คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Backing away from me ♡
"มึงๆ อีนี่นี่แหละที่ไปอ่อยคุณแอลถึงในงานเลี้ยงตระกูลคิมคืนนั้นอ่ะ"
"จริงดิ หน้าไม่อายว่ะ คุณแอลมีน้องซองจงอยู่แล้วไม่ใช่หรอ?"
"หึ แต่ก็อย่างว่าหล่ะนะ นางดังซะขนาดนี้ คุณแอลจะไม่เอาได้ไงจริงป่ะ ฮะๆ"
เขาไม่เจ็บปวดอะไรหรอกนะ กับคำพูดของเพื่อนนายแบบสองคนที่พยายามป่าวประกาศให้คนอื่นๆในห้องแต่งตัวร่วมรู้เรื่องนี้ไปด้วย
เขาอยู่ในวงการนี้มานานจนสามารถรับมือกับคนที่ไม่หวังดีแบบนี้ได้อยู่แล้ว และสิ่งที่เขาจะทำก็คือ ปล่อยผ่านความเกลียดชังที่มีต่อตัวเขาให้ผ่านเลยไป
ตอนนี้เขากำลังถูกมองว่าเป็นมือที่สามของคุณแอลกับน้องนายแบบที่ชื่อซองจง เรื่องแบบนี้มันไม่ค่อยดีเท่าไหร่นักหรอก แต่แค่คนรอบข้างที่มีความสำคัญกับเขายังอยู่ข้างๆเขาก็พอแล้วหล่ะ
"ซองยอลลี่!!!" เสียงเรียกใสแจ๋วจากทางหน้าห้องเรียกให้เขาต้องหันไปมอง
"พี่ดงอู!!!" เขาลุกขึ้นโค้งให้พี่ดงอูทันที พี่ดงอูคือสไตลิสชื่อดังของประเทศ และเป็นคนที่คอยช่วยผลักดันจนทำให้เขามาถึงจุดๆนี้ได้
"ไม่เจอกันซะนานเลยนะ ยอลลี่ลืมพี่แล้วรึเปล่า?" พี่ดงอูเอ่ยแซวๆแล้วก่อนจะยกมือขึ้นหยิกแก้มเขาเบาๆ
"ฮิๆ พี่กลับจากฝรั่งเศสเมื่อไหร่ครับ ทำไมผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย"
"เมื่อเช้านี้เอง ก็มาให้กำลังใจเพื่อนพี่ที่เป็นเจ้าของแบรนด์ที่เราเดินแบบวันนี้เนี่ยแหละ พี่เลยรู้ว่าซองยอลมาเดินงานนี้ด้วยไง" พี่ดงอูพูดจายิ้มแย้ม จนทำให้ซองยอลต้องหัวเราะตามด้วยความดีใจที่พี่ดงอูยังคิดถึงเขา
"ซองยอล...คืนนี้ เอ่อ เราไม่ได้เดินชุดสำคัญนะ คนที่เดินชุดนั้นคือน้องซองจง เราจะไม่เป็นไรใช่ไม๊?" สายตาของพี่ดงอูที่มองมาทำให้เขาต้องยิ้มออกไปให้อีกคนสบายใจ
"เมื่อก่อนแบรนด์ของพี่ดงอูผมยังเดินอยู่หางแถวอยู่เลย เรื่องแค่นี้สบายมากครับ"
จะว่าไปมันก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลยหรอกนะ มันก็ต้องมีกระทบจิตใจบ้างเป็นธรรมดา แต่เขาแค่ต้องอดทน
"พี่ไม่รู้นะว่าเรากำลังเจอกับข่าวอะไร แต่พี่เชื่อเสมอว่าซองยอลของพี่เป็นคนดี และไม่มีนิสัยขี้นินทาชาวบ้านด้วย!" ประโยคหลังพี่ดงอูพยายามพูดเสียงดังให้นายแบบสองคนนั้นได้ยิน
เขายกยิ้มอย่างขำขัน พี่ดงอูน่ารักกับเขาเสมอมาตั้งแต่ตอนเข้าวงการใหม่ๆแล้ว
"ขอบคุณครับพี่ดงอู" ซองยอลยิ้มให้พี่ดงอูเพื่อแทนคำพูดขอบคุณจากใจ
"ซองยอล อะไรที่มันหนักเกินไป เราก็ควรจะวางมันลงนะ ซองยอลรู้ใช่ไม๊ว่าคนๆนั้นเป็นลูกใคร" คนๆนั้นที่พี่ดงอูหมายถึงก็คือน้องซองจง ซึ่งเขาเองก็ไม่เคยได้พูดคุยหรือทำความรู้จักกับน้องเลยซักครั้ง เขาเพียงแค่เจอกันครั้งเดียวจากวันงานวันในคืนนั้นก็เท่านั้นเอง
"ขอบคุณมากๆนะครับพี่ดงอู" ซองยอลโผเข้ากอดพี่ดงอูเบาๆ เขาเองก็เหนื่อยเหมือนกัน และข่าวคาวๆของเขาก็คงจะดังมากจริงๆเพราะขนาดพี่ดงอูเพิ่งมาถึงเกาหลีเมื่อเช้า พี่ชายของเขายังรับรู้เรื่องราวของเขาเลย
"เดี๋ยวอูฮยอนก็กลับมาแล้วหล่ะ รายนั้นบินไปช็อปที่ฝรั่งเศสแล้วก็เลยไปหาพี่ แต่พอรู้เรื่องของเราเท่านั้นแหละ เลื่อนตั๋วกลับเกาหลีทันทีเลย"
"ฮ่าๆๆจริงหรอครับ งั้นต้องจัดปาร์ตี้ซะแล้วมั้ง"
"เตรียมตัวไว้เลย คราวนี้แหละไอ้พวกปากหอยปากปูทั้งหลายถ้าคิดทำร้ายนายก็อย่าหวังจะได้ชูคออยู่ในวงการเลย หึหึ"
เขาส่ายหน้านิดๆ จริงอยู่ที่เขาเหมือนจะมีแบ็คอัพดีเพราะพี่อูฮยอนเป็นลูกเจ้าของผู้ถือลิขสิทธิผลิตแม็กกาซีนต่างๆในประเทศ แต่ก็คงไม่ถึงขั้นจะไล่ใครออกจากวงการได้หรอก มันเป็นเพียงแค่คำขู่ของพี่ดงอูเท่านั้นแหละ
"วันนี้เอาให้เลิศไปเลยนะ เอาให้กลบทุกคนเลย เข้าใจไม๊น้องรัก"
"ขอบคุณมากๆนะครับพี่ดงอู"
ซองยอลโค้งให้พี่ดงอูอีกรอบก่อนจะนั่งลงที่หน้ากระจกในห้องแต่งตัวต่อ
เขาจะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดี ทุกอย่างมันควรจะจบลงที่เขาเพียงแค่นอนกับคุณแอล แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว เรื่องของเขากลายเป็นข่าวดัง และดูเหมือนว่าคู่ควงของคุณแอลคนนั้นจะมีอำนาจมากพอดู
Rrrrrrr Rrrrrrr
Rrrrrrr
เสียงเรียกเข้าที่ดังขึ้นทำให้เขาต้องรีบหยิบกระเป๋าขึ้นควานหาโทรศัพท์มือถือ เพื่อไม่ให้รบกวนพี่ๆคนอื่นๆ
แต่ทันทีที่เห็นชื่อคนโทรเขา ใจเขาก็หล่นวูบลงทันที
L kim
ทำไมคุณแอลต้องโทรหาผมด้วยครับ แล้วผมจะห้ามใจไม่ให้รับสายนี้ได้ยังไง
หนึ่ง
Rrrrrr
สอง
Rrrrrr
สาม
Rrrrrrr
ใบหน้าของคุณแอลตอนนี้คงกำลังตั้งใจรอสายอยู่แน่ๆ แค่คิดถึงหน้าคุณแอล นิ้วเรียวก็เผลอเลื่อนสไลด์สีเขียวไปทางด้านขวาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้
"ฮัลโหลครับ"
"ซองยอลอยู่ไหน?" คุณแอลถามคำถามนี้เป็นคำถามแรกเสมอเวลาโทรหาเขา
"ผม..เอ่อ...มาทำงานครับ"
"นั่นแหละ แล้วอยู่ที่ไหนหล่ะ เดี๋ยวผมไปหา"
"ไม่ได้นะครับ!...เอ่อ คือ...นักข่าวและแขกมากันเยอะมากๆเลยครับ คุณแอลไม่ชอบที่แบบนี้อยู่แล้ว"
"หรอ...งั้นเดี๋ยวผมไปรอที่ตึกจอดรถก็ได้"
"เอ่อ อย่าดีกว่าครับ ผมไม่รู้ว่างานผมจะเสร็จกี่โมง อีกอย่าง เสร็จงานแล้วผมต้องไปเลี้ยงฉลองกับพวกพี่ๆนายแบบด้วย"
".....ซองยอล...แต่เราไม่ได้เจอกันมา 2 วันแล้วนะ" เสียงคุณแอลฟังดูเศร้าจนเขาเริ่มใจหาย เขาไม่ได้อยากจะทำแบบนี้เลย
"......ผมขอโทษจริงๆครับคุณแอล"
"ซองยอล....คุณคิดว่าผมจะไม่มีทางรู้เลยหรอว่าคุณไปเดินแบบอยู่ที่ไหน....ผมจะไปรอรับอยู่ที่ตึกจอดรถ เสร็จงานแล้วก็ลงมาหาผม" ปิ๊บ
สายถูกตัดไปแล้ว เขาไม่อาจปฏิเสธคุณแอลได้เลยจริงๆ ถึงแม้ว่าเขาเองก็สามารถโทรกลับไปอ้อนวอนขอได้ แต่ใจลึกๆแล้ว เขาเองก็อยากเจอคุณแอลเหมือนกัน
งานทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดี พี่ๆนักข่าวเหมือนจะมากันเยอะเป็นพิเศษ เนื่องด้วยงานวันนี้มีทั้งเขาและน้องซองจงมาเดินแบบร่วมกัน แต่เขาก็ไม่ได้อคติอะไรกับใครอยู่แล้ว น้องซองจงยิ้มให้เขาก่อนขึ้นแคดวอล์ค นั่นก็แสดงให้รู้แล้วว่าน้องให้ความเป็นมิตรที่ดี
"พี่ซองยอลครับ ผมขอคุยด้วยหน่อยได้ไม๊ครับ"
เสียงใสๆเอ่ยเรียกเขาจากทางด้านหลัง ตอนนี้ทั้งห้องแต่งตัวเงียบกริบ แต่เสียงซุบซิบนินทาก็ยังมีสอดแทรกเข้ามาอยู่นิดหน่อย เพราะประเด็นของเขากับน้องซองจงคือประเด็นสำคัญที่สุดในตอนนี้
"อื้ม ได้"
"ผมขอโทษนะครับที่ไม่ได้แนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ผมลีซองจงนะครับ" น้องซองจงโค้งให้เขานิดหน่อย เขาอดเกร็งๆไม่ได้ น้องดูเป็นเด็กดี เป็นลูกคุณหนูที่ถูกสั่งสอนและถูกเลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีทีเดียว
"อย่าโค้งให้พี่เลยนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะซองจง"
รอยยิ้มจริงใจส่งกลับไปให้น้องหน้าตาหน้าหวานตรงหน้าอย่างเป็นมิตร
"เอ่อ ผมจะขอเข้าเรื่องเลยนะครับ...คือเรื่องข่าวของพี่กับพี่แอล... พี่แอลโทรคุยกับผมแล้วครับ ผมกับพี่แอล เราเป็นแค่พี่น้องกันธรรมดานะครับ ไม่ได้มีอะไร เพียงแต่ว่า แม่ของผมท่าน....เอ่อ..."
เขาเหมือนจะรู้อยู่แล้วหล่ะ เพราะน้องซองจงก็แสดงท่าทางเป็นมิตรให้เขามาโดยตลอด
"แล้วยิ่งวันนี้เป็นวันสำคัญของครอบครัวผม ซึ่งผมก็มาเดินแบบด้วย แต่...พี่แอลก็ไม่ยอมมา แม่ผมท่านก็เลยโกรธมากหน่ะครับ"
ใบหน้าเศร้าสร้อยฉายชัดจนซองยอลรู้สึกผิดมากถึงมากที่สุด ตัวปัญหาทั้งหมดนั้นก็คือเขาเองนั่นแหละ
"ใครบอกหล่ะว่าคุณแอลไม่มา คุณแอลมาอยู่แล้วหล่ะ แต่สงสัยเพราะวันนี้นักข่าวมากันเยอะ คุณแอลเลยไม่ยอมเข้ามาในงานหล่ะมั้ง"
"หืม? พี่ซองยอลรู้หรอครับว่าพี่แอลมาด้วย แล้วพี่แอลอยู่ไหนหล่ะครับ?"
"ลองไปดูที่ตึกจอดรถดูสิ รถคุณแอลหาได้ไม่ยากหรอก คุณแอลอาจรอเซอร์ไพร้น้องซองจงอยู่ก็ได้นะ"
.......อย่าร้องไห้ออกมาตอนนี้นะซองยอล อดทนไว้ นายต้องเข้มแข็งนะ
"จริงๆหรอครับ งั้นผมโทรไปบอกให้คุณแม่เพิ่มชุดดินเนอร์อีกหนึ่งที่นะครับ"
"อื้ม" เขาส่งยิ้มหวานกลับไปให้น้องนายแบบตรงหน้าอีกรอบ
น้องซองจงโค้งให้เขารัวๆพร้อมคำขอบคุณที่ทำเอาเขาอดหัวเราะออกมาให้กับความน่ารักใสซื่อไม่ได้
น้องเป็นคนที่ดี และคู่ควรกับคุณแอลมากจริงๆ
ซองยอลเดินกลับเข้ามาในห้องแต่งตัวอีกรอบก็เจอนายแบบสองคนที่ว่างท่าเกลียดชังเขาตั้งแต่ต้นยืนมองหน้าเขาอยู่
เขาเลือกที่จะหลบสายตาและเดินไปเก็บของเงียบๆ อีกซักพักกว่าพี่ฮโยรินจะมารับ เพราะงานวันนี้เลิกเร็วกว่าตารางเวลาที่กำหนด
"นี่!" แขนเขาถูกกระชากให้หันไปหาคนสองคนนั้น
"กูถามจริงๆเหอะ นอนกับเค้าไปทั่ว ยังจะมาคิดจริงจังกับคนดีๆแบบคุณแอลอีกหรอ?"
"............."
"คุณซองกยูพี่ชายเค้ามึงก็เคยเอามาแล้วหนิ ไม่อายบ้างรึไง"
"หึ...กูไม่กล้าทำอะไรมึงหรอกนะ เพราะคนรักมึงเยอะ แบ๊คอัพมึงแต่ละคนก็ใหญ่คับวงการ แต่กูแค่อยากให้มึงอยู่แต่ในที่ของมึงเข้าใจไม๊ กูไม่อยากได้ยินข่าวว่าคนดีๆมาชอบมึง กูเกลียดมึงตั้งแต่ตอนที่พี่ซองกยูมาหลงมึงแล้ว ทำไมทุกคนต้องมาชอบมึงด้วยว่ะ!"
เขาเองก็สมเพศตัวเองไม่น้อยไปกว่าคนที่กำลังยืนสมเพศเขาหรอก ถ้าให้เขากลับไปแก้ไขอดีตได้ เขาก็อยากจะกลับไปตั้งต้นชีวิตใหม่เหมือนกัน
"มันไม่มีอีกแล้วล่ะ พวกนายสบายใจได้ เราจะอยู่ในทีของเราแล้ว และจะไม่เข้าไปยุ่งวุ่นวายกับคนดีๆให้พวกนายรำคาญแล้วด้วย"
ร่างบอบบางหันไปเก็บของลงกระเป๋าต่อ แต่สายตาพลันเหลือบไปเห็นหน้าจอมือถือที่มีการเด้งเตือน
12 สายไม่ได้รับ
เขากลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหวอีกแล้ว น้ำใสๆไหลลงมาเป็นสาย เขาเป็นแบบนี้เพราะเขากำลังเริ่มมีความรัก.....เขากำลังรักใครคนนึงอย่างจริงจัง ความกลัวในวันแรกที่เขาได้พบหน้าคุณแอลและความสัมพันธ์ที่เขายอมให้คุณแอลมาตลอดมันกำลังทำร้ายหัวใจเขาอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด
ซองยอลเก็บของพลางปาดน้ำตาไปพลาง เขาอยากเจอคุณแอล เขาอยากกอด อยากอยู่ใกล้ๆ ตอนนี้คุณแอลจะเป็นยังไง กำลังอยู่กับน้องซองจงรึเปล่า เขารู้สึกอิจฉาคนที่คู่ควรกับคุณแอลจริงๆ
ร่างบอบบางสะพายกระเป๋าขึ้นบ่าก่อนจะเดินออกมานอกห้องแต่งตัว
"ซองยอลลี่!" ซองยอลเงยหน้าขึ้นมองคนตรงหน้า พี่ดงอู และทันทีที่เขาเห็นพี่ดงอูน้ำตาของเขาที่พยายามกักเก็บมาก็ไหลลงเป็นสายพร้อมกับโผเข้ากอดพี่ชายอย่างคนโหยหาที่พึ่งพิง
"ใครทำอะไรนาย บอกพี่มานะ ซองยอลลี่อย่าร้องนะ....ไปๆ ไปนอนคอนโดพี่ก่อน เดี๋ยวพรุ่งนี้อูฮยอนก็กลับมาแล้วด้วย"
เขาพยักหน้ารัวๆ ตอนนี้เขาอยู่คนเดียวไม่ไหวจริงๆ
"พี่ดงอูครับ ที่ผมเป็นแบบนี้ เพราะผมกำลังรักเขาใช่ไหมครับ"
TALK ♡♡♡♡
ขอบคุณทุกๆคนมากกๆๆเลยนะคะ ที่เข้ามาอ่าน หรือแม้แต่เปิดผ่านก็ไม่เป็นไร เค้าดีใจมากๆๆๆๆ ขอบคุณจริงๆค่ะ ไม่คิดว่าจะมีคนอ่านด้วย T T ขอบคุณคนที่กดแฟนคลับให้เรื่องนี้ด้วยนะคะ นี่จะเลิกกามแล้ว 55555 ขอโทษจริงๆที่เปิดจัดหนักตอนแรกเลย ตอนนี้เลยเป็นปัญหาว่ามันอาจจะเยอะไปแล้ว 55555 ขอบคุณมากๆๆๆๆ จริงๆคะ ขอบคุณที่เม้นกันด้วยนะคะ♡♡♡
ความคิดเห็น