ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [FIC EXO] Marry Me Chapter 3
เช้าอันแสนสดใสของผมมันไม่สดใสเอาเสียเลย เพราะว่าวันนี้ผมต้องย้ายของจากบ้านพักไปอยู่หอของมหาลัยซึ่งรูมเมทของผมไม่ใช่ใคร ก็ชานยอลหูกางคนนั้นนั่นแหละ ผมล่ะเหนื่อย
"ฮัลโหล...นี่นายไม่ต้องมาเร่งฉันเลยนะ...อื้อๆ...ได้ ถ้านายแน่จริง..."
อยู่ๆชานยอลก็โทรมาหาผมบอกว่าให้ผมรีบๆขนของเพราะว่าถ้าใครขนของเข้าหอช้า รูมเมทของคนๆนั้นจะถูกอาจารย์ทำโทษไปด้วย แล้วยังยื่นข้อเสนอว่าถ้าใครขนเสร็จทีหลังต้องเลี้ยงข้าว
"ขอบคุณมากเลยนะที่มาช่วย...แล้วจุนฮงขนของเสร็จแล้วงั้นหรอ"
"เสร็จแล้วล่ะ เจอกันที่คลาสนะ วันนี้ภาษาอังกฤษ"
"อ่า ขอบใจอีกครั้ง บาย"
"ไม่เป็นไร"
โชคดีที่ผมได้จุนฮง นักเรียนเกาหลีอีกคนในห้องผมมาช่วยขนด้วย ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมแต่ตอนที่ผมขนของเข้ามาในหอจุนฮงก็เดินลงมาจากห้องตัวเองแล้วก็บอกว่าจะช่วยผมก็เลยตามน้ำไปงั้นแหละ แต่ความจริงผมแอบปิ๊งคนนี้อยู่เหมือนกัน คนอะไรตัวเล็กน่ารักเป็นบ้า
"เฮ้ยๆ เกรงใจกันบ้างจะสวงสวีทน่ะ ถ้าจะหวานเยิ้มขนาดนี้ก็เชิญที่โรงแรมไม่ใช่ที่นี่"
"สวีทบ้าอะไร หืม นายอิจฉาล่ะสิ คงจะไม่มีควงกับเขาหรอกมั้งชาตินี้น่ะนายปาร์คหูกางเอ้ย เสียใจด้วยนะ"
ผมยิ้มเยาะอย่างผู้มีชัย แต่ทว่านายนั้นกลับหัวเราะเสียอย่างนั้น อะไรของตาบ้านั้นอีกล่ะเนี่ย คนบ้าอะไรโดนตอกย้ำขนาดนั้นยังหัวเราะได้อีก
"หัวเราะอะไร"
"เปล่าหรอก แค่ขำน่ะ...ฮ่าๆๆ"
"ขำบ้าอะไร"
"ขำที่นายพูดน่ะสิ บอกฉันเนี่ยควรส่องกระจกบ้างนะ หล่อแล้วหรอนั่น"
"หล่อกว่านายเยอะละกัน"
"อ้าวหรอ...ฉันนึกว่านายสวยซะอีก"
ว่าจบก็เดินผิวปากออกไป เดี๋ยวๆขอทบทวนคำพูดนายนั่นสักครู่นะพะย่ะข่ะ ส...สวยหรอ นี่ผมเป็นผู้ชายนะ ผู้ชายอะรู้จักมั้ยยย ถึงหน้าผมจะเคะแค่ไหน แต่ของผมก็มีเหมือนกันนะ(?)
"ฮ..เฮ้ย นายชานยอล อะไรวะเนี่ย จ..จุนฮงไปกันเถอะ ไม่ต้องสนใจนายนั่นหรอก ฮ่าๆ"
ผมเกาท้ายทอยแก้เขินก่อนจะชวนจุนฮงมาเดินเล่นด้วยกัน จะว่าไปจุนฮงก็ยังไม่มีเพื่อนเหมือนกัน เราเลยสนิทกันอย่างรวดเร็ว จุดประสงค์ของผมคือสนสาธารณะแห่งหนึ่งไกลจากตัวเมืองโตเกียวอันแสนวุ่นวาย
"แบคฮยอน เราอยากกินอันนี้อะ ซื้อให้เราหน่อยสิ"
"อื้ม แต่ต้องกินนะ เดี๋ยวอาจารย์จะดุเอาถ้าไปช้าน่ะ"
"ได้สิ"
สิ่งที่จุนฮงอยากกินคือไอติมผัด จะอธิบายยังไงล่ะ มันก็คือไอติมที่เอามาผัดประมาณนี่มั้ง เท่าที่ผมเห็นนะมันเป็นกระทะความเย็นอะ แต่ช่างมันเถอะ วันนี้เราไม่ได้มารายงานข่าวเรื่องไอติมผัดเสียหน่อย
"ฮ่าๆ นี่เลอะหมดแล้วนะ กินยังไงเนี่ย"
"อ๊ะ...ขอบคุณนะแบคฮยอน"
ไม่รู้ให้ตัวเล็กพูดอะไรผมก็เอื้อมมือไปเช็ดไอติมที่เปื้อนปากให้ เฮ้อ ตัวเล็กจะรู้ไหมนะว่าตอนที่เจ้าตัวทำหน้าไม่รู้เรื่องอะไรแบบนั้นมันทำให้ผมแทบคลั่งตายอยู่แล้ว
"ไม่เป็นไร งั้นรีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะโดนดุเอา"
"อ่าๆ"
ผมเดินเข้ามาในตึกอย่างสบายใจพร้อมกับจับมือจุนฮงอีกต่างหาก นี่เขินนะจะบอกให้ มือเขานิ่มใช่เล่น นี่บอกเลยว่าฟินมาก
ปึกกก
"โอ้ย"
"จุนฮง เป็นอะไรรึเปล่า"
พวกเราเดินผ่านสนามเพื่อจะมาเข้าห้องน้ำก่อนแต่จุนฮงดันโดนลูกบอลอัดหัวอย่างแรกจนน้ำตาซึม หืม ใครกล้าทำตัวเล็กของผมเนี่ย
"น..นี่นาย นายชานยอล เตะบอลก็เตะดีๆหน่อยสิ เห็นไหมคนอื่นเขาเดือดร้อนเพราะนายเลยเนี่ย"
"ทำไม แค่เตะพลาดเฉยๆหนิ แฟนนายยังไม่ตายหรอกน่า"
ปักกก
"นี่สำหรับที่นายยังทำหน้าตาเฉยอยู่แทนที่จะยอมรับผิดแล้วยอมรับว่าตัวเองเตะบอลห่วยแล้วขอโทษเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้"
"แค่เตะพลาดเอง นายถึงขั้นต่อยหน้าฉันเลยหรอ หืม คงรักกันมากเนอะเจอกันแค่วันเดียว"
"นายกำลังทำให้ฉันโมโห"
"นายก็เหมือนกัน"
"นายมีสิทธิ์อะไรโมโหฉัน ทั้งที่นายผิดแล้วยังไม่ขอโทษอีก"
"แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาโมโหแทนมันเล่า"
"ได้ ต่อไปนี้นายห้ามมายุ่งกับเมียของฉันอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือนละกัน"
สวัสดีคร่ะ
เจอกันอีกแล้ว เอาแล้วไงๆ ในที่สุดแบคก็พูดออกมา ฮ่าๆ ประเด็นคือ เม้นท์ด่วนนนน เพราะ ไรต์ รอ เม้นท์ ไม่งั้นไรท์ไม่แต่งต่อละนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น