[Fic EXO]Blood สายเลือด (Lumin ft. Chen,Sehun)

ลำดับตอนที่ #3 : Blood ep2

แสงสว่างส่องเข้ามาจากบานประตูที่เปิดออกพร้อมร่างโปร่งของลู่หานทำให้ร่างเล็กที่นอนกับพื้นตื่นขึ้นมา

 

" ลุกไปอาบน้ำแดกข้าวกูจะรีบไปทำงาน"

 

พูดจบร่างสูงก็เดินจากไป

 

 ร่างเล็กค่อยๆพยุงตัวขึ้นยืนและลากสังขารขึ้นไปยังห้องของตัวเองอย่างรำบากเพราะมีพิษไข้น้อยๆและอาการมึนหัวเพื่ออาบน้ำแต่งตัวแต่ขณะที่กำลังเดินเข้าบ้านมินซอกรู้สึกเหมือนมีใครมองอยู่พอหันไปมองก็พบความว่างเปล่าเลยรีบเข้าบ้านขึ้นห้องไปทำธุระเสร็จก็ลงมาชั้นล่างเพื่อทานข้าวกับลู่หาน เพราะ พ่อของลู่หานต้องไปทำธุระกิจส่วนตัวที่ ญี่ปุ่น ทำให้การที่มินซอกถูกทำร้ายไม่มีใครรู้นอกจาก คนใช้ที่ไม่สามารถพูดอะไรได้เลย

 

ร่างเล็กนั่งลงบนเก้าอี้ในห้องอาหารเตรียมจะทานอาหารเช้า

 

"ไม่ต้องแดกแล้วชักช้า กูจะไปทำงาน"

 

ลู่หานพูดเสียงเรียบก่อนลุกขึ้นเดินนำไป

 

"ระ รอก่อนครับ พี่ลู่หาน" ร่างเล็กรีบวิ่งตามร่างสูงโปร่งไป

 

 

 

@ โรงเรียน 9:34 AM

 

 

 หลังจากที่ทั้งสองคนมาถึงโรงเรียนก็แยกย้ายกันไปมินซอกก็เข้าเรียนตามปกติแต่ดูเหมือนว่าร่างกายจะไม่ไหวเพราะพิษไข้เริ่มสูงขึ้นและอาการมึนหัวยิ่งเพิ่มขึ้นแต่ร่างเล็กก็พยายามที่จะฟื้นเรียนต่อไป

 

"มินซอก" 

 

"มะ มีอะไรหรออี้ชิง" ร่างเล็กตอบพร้อม

 

ยิ้มบางๆให้

 

"มินซอกไม่สบายรึเปล่า? ทำไมปากซีดอย่างนั้นละ"อี้ชิงเอ่ยถามพร้อมเอามีทาบหน้าผากอีกคน

 

"ไม่หรอก เราสบายดี"

 

"สบายอะไรกันล่ะ! ตัวร้อนจี๋เลย! ไปห้องพยาบาลเถอะนะ"

 

"เราไม่เป็นไร" 

 

"ไปเถอะน่า ถือว่าฉันขอละมินซอก" อี้ชิงพูดเสียงแข็ง

 

"แต่.."

 

"เดี๋ยวเราเล็กเชอร์กับการบ้านไว้ให้" อี้ชิงพูดขึ้นอย่างรู้ทัน

 

"อืม เอาอย่างนั้นก็ได้ ขอบใจนะอี้ชิง" มินซอกพยักหน้าก่อนจะลุกออกจากห้องเรียนไปสวนทางกับจงแด

 

"มินซอกจะไปไหนนะ?" ร่างสูงถาม

 

"เราจะไปนอนพักหน่อยนะ"ร่างเล็กพูดพลางฉีกยิ้มให้ร่างสูง

 

"เดี๋ยวฉันไปส่ง" ร่างสูงพูดขึ้น

 

"ไม่ต้องหรอกนี่มันจะถึงคาบต่อไปแล้วนะ"

 

ร่างเล็กปฎิเสธพร้อมเดินหนีจงแด

 

"แต่ว่า มินซอก"

 

"เถอะน่า เราไม่เป็นอะไรมากหรอก" พูดจบก็รีบเดินหนีจงแดไปห้องพยาบาลแล้วเซ็นชื่อรับยาแล้วนอนพักที่ห้องพยาบาล

 

หลับตาพริ้มลงเปลือกตาบางปิดลงสนิท

 

ภายในห้องพยาบาลมีแค่เสียงเครื่องปรับอากาศเท่านั้นที่ส่งเสียงดัง แต่กลับมีเสียงเปิดประตูห้องออกทำให้ร่างเล็กปรือตามอมพร้อมร่างของใครคนหนึ่งที่เข้ามาใกล้เรื่อยๆแต่ม่านตาของมินซอกกลับขุ่นมัวเป็นภาพเบลอๆเท่านั้น คนคนนั้นยืนมือมาสัมผัสหน้าผากของมินซอกพร้อมพูดเสียงเบา

 

"มินซอก...ฉันจะปกป้องนายเองนะ...หลับตาแล้วพักผ่อนเถอะนะ เด็กน้อยของฉัน" 

 

 

 

 

มินซอกตื่นขึ้นมาในช่วงบ่ายแก่ๆร่างเล็กจึงออกจากห้องพยาบาลเพื่อไปเข้าเรียนในคาบบ่ายเพราะไข้ได้ลดลงประกอบกับอาการมึนหัวได้หมดไปแล้วแต่ในขณะที่กำลังเดินไปตามทางเดินระเบียงกลับถูกมือของใครบางคนฉุดแขนไว้ร่างเล็กเซเล็กน้อย

 

"โห้ยยยย มินซอกกก มาทำอะไรแถวนี้เนี้ยยย" เสียงของร่างสูงบางของเซฮุนที่มือกำลังกำรอบต้นแขนของมินซอกที่ออกแรงบีบจนเริ่มแดงทำให้มินซอกนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

 

"ใช่ น้องมินซอกมาทำไรแถวนี่อ่าา ไม่เข้าเรียนหรอจ้ะ เดี๋ยวก็โดนเช็คโดดหรอก" เสียงของคนที่ยืนข้างๆเศฮุนเอ่ยถามร่างเล็กด้วยน้ำเสียงกระแนะกระแนมากกว่าหวังดี

 

"ตอบสิจ้ะมาทำอะไรหรอ อีลูกคนใช้ คิมมินซอก :) " เซฮุนพูดพร้อมแสะยิ้มนิดๆ

 

"ตอบดิ่! เพื่อนฉันถามไมไม่ตอบอ่ะ อีลูกคนใช้ เสนียดตระกูลลู่ " แบคฮยอนเน้นคำหนักทำให้มินซอกถึงกับร้องไห้ออกมา

 

"โอ้ยยย จะร้องหา แม่มึงรึไง อีนี่!" เซฮุนตวาดด้วยเสียงดังพร้อมจิกเล็บลงไปบนต้าแขนของมินซอก

 

"โอ๊ย มินซอกเจ็บนะ พี่เซฮุน ฮึก" ร่างเล็กร้องออกมาด้วยความเจ็บ

 

"แหกปากทำไม! บอกกูดีๆก็ได้เดี๋ยวกูก็ปล่อย!" เซฮุนพูดจบก็ปล่อยแขนร่างเล็กแต่แบคฮยอนกลับถีบเข้าที่หัวเข่าของมินซอกเต็มแรง

 

"อ๊ะ โอ๊ยย  ฮึก ฮึก ฮื่อออ " ร่างเล็กล้มลงทันทีพร้อมเริ่มร้องไห้

 

"เฮ้ยยย แบคแกไมไปถีบน้องฉันล่ะ!?"เซฮุนแกล้งทำเป็นตกใจแล้วตีน่าเหวอใส่แบคฮยอน

 

"โทษทีแก ฉันเห็นดอกอะไรสีส้มๆทองเลยถีบให้มันตายๆไปจะได้ไม่แพร่พันธุ์อ่ะเลยไม่ได้สังเกตว่าเป็นน้องมินซอกลูกคนใช้บ้านคุณลู่หานอ่ะ" แบคฮยอนพูดพร้อมแกล้งเอามือทาบอก

 

"ฮ่าๆแกนี่มองถูกจริงๆนี่มันดอกทองไม่ใช่มินซอกงั้นไหนลองตบดูสิเพื่อมันจะสะอาดบ้าง เซฮุนพูดจบก็พุ่งไปคร่องมินซอกไว้พร้อมเริ่มตบข่วนใบหน้าของร่างเล็ก มินซอกพยายามผลักเซฮุนออกแต่กลับถูกแบคฮยอนรวบแขนไว้พร้มกับจิกผมของมินซอกไว้ ฝ่ามือของเซฮุนก็ยังคงฝาดลงไม่หยุดตามใบหน้าและตัวขาวของมินซอก

 

  "นายสองคนจะเลิกทำร้าย คนของฉัน ได้รึยัง โอเซฮุน บยอน แบคฮยอน" เสียงของใครคนหนึ่งขัดขึ้นทำให้คนทั้งสองหยุดการกระทำนั้นแล้วหันไปมอง

 

ทำให้ร่างเล็กขาวของคนที่รวบมือของมินซอกถึงกับแถบทรุด

 

"นะ นาย... มาที่นี้ได้ยังไงกัน "

 

แววตาของแบคฮยอนที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวกำลังมองไปที่ชายผู้มาใหม่ที่กำลังจ้องเขากลับด้วแววตาที่ราบเรียบราวกับน้ำแข็งที่ไม่มีวันละลาย

 

 

 

__________________

 

 

 

ฮัลโลววววว รีดเดอร์ทุกๆคนนน 

 

ตอนนี้ค่อนข้างมีคำด่าแรงหน่อยนะค่ะ (. .)

 

แต่อย่าแบนเค้าน้าาาาา