คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAIN 3
CHAIN 3
[นับเลข]
วันนี้ที่คณะผมมีการรับน้อง ซึ่งผมก็ไม่คิดจะเข้าไปยุ่งด้วยนอกจากนั่งดูไอ้ซีต้าร์มันว้ากน้องหรอกนะ แล้วแดดแม่งก็โคตรแรง แรงจนแบบพอเห็นรุ่นน้องผู้หญิงที่ตัวบางๆนั่งตากแดดแล้วผมจะเป็นลมแทน
..แต่ไม่ต้องห่วงน้อง ตัวบางๆเดี๋ยวปีสามปีสี่มึงก็ถึกได้ถ้าเรียนวิศวะ
ผมกวาดตามองน้องๆทุกคนที่นั่งหน้าสลอนกันอยู่ตรงลาน คือทุกคนก็ดูใสๆนะ แถมผู้ชายบางคนตัวเล็กๆขาวๆน่าหิ้วไปฟัดมากกว่าผู้หญิงอีก ในขณะที่ผมกำลังกวาดสายตามองนั้น ฉับพลันผมก็สะดุดเข้ากับดวงตาคมๆจิกๆของรุ่นน้องคนหนึ่ง เหมือนเขาจะมองผมอยู่นานแล้วด้วยนะ
นัยน์ตาสีดำสนิทของเด็กคนเหมือนมีความเจ็บปวดฝังอยู่ ปลายจมูกโด่งเชิดรั้นเหมือนเด็กเอาแต่ใจ ริมฝีปากหยักได้รูปเหมือนแมวนั่น ...รวมทั้งร่างสูงโปร่งถึงจะนั่งอยู่แต่ก็คาดเดาได้ว่าคงสูงตามมาตรฐานชายไทยเลยทีเดียว
“เฮ้ย นั่นมันสิบสามโฮสต์ที่เชนนี่หว่า”ไอ้ชาร์คที่นั่งข้างๆผมพึมพำขึ้นมาเบาๆ ผมหันไปมองหน้ามัน
“สิบสาม?”ชาร์คตวัดตามองผมนิดๆตามนิสัยเสียๆของมัน
“ก็คนที่มึงไปดึงหนังหัวเขาขึ้นมาจากเตียงไง”ผมชะงักนิดๆ ก่อนจะหันกลับไปมองเด็กคนนั้นใหม่
...จริงด้วยแฮะ น่าแปลกที่ผมจำดวงตาจิกๆคมๆนั่นไม่ได้
และแล้วผมก็นึกแผนการบางอย่างที่จะแกล้งเจ้าของร่างโปร่งนั่นได้ ริมฝีปากของผมถูกยกขึ้นอย่างพอใจ
“ยิ้มชั่วเชียวนะมึง..”ปลายนิ้วเย็นเฉียบที่แตะแผ่นหลังอาจทำให้ผมสะดุ้งได้ถ้าเกิดว่าไม่ชินชา
“หมอก ..วันหลังมึงมาแบบปกติบ้างก็ได้นะ กูไม่ว่า”ผมหันไปตำหนิมันเล็กๆ ซึ่งมันก็ยังตีหน้าตายบ้าบออะไรของมันต่อไป นิสัยเสียที่แก้ไม่หาย
“มึงจะแกล้งน้องเขาใช่ไหม..”ภูหมอกมองหน้านิ่งๆ แต่ดวงตาของมันกลับจ้องลึกเข้ามาในดวงตาของผมเหมือนกับค้นหาความจริง
ผมเคยบอกไหม...ว่าไอ้ภูหมอกมันไม่ใช่คน
“กลับไปจำศีลเหอะ มึงอ่ะ”ผมผลักหัวมันสองสามทีก่อนจะเดินหาไอ้ซีต้าร์ที่กำลังชี้แจงเกี่ยวกับกิจกรรมให้น้องๆอยู่ ผมสะกิดมันเบาๆแล้วกระซิบข้างๆหู
“เฮ้ย...มึงเอาจริงดิ?”มันหันกระซิบกับผม
“อือ..ฝากด้วยละกันนะ”ผมยิ้มมุมปาก ก่อนจะเหลือบมองเจ้าของร่างสูงโปร่งที่ตอนนี้ตั้งหน้าตั้งตาหลับโดยไม่สนอะไรทั้งสิ้น
แบบนี้ต้องแกล้งให้หนัก....
..ถ้าเดินเข้าถ้ำเสือคุณอาจจะได้ลูกเสือ แต่ถ้าเดินเข้าถิ่นราชสีห์อย่างผม คุณไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะเอาลมหายใจของตัวเองกลับไป
...............
....
..
“สิบสาม ..สาม”เสียงจากคนข้างๆดังเข้ามาในโสตประสาทของผม นั่นทำให้ผมต้องลืมตาขึ้นมอง
“.....” และเผลอตวัดตามองจิกคนปลุกตามสันดาน
“ร...เราขอโทษ แต่พี่เขาเรียกนาย”ดูเหมือนเขาจะกลัวผมนะ ..
“หือ...?”ผมเลิกคิ้วนิดๆ ในหัวยังจับต้นชนปลายไม่ถูก เมื่อคืนผมอยู่ช่วยที่ผับจนดึกเพราะเป็นงานวันเกิดลูกเจ้าของผับ นั่นทำให้ผมต้องมาเผลอหลับที่นี่ ที่ที่เขากำลังรับน้องกันอยู่
“น้องสิบสามครับ ...คนไหนเอ่ย~”ผมหันมองตามเสียงจนไปเจอกับร่างสูงๆที่โคตรคุ้นหน้าคุ้นตา แววตาเหมือนเสือนั่น....นั่นมันพวกคนที่เรียกผมไปที่ห้องนี่
“ลุกขึ้นครับ ช้าพี่ให้ปั่นจิ้งหรีดนะ!!!”เสียงเข้มดังขึ้น ทำให้ผมสะดุ้งสุดตัวและลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็ว
“ผมครับ” ผมตอบเสียงนิ่ง อีกฝ่ายชะงักไปเหมือนจะทำผมได้ แต่สุดท้ายเขาก็ทำเหมือนไม่ได้รู้จักผม ซึ่งผมก็พอใจที่มันจะเป็นแบบนั้น
“มีคนเขารีเควสมาว่าอยากเห็นน้องสิบสามเต้นเพลงแมงมุม”
“แมงมุม...”ผมเลิกคิ้วนิดๆ แมงมุมอะไรวะ? ..แมงมุมลายตัวนั้นอะนะ?
“เพลงนี้ต้องเต้นคู่ครับ เพื่อเป็นเกียรติและศักดิ์ศรีของเราชาววิศวะ เราจะเชิญคุณนับเลขมาเต้นคู่กับน้องสิบสาม”และเมื่อทุกคนได้ยินแบบนั้นก็พากันโห่แซวกันเสียงดังมาก จนผมนี่ยืนงงเป็นคนโง่
แมงมุมอะไรวะ? ...เต้นคู่ด้วย
“พ่อง!!!! ไอ้เพื่อนทรยศ!!!!”เสียงเข้มดังขึ้นจนผมสะดุ้งโหยง ก่อนจะหันมองเจ้าของเสียงที่ดังขึ้น
…ตาสบตาเหมือนโลกทั้งใบหยุดหมุน ..
นี่มันคนที่กระชากหัวผมนี่ ...
จะ บังเอิญ ไป ไหม!!!
พี่ว้ากที่ชื่อซีต้าร์หัวเราะอย่างสะใจ ก่อนจะกระแอมเบาๆ
“เอาละครับ เดี๋ยวพี่จะให้พี่เวฟกับพี่ฟางสาธิตให้ดูนะครับ”พี่ซีต้าร์หันไปพยักหน้ากับรุ่นพี่สองคนที่ยืนอยู่ด้านหลัง พวกเขาสองคนก้าวออกมาตรงหน้า พี่ผู้ชายที่ห้อยป้ายชื่อ ‘พี่เวฟ’ ตัวสูงแล้วก็ดูดีมากจนแทบจะไม่มีที่ติ ส่วนพี่ที่ห้องป้ายชื่อ ‘พี่ฟาง’ ก็ตัวขาวจัดแล้วก็ดูโคตรจะน่าทะนุถนอมเลย
“ช่วยกันร้องนะครับทุกคน แมงมุมพร้อมมม!!?”เมื่อสิ้นเสียงพี่ซีต้าร์ พี่ฟอร์ก็นอนหงายลงบนพื้นก่อนดันตัวขึ้นอยู่ในท่าที่จะคลานหงาย ส่วนพี่เวฟก็ยันมือกับพื้นในท่าคลานคว่ำธรรมดา
ผมยังแอบได้ยินเสียงกรี๊ดเบาๆจากผู้หญิงหลายคนด้วย คือ...หน้าพวกเธอดูฟินมาก
“แมงมุมเดินยุ่มย่าม”ทุกคนพร้อมใจกันร้องโดยเฉพาะเสียงผู้หญิงจะดังมากเป็นพิเศษ ผมยืนมองพี่ฟางพี่คลานหงายไปกับพื้นเรื่อยๆตามจังหวะเพลง และพี่เวฟที่คลานตามด้วยวายตานิ่งๆ ...ผมว่าลางสังหรณ์ผมไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่
“พอถึงสองยาม ขยุ้มขยุ้ม”พอมาถึงท่อนนี้ พี่เวฟ ก่อนคลานคร่อมพี่ฟางก่อนจะที่ทั้งสองคนจะทำท่าเหมือนเวลาแมงมุมมันขย่มตัว
…กูว่าละไง =___=
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!/ฮิ้ววววว!!” ทุกคนส่งเสียงอย่างชอบใจ
“พอถึงสองยามขยุ้มๆๆๆๆๆๆ”ทั้งสองคนก็ยังขย่มกันต่อไป พี่เวฟยิ้มมุมปากเหมือนพอใจในอะไรบางอย่าง ส่วนพี่ฟางนี่หน้าแดงลามไปถึงหูแล้วเรียบร้อย
นี่ผมต้องทำอะไรแบบนี้จริงๆใช่ไหม ..
“ฮ่าๆๆ ขอบคุณพี่เวฟพี่ฟางนะครับ จะแอบไปขยุ้มกันต่อก็อย่าให้ใครเห็นล่ะ”พี่ซีต้าร์ขยิบตาให้ทั้งสอง
“หุบปากไปเลย ไอ้บ้าซีต้าร์!!!”พี่ฟางฟาดมือใส่ไหล่พี่ซีต้าร์ไม่ยั้ง จนตัวร่างสูงเซ และโดยมีเสียงหัวเราะและโห่แซวของทุกคนเป็นแบล็คกราวน์
“เขาพูดความจริงก็อย่าไปทำร้ายเขาน่า ฟาง”พี่เวฟหัวเราะเบาๆ แล้วลากตัวบางๆของพี่ฟางไปนั่งที่เดิม
“เวฟคนบ้า!”
“ฮ่าๆๆ งั้นก็เชิญน้องสิบสามตรงนี้เลยครับ”พี่ซีต้าร์ผายมือไปตรงหน้าแถว ซึ่งผมต้องเดินออกไปอย่างท้วงอะไรไม่ได้
..ถึงตาผมแล้วสินะ
[100 per]
ความคิดเห็น