คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : SF: โกหก [BaekDo] 100
Rate : PG
“ฮัลโหล ัวเอ เ้าำลัะไปเรียนแล้วนะ ัวเอลับ อนโไป่อนเลย เี๋ยวเ้าเรียนเสร็ะรีบลับบ้านนะ”
“อื้ม เี๋ยวเ้านั่รถเมล์ลับเอ ัวเอไปเรียนเถอะ” หลัวาสายผม็เินเรื่อย ในสวนอมหาลัย มีนัศึษามามายที่นั่เป็นเาะลุ่มยามบ่าย ใ้ร่มไม้ ลมพัเบาเบา ทำให้รู้สึผ่อนลายและสื่นับอาาศที่สใส ผมเลือนั่โ๊ะหนึ่ ใ้ร่มไม้ มอวิว ริมสระ ที่มีเป็ แหวว่ายอยู่ในสระน้ำ มันทำให้เพลิเพลินับารมอปิิริยาอสิ่เหล่านั้น
“ไอ้แบ ูนัแรินให้แแล้ว ที่ร้านไอิมหลัมหาลัย”
“เออ อบใมา แ ุโทรบอยอูและว่าุมีเรียน” ผมว่าเสียนีุ้้นๆ นะ มันุ้นมาริ แถมื่อยัเหมือนผมอี
“แ่แไม่ลัวยอูับไ้บ้าหรอว่ะแบ” ผมยัแอบฟับทสนทนาอบุลสอนึ่นหนึ่เป็นเพื่อนรัอผม แ่อีนเป็น แฟนผม
“แไม่พู ันไม่พู ยอูะรู้ไ้ว่ะานยอล ันว่ารีบไปีว่า เี๋ยวแรินรอนาน” หลัำพูนั้น ผมหันหลัมอ ผมเห็นร่าสูทีุ่้นเยำลัเินไป.
“ไอ้แบ ระวันะเว้ย” ผมไ้ยินเสียเือนอานยอลไล่ามหลัแบไป
“ไอ้แบ ไอ้หลอลว ้อับให้ไ้าหลัาเา ใ่ไหมะเลินิสัยแบบนี้ ไอ้หมา ” ผม สบถ ออมา อย่าโมโหที่ผมทั้เื่อใ แ่็ยัทำันไ้ หมาอย่าแ้อเอไม้เ็ โยอู อย่าผม
----------------------------------------------------------------------------โห------------------------------------------------------------------------------------
ร้านไอิม ฟุ้ฟริ้ ผมเลือที่นั่อยู่้าหลั โยมี ม่านั้นบา โยผมนั่หันหลัเพื่อแอบฟับทสนมนาที่หวานปานน้ำผึ้เือนห้า ที่ไอ้แฟนสุแสบอผม ไม่เยพูให้ผมฟั แ่ันไปพูให้สาวที่นั่้าันฟั
“แบ แรินไม่อยาทานแล้วะ แบทานเถอะนะ”
“ถ้าแรินไม่อยาทานแล้ว เราไปทำอย่าอื่นีไหม” ทานอย่าอื่น ทานอะไร ไอ้หมาแบ แะทำอะไร ห๊ะ
“ไม่ีว่าะ แรินอยาลับบ้านแล้วะแบ”
“โอเรับ เราไปินัน่อที่บ้านไ้” หลัาประโยนั้น ผมลุึ้นยืน ผมรู้สึโรธมา ผมถือน้ำไว้แ้วหนึ่ พร้อมับเปิม่านที่ั้นออ
“โอ๊ย เปีย เปีย ไอ้บ้าไหนเอาน้ำมาเทใส่หัวุว่ะ เห็นไหมว่าเปียหมแล้ว” เสียบ่นัพร้อมับมือที่ึระาษมาเ็ หน้า
“แบ แรินลับ่อนนะะ” ผมเห็นเธอ รีบสะพายระเป๋าทันทีและรีบวิ่ออไปาร้าน ใร็รู้ว่าในมหาลัย ยอูผู้เป็นแฟนแบฮยอน นั้น โห และ มีวิธีัาริ๊อแบฮยอนแปลแปลทั้นั้น
“เฮ้ แริน อย่าทิ้ผม แบบนี้ สิ แริน” แบฮยอนยั้มหน้า้มาเ็เสื้อที่เปีย
“เห้ย มาั้แ่เมื่อไหร่” แบฮยอนถามผม
“็มาั้แ่ ไม่อยาทานแล้วะ” ผมทำเสียอ่อนหวาน เลียนแบบแริน ส่วนแบฮยอน เ่าทรุลพื้น พร้อม้มหน้า
“ยอู แบอโทษ”
“รู้ัอโทษ็ี ะทำแบบนี้อีไหม ห๊ะ แบฮยอน” ผม พูเสียเ้ม
“ไม่ทำแล้ว๊ะ ่อไปนี้ะมีแ่ยอูเพียผู้เียว” แบฮยอนพูพร้อม้มหน้า
“แบฮยอน นี่ือผมลโทษอนาย เอาระเป๋าันายมา” ผมพูเสียเ้มพร้อมแบมืออระเป๋าั แบฮยอน หยิบระเป๋าส่ให้พร้อมเยหน้ามอ ผมหยิบเินออมาสามร้อยเป็น่าอาหารวันนี้อแบฮยอน
“่อไปนี้ นายห้ามโห ันอี และนายะไ้เินมามหาลัย วันละ 20 บาท เินทุบาท ะใ้อะไร็มาอ แล้วเราะไปื้อ้วยัน เ้าใไหม” ยอูพูเสียั เพื่อให้ทุนในร้านไ้ยิน
“เ้าใรับ”
“อะไรนะ ัๆสิ” ผมแล้ทำไม่ไ้ยินเพื่อให้แบฮยอนพูเสียั
“เ้าใรับ” แบฮยอนะโนเสียัเพื่อให้ผมพึพอใ
“ลับบ้าน” ผมเินออาร้าน แล้วลาเน็ไท์ ออแบฮยอนออามมา
แบฮยอน เินอ พร้อมสาทร์รถ เปิแอร์เย็น และับรถออไปอย่ารวเร็ว
“ อโทษ ่อไปะไม่เ้าู้ ะไม่โหอีแล้ว”
“ี ที่รู้ัวว่าทำผิแล้วอโทษ ันให้อภัย แ่ิรรม 1 เือน” ผมบอเสียเ้ม
“อบุรับที่รั แบแบรัยอยอนะ” เสียหันมาบอผมเสียหวาน พร้อมเอามือับผมไว้ ผมยิ้มอบลับไป เฮ้อ ีวิผมมีสีสันรินะรับ มีทั้สุทั้ทุ์
“ิ้” ผม้มลโทรศัพท์ที่มี้อวามเ้า
098283xxx พี่แบ เี๊ยวเอันนะะ รันะะ มินอา
“ไอ้หมาแบ”
Talk 1: ะพยายามฝึเียน่อไปนะะ ปล.ยัไม่ไ้อิิทำ
2 เ้าอโทษ เ้าหายไปนาน แ่ไฟล์ รั้ายวาหาย ทำไี ร้อไห้ TOT
ความคิดเห็น