[Fic] อาคะ [NyTae]

ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER3

CHAPTER3

"แท แทยอน"

 

"ห๊ะ  "

 

แทยอนที่พึ่งหลุดออกมาจากความคิดของตัวเอง หันไปตามแรงสะกิดที่หัวไหล่เล็กนั่น

 

"ยูลเรียกแทมีอะไรเหรอ "

 

"ก็ยูลเห็นแทดูเม่อๆเป็นอะไรรึป่าว'

 

"ไม่มีอะไรหรอกแทกำลังนั่งคิดทวนหนังสือที่อ่านมาเมื่อคืนนะ"

 

 ร่างเล็กหลุดคำโกหกออกไป ตอนนี้แทบไม่มีอะไรในหัวเลยนอกจากคำพูดแสนจะใจร้าย

 

 จากอาของเธอที่ยังคงวนเวียนในหัวราวกับตกย้ำว่าเธอเป็นแค่ส่วนเกินที่อาเธอทนเลี้ยงมาก็เท่านั้น

 

"ยุลว่าใกล้เวลาแล้วละเราเข้าห้องสอบกันเถอะ"

 

'อืม"

 

 ร่างเล็กพยักหน้าตอบก่อนจะเดินตามร่างสูงเข้าห้องสอบไป 

 

นั่งรอสักพักครูก็เดินแจกข้อสอบ สายตาคมส่ายกราดดูข้อสอบยังดีที่เมื่อคืนได้อ่านมาบ้าง

 

ปากกาถูกจรดลกระดาษด้วยความมั่นใจในนาทีนี้เธอลืมเรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นกับเธอไปเสียสนิท

 

 รอยยิ้มสวยผุดขึ้นบนใบหน้าเวลาที่เราหมั่นใจกับคำตอบมันมีความสุขเสมอร่างเล็ก

 

ใช้เวลาทำข้อสอบไม่นานก็เสร็จหันไปดูเพื่อนคนอื่นๆในห้องซึ่งกำลังเคร่งเครียดน่าดู

 

 แต่คงไม่ใช่กับคนนี้ยูริดูท่าเพื่อนคนเก่งของเธอจะทำได้เช่นกันถึงได้นั่งส่องสาว

 

อยู่ข้างนอกหน้าต่างถ้าอาเจสรู้เข้าไม่อยากจะคิดมีระเบิดลงแน่

 

 รอยยิ้มสวยเริ่มหดหายไปเมื่อเรื่องที่ลืมไปชั่วขณะกลับมาอีกครั้ง

 

“อารู้ไหมคะ เพราะรักจึงเจ็บกับสิ่งที่อาทำ ถ้าวันไหนที่แทไม่เจ็บวันนั้นแทคงหมดรักอามันจะมีวันนั้นไหม ในชีวิตนี้”

 

ร่างเล็กลุกขึ้นเดินออกไปรอเพื่อนที่นอกห้อง ส่วนยูริก็ยังคงไม่รู้ตัวนั่งส่องสาวหาความสุขให้ตัวเองต่อไป

 

.

 

.

 

.

 

.

 

'อือออ ปวดหัวชะมัดกี่โมงแล้วเนี่ย"

 

 มือเรียวคว้านาฬิกาที่หัวเตียงขึ้นมาดู

 

"ตื่นชะบ่ายเลยชั้น อ่านี่ห้องแทยอนนี่"

 

 ทิฟฟานี่ก้มมองสภาพเปลือยเปล่าของตน เมื่อคืนเธอคงจะมีอะไรกับแทยอนอีกสินะแต่ไม่เห็นจะจำได้

 

 ปวดหัวอย่างนี้อยากนอนต่อจัง แต่คงจะทำไม่ได้เมื่องานยังรออยู่ร่างบางหอบสังขารตัวเอง

 

ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินกลับไปอาบน้ำที่ห้องตนเอง

 

"นมขอกาแฟให้ชั้นแก้วนึ่ง"

 

"คะ "

 

ร่างชรารับคำสั่งพร้อมเดินออกไปทำหน้าที่ ไม่นานก็กลับมาพร้อยของที่เจ้านายสั่ง

 

ทิฟฟานี่ยกมันขึ้นจิบอย่างช้าๆ พอได้กาแฟก็ค่อยยังดีขึ้นหน่อย

 

"นมคืนนี้ชั้นไม่กลับนะบอกแทยอนว่าไม่ต้องรอกินข้าว"

 

"คะนมจะบอกให้ "

 

.

 

.

 

.

 

.

 

ร่างเล็กก้าวลงจากรถคันหรูของเพื่อน

 

"แทเดี๋ยวพรุ่งนี้ยูลมารับนะ"

 

"ได้สิขับรถกลับดีๆนะบายๆ"

 

ร่างเล็กส่งยิ้มให้กับเพื่อนก่อนจะเดินเข้าไปในบ้านเหมือนเดิมบ้านเงียบสงสัยอาคงจะไม่อยู่

 

ร่างชราของแม่บ้านเดินมาต้อนรับคุณหนูของเธอเหมือนเช่นทุกครั้ง

 

"วันนี้อาก็คงจะกลับดึกเหมือนเมื่อวานใช่มั้ยคะ"

 

"เอ่อวันนี้คุณเขาฝากบอกคุณหนูว่าไม่กลับนะคะ"

 

"คะวันนี้ไม่ต้องเตรียมอะไรนะคะหนูไม่ทาน"

 

"เดี๋ยวจะไม่สบายนะคะนมว่าคุณหนูน่าจะทานสักหน่อยก่อนนอน"

 

"ถ้าอย่างนั้นหนูขอแค่นมอุ่นสักแก้วก็พอคะ"

 

'ขอตอนนี้เลยได้มั้ยคะ เดี๋ยวหนูต้องอ่านหนังสือสอบ"

 

'ได้คะเดี๋ยวนมเอาขึ้นไปให้นะคะ"

 

"ขอบคุณคะ"

 

ร่างเล็กเปิดประตูห้องเข้าไป ภาพที่คนใจร้ายกระทำกับเธอก็แล่นเข้ามาในหัว

 

ทิ้งตัวนั่งลงเตียงอย่างเหนื่อยล้า ทำไมพ่อกับแม่ต้องทิ้งหนูไว้กับคนใจร้ายด้วยคะ

 

[i]ก๊อกๆ!![/i]

 

"คุณหนูคะนมได้แล้วคะ"

 

ร่างเล็กลุกขึ้นไปเปิดประตู

 

"ขอบคุณคะ"

 

"ขอให้คุณหนูสอบได้นะคะ"

 

"คะ "รอยยิ้มสวยถูกส่งให้คนที่เธอรักเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

 

ร่างเล็กถือแก้วนมเข้ามาในห้องยกมันขึ้นดื่ม

 

ในเมื่อคืนนี้อาไม่อยู่ถือเป็นโอกาสดีที่เธอจะได้ไปในที่ๆเธออยากไปสักที

 

ร่างเล็กคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าไปในห้องน้ำ ไม่นานก็กลับออกมาในสภาพผ้าพันกายผืนเดียว

 

มือเล็กเปิดตู้เสื้อผ้าออกเธอเลือกที่จะหยิบเดรสสีดำที่อาชื้อให้ออกมาใส่

 

คนร่างเล็กทิ้งตัวนั่งหน้ากระตกจัดการแต่งหน้าตัวเองให้เป็นดูเป็นผู้ใหญ่ 

 

แน่นอนเธออายุไม่ถึงที่จะเข้าผับได้แต่จากการสำรวจตัวเองอยู่หน้ากระจก

 

แล้วเครื่องสำอางช่วยให้เธอดูโตขึ้นเยอะเลยทีเดียวเมื่อเช็คจนแน่ใจว่าตนพร้อมแล้วร่างเล็ก

 

ก็อาศัยความมืดยามราตรีย่องลงจากห้องเธอเลือกที่จะหลีกเลี่ยงจากสายตาคนในบ้าน

 

หัวใจดวงน้อยเต้นโครมด้วยความตื่นเต้นนี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้ลองทำอะไรแบบนี้ลองขัดคำสั่งผู้มีอำนาจสูงสุดในบ้าน

 

ร่างเล็กหลบออกมาจนถึงหน้าบ้านยืนรอโบกแท็กซี่ไม่นานก็ได้รถ

 

"พี่คะไป H’CLUB คะ"

 

 เธอไม่รู้หรอกนะว่ามันตั้งอยู่ที่ไหนรู้แค่ชื่อที่ได้ยินมาแค่นั้นเองแต่เธอเชื่อว่าแท็กซี่คงรู้จักดี

 

ไม่นานแท็กซี่พาก็ร่างเล็กมาส่งตรงหน้าสถานบันเทิงขนาดใหญ่แทยอนหยิบเงินจ่ายค่ารถ

 

ไปร่างเล็กยืนงงอยู่ข้างหน้าป้ายขนาดใหญ่ว่า H’CLUB คงย่อมาจากฮวังละมั้ง

 

มือเล็กยกขึ้นมาลูบหน้าเรียกความมั่นใจให้ตนเอง

 

เอาละในที่สุดก็ได้มาสักที ร่างเล็กเดินเข้าไปที่ประตูทางเข้า

 

"คุณผู้หญิงครับขออนุญาตตรวจบัตรก่อนเข้าด้วยครับ"

 

 การ์ดร่างยักษ์เอ่ยกับร่างเล็ก

 

"เอ่อคือ..พอดีชั้นลืมเอาบัตรมาคะแต่ไม่ต้องห่วงนะคะชั้นอายุถึงแน่นอนคะ"

 

 ร่างเล็กพยายามทำตัวให้เหมือนผู้ใหญ่ให้การ์ดดู

 

ชายร่างยักษ์ทำหน้าพิจารณาอยู่สักครู่

 

"เชิญครับขอให้สนุกกับH’CLUB "

 

แทยอนเดินเข้าไปด้วยความตื่นเต้นก่อนจะปล่อยลมหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

 

เท้าเล็กเดินเข้ามาในสถานที่ที่ค่อนข้างจะมืดภายในมีเหล่านักท่องเที่ยวราตรีอยู่

 

มากมายน่าแปลกที่ผับแห่งนี้ไร้เงานักเที่ยวชายไม่ว่าร่างเล็กจะมองไปทางไหน

 

ก็มีแต่นักเที่ยวผู้หญิงเต็มไปหมด

 

คนตัวเล็กเลือกทีจะนั่งโต๊ะที่ค่อนข้างจะอยู่มุมเข้าไปมันไม่เห็นจะมีอะไรเลยนิทำไมทุกคนถึงไม่อยากให้เธอมาละ

 

"คุณคะ คุณ"

 

"ค..คะ"

 

 ร่างเล็กสะดุ้งเล็กน้อยเมื่ออยู่ดีๆก็มีผู้หญิงมาสะกิดเธอ

 

"ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยคะ"

 

"เอ่อ ได้คะ"

 

"คุณเองก็มาหาที่ปลดปล่อยเหรอคะ"

 

"คะ"

 

"ชั้นว่าผู้หญิงของที่นี่เด็ดทุกคนเลยนะคะคุณเองก็คงจะติดใจเหมือนชั้น"

 

"หืม "

 

ร่างเล็กได้แต่งงกับสิ่งที่อีกฝ่ายพูดมา

 

"ทำหน้างงอย่างนี้พึ่งมาที่นี่ครั้งแรกใช่มั้ยคะ"

 

"เอ่อคะชั้นพึ่งเคยมา"

 

"ชั้นยูมิคะคุณ.."

 

"แทยอนคะ"

 

"เอ่อคุณยูมิคะที่คุณพูดเมื่อกี้หมายความว่าไง"

 

"เรื่อง อ้อเรื่องผู้หญิงนะเหรอคะ ไม่ต้องห่วงหรอกคะแทยอนเด็กที่นี่ทุกคน

 

เขาบอกว่าเจ้าของผับเลือกมาเองกับมือรับรองบริการถึงใจแน่นอน ชั้นเองถึงขั้นสมัครสมาชิกเลยนะคะเพราะติดใจ"

 

"คุณยูมิจะบอกว่าที่นี่มีบริการเรื่องอย่างว่านะหรอคะ"

 

"อ่าวแทยอนไม่รู้หรอคะว่าที่นี่เขาเปิดบริการเรื่องอย่างว่า"

 

"ไม่คะชั้นนึกว่าเป็นแค่ผับธรรมดา"

 

"คุณนี่ตลกจังนะคะใครๆเขาก็รู้ทั้งนั้นว่านี่มันซ่องบริการเลสเบี้ยน"

 

ร่างเล็กถึงกับตาโตกับสิ่งที่ได้ยินมา ไม่น่าเชื่อว่าอาของเธอจะทำเรื่องแบบนี้ได้

 

 ความรู้สึกผิดหวังเกิดขึ้นมาทันที

 

"ขอโทษนะคะไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงทั้งสองจะรับอะไรดีคะ"

 

  พนักงานเดินเข้ามารับออร์เดอร์จากแขกทั้งสอง

 

"ชั้นขอเด็กใหม่ๆได้มั้ย"

 

"ชั้นขอพบคุณ ทิฟฟานี่ ฮวัง"

 

"เอะ ..คือทางคุณทิฟฟานี่ไม่อนุญาตให้ลูกค้าพบหากไม่แจ้งไว้ล่วงหน้าคะ"

 

"ทำไมจะพบไม่ได้ชั้นแทยอนเป็นหลานคุณทิฟฟานี่ชั้นขอพบคุณทิฟฟานี่"

 

"เท่าที่ทราบมาคุณทิฟฟานี่ไม่เคยแจ้งให้ทราบว่ามีหลานนะคะ"

 

"ชั้นยังยืนยันคำเดิมว่าขอพบคุณทิฟฟานี่"  ร่างเล้กเองเริ่มเสียงดังใส่พนักงานเรื่อยๆ

 

"ไม่ได้จริงๆคะ"

 

"มีอะไรกันเหรอ"

 

 เสียงวานอันคุ้นหูดังมาจากด้านหลัง

 

"คือคุณคนนี้เขาจะขอพบคุณทิฟฟานี่คะ"

 

"แทยอน!! เธอมาที่นี่ได้ยังไง"

 

 เจสสิก้าแทบจะบ้าตายเมื่อเจอร่างเล็กในที่ๆไม่ควรอยู่ดูจากสีหน้า

 

คงรู้ทุกอย่างหมดแล้วท่าทางพายุคงจะเข้าในอีกไม่ช้า

 

"อาเจสแทยากเจออาฟานี่"

 

"ไม่ได้นะแทยอน อาว่าแทรีบกลับเถอะฟานี่มาเห็นจะยุ่งนะเดี๋ยวอาจะไปส่ง"

 

"ไม่คะแทอยากเจออาฟานี่"

 

"ไม่ได้แทยอนกลับเถอะอาขอร้อง"

 

"เขาอยากเจอก็ให้เขาเจอเถอะเจส"

 

เสียงเย็นดังแทรกขึ้น เจสสิก้าคงช่วยได้แค่นี้จริงๆหวังว่าทิฟฟานี่คงจะใจเย็นมากพอ

 

"อยากเจอชั้นเหรอแทยอน"

 

  เสียงแข็งเอ่ยกับร่างเล็ก

 

'ใช่แทอยากเจออา "

 

"มานี่สิ"

 

 ร่างบางคว้าข้อมือเล็กจนแน่นออกแรงดึงอีกคนให้เดินตามร่างเล็กถึงกับหน้าเหยเกเพราะความเจ็บ 

 

คนเป็นอาดึงร่างเล็กเดินตามขึ้นมาชั้นบนของผับที่เรียงรายไปด้วยห้องต่างๆสำหรับบริการแขก

 

 จนมาหยุดที่ห้องมุมสุด ร่างเล็กถูกกระชากเข้ามาในห้อง อย่างแรงร่างบางปิดประตูห้อง จนเสียงดัง

 

หันมามองคนที่ดื้อขัดคำสั่งเธอที่ทำหน้าตาไม่สำนึกผิดสักนิด

 

ทิฟฟานี่ก้าวเข้าไปหาร่างเล็กช้าๆ

 

"มือเรียวยกขึ้นมาบีบครางเล็กจนแทยอนน้ำตาคลอเพราะความเจ็บ"

 

"เธอกล้าดียังไงถึงมาที่นี่"

 

ร่างเล็กสะบัดจนหลุดจากมือเรียวนั่น

 

"ทำไมจะมาไม่ได้ กลัวว่าแทจะมาเจอเหรอว่าอาทำเรื่องต่ำๆแบบนี้"

 

เพี้ย!!

 

ใบหน้าของคนตัวเล็กถึงกับสะบัดไปตามแรงตบ

 

"เธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าชั้น "

 

"แทไม่คิดเลยนะว่าอาจะทำเรื่องแบบนี้ทำไมกลัวอดอยากถึงขั้นต้องเปิดซ่องเลยรึไง"

 

"หุบปากชะแทยอน!!!! "

 

 ร่างบางตะคอกเสียงดังลั่นจนร่างเล็กสะดุ้งด้วยความกลัว

 

"เงินที่เลี้ยงแกมาจนโตขนาดนี้ก็ได้มาจากที่นี่ทั้งนั้นแกอย่ามาทำเป็นรังเกียจหน่อยเลย

 

 แกต้องสำนึกด้วยซ้ำ"

 

"หึ ถ้าเป็นไปได้แทไม่เลือกแบบนี้หรอกแทยอมอดตายดีกว่าโตมาเพราะเงินสกปรกแบบนั้น"

 

"อย่ามาอวดดีกับชั้น"

 

 ร่างบางถลาเข้าบีบแขนร่างเล็กแน่นพร้อมกัดฟันพูดอย่างพยายามปรับอารมณ์

 

"เธอมันก็แค่กาฝากในชีวิตชั้นไม่มีสิทธิ์มาอวดดีใส่ชั้น"

 

"เพราะอาเป็นแบบนี้ไงแม่ถึงไม่เลือกอา เพราะอาใฝ่ต่ำแบบนี้ไงแม่ถึงได้เลือกพ่อ"

 

"หยุดพูดไปชะแทยอน แม่แกรักชั้น ได้ยินมั้ยว่าพี่โบอารักชั้น"

 

"แต่เพราะแกไง เพราะมีมารหัวขนอย่างแกไงถึงได้พรากความรักของพวกชั้นสองคน

 

แกเกิดมาทำไมแทยอน เกิดมาทำไม"

 

ทิฟฟานี่ออกแรงบีบจนร่างเล็กรับรู้ได้ถึงความปวดร้าว

 

สายตาที่คนเป็นอาส่งให้แก่ร่างเล็กตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธจนน่ากลัว

 

"อาปล่อยแทนะ แทเจ็บ"

 

"ชั้นไม่ปล่อย ชีวิตแกเป็นของชั้นแทยอน "

 

"ไม่ใช่แทไม่ใช่ของอา อามันปิศาจชัดๆปล่อยนะแทไม่อยู่กับอาแล้ว"

 

"ไม่อยู่เหรอ   ได้"

 

ร่างบางเหวี่ยงร่างเล็กขึ้นบนเตียงอย่างแรง แทยอนถึงกับต้องยกมือกุมท้องด้วยความจุก

 

ร่างบางค่อยๆก้าวขึ้นไปก่อนจะคร่อมร่างเล็กเอาไว้

 

"อาจะทำอะไรแท "

 

 ร่างเล็กเอ่ยถามเสียงสั่นเครือเมื่อคนตรงหน้านั้นบัดนี้

 

ไม่เหลือคราบอาคนเดิมที่เลี้ยงเธอมาเลยแม้แต่น้อย 

 

"ชั้นจะทำให้แกรู้ว่าชีวิตแกเป็นของชั้น  ชั้นจะทำอะไรก็ได้กับแก"

 

"ไม่นะ อาปล่อยแทไปเถอะแทขอร้อง อึก.."

 

ร่างเล็กเอ่ยขอร้องทั้งน้ำตา

 

"แกเกิดมาทำลายความรักของชั้นแกต้องชดใช้แทยอน"

 

[i]แค๊วกกก[/i]

 

  มือเรียวกระชากชุดเดรสจนขาดวิ่น

 

"โอ้ยย อาคะ อย่าทำอะไรแทเลย แทกลัว"

 

นาทีนี้ทิฟฟานี่ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นเธอรู้สึกเจ็บทุกครั้งที่มองหน้าเด็กคนนี้

 

เจ็บ..เจ็บจนต้องการโยนความเจ็บนี้ให้กับคนตรงหน้า

 

ปากบางทาบทับเข้ากับปากเล็กนั่น บดขยี้มันด้วยความรุนแรง

 

"อื้อ"

 

 ร่างเล็กครางออกมาด้วยความเจ็บปวด มือคนถูกทำร้ายพยายามผลักใสร่างบางออกแต่ก็ไม่เป็นผล

 

 ทิฟฟานี่จงใจขบกัดไปทั่วริมฝีปากของร่างเล็ก ก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปเกี่ยวดึงลิ้นนุ่มของอีกคนอย่างป่าเถื่อน

 

 ร่างเล็กเองอยากจะดิ้นให้หลุดจากตรงนี้นักแต่คงทำไม่ได้

 

ดูดดึงจนพอใจแล้วร่างบนก็จึงถอนจูบออกไป 

 

ร่างเล็กได้กลิ่นคราวของเลือดตนเองไปทั่วปาก ร่างเล็กส่งสายตาตัดเพ้อให้แก่ร่างบาง

 

"เจ็บมั้ย"

 

 คำถามที่ไม่น่าเชื่อว่าจะหยุดออกจากปากของคนข้างบนทำเอาแทยอนได้แต่งงกับคำถามนั้น

 

"ชั้นถามว่าเจ็บมั้ย!!!! "

 

ร่างบางตะคอกอีกครั้งเมื่อไม่ได้คำตอบ

 

"ฮึก! เจ็บแทเจ็บ "

 

"เจ็บก็ดีจะได้รู้ว่าตอนแกเกิดมาทำลายความรักชั้นมันสร้างความเจ็บปวดให้ชั้นมากแค่ไหน"

 

ร่างบางจัดการดึงเดรสที่ขาดวิ่นออกจากร่างเล็กจนเหลือแค่ชุดชั้นในที่ปกปิดร่างการอยู่

 

ก่อนจะหันมาจัดการกับเสื้อเซิ้ตของตนให้พ้นทางร่างบางที่ท่อนบนมีเพียงแค่

 

บาร์สีดำปกปิดอยู่ค่อยๆก้มหน้าชุกเข้าที่ซอกคอเล็กที่เธอชอบเป็นที่สุดเวลามีเซ็กส์

 

กับร่างเล็กลิ้นนุ่มเตะสัมผัสเข้ากับผิดขาวจัดบริเวณชอกคอ 

 

ร่างเล็กมีอาการสะดุ้งเล็กน้อยเพราะความเย็น ร่างบางลากลิ้นไปทั่วคอสวยนั่นพร้อมจูบซับไป

 

 คนตัวเล็กเองช่วยไม่ได้ที่จะขนลุกไปตามสัมผัสวาบหวิวนั่น

 

"อืม"

 

เสียงหวานหลุดจากปากของร่างเล็กทิฟฟานี่ยังจูบวับไปเรื่อยๆจนเธอรับรู้ว่าอีกคนเริ่มมีอารมณ์ร่วมก่อนจะ

 

"อะ โอ้ยยยย  "

 

ร่างเล็กต้องน้ำตาร่วงอีกครั้งเมื่อจูบหวานเมื่อครู่ถูกเปลี่ยนมาเป็นขบกัดไปทั่วคอขาวนั่น

 

"อาคะ อย่าแทเจ็บ อะ "

 

 แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ฟังยังคงตั้งหน้าฝากรอยเขี้ยวไปทั่วผิวขาวของร่างเล็ก

 

บาร์สีสวยของร่างเล็กถูกถอดออกไปโดยฝีมือของผู้เป็นอา

 

 ทิฟฟานี่ยกมือขึ้นมากอบกุมหน้าอกอย่ารุนแรงออกแรงบีบเค้นราวกับจะให้มันแหลกคามือ

 

"ฮื่อ ๆฮือออ"

 

  เสียงร้องไห้ดังออกมาจากร่างผู้ถูกกระทำในขณะที่ผู้กระทำยังคงรุนแรงบ้าคลั่งอย่างไม่มีท่าจะหยุด

 

มือเรียวบีบเค้นน่าอกคู่สวยอย่างมันส์มือก่อนจะเลื่อนลงไปข้างล่างสัมผัสร่างเล็ก

 

ผ่านผ้าชิ้นบางขาคู่สวยหนีบเข้าหากันทันทีที่จุดหวงห้ามถูกสัมผัสร่างเล็กได้แต่บิดกายไปมาอย่างทรมาน

 

  ผ้าชิ้นบางถูกถอดออกไปด้วยฝีมือคนข้างบนขาของแทยอนถูกแยกออก

 

ด้วยการแทรกกลางของผู้เป็นอาร่างเล็กได้แต่กัดปากแน่นเมื่อรับรู้ว่าต่อไปนี้นรกของจริงสำหรับเธอคงเริ่มขึ้นแล้ว

 

.

 

 

.

 

.

 

.

ค่ำคืนที่เต็มไปด้วยเสียงครวญครางปนเสียงสะอื้นได้สิ้นสุดลงร่างเล็ก

 

ที่ยังคงร้องไห้ไม่หยุดตั้งแต่เริ่มต้นจนผ่านไปหลายชั่วโมงหันมองคนใจร้ายที่นอนหลับไปด้วยความเหนื่อยล้า

 

 ตอนนี้ทั่วทั้งตัวเธอเต็มไปด้วยรอยแผลที่เกิดจากคมเขี้ยวของผู้เป็นอา

 

บางแห่งถึงกับมีเลือดไหลออกมาด้วยซ้ำเพราะความลึกของบาดแผล 

 

ช่างล่างที่ปวดร้าวการกระทำราวสัตว์ป่าของผู้เป็นอามันเจ็บจนร่างกายแทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆทุกครั้งที่ขยับ

 

 เธอยังจำรอยยิ้มน่าขยะแขยงของอาเธอเมื่อเห็นเธอร้องไห้ทุรนทุราย

 

พยายามเอ่ยขอร้องให้ผู้เป็นอาหยุดเพราะความเจ็บปวด มันคงจะเป็นฝันร้ายติดตัวเธอไปอีกนาน

 

 ร่างเล็กพยุงตัวลุกขึ้นอย่างลำบากคว้าเสื้อผ้าของร่างบางขึ้นมาใส่พยายามทำทุกอย่างให้เงียบที่สุด

 

 เสื้อผ้าที่เธอใส่มันอาจจะดูตัวใหญ่ไปชะหน่อยแต่ก็ยังดีกว่าชุดเดรสที่ขาดไม่มีชิ้นดีร่างเล็ก

 

หันมองคนใจร้ายอีกครั้งก่อนจะเปิดประตูออกไปพยายามเดินโซเซพาร่างอันบอบซ้ำของตัวเองออกมาจนถึงหน้าผับ

 

 มองหารถแท็กซี่อย่างอ่อนเพลียไม่นาฟ้าก็เข้าข้างเธอเมื่อมีแท็กซี่ผ่านมา

 

ร่างเล็กเปิดประตูขึ้นรถไปคนขับเองมองเธอด้วยสายตาสงสัยก็แน่หละสภาพขนาดนี้เธอเองยังอดสมเพชตัวเองไม่ได้เลย

 

"พี่คะ ช่วยไปส่งที่…."

 

.

 

.

 

.

 

รถยนต์เคลื่อนมาจอดตรงหน้าไร่ขนาดใหญ่ที่อยู่นอกเมืองออกมา

 

แน่นอนว่าเธอไม่เคยมาที่นี่เลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่เธอรู้ว่าที่นี่แหละปลอดภัยจากคนใจร้ายนั่นแน่นอน 

 

ร่างเล็กจ่ายเงินให้กับคนขับ เธอเดินเข้าไปในปากทางเข้าไร่ 

 

เดินไปเรื่อยๆในสภาพที่ขาสองข้างแทบจะไม่มีแรงเหลืออยู่เลย

 

 สองข้างทางที่มืดสนิทแทยอนเองกลัวจนแทบจะร้องไห้เธอภาวะนาให้เจอกับเจ้าของไร่เร็วๆ 

 

ขาสองข้างที่ก้าวสะเปะสะปะ ไปอย่างไร้จุดหมายก่อนรอยยิ้มกว้างจะปรากฏบนใบหน้าสวย

 

 เมื่อบ้านหลังโต ตั้งอยู่ตรงหน้าห่างออกไปไม่กี่เมตร เท้าเล็กก้าวพาสังขารอันอ่อนแรงของตนเดินไปพร้อมรอยยิ้ม 

 

[i]ปังๆ! ปังๆ! ![/i]

 

"มีใครอยู่มั้ยคะ"

 

 เสียงอันแผ่วเบาเอ่ยเรียกพร้อมกับออกแรงทุบประตูหวังให้คนในบ้านได้ยิน

 

[i]ปังๆ!! !ปัง[/i] ไม่นานไฟในบ้านก็สว่างขึ้น

 

ประตูไม้ใบใหญ่ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างหญิงวัยกลางคนปรากฏออกมา

 

ใบหน้าอ่อนกว่าวัยได้แต่มองร่างเล็กที่สภาพดูแย่ด้วยความสงสัย

 

"เธอเป็นใครถึงได้มาที่ไร่ชั้นในตอนใกล้สว่างอย่างนี้"

 

"คุณ แทฮีใช่มั้ย ช่วยหนูด้วยหนูทะ แท ..ยอนนนน "

 

 ร่างเล็กพูดได้เพียงเท่านั้นก็หมดสติไปเป็นเหตุให้หญิงวัยกลางคนต้องรีบเข้าไปประคอง

 

 แทยอนอย่างนั้นเหรอ ทำไมอยู่ในสภาพนี้ได้ละ

 

"ใครอยู่ข้างในออกมาช่วยชั้นหน่อยสิ เร็ว"

 

 คิมแทฮีร้องเรียกคนงานในบ้านอย่างสุดเสียงตอนนี้เธอเกิดห่วงเด็กร่างเล็กในอ้อมกอดอย่างสุดใจ