คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Summer Love :: Part 2 [ สร้อยเส้นนั้น ]
Summer :: Sonnenblume
Part 2 [ สร้อยเส้นนั้น ]
[ writer talk ]
“มีอะไรรีบๆ พูดมา” สาวผมทองที่มาพร้อมกับนัยน์ตาสีทับทิมพูดอย่างไม่สบอารมณ์
กับบุคคลที่เธอเรียกว่า ‘อดีตเพื่อนสนิท’
ที่นัดเธอมาเจอในวันหยุดสุดสัปดาห์ที่บ้านของอีกฝ่าย
โดยการไปเอาเบอร์มือถือเธอจากเพื่อนของเธอ...
“ยังโกรธเรื่องตอนนั้นอยู่อีกเหรอเนี่ย?? นัทสึกิ”อีกฝ่ายถาม
มันคงจะลืมง่ายละเนอะ!!
ความคิดผุดขึ้นมาในใจของเด็กหญิง
ถึงอีกฝ่ายจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องที่เกิดขึ้น!
แต่มันก็ไม่แน่...เพราะเพื่อนรักของเขานั้นแหล่ะ
‘อาชิซาวะ ฮารุกะ’
เธอไม่เคยลืมชื่อนี้หรอก!
ใครจะไปลืมลง...ในเมื่อเธอคนนี้ก็เคยเป็นเพื่อนรักของเธอกับคนตรงหน้าเหมือนกัน...
และเป็นคนฆ่าน้องสาวของเธอด้วย...
“ถ้านายไม่ขอนัตสึเมะเป็นแฟนคงไม่เกิดเรื่องหรอก...”เธอว่าก่อนจะหลบตา
นัยน์ตาสีฟ้าของคนตรงหน้า “และฉันก็กลัวว่า...มิยูกิจะเป็นเหมือน...”เธอหยุดคำพูดไว้แค่นั้น
“ฉันขอโทษเธอล่ะกันกับเรื่องนั้นน่ะ นัทสึกิ...”คนตรงหน้าว่า...
ขอโทษเหรอเฮอะ ใครจะยอมยกโทษให้
แต่ก็แกล้งหมอนี้ไปค่อยๆทำให้หมอนี้กับมิยูกิผิดใจกันเดียวก็เลิกกัน
งั้นต้องให้หมอนี้เชื่อใจก่อน
“เอาเถอะ...ว่าแต่ใครให้นายใช้ให้เรียกฉันว่า นัทสึกิ ไม่ทราบห่ะ!”
“อ้าว...เราเป็นเพื่อนกันนะ”คนตรงหน้าท้วง
“อดีต...ตอนนี้คือปัจจุบัน นายเป็นแฟนเพื่อนฉันแล้วนะ หรือจะไม่เอาเพื่อนฉันแล้ว
ฉันไม่ยอมนะ”
“อ่า..ก็ได้ นัทสึฮาระ พอใจรึยัง??”ทำหน้าหน่ายๆยอมอดีตเพื่อนแต่โดยดี
“ว่าแต่นายไปทำอีท่าไหนถึงได้เบอร์ฉันมาเนี่ย”
[ Taiyou Talk ]
นัทสึกิถามผม...
เออเรื่องนั้น นั้นเอง!!
มันก็ไม่ยากหรอกครับ
ก็หลังจากยัยนั้นโดนผมทัก ยัยนั้นก็นิ่งเงียบ ก่อนจะบอกลามิยูกิ
เมินผมเลยล่ะ....
พอมิยูกิหันมาถามผม ผมเลยเล่าเรื่องไป และขอเบอร์มา
“ก็ขอเบอร์เธอซึ่งๆหน้าแหล่ะ”ผมว่าออกไป
พลางคิดไปว่ายัยนี้ให้อภัยผมง่ายไปไหม??
“เหรอ...”ยัยนั้นตอบมา
“นานแค่ไหนแล้วที่นายคบกับมิยูกิ”ยัยนั้นถามผมขึ้นมาดื้อๆ
อืม...ประมาณ 5 เดือนแล้วมั้ง
“ประมาณสัก 4-5 เดือน”ผมตอบกลับไป
“ปิดกันเก่งจังนะ....ขนาดเพื่อนสนิทยังไม่รู้”ยัยนั้นว่าพลางส่งสายตามาค้อนผม
ผมไม่ใช่ตะปูนะ....
“เพื่อนเธอมากกว่ามั้งที่ปิดเก่ง”ผมว่าไปก่อนจะหลุดขำกับประโยคของตัวเอง
“เฮ้อ....”อยู่ๆก็ถอนหายใจขึ้นมา “นายยังเก็บสร้อยเส้นนั้นอยู่อีกเหรอ?”
เธอว่าพร้อมชี้มาที่สร้อยคอเส้นที่ผมใส่อยู่....
“อืม...มันเป็นของขวัญของนัตสึเมะนี้”ผมว่าแล้วยิ้มให้ นัทสึกิ
ยัยนั้นมองผมครู่หนึ่ง
ก่อนจะเอามือล้วงเข้าไปในกระเป๋าสะพาย
และหยิบ....
สร้อยเส้นนั้น....
“ฉันเอามาคืน...มันเป็นสร้อยของนัตสึเมะ ฉันคิดว่ายัยนั้นคงต้องการให้มันอยู่กับนาย”
นัทสึกิว่าแล้วลุกออกจากที่นั่ง ยื่นสร้อยมาให้ผม ผมรับมันมา
“ฉันขอตัวกลับก่อนล่ะ...อีกชั่วโมงฉันต้องไปซ้อม”
แล้วเธอก็ขอตัวลากลับไปก่อน....
ความคิดเห็น