ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic 2PM] [CNN] “...Reconcile เกี่ยวก้อยกันนะ!!”

    ลำดับตอนที่ #3 : chapter 3 : : สามตัวป่วน

    • อัปเดตล่าสุด 10 ธ.ค. 57









    - ตอนที่ 3 -

    สามตัวป่วน


     


     

                 “  เห้ยยยย!!! เกิดอะไรขึ้น!? ” สามเสียงประสานด้วยความตกใจ!!... 

                 ด้วยเสียงปิดประตูของจุนโฮนั้นช่างเบาเหลือเกิน..(?) เบาจนผู้มาเยือนใหม่ใจหายใจคว่ำวิ่งกระหือกระหอบเข้ามาดูบ้าน

    ของพวกเข้าทั้นที่!!! ต่างก็พาคิดกันไปต่างๆน่าๆ... 

                 เมื่อเห็นว่าบ้านของพวกเข้ายังอยู่ครบสามสิบสอง( นี้บ้านนะโว้ยย!!! ) ..ก็พากันถอนหายใจกันยกใหญ่...

                  “ เห้อออออ~…คิดว่าระเบิดลง ฉันละใจหายใจคว่ำหมด

                 หนุ่มหน้าหวานบ่นกระปอดกระแปดออกมาราวกับคนแก่

                  “ ย๊าาาาา!!! แค่ให้ดูแลบ้านไม่กี่วันก็ทำบ่ได้บ่!!!! ”

                 หนุ่มแดกูพูดจาติดสำเนียงด่า (ชานซอง)มักเน่ของวงอย่างฉุนๆ...

                  “ นี้นายอยู่บ้านดีๆกับเขาไม่ได้หรอชานนนน ซองงงงง~...” 

                 หนุ่มน้อยแก้มอูมก็พูดจา ซ่ำเติมเขาด้วยอีกคน ก่อนจะเดินมานั่งลงข้างๆชานซอง ....แถมยังส่งยิ้มระรื่นมาให้อีกนะ

    นั้น [ = * = ]

                  “ มีความสุขมากหรือไงอูด้ง!!!! ”

                 ชานซองส่งสายตาค้อนน้อยๆไปให้อูยองที่นั่งทำแก้มอูมอยู่ข้างๆเขา..

                  “ มากอะ!! กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

     

                  ....ดูมันขำ….

     

                  “ หยุดขำเดี่ยวนี้นะไอด้งงงงงงงง

                  ..ชานซองบีบแก้มอูบทั้งสองข้างของอูยองด้วยความหมั่นไส้....

                 “แอ้วอันอะอังอับใอ้อัวเองหอุดอำไอ้ไออะ( แล้วฉันจะบังคับให้ตัวเองหยุดขำได้ไงละ) ...กร๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!! ”

     

                 ...ดูมันทำ...

                  “ โอ๊ยยยยยยยยยยยยย!!! ตบหัวผมทำไมอะคุณฮยอง!!! ”

                  คุยกับอูยองอยู่ดีๆ พี่คุณก็เดินมาตบหัวผมซะงั้น(?)

                  “ แล้วนายมายุ้งกับอูยองของฉันก่อนทำไมละ ...

                 นิชคุณพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย..แต่กลับมีแววอาฆาตที่เปร่งออล่าสีดำที่เต็มไปด้วยรังสีอำมหิตแผ่ออกมาตามตัว(อะไรจะ

    ขนาดนั้น)... เห็นแบบนั้นชานซองถึงกับต้องกลืนน้ำลายลงคอดังเอื๊อก!!!

                  “ฮยองคิดมากไปปะเนี้ย~ อยู่กันมากี่ปีแล้วครับ!! ”

                  “ ฉันรู้หรอกน่า ~ ก็แค่ล้อแกเล่นเท่านั้นแหละ

                 นิชคุณพูดติดตลกพร้อมกับลงมานั่งขั้นกลางระหว่างชานซองกับอูยอง..

     

                  นี้ขนาดล้อเล่นนะคุณฮยอง....

     

                  “ แล้วจุนโฮหายไปไสละ!? บ่เห็นมาฮับฮยองเลย~…”

                 คิมมินจุนเดินเข้ามาถามชานซองด้วยท้าทางร่างเริงแจ่มใส...แต่ก็ต้องหยุดความอะเลิทของตัวเองไว้ เมื่อเห็นหน้าตา

    เหมือนจะร้องไห้ของ (ชานซอง) มักเน่ของวง..

                  “ ทำไมทำหน้าเหมือน หมีถูกทิ้ง แบบนั้นละชานซอง!? ”

                 อูยองถามเพื่อนรักด้วยความห่วงใย ...

     

                  ...แค่ถามผิดเวลาไปหน่อย...

     

                  ไอคำว่า หมีถูกทิ้ง มันดังก้องวนไปวนมาอยู่ในหัวของคนตัวสูงอย่างช่วยไม่ได้

                  ‘นี้เขาถูกทิ้งจริงๆหรอเนี้ย!!!!’

                 เมื่อเหล่าฮยองเห็นชานซองทำตัวเหมือนหมีถูกดูดวิญญาณ  ก็พอเดาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างที่พวกเขาไม่อยู่บ้าน

    ได้แล้วละ..

                  “ นี้ทะเลาะกับจุนโฮอีกแล้วละสิ? ” นิชคุณเลิกคิ้วถามชานซองอย่างรู้ทัน..

                  “ เห้ออ!! ก็ประมาณนั้นแหละฮะคุณฮยอง… ”

                 ชานซองตอบนิชคุณพร้อมกับถอนหายใจออกมายกใหญ่..

                  “ไปทำอะไรให้โฮมันโกรธอีกละ!? ”

                 อูยองชะโงกหน้าไปถามชานซองอย่างคนอยากจะรู้

                  “ ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน!! อูด้ง....นายพอจะรู้ไหมว่าฉันทำอะไรผิด!!? ”

                 ชานซองพยายามมองหาที่พึ่งสุดท้าย...แต่

                  “ นายอยู่ด้วยกันยังไม่รู้...แล้วฉันไปญี่ปุ่นมาจะรู้ได้ไงละไอบ้า!! ” อูยองมองเพื่อนรักอย่างขำๆ

                  

                  ‘ไอนี้ท้าจะเป็นเอามาก











     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×