ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เบาะแสสำคัญ
ผมและสเฟานเินทามาถึุเิเหุ...ป่าอาถรรพ์ที่พวาวบ้านเื่อันว่ามีสิ่เร้นลับบาอย่าอาศัยอยู่
"ูแล้ว เหมือนพวเาะ้อเินามอะไรบาอย่ามาไม่อย่านั้น็ะหลเ้ามา" ผมเริ่มั้สมมิานที่น่าะเป็นริที่สุ ในะเียวัน สเฟาน็เินสำรวไปรอบๆบริเวุเิเหุ
"เลาโอๆ มาูนี่่วนเลย" สเฟานร้อเรียผมาในป่าไม่ไลันนั ผมึวิ่ามเสียไป เมื่อผมมาถึุที่สเฟานยืนอยู่ ็พบับเ็นหนึ่นอนหอบเป็นพัๆ บนัวมีรอยเหมือศพเ็ๆนอื่น ในมือเามีมีพสั้นๆอยู่ในมือที่เ็มไป้วยเลือ ที่สำั...เายัไม่าย!
"สเฟานไปเรียพวำรว้านอมา่วนเลย ันะ่วยเ็นนี้่อน!" ผม่อยๆพยุร่าไร้เรี่ยวแรอเ็น้อยที่มีสภาพปาาย เมื่อเ็น้อยเห็นผม เา็สะุ้โหยแล้วพยายามถอยออาอ้อมแนผม
"แอย่ามายุ่ับันนะ! แบัอา่าเพื่อนัน ันะ่าแ เ้าสับประหลา" เ็นนั้นแว่มีไปมาในอาาศ้วยวามใ ผมึ่อยๆยับเ้าไปเพื่ออธิบายทุสิ่ให้เาฟั
"ใเย็นๆนะเ้าหนู ันไม่ใ่สับประหลา ันมา่วยเธอ ใเย็นๆนะ" ผม่อยๆเอามือไปหยิบมีพอเาลวาไว้ับพื้น เ็นนั้นมอหน้าผม้วยวามไม่ไว้ใ
"ริหรอ ุไม่ใ่สับประหลาที่พยายามะ่าผมใ่มั้ย" เ็นนั้นถามผม ผมึยิ้ม อย่าอบอุ่นลับไปและ่อยๆโอบอเา
"ันมา่วยเธอนะ เธอไม่้อห่ว" ผม่อยๆลายอ้อมอออ
"เลาโอรับ ผมมาแล้ว!" เสียอสเฟานัึ้นไม่ไล ผมึ่อยๆอุ้มเ็น้อยไปที่เปลพยาบาลานั้น พวเรา็ออาป่านี้ทันที...
อนนี้พวเราอยู่ที่สถานพยาบาลอสถานีำรวเพื่อวามปลอภัยอเ็ ผมเินเ้าไปในห้อพัฟื้นอเา เา่อยๆลืมาึ้น ผมนั่ลบนเ้าอี้้าๆเียอเา
"เป็นยัไบ้า ีึ้นมั้ย" ผมถามเา้วยวามเป็นห่ว
"ผมไม่เป็นไรแล้วรับ อบุุริๆที่่วยผมไว้ ไม่อย่านั้นผมายไปแล้วแน่ๆ" เาพูพร้อมยิ้มแบบเ็ๆที่ทำให้ผมนึถึสเฟานทันที
"แล้ว...่วยบอันหน่อยไ้มั้ย ว่าวันนั้นมันเิอะไรึ้น?" ผมเริ่มทำารสืบสวนทันที เ็น้อยเอามือุมมับเล็น้อย่อนะหันมาพูับผม
"ือ...ผมำไม่่อยไ้รับ แ่ำไ้ว่าผมเล่นอยู่ับเพื่อนๆอยู่ในเมือ แล้วมีผู้ายใส่สูนนึมาวนพวเราไปเล่นับเาในป่า เาบอว่าเามีอเล่นให้พวเราเล่นมามาย อนแรผมะไม่ไป แ่เพื่อนๆะไปผม็เลย้อไปรับ" เ็น้อยล่าว
"แล้วเิอะไรึ้นหรอ?" ผมถาม่อพลาบันทึไป้วย
"เาเินมาหยุที่ลาป่าแล้วหันหน้ามา เรื่อหน้าอเา่อยๆหายไปเหลือแ่ใบหน้าเปล่าๆสีาว แนและาอเา็ยาวึ้นและมีอะไรบาอย่าล้ายๆแนหลายๆแนอออมาา้านหลั พวเรารีร้อและวิ่หนี้วยวามใ ผมวิ่ไลว่าใรๆ แ่เมื่อมัน่าเพื่อนๆอผมนหม มัน็ามผมมาทัน ผมึหยิบมีพออมาและเ้าไปสู้ับมัน มันทำร้ายและัผมไปทั้ัวแ่ผมสามารถัิ้นส่วนอมันออมาไ้ มันหายไปแบบไร้วี่แวว านั้นผม็ไม่รู้สึอะไรอีเลยนระทั่มาเอุ" เ็น้อยพูอย่าหน้าเสีย
"แล้วิ้นส่วนที่ว่า อนนี้มันอยู่ไหนหรอ" ผมถามอีรั้
"ผมำไ้ว่าเ็บมันมา นี่ไ" เ็น้อยยื่นิ้นส่วนมาให้ผมู มันเป็นมือสีาวีและเรียวยาวว่ามนุษย์ทั่วไป รรอยัมีเลือหยอยู่เล็น้อย ผมรับมันมาห่อผ้าเอาไว้
"อบใมา เธอพัผ่อนเถอะเี๋ยวันมาเยี่ยมใหม่" ผมนำมือไปลูบหัวอเาแล้วเินออไป
ผมนั่วิเราะห์และทลอเี่ยวับิ้นส่วนนี้อยู่นานนระทั่ผมไปเอหนัสือเล่นหนึ่ที่รับลัษะอเบาะแสนี้มา มันื่อว่า 'You should know it!' ุวรรู้มันั้นหรอ? ผมลอเปิไปเรื่อยๆ ในแ่ละหน้ามีารอธิบายเี่ยวับลัษะอสิ่เหนือธรรมาิมามายนผมมาเอหน้านี้...
สเลนเอร์แมน
ลัษะ : ไม่มีใบหน้า ผิวสีาวี มีแนและายาวว่ามนุษย์ทั่วไป สามารถมีแนอา้านหลัไ้ ส่วนให่ะปราในรูปแบบสวมสูสีำ
ถิ่นอาศัย : ไม่ระบุแน่ั แ่ส่วนให่ะอาศัยอยู่ในป่า
ลัษะเหยื่อที่เลือ : ะเป็นเ็ๆวัย 6-8 วบ โยะหลอให้ามเ้าไปในป่าึ่เป็นถิ่นอาศัยอน แล้วับเ็ๆเหล่านั้นินเป็นอาหาร
วิธี่า : ไม่มีวิธีใสามารถทำลายปีศาทนนี้ไ้ เราทำไ้แ่เือนลูหลานอเราว่าอย่าเื่อในใส่สูและเมื่อเราเอเ้า ให้เรา่อนัวและภวนาอย่าให้มันหาเราเอ
ระับวามอันราย : ระับ 10
ผมว่าเราเอัวนร้ายแล้วหล่ะ...
สเลนเอร์แมน
ุยับมะามป้อม
สวัสีะลีเอร์ มะามป้อมมาอัพให้แล้ววว แ่ทำไมมะามป้อมเห็นนเ้ามาอ่านสอน แ่ไม่เม้นเลยล่ะ มะามป้อมเสียในะ อย่าทำัวเป็นนัอ่านเาิะ T^T
"ูแล้ว เหมือนพวเาะ้อเินามอะไรบาอย่ามาไม่อย่านั้น็ะหลเ้ามา" ผมเริ่มั้สมมิานที่น่าะเป็นริที่สุ ในะเียวัน สเฟาน็เินสำรวไปรอบๆบริเวุเิเหุ
"เลาโอๆ มาูนี่่วนเลย" สเฟานร้อเรียผมาในป่าไม่ไลันนั ผมึวิ่ามเสียไป เมื่อผมมาถึุที่สเฟานยืนอยู่ ็พบับเ็นหนึ่นอนหอบเป็นพัๆ บนัวมีรอยเหมือศพเ็ๆนอื่น ในมือเามีมีพสั้นๆอยู่ในมือที่เ็มไป้วยเลือ ที่สำั...เายัไม่าย!
"สเฟานไปเรียพวำรว้านอมา่วนเลย ันะ่วยเ็นนี้่อน!" ผม่อยๆพยุร่าไร้เรี่ยวแรอเ็น้อยที่มีสภาพปาาย เมื่อเ็น้อยเห็นผม เา็สะุ้โหยแล้วพยายามถอยออาอ้อมแนผม
"แอย่ามายุ่ับันนะ! แบัอา่าเพื่อนัน ันะ่าแ เ้าสับประหลา" เ็นนั้นแว่มีไปมาในอาาศ้วยวามใ ผมึ่อยๆยับเ้าไปเพื่ออธิบายทุสิ่ให้เาฟั
"ใเย็นๆนะเ้าหนู ันไม่ใ่สับประหลา ันมา่วยเธอ ใเย็นๆนะ" ผม่อยๆเอามือไปหยิบมีพอเาลวาไว้ับพื้น เ็นนั้นมอหน้าผม้วยวามไม่ไว้ใ
"ริหรอ ุไม่ใ่สับประหลาที่พยายามะ่าผมใ่มั้ย" เ็นนั้นถามผม ผมึยิ้ม อย่าอบอุ่นลับไปและ่อยๆโอบอเา
"ันมา่วยเธอนะ เธอไม่้อห่ว" ผม่อยๆลายอ้อมอออ
"เลาโอรับ ผมมาแล้ว!" เสียอสเฟานัึ้นไม่ไล ผมึ่อยๆอุ้มเ็น้อยไปที่เปลพยาบาลานั้น พวเรา็ออาป่านี้ทันที...
อนนี้พวเราอยู่ที่สถานพยาบาลอสถานีำรวเพื่อวามปลอภัยอเ็ ผมเินเ้าไปในห้อพัฟื้นอเา เา่อยๆลืมาึ้น ผมนั่ลบนเ้าอี้้าๆเียอเา
"เป็นยัไบ้า ีึ้นมั้ย" ผมถามเา้วยวามเป็นห่ว
"ผมไม่เป็นไรแล้วรับ อบุุริๆที่่วยผมไว้ ไม่อย่านั้นผมายไปแล้วแน่ๆ" เาพูพร้อมยิ้มแบบเ็ๆที่ทำให้ผมนึถึสเฟานทันที
"แล้ว...่วยบอันหน่อยไ้มั้ย ว่าวันนั้นมันเิอะไรึ้น?" ผมเริ่มทำารสืบสวนทันที เ็น้อยเอามือุมมับเล็น้อย่อนะหันมาพูับผม
"ือ...ผมำไม่่อยไ้รับ แ่ำไ้ว่าผมเล่นอยู่ับเพื่อนๆอยู่ในเมือ แล้วมีผู้ายใส่สูนนึมาวนพวเราไปเล่นับเาในป่า เาบอว่าเามีอเล่นให้พวเราเล่นมามาย อนแรผมะไม่ไป แ่เพื่อนๆะไปผม็เลย้อไปรับ" เ็น้อยล่าว
"แล้วเิอะไรึ้นหรอ?" ผมถาม่อพลาบันทึไป้วย
"เาเินมาหยุที่ลาป่าแล้วหันหน้ามา เรื่อหน้าอเา่อยๆหายไปเหลือแ่ใบหน้าเปล่าๆสีาว แนและาอเา็ยาวึ้นและมีอะไรบาอย่าล้ายๆแนหลายๆแนอออมาา้านหลั พวเรารีร้อและวิ่หนี้วยวามใ ผมวิ่ไลว่าใรๆ แ่เมื่อมัน่าเพื่อนๆอผมนหม มัน็ามผมมาทัน ผมึหยิบมีพออมาและเ้าไปสู้ับมัน มันทำร้ายและัผมไปทั้ัวแ่ผมสามารถัิ้นส่วนอมันออมาไ้ มันหายไปแบบไร้วี่แวว านั้นผม็ไม่รู้สึอะไรอีเลยนระทั่มาเอุ" เ็น้อยพูอย่าหน้าเสีย
"แล้วิ้นส่วนที่ว่า อนนี้มันอยู่ไหนหรอ" ผมถามอีรั้
"ผมำไ้ว่าเ็บมันมา นี่ไ" เ็น้อยยื่นิ้นส่วนมาให้ผมู มันเป็นมือสีาวีและเรียวยาวว่ามนุษย์ทั่วไป รรอยัมีเลือหยอยู่เล็น้อย ผมรับมันมาห่อผ้าเอาไว้
"อบใมา เธอพัผ่อนเถอะเี๋ยวันมาเยี่ยมใหม่" ผมนำมือไปลูบหัวอเาแล้วเินออไป
ผมนั่วิเราะห์และทลอเี่ยวับิ้นส่วนนี้อยู่นานนระทั่ผมไปเอหนัสือเล่นหนึ่ที่รับลัษะอเบาะแสนี้มา มันื่อว่า 'You should know it!' ุวรรู้มันั้นหรอ? ผมลอเปิไปเรื่อยๆ ในแ่ละหน้ามีารอธิบายเี่ยวับลัษะอสิ่เหนือธรรมาิมามายนผมมาเอหน้านี้...
สเลนเอร์แมน
ลัษะ : ไม่มีใบหน้า ผิวสีาวี มีแนและายาวว่ามนุษย์ทั่วไป สามารถมีแนอา้านหลัไ้ ส่วนให่ะปราในรูปแบบสวมสูสีำ
ถิ่นอาศัย : ไม่ระบุแน่ั แ่ส่วนให่ะอาศัยอยู่ในป่า
ลัษะเหยื่อที่เลือ : ะเป็นเ็ๆวัย 6-8 วบ โยะหลอให้ามเ้าไปในป่าึ่เป็นถิ่นอาศัยอน แล้วับเ็ๆเหล่านั้นินเป็นอาหาร
วิธี่า : ไม่มีวิธีใสามารถทำลายปีศาทนนี้ไ้ เราทำไ้แ่เือนลูหลานอเราว่าอย่าเื่อในใส่สูและเมื่อเราเอเ้า ให้เรา่อนัวและภวนาอย่าให้มันหาเราเอ
ระับวามอันราย : ระับ 10
ผมว่าเราเอัวนร้ายแล้วหล่ะ...
สเลนเอร์แมน
ุยับมะามป้อม
สวัสีะลีเอร์ มะามป้อมมาอัพให้แล้ววว แ่ทำไมมะามป้อมเห็นนเ้ามาอ่านสอน แ่ไม่เม้นเลยล่ะ มะามป้อมเสียในะ อย่าทำัวเป็นนัอ่านเาิะ T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น