ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Inazuma::Summer] Sonnenblume อลเวงสลับหัวใจของคุณพระอาทิตย์

    ลำดับตอนที่ #3 : Summer Love :: Part 2 [ สร้อยเส้นนั้น ]

    • อัปเดตล่าสุด 10 ธ.ค. 57



    Summer :: Sonnenblume

     Part 2 [ สร้อยเส้นนั้น ]

     

    [ writer talk ]

     

    “มีอะไรรีบๆ พูดมา” สาวผมทองที่มาพร้อมกับนัยน์ตาสีทับทิมพูดอย่างไม่สบอารมณ์

    กับบุคคลที่เธอเรียกว่า อดีตเพื่อนสนิท

    ที่นัดเธอมาเจอในวันหยุดสุดสัปดาห์ที่บ้านของอีกฝ่าย

    โดยการไปเอาเบอร์มือถือเธอจากเพื่อนของเธอ...

    “ยังโกรธเรื่องตอนนั้นอยู่อีกเหรอเนี่ย?? นัทสึกิ”อีกฝ่ายถาม

    มันคงจะลืมง่ายละเนอะ!!

    ความคิดผุดขึ้นมาในใจของเด็กหญิง

    ถึงอีกฝ่ายจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้น!

    แต่มันก็ไม่แน่...เพราะเพื่อนรักของเขานั้นแหล่ะ

    อาชิซาวะ ฮารุกะ

    เธอไม่เคยลืมชื่อนี้หรอก!

    ใครจะไปลืมลง...ในเมื่อเธอคนนี้ก็เคยเป็นเพื่อนรักของเธอกับคนตรงหน้าเหมือนกัน...

    และเป็นคนฆ่าน้องสาวของเธอด้วย...

    “ถ้านายไม่ขอนัตสึเมะเป็นแฟนคงไม่เกิดเรื่องหรอก...”เธอว่าก่อนจะหลบตา

    นัยน์ตาสีฟ้าของคนตรงหน้า “และฉันก็กลัวว่า...มิยูกิจะเป็นเหมือน...”เธอหยุดคำพูดไว้แค่นั้น

    “ฉันขอโทษเธอล่ะกันกับเรื่องนั้นน่ะ นัทสึกิ...”คนตรงหน้าว่า...

    ขอโทษเหรอเฮอะ ใครจะยอมยกโทษให้

    แต่ก็แกล้งหมอนี้ไปค่อยๆทำให้หมอนี้กับมิยูกิผิดใจกันเดียวก็เลิกกัน

    งั้นต้องให้หมอนี้เชื่อใจก่อน

    “เอาเถอะ...ว่าแต่ใครให้นายใช้ให้เรียกฉันว่า นัทสึกิ ไม่ทราบห่ะ!

    “อ้าว...เราเป็นเพื่อนกันนะ”คนตรงหน้าท้วง

    “อดีต...ตอนนี้คือปัจจุบัน นายเป็นแฟนเพื่อนฉันแล้วนะ หรือจะไม่เอาเพื่อนฉันแล้ว

    ฉันไม่ยอมนะ”

    “อ่า..ก็ได้ นัทสึฮาระ พอใจรึยัง??”ทำหน้าหน่ายๆยอมอดีตเพื่อนแต่โดยดี

    “ว่าแต่นายไปทำอีท่าไหนถึงได้เบอร์ฉันมาเนี่ย”

    [ Taiyou Talk ]

     

    นัทสึกิถามผม...

    เออเรื่องนั้น นั้นเอง!!

    มันก็ไม่ยากหรอกครับ

    ก็หลังจากยัยนั้นโดนผมทัก ยัยนั้นก็นิ่งเงียบ ก่อนจะบอกลามิยูกิ

    เมินผมเลยล่ะ....

    พอมิยูกิหันมาถามผม ผมเลยเล่าเรื่องไป และขอเบอร์มา

    “ก็ขอเบอร์เธอซึ่งๆหน้าแหล่ะ”ผมว่าออกไป

    พลางคิดไปว่ายัยนี้ให้อภัยผมง่ายไปไหม??

    “เหรอ...”ยัยนั้นตอบมา

    “นานแค่ไหนแล้วที่นายคบกับมิยูกิ”ยัยนั้นถามผมขึ้นมาดื้อๆ

    อืม...ประมาณ 5 เดือนแล้วมั้ง

    “ประมาณสัก 4-5 เดือน”ผมตอบกลับไป

    “ปิดกันเก่งจังนะ....ขนาดเพื่อนสนิทยังไม่รู้”ยัยนั้นว่าพลางส่งสายตามาค้อนผม

    ผมไม่ใช่ตะปูนะ....

    “เพื่อนเธอมากกว่ามั้งที่ปิดเก่ง”ผมว่าไปก่อนจะหลุดขำกับประโยคของตัวเอง

    “เฮ้อ....”อยู่ๆก็ถอนหายใจขึ้นมา “นายยังเก็บสร้อยเส้นนั้นอยู่อีกเหรอ?”

    เธอว่าพร้อมชี้มาที่สร้อยคอเส้นที่ผมใส่อยู่....

    “อืม...มันเป็นของขวัญของนัตสึเมะนี้”ผมว่าแล้วยิ้มให้ นัทสึกิ

    ยัยนั้นมองผมครู่หนึ่ง

    ก่อนจะเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพาย

    และหยิบ....

    สร้อยเส้นนั้น....

    “ฉันเอามาคืน...มันเป็นสร้อยของนัตสึเมะ ฉันคิดว่ายัยนั้นคงต้องการให้มันอยู่กับนาย”

    นัทสึกิว่าแล้วลุกออกจากที่นั่ง ยื่นสร้อยมาให้ผม ผมรับมันมา

    “ฉันขอตัวกลับก่อนล่ะ...อีกชั่วโมงฉันต้องไปซ้อม”

    แล้วเธอก็ขอตัวลากลับไปก่อน....
     

    THE ORA

     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×