คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : CHAPTER 2 Mr.Guntee Pitithun
ซ่า ซ่า ซ่า
“ฝนตก ยิ่งนึกถึงทีไรก็ยิ่งชุ่มฉ่ำอยู่ในหัวจายยย” ธีระเดินไปยังลิฟท์ของหอพักพร้อมกับฮัมเพลงเสียงดังจนวรกร อดที่จะเหล่มองไม่ได้ คนเขามองกันหมดแล้วเห็นมั๊ยว๊อย กูอาย วรกรได้แต่คิดในใจ นี่เป็นวันแรกในรอบสองเดือนที่ฝนตกลงมา ซึ่งเขาเกลียดฝนยิ่งกว่าอะไร !
“เออ ไอ่กั้ง กูลืมบอกว่ะ เมื่อกี้พี่ฮั่นเขาโทรชวนเราไปก๊งเหล้า เห็นว่าจะฉลองงานใหม่อะไรนี่แหล่ะ มึงไปกับกูมั๊ย ฟรีนะเว่ยเพื่อน” ธีระพูดขึ้นมาขณะที่ทั้งสองคนอยู่บนลิฟท์ ห้องพักของพวกเขาอยู่ชั้น 6 และแน่นอนว่าพวกเขาไม่อยากเดินขึ้นบันได
“ไม่ว่ะ กูไม่ค่อยชอบแดกเหล้าเท่าไหร่ มึงไปเหอะ กูอยู่เฝ้าห้องเอง” วรกรตอบปฏิเสธไปเหมือนเคย เพื่อนห้องตรงข้ามอย่าง อิสริยะ หรือ ฮั่น มักจะชวนพวกเขาไปดื่มเหล้าเสมอ และมันก็น้อยครั้งที่เขาจะไปร่วมวงด้วย ก็มีแต่ธีระนี่แหล่ะ ที่ไม่พลาดซักงาน
“โถ่! อะไรวะ มึงนี่ ไม่ใจเลย เป็นผู้ชายภาษาอะไรเนี่ย ตุ๊ดป่าว”
ติ๊งงง !
เสียงลิฟท์ดังขึ้น มีคนกดลิฟท์ที่ชั้น 5 ธีระเขยิบเข้ามาใกล้วรกรเพื่อให้เหลือที่สำหรับสมาชิกใหม่ที่จะมาร่วมใช้ลิฟท์ด้วย ก็ลิฟท์นี่มันค่อนข้างจะเล็กทีเดียว
“ขอไปด้วยคนนะครับ” เป็นเสียงของผู้ชาย และเมื่อเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบผู้ชายผิวขาวตัวสูง ยิ้มกว้างมาให้พวกเขา วรกรมองอีกคนจ้องเขม็ง จนธีระอดที่จะสะกิดไม่ได้
“เฮ่ย! กั้ง มึงเป็นอะไรวะ” ธีระกระซิบเบาๆ
“ป่าว ไปเหอะ ถึงชั้น 6 แล้ว” วรกรเดินนำออกจากลิฟท์ไป ตามด้วยธีระ และผู้ชายคนนั้น
พักอยู่ชั้นเดียวกันอย่างนั้นเหรอ วรกรเหล่ตาไปมองคนที่เดินตามหลังมา
เมื่อถึงหน้าห้อง 605 ธีระหยิบคีย์การ์ดออกมาเพื่อเปิดประตูห้องตามปกติ ใช่เลย เขาปกติทุกอย่าง คนที่ไม่ปกติก็มีแต่วรกรนี่แหล่ะ วันนี้เป็นอะไรของมัน ทำหน้าเครียดอย่างกับจะโดนจับไปย่างกิน หรือจะเครียดเรื่องช็อกโกแลต เฮ้ย คงไม่หรอกม๊างงง สงสัยคงต้องถามซักหน่อย
“เฮ่ย กั้ง มึง..” ยังไม่ทันที่จะเอ่ยปากถาม อีกคนกลับพูดแทรกขึ้นมาก่อน
“เต้ คืนนี้กูจะไปกินเหล้ากับมึงนะ” ร้อยแปดความคิดในหัวสมองของธีระจบลงด้วยคำพูดของวรกร
“หะ ห๊า ! อะไรนะ ! นี่หูกูเพี้ยนรึเปล่า” ธีระขมวดคิ้ว
“เออน่ะ พี่เขานัดกี่โมง เดี๋ยวกูจะได้ไปอาบน้ำก่อน” วรกรเดินนำเข้าห้องด้วยท่าทีสบายๆ เขายังไม่อยากให้เต้มาถามเซ้าซี้อะไรมากมายตอนนี้
“เออ กะ..ก็ สองทุ่มอ่ะ มึงจะไปทำอะไรก็ไปทำไป” วรกรได้แต่พยักหน้ารับรู้
“เต้ กูถามหน่อยดิ มึงสนิทกับพี่ฮั่นหนิ พี่เขาพักอยู่คนเดียวอ่อวะ” วรกรลองเลียบเคียงถามดู พร้อมกับหยิบผ้าเช็ดตัว ทำทีจะเดินเข้าห้องน้ำไป
“อือ ก็คงงั้น แต่เห็นบอกว่าตอนนี้ได้คนแชร์ค่าห้องแล้วมั้ง จะแนะนำให้เรารู้จักวันนี้แหล่ะ” ธีระไม่ได้ใส่ใจกับคำถามของเพื่อนมากนัก เขาหันไปเล่นเกมในสมาร์ทโฟนต่อ
เพื่อนแชร์ค่าห้องงั้นเหรอ
วรกรเดินเข้าห้องน้ำไป หยิบสร้อยที่มีจี้นกพิราบในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดู
‘เฮ่ย! กั้ง มึงเป็นอะไรวะ’ ธีระหันมากระซิบเขาตอนอยู่ในลิฟท์
ผู้ชายคนนั้น ที่เดินเข้ามา
‘เฮ่ย กั้ง มึง..’ ตอนที่ยืนอยู่หน้าห้อง
‘เต้ คืนนี้กูจะไปกินเหล้ากับมึงนะ’ เขาหันหลังไปมองตรงข้ามห้อง ผู้ชายคนนั้นพักอยู่ห้อง 608 ห้องตรงข้ามกัน ห้องพี่ฮั่น !
‘ขอไปด้วยคนนะครับ’ และที่สำคัญในลิฟท์ตอนนั้น เขาเห็นมัน! เสื้อชอปผู้ชายคนนั้นมันปักชื่อ
Mr.Guntee Pitithan
----------------------------------------------------------------------------------------------------
จาก กระดอง คนเขียน
โอ้ว ! เย่ ตอนนี้กั้งเจอซีดีแล้ว มาเป็นตอนสั้นๆ ฮะฮ่า เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปอย่าลืมติดตาม
แล้วก็ ปกติไม่ค่อยเขียนฟิคเท่าไหร่ ไม่เขียนนิยายเลยต่างหากถ้ามันดีไม่ดียังไง
คอมเม้นมาชมมาด่าได้ 55555 น้อมรับทุกคอมเม้นไว้ปรับปรุง ขอบคุณทุกคน
ความคิดเห็น