ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Monster : SPY 1
SPY 1
"เป็นไงบ้างคยองได้ข่าวว่าอะไรบ้าง"
"อืม ได้มานะแบคเห็นเขาบอกกันว่าเป้าหมายจะมาตรวจห้างแถวใจกลางโซล"
"ขอบใจนะเว้ย ไม่ผิดหวังจริงๆ"
ตอนนี้ร่างบางทั้งสามกำลังรวบรวมข้อมูลที่ได้มาคราวๆว่า อีกไม่นานต่อจากนี้เป้าหมายหรือพ่อหนุ่มมาเฟียปาร์คชานยอลกลังจะลงมาที่โซลเพื่อตรวจห้างสรรพสินค้าอย่างไม่มีสาเหตุ นั้นดิโครตไม่มีสาเหตุเลยเพาะปกตินายชานยอลจะให้ลูกน้องคนสนิทลงมาตรวจแทน
"เห้ยยย อีแบคแกแน่ใจนะว่าจะทำเองแล้วให้พวกฉันช่วยอยู่ห่างๆอะ ให้ฉันทำแทนได้นะเว้ย ลู่โนวอรี่"
"เห้ยไม่หรอกไอลู่ แค่นี้แกก็ช่วยฉันได้มากและ"
"ลู่แบค จะเที่ยงแล้วนะพวกเราไปกันเลยดีกว่ามั้ย"
"ไปเลยก็ดี ปะๆเดี่ยวลู่พาซิ่งเอง"
ร่างบางทั้งสามเดินลงมาที่ลานจอดรถพร้อมกับถืออุปกรณ์ต่างลงมาเพื่อใช่ในแผนการ
ร่างบางของลู๋หานเดินนำลิ้วมาก่อนจะปลดล็อกประตูของรถยี่ห้อดังอย่างบีเอ็มดับบริวแล้วขึ้นประจำที่คนขับ เปิดประทุนด้านหลังให้โล่งตามด้วยร่างบางของแบคฮยอนซึ่งนั่งประจำข้างคนขับ และคยองซูนั่งอยู่ที่เบาะหลัง เมื่อตัวรถค่อยๆแล่นออกมาถึงหน้าสำนักงานองค์กรก็เรียกสายตาหนุ่มหน้าตึกได้เป็นแถว บางคนถึงกับเหลี่ยวมองตามจนเดินชนเสาไฟฟ้าหรือประตูทางเข้ากันเลยทีเดียว เรียกเสียงหัวเราะขำขันจากลู่หานได้เป็นอย่างดี มือเรียวเอื้อมไปเปิดเพลงให้ดังกระหึ่มก่อนจะโยกย้ายร่างเพรียวไปตามจังหวะ คนั่งด้านหลังเห็นอย่างจึงพลอยร้องเพลงตามไปด้วยความน่ารัก ต่างจากร่างบางของคนข้างคนขับที่อมยิ้มน้อยๆก่อนจะท้าวแขนกับประตูรถแล้วมองออกไปที่วิวด้านนอก ร่างบางสามคนสามลักษณะอย่างนี้
จะไม่ให้คนอื่นสนใจได้ยังไงเล้า :)
"Are you coming crazyyyyy"
30%
"ท่านครับอีก15นาทีเครื่องจะออกเดินทางไปโซลครับ"
"อืม"
"เอ่อ แล้วท่านจะค้างคืนที่นั้นหรือจะกลับตอนเย็นดีครับ"
"กลับเลย เตรียมรถไว้ให้ฉันด้วยนะฮันโซล"
"ครับ ท่านชานยอล"
ร่างสูงนามว่าปาร์ค ชานยอล ก้าวนำตัวเองเข้าไปในเครื่องบินส่วนตัวตามหลังด้วยบอดี้การ์ดคนสนิท หน้าคม จมูกเป็นสัน ตาที่ดูโฉบเฉียวมีเสน่ห์ดึงดูผู้คนมากมาย นั้นเข้ากับบุคลิกมาเฟียอย่างเขาได้ดิบดี ชายหนุ่มผู้ไม่เคยรับความอบอุ่นจากครอบครัว พ่อก็เป็นมาเฟีย ผู็เป็นแม่ก็ไม่ค่อยจะสนใจใยดีสักเท่าไหร่ จะมีแค่พี่น้องอีก 3 คนเท่านั้นที่พอทำให้เขาเป็นคนขึ้นมาบ้างไม่งั้นป่านนี้คงเป็นหินดีๆนี้เอง แล้วถ้าถามถึงเรื่องความรัก หึ ไม่เคยมีไม่คิดจะมีด้วยซ้ำ คนที่เข้ามาก็มีแต่หาผลประโยชน์คนอื่นเขาจะรับได้กับการเอาชีวิตมาเสี่ยงกับมาดเฟียที่ทุกวันไม่รู้ว่าจะตายตอนไหน
ร่างสูงของชานยอลนั่งลงบนเบาะที่นั่งแล้วหลับตาลง ร่างสูงอีกร่างนามว่าแทยงมองเจ้านายตัวเองด้วยความสงสาร เขากับชานยอลรู้จักกันตั้งแต่ยังเล็กนับถือกันเหมือนพี่น้อง เขารู้ว่าร่างสูงคิดอะไร ต้องการอะไร
.
.
.
"ลู่ๆเป้าหมายมาถึงแล้วอะ"
"เฮ้ยๆ อีแบคมันยังไม่กลับมาเลยอะ มันไม่ฉี่หรือปล่อยกองทัพกันแน่ว่ะ"
ร่างบางๆของสองสายสืบนะตอนนี้นั่งกระวนกระวายใจเพราะเป้าหมายหน่ะมาถึงแล้วแต่อันดับสามอะยังคงปลดทุกข์อยู่ในห้องน้ำของห้างอยู่เลย
"อืม"
"เอ่อ แล้วท่านจะค้างคืนที่นั้นหรือจะกลับตอนเย็นดีครับ"
"กลับเลย เตรียมรถไว้ให้ฉันด้วยนะฮันโซล"
"ครับ ท่านชานยอล"
ร่างสูงนามว่าปาร์ค ชานยอล ก้าวนำตัวเองเข้าไปในเครื่องบินส่วนตัวตามหลังด้วยบอดี้การ์ดคนสนิท หน้าคม จมูกเป็นสัน ตาที่ดูโฉบเฉียวมีเสน่ห์ดึงดูผู้คนมากมาย นั้นเข้ากับบุคลิกมาเฟียอย่างเขาได้ดิบดี ชายหนุ่มผู้ไม่เคยรับความอบอุ่นจากครอบครัว พ่อก็เป็นมาเฟีย ผู็เป็นแม่ก็ไม่ค่อยจะสนใจใยดีสักเท่าไหร่ จะมีแค่พี่น้องอีก 3 คนเท่านั้นที่พอทำให้เขาเป็นคนขึ้นมาบ้างไม่งั้นป่านนี้คงเป็นหินดีๆนี้เอง แล้วถ้าถามถึงเรื่องความรัก หึ ไม่เคยมีไม่คิดจะมีด้วยซ้ำ คนที่เข้ามาก็มีแต่หาผลประโยชน์คนอื่นเขาจะรับได้กับการเอาชีวิตมาเสี่ยงกับมาดเฟียที่ทุกวันไม่รู้ว่าจะตายตอนไหน
ร่างสูงของชานยอลนั่งลงบนเบาะที่นั่งแล้วหลับตาลง ร่างสูงอีกร่างนามว่าแทยงมองเจ้านายตัวเองด้วยความสงสาร เขากับชานยอลรู้จักกันตั้งแต่ยังเล็กนับถือกันเหมือนพี่น้อง เขารู้ว่าร่างสูงคิดอะไร ต้องการอะไร
.
.
.
"ลู่ๆเป้าหมายมาถึงแล้วอะ"
"เฮ้ยๆ อีแบคมันยังไม่กลับมาเลยอะ มันไม่ฉี่หรือปล่อยกองทัพกันแน่ว่ะ"
ร่างบางๆของสองสายสืบนะตอนนี้นั่งกระวนกระวายใจเพราะเป้าหมายหน่ะมาถึงแล้วแต่อันดับสามอะยังคงปลดทุกข์อยู่ในห้องน้ำของห้างอยู่เลย
ส่วนร่างบางอีกคนที่เพิ่งเดินมาจากห้องน้ำก็เดินตรงดิ่งมาตามทางเดินเพื่อที่จะกลับไปที่ร้านที่มีเพื่อนทั้งสองนั่งรออยู่ แต่เดินๆไปได้สักพักก็หยุดเดินแล้วเริ่มหันซ้ายหันขวา
เอ๊ะ?
"ร้านที่เราไปนั่งมันไปทางไหนนะ"
อืม ลืมร้านแล้วจะทำไงดีละเนี่ยโทรศัพท์ก็ไม่ได้เอามา หันซ้ายหันขวาอยู่ดีก็เริ่มรู้สึกถึงสายตาแปลกๆของคนรอบข้างที่ส่งไปทางด้านหลังเขา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันก่อนจะหมุนตัวกลับไปทางด้านหลังของตัวเองว่า มันคืออะไร
"อะไรนักหนาว่ะ"
ปึก!!!!!
"อ้ะ"
ร่างบางรู้ตัวว่าหันไปกระแทกกับอะไรบางอย่าง อย่างจังจนตัวเองหงายหลังลงไป
แต่โชคช่วยที่มีมือปริศนามาคว้าหมับเข้าที่เอวคอดของร่างบาง แล้วกระชากเข้าหาตัวเอง ทำให้ตอนนี้หน้าของแบคฮยอนซบอยู่ตรงอกอุ่นของผู้ช่วยเขา และอยู่ในอ้อมกอดของคนที่ไม่รู้จักด้วยคิดได้เช่นนั้นร่างบางจึงค่อยๆเปิดเปลือกตาสีมุกขึ้น
ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือแผล่งอกที่ถูกปกปิดด้วยเสื้อเชิตสีดำยี้ห้อดังและสวมทับด้วยสูทสีดำเนื้อผ้าดี กลิ่นน้ำหอมแบรนเนมทำเอาร่างบางเผลอสูดลมหายใจเข้าไปหลายครั้ง
แต่มันใช่เรื่องที่จะมาดมกลิ่นตัวคนอื่นเขามั้ยละ!!!!
คิดอย่างนั้นร่างบางจึงเงยใบหน้าหวานๆของตัวเองขึ้นมองคนที่สูงกว่าตัวเองมากพอสมควรเพื่อที่จะกล่าวให้คนตัวสูงนี้ปล่อยมือจากเอวของเขาสักที แต่พอตาเรียวสบตากับร่างสูงเท่านั้นแหละ คำพูดที่กำลังจะเอ่ยออกมาก็กลับเข้าลำคอไปหมด
เหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุนเลยนะ
แค่สบตาของร่างสูงนั้นหน่ะ
ใบหน้ารูปไข่ ปากหยักเป็นกระจับสีส้มนิดๆ จมูกที่โด่งเป็นสัน ผมสีดำคลับที่ถูกเซ็ตขึ้น
ทำให้ร่างสูงดูหล่อไม่น้อย
รวมถึงตาคมคู่สวยที่กำลังมองเข้าด้วยนะ
ใครคิดว่าร่างบางคิดไปเองคนเดียว ร่างสูงก็ดูเหมือนโลกของเขาจะหยุดหมุนแล้วเหมือนกัน
ตอนแรกกะจะตวาดให้ลั่นซะหน่อย ที่บังอาจมายืนขว้างทาง แถมยังหันมาชนเขาอีก
แต่พอเห็นดวงหน้าหวานนั้นแหละ
หยุดความคิดนั้นไปโดยทันที
หน้าหวานคล้ายสตรี ปากบางสีอมชมพู จมูกเล็กที่ปลายเชิดลั้นเล็กน้อย ตาเรียวสีน้ำตาลทอประกายสบตาเขาตอบกลับเช่นกัน แล้วกลิ่มหอมอ่อนๆเหมือนดอกไม้สักอย่าง ดอกอะไรนะ?
ดอกเลซี่
ปลายจมูกที่เฉียดกันเล็กน้อยทำให้ทั้งสองชะงักออกจากกัน ก่อนร่างบางจะขืนตัวน้อยๆออกจากร่างสูงที่ยอมปล่อยมือแต่โดยดี ผละออกมายืนได้ก็ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคน
จนร่างโปร่งของบอดี้การ์ดเพียงคนเดียวนะตรงนั้นเอ่ยออกมาซะก่อน
"ท่านครับได้เวลาแล้วครับ"
ร่างสูงพยักหน้าน้อยๆก่อนจะหันมาสบตากับร่างบางข้างหน้าและเสสายตาเลยหัวร่างบางไป
มือหยาบจับเข้าที่ตัวร่างบางก่อนจะออกแรงดันน้อยๆให้ร่างบางถ่อยออกไป เพื่อที่เขาจะได้เดินต่อไป ที่จริงเขาสามารถพลักร่างบางให้กระเด็นออกไปไกลๆเลยก็ได้
แต่ตัวเล็กแค่นั้นน่ารัก น่าถะนุดถะหนอมมากกว่าจะรังแก
ร่างบางเหมือนได้รับสัมผัสที่อ่อนโยนก็พลันใจเต็นแรงจน รู้สึกว่าไกลพอเว้นระยะจึงเงยหน้ามาก็เจอคุณบอดี้การ์ดหน้าคมยืนอมยิ้มน้อยให้แบคฮยอนก่อนจะเดินตามร่างเจ้านายไป
ร่างบางเรียกสติเล็กน้อยก่อนจะออกเดินไปตามทางข้างหน้า และหยุดฝีเท้าแล้วหันหลังกับไปมองแผ่นหลังกว้างของอีกคน นึกขึ้นได้ตาเรียวก็เบิกกว้าง
มะ..เมื่อกี้
ร่างสูงนั้น
เขาคนนั้นปาร์คชานยอล!!!!!
เมื่อคิดได้ร่างบางก็ออกแรงวิ่งตามร่างสูงไปเหมือนกับวิ่งจับผู้ร้ายซะอย่างนั้น
ร่างบางตามร่างสูงลงมาจนถึงชั้นจอดรถระดับ A1 ของห้างชื่อดังจังหวะที่ร่างบางกำลังวิ่งเข้าไป
ร่างสูงก็หันกลับพอดี พร้อมกับวิ่งเข้ามากระชากร่างบางเข้าหาและหมุนตัวเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังเสา
ปัง!!!
ถ้าช้ากว่ากระสุนนั้นคงทะลุหัวใจร่างบาง
ชานยอลชักปืนที่ข้างเอวหนาออกมาก่อนจะกระหน่ำยิงสาดกลับไปที่คนยิง หลบกระสุนกันไปมา
ร่างสูงที่โอบร่างบางไว้อยู่ก็ดผล่พ้นออกมาจากเสาประมาณครึ่งตัว ด้านหน้าของร่างสูงคือคนที่เล็งปืนมาทางเขาและร่างบาง ทำให้ร่างสูงมีสมาธิอยู่กับด้านหน้ามากกว่าเพราะว่าถ้ามันยิงเมื่อไหร่นั้นเท่ากับร่างบางต้องได้รับบาดเจ็บก่อน ซึ่งนั้นเป็นการเปิดโอกาศให้คนร้ายด้านหลังร่างสูง
เล็งปืนมาที่ร่างสูงเหมือนกัน แต่ดูเหมือนร่างบางที่อยู่ในอ้อมกอดจะเห็นซะก่อนจึงชักปืนที่อยู๋ตรงเอวบางออกมาก่อนจะสอดแขนเล็กไปใต้วงแขนใหญ่ก่อนจะเล็งปืนไปทางคนร้าย
ในของคนทั้งคู่ภาวนาเป็นเสียงเดียวกัน
เขาต้องรอดทั้งคู่
ปัง!!!!
กระสุนจากกระบอกปืนของร่างบางและร่างสูงยิงตัดขั่วหัวใจของคนร้ายทั้งสอง
เมื่อตั้งสติได้ร่างบางก็ขืนตัวออกก่อนจะวิ่งหนีหายไป เหลือทิ้งไว้แต่สร้อยจี้ดอกเลซี่ที่ทำตกไว้ข้างหน้าร่างสูง
........................................
ไม่ต้องบอกมาหรอกนะ
ไม่ต้องเอากระดาษมาเขียน
เพราะแววตาเธอเป็นเหมือนเทียน
คอยส่องใจเธอให้ฉันดู
#ficspymonster
.............................................
โหววววว กว่าไรท์จะเจียดเวลามาแต่งได้แต่ละนาทีนะลูกเอ้ยยยยย
เอาละถึงไรท์จะมาไม่บ่อยแต่ไม่ทั้งนะจ้ะ
ใครรอทูมูนอยู่สาบานเลยจ้ะครั้งหน้าจะมาต่อให้ละ
คอมเม้นกันด้วยน้าาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น