเหลงถามพร้อมกับสะพรึงในสิ่งที่คางูยะพูด
"สำหรับข้า...ถ้าโมโตมิเป็นฮิเมะจริง..ถือว่ามันดีเลยแหละ ฮ่าฮ่าฮ่า" โมโตจิกะหัวเราะพร้อมกับเห็นด้วยในการที่โมโตมิเป็นฮิเมะ
กำเหลง - "อะไรนะ!? เจ้าพูดว่ามันดีหรอกเหรอ?"
โมโตจิกะ - "ถูกต้อง!"
ซุนฮูหยินได้มองไปที่กระดานไม้ปรากฏว่า...เจอใบภารกิจใบหนึ่งซึ่งเป็นภารกิจช่วยคนเธอจงหาข้ออ้างไปบอกคนอื่น
"จริงด้วย ข้าลืมอะไรไว้ในป่าด้วยแหละ..งั้นขอออกไปข้างนอกไปหาของก่อนล่ะนะ ไปนะ!" ซุนฮูหยินก็วิ่งออกจากหมู่บ้าน
ทางด้านโมโตนาริกับนาจากำลังนั่งพูดคุยกันที่ภูเขาเรื่องอะไรบางอย่าง
"เรื่องความรักหรอกเหรอเนี้ย?" นาจาตกใจนิดๆที่โมโตนาริถามขึ้นมา
"อืม..แค่เรื่องคนที่ข้าชอบนั้นแหละ..." โมโตนาริตอบพร้อมกับทำหน้าไร้เดียงสา
"เห็นท่านต้ากงอ้วงบอกว่าท่านน่ะ...ชอบน้องสาวของท่านนี้นา" นาจาพูด
"อืม...มันยากนักที่จะทำให้น้องข้ามาสนใจข้าบ้าง" โมโตนาริก้มหน้าพร้อมกับน้ำตาไหลออกมาอีกครั้ง
"น่าๆ ถึงน้องท่านจะไม่ได้ชอบท่าน..น้องท่านต้องยังคงสนใจ...เพราะท่านเป็นพี่ของเขาเลยนินา พี่น้องกันต้องรักกันอยู่แล้ว จริงมั้ย?" นาจาพูดปลอบใจให้กับโมโตนาริ
"ขอบคุณล่ะ...นาจา" โมโตนาริหยุดร้องกับเช็ดน้ำตาแล้วกล่าวขอบคุณกับนาจา
ทันใดนั้นก็มีเสียงมือถือขึ้นมาทันทีทันใด
"หืม?...อะไรน่ะ?...ดูซิ" โมโตนาริหยิบมือถือขึ้นมาพร้อมกับเปีดข้อความขึ้นมา "หะ?...มีคนเดินออกไปทำภารกิจตามลำพัง!?" ต่อมาก็ยืนลุกขึ้นพร้อมกับตกใจกับข้อความที่โมโตมิส่งมาให้
"เกิดอะไร?" นาจาถามด้วยความสงสัย
"นาจา ข้าขอไปทำธุระด่วนล่ะ เดี๋ยวจะมาคุยกันอีกที" โมโตนาริวิ่งไปอย่างรวดเร็ว
"เข้าใจล่ะ" นาจาตอบ
"(ถึงข้าจะคิดว่าหลายคนกับข้ามันก็แค่หมากรุก..เว้นแต่โมโตมิ..แต่...ถ้าโมโตมิต้องอะไร....ข้าจะทำเพื่อเธอ!)" โมโตนาริพูดในใจในขณะยังวิ่งอยู่
"โคโระ!"
"กิ้ว!" ทันใดนั้นก็มีเทย์กุรูปร่างสุนัขสีขาวนามว่า.. "โคโระ" ได้งับที่แขนข้างขวาของโมโตนาริ ส่วนโมโตนาริก็ยังวิ่งต่อไป
ตอนต่อไป...ตอนที่สี่
สุมาเจียว - "อะไรนะ!? ซุนฮูหยิบออกไปทำภารกิจคนเดียวน่ะเหรอ?"
กำเหลง - "ทำภารกิจแต่ปากบอกลืมของเนี้ยนะ!?"
ลกซุน - "แล้วภารกิจนั้นคืออะไรกันล่ะ?"
โมโตมิ - "ช่วยไคฮิเมะล่ะนะ"
สุมาเจียว - "ไคฮิเมะคือใครกัน!?"
ฮันเบย์(มุโซ) - "ข้ารู้จักอยู่แล้ว..เพราะอยู่ยุคเดียวกันไงล่ะ!"
หล่าจี่ - "เห...? มาคนเดียวเลยเหรอ?... น่าสนุกเหมือนกัน"
ไคฮิเมะ - "ข้าจะไม่มีวันยกโทษให้เจ้าเด็ดขาด!"
โมโตนาริ(บาซาร่า) - "โทษทีล่ะ...ทางที่นางสองคนยืนนั้นน่ะ........ห้ามผ่าน!!"
ความคิดเห็น