ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นับถอยหลังปริศนา
นับถอยหลังปริศนา
03:00:49
"ที่นี่มันที่ไหนน่ะ โอ๊ย!!มึนหัวจังใช่ดิ เราโดนผูหญิงคนนั้นตีสลบนี้หว่า โอ๊ย ลุกไม่ขึ้นเลย มึนไปหมด สงสัยเธอจะตีจนไปโดยเส้นประสาทกล้ามเนื้ออะไรด้วยแน่เลย แล้วจะไปไไหนได้ไงละเนี้ย โอ๊ย!!"
หลังจากที่ศีลที่พูดคนเดียวกับตัวเองอยู่นาน เว่ยและมาวินก็แบกศีลที่นอนอยู่ที่พื้นขึ้นมานั่งที่เก้าอี้
"ที่ท้ายทอยมีร่องรอยการโดนทำร้ายครับ น่าจะโดนใครฟาดอะไรที่ท้ายทอยอย่างแรง แต่คนที่ฟาดน่าจะเป็นคนที่รู้เรืองเส้นประสาทอย่างดี ไม่งั้นตีครั้งเดียวคงไม่โดนได้ทุกเส้นขนาดนี้"พายุอธิบายให้ผู้กองยูซ่าฟัง แล้วมาวินก็ยื่นหน้าเข้ามาดูที่ท้ายทอยศีล
"เออจริงว่ะ ตีครั้งเดียวจริงๆ อย่างแม่น"มาวินเอ่ย
"แล้วศีล ไปโดนใครตีมาละเนี้ย"ดินแดนเอ่ย สงสัยตะงิดตะงิด
"จะโดนใครก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ พวกคุณแบกศีลไปที่นั่งของเราก่อนดีกว่า"ผู้กองยูซ่าพูด แล้วก็เดินออกไปพร้อมกับลูกน้อง
02:46:30
"ศีลเป็นไงบ้าง"ดินแดนถาม พลางจ้องหน้าเขม่ง
"ดีขึ้นมากแล้ววะ แต่แกก็ไม่ต้องจ้องฉันขนาดนี้ก็ได้ "ศีลกล่าวพลางคนลุกไปด้วย
"ก็ฉันรู้น่ะซิ(ทำมือป้องปากเพื่อจะได้คุยกนแค่สองคน)ว่าที่นายไปที่นั้นเพราะตามผู้หญิงคนนั้นไปใช่มั้ยละ แต่ดันไปโดนโจรเจ้าเลห์ ทำร้ายแทน"ดินแดนพูด
"ฉันตามเธอไปจริงๆ แต่คนที่ทำร้ายฉันไม่ใช่โจรที่ไหน แต่เป็นเธอนั้นแหละ"ศีลพูด ทำเอาดินแดนอึ้งไปเลย
"แม่ยอดยาหยีของฉัน ดันเป็นคนทำร้ายเพื่อนรักของฉันเองหรอเนี้ย"ดินแดนพูดจบศีลถึงกับกุมหน้าพาก แบบว่าไม่รู้จะพูดยังไงกับดินแดนดี
"ขออภัยผู้โดยสารทุกท่านค่ะ ภายในที่นี้มีท่านผู้โดยสารท่านใดเป็นเจ้าหน้าที่บ้างมั้ยค่ะช่วยติดต่อพนักงานด้วยค่ะ"เสียงประกาศของเจ้าหน้าที่เครื่องบินดังขึ้น
"ผู้กองครับเราควรติดต่อเขามั้ยครับ"มาวินถามผู้กอง
"แน่นอนมาวิน คุณค่ะ(เรียกพนักงานเครื่องบิน)นี้ค่ะ(หยิบบัตรแสดงตัว)ฉันต้องทำอย่างไรบ้างค่ะ"ผู้กองถาม
"อ่อ เชิญคุณตามฉันมาทางนี้เลยค่ะ"พนักงานพูดจบแล้วนำทางไป
03:10:27
"คือมีคนส่งจดหมายฉบับนี้มาให้ค่ะ"พนักงานพูดจบก็ยื่นซองสีฟ้าฉบับหนึ่งให้ผู้กอง
ผู้กองรับจดหมายฉบับนั้นมาอ่าน
"ภายในเครื่องบินลำนี้ มีระเบิดหนึ่งลูกได้ถูกวางไว้แล้ว มันมีเวลาให้4ชั่วโมง แต่กว่าพวกแกจะเจอจดหมาย คงมีเวลาเหลือไม่มากแล้ว พวกแกจะต้องไขปริศนาให้ได้ ถ้าไขปริศนาทันเวลารอด ถ้าไขไม่ได้ตาย"ผู้กองอ่านจบบรรทัดนี้ก็หยุดอ่าน ทุกคนทำถ้าเครียด
"อ่านต่อน่ะ ปริศนามีอยู่ว่า สิ่งที่ทำให้เรือเคลื่อนที่คือไม้พาย"ผู้กองพูด
"มีแค่นี้หรอครับผู้กอง"เว่ยถามู้กองอือ
"แล้วเราจะรู้มั้ยเนี้ย"มาวินเกาหัว
"ปริศนาที่มีเพียงน้อยนิดพวกเธอจะไขมันออกมั้ยน่ะ" เบลมอล เอ้ย!!!หญิงชาวต่างชาติเอ่ยขี้น
อย่างเลือดเย็น......
"ที่นี่มันที่ไหนน่ะ โอ๊ย!!มึนหัวจังใช่ดิ เราโดนผูหญิงคนนั้นตีสลบนี้หว่า โอ๊ย ลุกไม่ขึ้นเลย มึนไปหมด สงสัยเธอจะตีจนไปโดยเส้นประสาทกล้ามเนื้ออะไรด้วยแน่เลย แล้วจะไปไไหนได้ไงละเนี้ย โอ๊ย!!"
หลังจากที่ศีลที่พูดคนเดียวกับตัวเองอยู่นาน เว่ยและมาวินก็แบกศีลที่นอนอยู่ที่พื้นขึ้นมานั่งที่เก้าอี้
"ที่ท้ายทอยมีร่องรอยการโดนทำร้ายครับ น่าจะโดนใครฟาดอะไรที่ท้ายทอยอย่างแรง แต่คนที่ฟาดน่าจะเป็นคนที่รู้เรืองเส้นประสาทอย่างดี ไม่งั้นตีครั้งเดียวคงไม่โดนได้ทุกเส้นขนาดนี้"พายุอธิบายให้ผู้กองยูซ่าฟัง แล้วมาวินก็ยื่นหน้าเข้ามาดูที่ท้ายทอยศีล
"เออจริงว่ะ ตีครั้งเดียวจริงๆ อย่างแม่น"มาวินเอ่ย
"แล้วศีล ไปโดนใครตีมาละเนี้ย"ดินแดนเอ่ย สงสัยตะงิดตะงิด
"จะโดนใครก็ไม่รู้ แต่ตอนนี้ พวกคุณแบกศีลไปที่นั่งของเราก่อนดีกว่า"ผู้กองยูซ่าพูด แล้วก็เดินออกไปพร้อมกับลูกน้อง
02:46:30
"ศีลเป็นไงบ้าง"ดินแดนถาม พลางจ้องหน้าเขม่ง
"ดีขึ้นมากแล้ววะ แต่แกก็ไม่ต้องจ้องฉันขนาดนี้ก็ได้ "ศีลกล่าวพลางคนลุกไปด้วย
"ก็ฉันรู้น่ะซิ(ทำมือป้องปากเพื่อจะได้คุยกนแค่สองคน)ว่าที่นายไปที่นั้นเพราะตามผู้หญิงคนนั้นไปใช่มั้ยละ แต่ดันไปโดนโจรเจ้าเลห์ ทำร้ายแทน"ดินแดนพูด
"ฉันตามเธอไปจริงๆ แต่คนที่ทำร้ายฉันไม่ใช่โจรที่ไหน แต่เป็นเธอนั้นแหละ"ศีลพูด ทำเอาดินแดนอึ้งไปเลย
"แม่ยอดยาหยีของฉัน ดันเป็นคนทำร้ายเพื่อนรักของฉันเองหรอเนี้ย"ดินแดนพูดจบศีลถึงกับกุมหน้าพาก แบบว่าไม่รู้จะพูดยังไงกับดินแดนดี
"ขออภัยผู้โดยสารทุกท่านค่ะ ภายในที่นี้มีท่านผู้โดยสารท่านใดเป็นเจ้าหน้าที่บ้างมั้ยค่ะช่วยติดต่อพนักงานด้วยค่ะ"เสียงประกาศของเจ้าหน้าที่เครื่องบินดังขึ้น
"ผู้กองครับเราควรติดต่อเขามั้ยครับ"มาวินถามผู้กอง
"แน่นอนมาวิน คุณค่ะ(เรียกพนักงานเครื่องบิน)นี้ค่ะ(หยิบบัตรแสดงตัว)ฉันต้องทำอย่างไรบ้างค่ะ"ผู้กองถาม
"อ่อ เชิญคุณตามฉันมาทางนี้เลยค่ะ"พนักงานพูดจบแล้วนำทางไป
03:10:27
"คือมีคนส่งจดหมายฉบับนี้มาให้ค่ะ"พนักงานพูดจบก็ยื่นซองสีฟ้าฉบับหนึ่งให้ผู้กอง
ผู้กองรับจดหมายฉบับนั้นมาอ่าน
"ภายในเครื่องบินลำนี้ มีระเบิดหนึ่งลูกได้ถูกวางไว้แล้ว มันมีเวลาให้4ชั่วโมง แต่กว่าพวกแกจะเจอจดหมาย คงมีเวลาเหลือไม่มากแล้ว พวกแกจะต้องไขปริศนาให้ได้ ถ้าไขปริศนาทันเวลารอด ถ้าไขไม่ได้ตาย"ผู้กองอ่านจบบรรทัดนี้ก็หยุดอ่าน ทุกคนทำถ้าเครียด
"อ่านต่อน่ะ ปริศนามีอยู่ว่า สิ่งที่ทำให้เรือเคลื่อนที่คือไม้พาย"ผู้กองพูด
"มีแค่นี้หรอครับผู้กอง"เว่ยถามู้กองอือ
"แล้วเราจะรู้มั้ยเนี้ย"มาวินเกาหัว
"ปริศนาที่มีเพียงน้อยนิดพวกเธอจะไขมันออกมั้ยน่ะ" เบลมอล เอ้ย!!!หญิงชาวต่างชาติเอ่ยขี้น
อย่างเลือดเย็น......
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น