คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : STRANGER 2
Stranger 2
“ฉัน..ขออยู่กับเธอได้รึป่าว? ทิฟฟานี่”
“ได้มั้ย?แค่ไม่นานหรอก” แทยอนถามย้ำอีกครั้ง สายตาของคนตัวเล็กฉายแววคาดหวังกับคำตอบ
“ตกลงคุณไม่ล้อเล่นสินะ” ร่างบางขมวดคิ้วถามอย่างชั่งใจเขาแปลกจริงๆคงไม่ใช่พวกสมองกระทบกระเทือนอะไรแบบนั้นใช่มั้ย แล้ว...เธอควรจะช่วยเขามั้ยนะ
“..........” ร่างเล็กไม่ตอบ เพียงแต่พยักหน้าเบาๆ
-ฉันคิดถูกมั้ย ที่เลือกเธอคนนี้-
…“คนที่ไม่เข้าพวก ไม่สมควรอยู่ที่นี่ ...คนที่ไม่เข้าพวก ไม่สมควรอยู่ที่นี่!”…
“เฮือกกกกก..” แทยอนสะดุ้งตื่นจากเสียงที่ดังก้องในหัว เม็ดเหงื่อซึมออกมาจากผิวหนังอย่างไม่ควรจะเป็น คนตัวเล็กปาดมันทิ้งพร้อมนั่งหายใจหอบถี่อยู่บนโซฟา ใช่แล้วล่ะ.. ทิฟฟานี่ให้เขาอยู่ด้วย กับเธอ.
“ตื่นแล้วหรอคะ” ทิฟฟานี่เดินออกจากห้องนอนมาด้วยเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น คนที่นั่งอยู่บนโซฟาก่อนหน้าหันไปมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันกลับมาเมื่อมองเรียวขาสวยนั่น รู้สึกร้อนๆที่หน้ายังไงก็ไม่รู้
“เมื่อกี้น่ะ” คนถูกถามพยายามตอบอย่างเป็นมิตรที่สุดด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย แต่ภายในกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายทั้งหวาดกลัว ไม่คุ้นชินกับที่อยู่ใหม่ และไม่รู้จะแสดงออกกับคนตรงหน้าอย่างไรเช่นเดียวกัน
“ฉันเตรียมชุดให้คุณแล้ว ไปอาบน้ำเถอะค่ะแล้วเราจะไปข้างนอกกัน”
-จะพาเราไปไหนกันนะ-
-ฉันคิดถูกแล้วใช่มั้ย .. ที่ช่วยเขา บ้าหรือป่าวเขาเป็นใครยังมีรู้เลยนะทิฟฟานี่-
ทิฟฟานี่สลัดหัวละทิ้งความคิดความสงสัยที่กำลังฟุ้งซ่าน อันที่จริงเธอนอนคิดมาทั้งคืนเกี่ยวกับคำพูดของแทยอน รวมถึงท่าทางแปลกๆของเขา เธอจะเชื่อเขาดีมั้ย .. เอเลี่ยนเนี่ยนะ? ไม่เห็นจะเหมือนเลย แถมดูไม่เป็นภัยอีกตั้งหาก อาจจะแค่คนหลงทางก็ได้ หรืออาจแค่บังเอิญ เธอรู้แค่ว่าเขาคงต้องการความช่วยเหลือจริงๆ คงต้องให้เขาอยู่ด้วยสักพัก .. ก็ดีเหมือนกัน
.
.
.
.
.
ห้างสรรพสินค้า
“ท..ทิฟฟานี่ .. ที่นี่ที่ไหน?” แทยอนเอ่ยถามด้วยสีหน้าที่หวาดระแวงและสงสัยกับทุกสิ่งรอบกาย ทำไมเธอต้องพาเขามาที่คนเยอะๆแบบนี้ด้วย
“มันคือห้างค่ะ ฉันพามาซื้อเสื้อผ้าของใช้” คนถูกถามตอบกลับไปด้วยความสงสัยในตัวของคนที่เดินตามไม่แพ้กัน
..หมับบบบ.. คนตัวเล็กเอื้อมมือมาจับชายเสื้อของเธอไว้ ท่าทางของเขาดูเหมือนเด็ก5ขวบที่กลัวจะหลงทางกับพ่อแม่ แววตาใสมองไปรอบๆอย่างกลัวๆ แต่ในความกลัวนั้นแทยอนกลับรู้สึกตื่นเต้น .. เขาไม่เคยเจอแบบนี้มาก่อน
“แทยอนคะ ลองชุดนี้หน่อยค่ะ” ทิฟฟานี่ยื่นชุดที่คาดว่าจะเข้ากับเขาให้หลังจากที่เธอยืนเลือกมาร่วมหลายนาที
“........” แทยอนรับชุดไปเปลี่ยนอย่างเงอะๆงะๆ เธอบอกให้เขาไปลองแต่เขาไม่เคยต้องลองชุดนี่.. ที่นั่นไม่มีแบบนี้ มนุษย์โลกนี่ก็แปลกดีเนอะ
..แกร๊กกก.. คนตัวเล็กออกมาตอนนี้เขาสวมเสื้อไหมพรมแขนยาวสีน้ำตาลอ่อน กางขาสั้นคลุมเข่าสีเข้ม รองเท้าผ้าใบสีดำ ผมที่เคยปล่อยถูกรวบขึ้น เหลือเพียงปอยผมและหน้าม้า ซึ่งโดยรวมแล้วมันทำให้เขาดูดีจริงๆ
“อ๊ายยย แฟนคุณทิฟฟานี่เท่ห์จังเลยค่ะ” เสียงพนักงงานในร้านเอ่ยชมเสียงใส แทยอนมองตามอย่างไม่เข้าใจกับสิ่งที่เจ้าหล่อนพูด
“เอ่ออ ไม่ใช่สักหน่อยค่ะ แหะๆ” ร่างบางปฏิเสธเบา ๆ หน้าใสเริ่มร้อนผ่าวแก้มขาวขึ้นสีชมพูระเรื่อจนเห็นได้ชัด
“งั้นเอาชุดนี้แล้วกันค่ะ ใส่เลยเนอะ” คนตัวเล็กพยักหน้ารับคำบอกของเธอ แล้วเดินตามออกจากร้านราวกับเด็กน้อยเช่นเดิม
“ทิฟฟานี่ แฟนคืออะไรหรอ? แล้วทำไมต้องหน้าแดงตอนมนุษย์คนนั้นพูดด้วยล่ะ” มนุษย์ต่างดาวแทยอนผู้ใสซื่อ(?)เอ่ยถามด้วยความไม่รู้แววตาใสซื่อจดจ้องไปยังคนถูกถามด้วยสนใจ แต่เขาจะรู้มั้ยว่านั่นยิ่งทำให้อุณหภูมิบนใบหน้าของทิฟฟานี่เพิ่มมากขึ้นไปอีก
“.............” ร่างบางทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยินที่เขาถาม เธอแค่เขินเลยก้มหน้างุดเร่งความเร็วเดินต่อ
“ทิฟฟานี่”
“กลับกันเถอะค่ะ” รอยยิ้มสดใสถูกส่งมาให้จากคนที่กำลังนำออกไป ทำให้เด็กน้อยแทยอนได้แต่เกาหัวตามไปแบบงงๆ
เมื่อกลับมาถึงคอนโดทั้งคู่ต่างแยกย้ายเก็บของที่ซื้อมาให้เข้าที่ ทิฟฟานี่ให้แทยอนอยู่ห้องข้างๆเธอที่ยังว่างไว้รองรับแขกเธอพึ่งนึกได้ว่ามีฟูกสำรองอยู่ไม่งั้นเขาคงไม่ต้องไปนอนขดบนโซฟาแบบนั้นทั้งคืน ทั้งสองคนกลับมานั่งที่โซฟาอีกครั้งก่อนที่ใครคนนึงจะเอ่ยทำลายความเงียบขึ้น
“แทยอน ฉัน..ถามคุณจริงๆนะคะ คุณเป็นใคร?” เจ้าของห้องเอ่ยเสียงจริงจังไร้ซึ่งความล้อเล่น เธอคงต้องถามคนตัวเล็กให้รู้เรื่องเพราะเขามาขออยู่กับเธอแบบนี้ ทางที่ดีเธอต้องรู้ว่าเขาเป็นใคร
“ฉันก็บอกเธอไปแล้วไงทิฟฟานี่” แทยอนหันมาสบตาคนที่นั่งเว้นกับเขาหนึ่งช่วงตัวรอยยิ้มอ่อนๆถูกส่งไปยังคนถาม ราวกับบอกว่าที่ตนพูดไปเมื่อคืนคือความจริง
“........ พิสูจน์สิคะ”
“.........” คนตัวเล็กไม่ตอบอะไรต่อ แต่กลับลอบถอนหายใจออกมาแผ่วเบาสีหน้าเริ่มปรากฎความกังวลขึ้นมาเล็กๆ ก็แหงสิเรื่องพรรนี้ใครจะไปเชื่อง่ายๆ
“ถ้าคุณทำไม่ได้ ก็แปลว่าคุณเป็นคนธรรมดา แล้วคุณต้อง....”
.. หมับบบบบ ..
ทิฟฟานี่เบิกตาโพลงกับสิ่งที่เห็น คำพูดที่กำลังออกมาจากปากกลับกระเด็นหายไปทันทีที่ เพียงแค่คนตัวเล็กยกมือขึ้นระดับออกแล้วจู่ ๆ รีโมททีวีที่วางอยู่ข้างๆเธอก็ลอยไปอยู่ในมือของเขา อึ้ง...เธอไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้มันจะเกิดขึ้นกับตัวเธอเอง นี่มัน.....?
“ท..ทะ..แทยอน”
...หมับบบ .. อีกครั้งที่เขาทำให้เธอเห็น หนังสือเล่มใหม่ที่เธอซื้อมาอยู่ในถุงบนโต๊ะอาหาร จู่ๆก็ลอยมาอยู่ในมือเขา เขายกสองอย่างนี้ให้ดูแล้วเลิกคิ้วขึ้นประมาณว่า เชื่อรึยัง? จากนั้นเขาก็วางมันลงบนโต๊ะกระจก
“เรื่องจริงหรอเนี่ย..” ทิฟฟานี่พูดออกมาด้วยความประหลาดใจ
“อ๊ายยยย ..แล้วๆๆแทยอนทำอะไรได้อีกอ่ะ” แทยอนผงะกับท่าทีของทิฟฟานี่ที่เจ้าตัวดูดี๊ด๊าชอบใจ ในกะจะไม่กลัวกันเลยรึไงนะ
“แล้วมนุษย์ต่างดาวเขาหน้าตากันอย่างงี้หรอ ไหนๆใส่หน้ากากรึป่าวววว” นี่แม่คุณอายุเท่าไหร่แล้วเนี่ย ทำตัวเหมือนเด็กเลยให้ตายเถอะ
“แทยอนนนนนน .. ถอดหน้ากากสิเร็วเข้า นะๆๆๆๆ”
“อะ..อะไรของเธอ มีที่ไหนกันเล่า!” คนตัวเล็กแย้งสุดเสียงกับความเอ่อ...ไร้สาระ(?)ของคนข้างบน เดี๋ยวนะ!ข้างบน ทิฟฟานี่เธอกำลังคร่อมเขาอยู่น๊า แทยอนเบิกตาโพลง.. อีกแล้วความรู้สึกแบบนี้ อีกแล้ว
“.........”
“..........”
เหมือนว่าคนข้างบนจะเริ่มรู้ตัว ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่ง สองสายตาประสานกันอย่างเป็นประกาย
...ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ....
...ตึกๆ ตึกๆ ตึกๆ....
ตัดฉับ!!!!!!!!!!!!!!!!!
Writalk : โย่ววววว ตัดฉับ ๆ ๆ อร๊ายชอบจริงๆ ชักไม่แน่ใจแล้วว่าแทยอนหรือทิฟฟานี่ที่ซื่อกว่ากัน เอ๋ๆว่าแต่พี่แทฝันถึงอะไรนะ อ่า..ก็ไม่รู้สิ คิคิคุคุ ฟริ้งฟริ้งๆ ไรต์จะพยายามแต่งต่อเรื่อยๆเด้อ ถ้าไม่ติดอะไร แชป 3 คงเร็วๆนี้ ส่วนใครที่อยากโม้ อยากคุยหรือทวงฟิค ก็เข้ามาคุยๆกันได้นะฮ๊าบ @mktyss9 ทั้งทวิตทั้งอาร์ค ไปล่ะจุ๊บๆ ปล.ไรต์อ่านทุกเม้นนะค้าบชอบอ่านขอบคุณที่ติดตาม จาก โลกเอียง.
ความคิดเห็น