ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [OS] Soulmateソウルメイト New year (myung x yeol)
31 ธันวาม
พูถึสิ้นปี … ร้านทุร้าน็พาันปิหม …
อีอยอลที่หิวมาถึับหน้ามืไปอแนมยอูแฟนอเา แน่ใว่าหน้ามือหรืออยาอ้อน?
“หิว้าววววววววว” อยอลบ่นึ้นมา มยอูหันไปหัวเราะแล้วเอามือผลัหัวอยอล
“้านอูะไม่มีร้านไหนเปิ ไปห้าีไหมรับ?” มยอูบอแ่ไม่รอำอบานัวสูลาอยอลไ
ปที่รถอเาเอ รถมอเอร์ไ์ันให่ท่อแรยิ่ว่าแว็น์ #ผิ #ไม่ใ่นะ …
รถมอเอร์ไ์บิ๊ไบ์ที่พอมยอูึ้นไปนั่เพิ่มวามเท่ ไปอีล้านเท่า
มยอูึ้นไปนั่บนรถอัวเอแล้วใส่หมวันน็อ หลัานั้นหันมามอหน้าแฟนอเา
พร้อมยื่นหมวันน็อให้ อยอลมอ่อนหยิบหมวันน็อึ้นมาใส่และนั่้อนท้ายมยอู
“เอามือมานี่” มยอูับมืออยอลให้มาอเอวอเาไว้ อยอลที่อนนี้เินทำอะไรไม่ถู
ไม่ยอมปล่อยมือ้วยเอาหน้าุลบนแผ่นหลัว้าอมยอู
เินเินเิน T/////T
ถึเป็นเพื่อน็ทำแบบนี้บ่อยแ่อยอลไม่เินเลย .. เพิ่ะมาเินเอาอน เป็นแฟนันเนี้ยแหละ …
ั้แ่เป็นแฟนัยมยอููแลอยอลีมา ..ถึอนเป็นเพื่อนะูแลีแล้ว็เหอะ รู้ี้บนานแล้ว็ี
“นายอยาินอะไร?”มยอูเอ่ยถาม อนนี้พวเาทั้สอนำลัเินอยู่ในห้าื่อัแห่หนึ่
ที่มีผู้นเยอะแยะมามาย ….ในวันสิ้นปีน็เยอะในห้าแบบนี้
“อยาินนาย…” อยอลพูึ้นมาเบาๆ แล้วหันไปมอมยอู้วยสายาอ้อน
่อนหัวเราะออมาเสียั
“บ๊อ” มยอูพูึ้นมาเบาๆแล้วโอบไหล่อีนให้เินเ้ามาใล้ อยอลหัวเราะออมาอีรั้
“เี๋ยวไว้ลับบ้านแล้วะให้ินนะรับ” มยอูระิบ้าหูอยอล
โอ้ยเิน!!
เป็นบ่อยรั้ที่อยอลมันะพูให้ิ .. ไปอยู่เรื่อยแ่อยอลลับพูเล่นๆ
หารู้ไหมว่ามยอูิไปไลลิ่ว
… รอให้ถึเวลา่อนเถอะ นายไม่เหลือแน่ …
“ไปินเ้ัน!” อยอละโนึ้นมาทันทีที่เห็นร้านเ้ที่แ่ร้านน่านั่สุๆ
แล้วลามยอูเินเ้าไปในร้าน
“อ้าว ไหนบอหิว้าว?” มยอูแย้ึ้นมา เมื่อี้อยอลยับ่นหิว้าว แล้วมาินเ้เนี้ยนะ
“ไม่ินละ อยาินอหวาน” อยอลเินไปูเ้ในู้ระ มยอูเินามหลัมาิๆ
อยอลเอามือเาะทีู่้ระแล้ว้อเ้..
เหมือนเ็น้อยเลยแฮะ
“นี่อยาินอะไรสั่สิ สั่เ้ไอิมให้้วย” มยอูพูแล้วยีหัวออีนเบาๆ แล้วยืนมออยอลเลือเ้
“พี่รับเอาเ้็อโแลนะรับ แล้ว็เอาเ้ไอิม้วย” อยอลสั่แล้วเินะไป่ายเิน
แ่มยอูเินไปับแน่อน“เี๋ยว่ายให้ ไปหาที่นั่ไป”
มยอูพู อยอลพยัหน้าหึๆ แล้วเินไปนั่รมุมร้าน
มยอูเินไป่ายเินและหยิบถาเ้เินไปนั่ที่โ๊ะ
มยอูวาถาลและนั่ลฝั่ร้ามอยอล ทันทีที่อยอลเห็นเารีบเ้ออาถาและินทันที
มยอูที่เท้าามออยอลโยที่นที่ถู้อไม่รู้ัว
“ิน้าๆหน่อยสิ เี๋ยว็ิอหรอ” มยอูพูแล้วมยออยอลที่ำลััเ้เ้าปา.
“แ่ๆ” อยอลสำลัไออมา มยอูรีบลุึ้นแล้วเินไปนั่้าอยอลทันที
“บอว่า่อยๆินไม่เื่อเลยนี่” มยอูหยิบทิู่ึ้นมาเ็ปาอยอลให้แล้วลูบหลัเบาๆ
อยอล็ยัไอ่อแ่
“สมน้ำหน้าีไหม” มยอูันหัวอีนเบาๆ
“อโทษนะรับ? นั่นอยอลใ่ไหม?” เสียาใรบานทำให้ทั้มยอูและอยอลหันึ้นไปมอ
“อ้าว พี่ริส” อยอลรีบลุึ้นยืนแล้วเินไปหานที่เพิ่เินเ้ามา
ผมสีทอหน้าาหล่อมายมูโ่เป็นสันหล่อสู…
มยอูมยอไม่ละสายาานนั้น ทำไมอยอลรู้ั เาือใร!!
“หายไปนานเลยนะเรา สบายีใ่ไหม?” ริสถามึ้นมาแล้วยื่นมือไปยีหัวอยอลเบาๆ
มยอูเผลอเอามือทุบโ๊ะไปหนึ่ที
“ส..สบายีรับ แฮะๆ พี่ละรับ?” อยอลหันมามอมยอู้วยสายาัวัลเพราะาารทุบโ๊ะเมื่อี้
เป็นสัาไม่ี
มยอูหึ ..
“็สบายีนะ แ่ิถึนายมาไปหน่อย ฮ่าๆ” ริสหัวเราะออมาเสียั
มยอูที่ไ้ยินันั้นเลยทุบโ๊ะไปอีหนึ่ที ..
“พี่อย่าล้อผมเล่นสิ” อยอลหัวเราะออมาแห้ๆ แล้วหันไปมอแฟนอเาที่นั่ออ
้วยสายาที่พร้อมพุ่มาที่ริสไ้ลอเวลา …
“แล้วนี่มาทำอะไรละเรา?” ริสถามแล้วหันมามอมยอู … เหมือนเพิ่เห็นมยอู
อยาลุไปฟัใส่สัหมั …
“อ่อมาหาอะไรินน่ะรับ” อยอลอบแล้วหันมามอมยอูอีรอบ มยอูที่นั่หน้าเบี้ยวอยู่
ยิ้ทำหน้าเบี้ยวเ้าไปอี
“นั่นแฟนเหรอ?” ริสถามหลัาไปเห็นสีหน้าเบี้ยวอมยอู ที่ริสมอ็รู้ว่ามยอูไม่พอใ ..
มยอูหันไปมอหน้าอยอลและรอฟัำอบที่อยอละอบ ..
“รับ นี่มยอู แฟนผมเอรับ” อยอลพูแล้วยิ้มออมา
“ผมมยอู แฟนอยอลเอรับ” มยอูลุึ้นยืนแล้วยิ้มให้เบาๆ พร้อมับพูที่เน้นำว่าแฟน
“ผมริส เป็นลูเพื่อนแม่อยอลรับ” ริสยิ้มน้อยๆ เารู้ว่าอนนี้ำลัโนมยอูเยาะเย้ยนินึ …
“เห้ยริสเสร็ยัวะ” เสียะโนออมาาหน้าร้านทำให้ริสหันไปมอ
“อ่า.. พี่้อไปแล้วละ แล้วเอันนะอยอล” ริสหันมาบออยอล แล้ววิ่ออไป
อยอลเินมานั่้าๆมยอูเหมือนเิม
“ไปรู้ัันอนไหน” เสียนิ่ๆอมยอูทำให้อยอลรู้ว่าเาำลัหึ
“็แม่พามารู้ั หึเหรอ?” อยอลยื่นหน้าไปหามยอูแล้วยิ้มหวาน
“เออ หึ” มยอูอบสั้นๆแล้วหันหน้าไปทาอื่น อยอลหอมแ้มไปฟอนึ
“ันมีแ่นายนเียวนะ มยอู” มยอูหันมามออยอลที่แอบโมยหอมแ้มไปเมื่อี้ ..
แววาออยอลทีู่ริัมาว่าทุที นั้นทำให้มยอูหลุยิ้มออมา
ี๊ ี๊
เสียโทรศัพท์มยอูเ้า เ้าัวหยิบโทรศัพท์ึ้นมาู และึ้นเบอร์โทรอแม่เาเอ
“ว่าไรับ? อ่อโอเ รับๆ ผมะรีบลับรับๆ” อยอลรู้ว่ามยอู้อโนเรีย
มยอูวาโทรศัพท์ไว้้าัว แล้วหันมออยอล
“แม่บอให้ไปานเลี้ยับแม่ เลี่ยไม่ไ้้วย” มยอูพูอย่าหุหิ
“แล้วะลับมาทันเที่ยืนรึป่าว?” เสียออยอลร็อปลทันที … แล้ว้มหน้าล
มยอูหันไปึแ้มอยอลให้อีนเยหน้ามามอ
“ทันสิ สัาเลยยย” ิมมยอูับมือออยอลึ้นมาแล้วเอานิ้ว้อยเี่ยวับนิ้ว้อยอยอล
“ะรอนะ” อยอลยิ้มว้าทันทีที่มยอูสัา
ิมมยอูไม่เยผิำสัา..
23:50 น.
ใล้ะเ้าเที่ยืนเ้าทุที มยอู็ยัไม่มาหา .. ไม่มีโทรศัพท์เ้ามาเลย
ั้แ่มยอูไปานเลี้ย็ไม่ิ่อลับมาเลย
มยอูไปไหน…
อยอลึุ๊าหมีหน้าเบี้ยวที่มยอูื้อให้ึ้นมาบี
“นบ้าไหนบอะรีบลับมา นี่มันะเทียืนแล้วนะ!” อยอลีหมี้วยวามโรธ
ปนนอย์ทุๆอย่าเลย
“มยอู..นบ้า” อยอล้มหน้าลอุ๊าหมี น้ำใสใสเริ่มรินไหลออมา..
ริ๊ ริ๊..
เสียริ่หน้าบ้านทำให้อยอลหลุออาภวั์แล้วเยหน้าึ้นมอนาฬิา
23:53 น.
มยอูมาแล้วใ่ไหม? อยอลรีบลุึ้นาเียแล้ววิ่ไปที่ประู …
อยอลรีบเปิประูอออย่ารวเร็ว แ่ไม่มีมยอู มีเพียล่ออวัล่อให่
“นี่อะไร?”
อแม่? ล่ออวัอแม่รึป่าว เห็นแม่บอะมีนส่อวัมา? ..
สุท้ายมยอู็ไม่มา..
อยอลลาล่อใบให่ว่าัวเาเอเ้าบ้าน โอ้ยทำไมมันหนัวะ นี่ให้เรื่อัผ้ารึยัไัน -_ -
“หนันะเว้ย เรื่อัผ้าเฮวย” อยอลที่ลาล่ออวัร่น่าึ้นมาแล้วเะเ้าไปที่ล่อ
“…มยอู็เฮวย ผิเวลา ผิสัา..นี่แหน่ะ!” อยอลเะเ้าไปที่ล่ออีหนึ่รั้
“โอ้ยย”
“เห้ยอะไรวะ!” เสียลึลับที่ัมาาในล่อทำให้อยอลสะุ้้มล
เอาหูแนบับล่อแ่ลับไม่มีเสียอะไรเลย สสัยหูฟา …ลับมาราม่า่อีว่า ..
อยอลหันึ้นไปมอนาฬิา
23:58 น.
อยอลเินเ้าไปในห้ออัวเอและพบว่าโทรศัพท์ยัสั่นอยู่เรื่อยๆ
..หรือมยอูโทรมา อยอลรีบวิ่ไปหยิบโทรศัพท์ึ้นมาูและเปิู
้อวามและสายที่ไม่ไ้รับำนวนมาาแฟนอเา
อยอลเลื่อนเปิ้อวามล่าสุที่ิมมยอูส่เ้ามา
‘ะเที่ยืนแล้วนะ ทำไมไม่เปิล่ออวัละ อีหนึ่นาที รีบมาเปิสิรับ’
อยอลที่พออ่านเสร็ถึลับรีบวิ่มาล่ออวันั้น มยอู
มยอูส่อวัมาให้ เอ๊ะหรือ้าในล่อนั้นเป็นมยอู!
5!!
เสียนับถอยหลัที่ัมาา้านอที่าว่า้าบ้านำลัะโนนับถอยหลัปีใหม่พร้อมๆับในทีวี
4!!
ทันทีที่เสียนับถอยหลัเริ่มใล้หนึ่ึ้นมา อยอลรีบึโบว์ออ้วยวามรวเร็ว
ิมมยอูนายเ้าไปอยู่้าในไ้ไนะ นี่นายิอะไรอยู่มาีๆไม่ไ้รึไ
3!!
อยอลยัแะระาษห่ออวัอล่ออันให่ที่ใส่มยอูไ้ออ้วยวามรวเร็ว
เรียว่าในอีสอวิ้าหน้าเา้อแะเสร็
2!!
“แะเสร็แล้ว!!!!!” อยอละโนึ้นมาแล้วรีบเปิฝาล่อ และทันทีที่ฝาล่อเปิออ
1!!
“สุสัน์วันปีใหม่นะอีอยอลอิมมยอู” ิมมยอูยืนึ้นพร้อมยื่น่ออุหลาบ่อให่ให้อยอล
อยอลรู้สึีใที่เห็นมยอูมาเอรืไพรส์แบบนี้ แ่อีใหนึ่มันน่าน้อยใที่ให้รอ
“ิมมยอูบ้า!!”อยอละโนึ้นมาแล้วฟาไปที่ไหล่อมยอูไปหนึ่ที
“เ็บนะเว้ย! นี่อุส่าห์มาอยู่ในล่ออวัเลยนะ!” มยอูแย้แล้วเอามือลูบรที่โนี
“นี่ลทุนมาเป็นอวัในล่อใส่เรื่อัผ้าเลยเหรอ” อยอลพูแล้วหัวเราะ
่อนับ่ออไม้มาั้ไว้และับมือให้มยอูออมาาล่อ
“็อยาเป็นอวัวันปีใหม่ให้นาย..” มยอูมอหน้าอยอลแล้วยิ้มเล็ยิ้มน้อย
“ทุๆวันนี้็เป็นอวัวันปีใหม่อยู่แล้วแหละน่า” อยอลหลบหน้ามยอูเพราะเิน
เห็นหน้าเบี้ยวมันยิ้มแล้วใเ้นทุทีเลย …
“อยู่ในล่อั้นานร้อน็ร้อน แล้วนี่ไม่ิะให้อะไรบ้าเหรอ?”
มยอูึนรหน้ามาอเอว แล้วมอหน้าอยอลที่แระเรื่อ..
“ะให้อะไร ันไม่มีอะไรให้นายหรอนะ” อยอลหลบหน้า้วยวามเินอายอีรั้นั้น
ทำให้มยอูิอยาะแล้อยอล
“็…ัวนายไ” มยอูระิบลที่้าหูอยอลแล้วบัหูเบาๆ
นั้นทำให้อยอลสะุ้เพราะวามรู้สึแปลๆ
ไม่ใ่ว่ามยอูะไม่เยทำหรอนะ … แ่มันไม่ิน เวลาแบบนี้ …
“..ะบ้ารึไ!” อยอลรีบันัวมยอูออ มยอูหัวเราะออมา
เวลาเห็นแฟนอเาทำท่าเินอายแบบนี้แล้วมันน่ารั
“นี่อยอล” มยอูมอหน้าอยอลแล้วทำสีหน้าริั อรวบัวอีนมาออีรั้
“หือ..”อยอลอบรับเพียเบาๆ
“อโทษนะที่มา้า..” มยอูพู้าๆแล้ว้มหน้าฟุบลที่ไหล่ออยอล
“อนแรว่าะโรธอยู่นะ แ่พอเห็นใรบานมาอยู่ในอวัแบบนี้ ็ไม่อยาะโรธแล้วละ”
อยอลหอมแ้มมยอูไปฟอให่ๆ
“หึ้ย ออวัืนไ้ไหม” มยอูรวบัวอุ้มอยอลึ้น
“ย๊าๆ นี่นายะทำอะไร?” อยอละโนพร้อมเอามือฟามยอูไปสอสามที แู่นรหน้าะไม่หยุ
“ไหนบออยาินเรา? นี่ะให้ินินป้ะ?”มยอูพูเสียแหบๆ
อนนี้ะทำยัไไ้ละ นรหน้าเามันน่าแล้ มันน่าินสุๆไปเลยนะ…
มยอูเริ่มุมัวเอไม่ไหว..
“ไม่ิน..” มยอูไม่ฟัที่อยอลพู รีบพาอยอลลไปนอนที่โฟาที่อยู่ใล้ที่สุ
..มยอูไม่ปล่อยให้นรหน้าพูหรือโวยวายอะไร รีบประทับริมฝีปาที่โหยหาับนรหน้าทันที ..
ูบที่ร้อนแร …
“อ..อื้ออ ิม …มยอู..” เสียอันแผ่วเบาออยอลที่พยายามะพูออมา
แ่มยอู็ยัรุรานสอลิ้นร้อนเ้าไปหยอล้ออย่าไปถอย
ห..หายใไม่ทัน
มยอูที่เริ่มัวว่าอยอลหายใถี่ึ้น็ผละัวเอออมา แล้วยิ้มที่มุมปา
“รันะอยอล” มยอูที่พยายามะพยุัวเอให้ลุึ้นนั่แ่อยอลลับึอีนลมาอ
“หยุทำไม..”
ำเอ่ยวนเมื่อี้นี่ทำให้มยอูยยิ้มึ้นมาอีรั้
และเลื่อนหน้าเ้ามาใล้อยอลแ่อยอลเอามือปิปามยอู่อน
“รันายนะ ิมมยอู สุสัน์วันปีใหม่..”
“มยอูอหน่อย” อยอลอ้าแนว้าแล้วมอไปนรหน้าที่ถือล้อถ่ายรูปอยอลอยู่ อยอลอยาอ้อน ..
“อ่ะๆ อ” มยอูวาล้อลแล้วออยอลแล้วันอีนลบนเียนุ่ม
“เห้ย! แ่อเยๆ นี่นายะทำอะไร” มยอูร่อมอยอลแล้วมอหน้าหวานออยอล่อนเลียปาัวเอที่แห้เพราะอาาศหนาว
“ับปล้ำม้า” มยอู้มหน้าลไปใล้อยอล
“ะบ้ารึไ แม่นายอยู่บ้านนะ!” อยอลีไหล่เบาๆ แล้วหันหน้าหลบมยอู หลัาผ่านวันริส์มาสมา นี่็ึ้นปีใหม่แล้ว อยอลมาหามยอูทุวัน … และหมัวอยู่ในห้อับมยอู
“นายอย่าราัสิ..” มยอูพูเบาๆ ไอ่ำว่า ‘รา’ นั่น ทำให้อยอลรู้สึเสียววาบ ฮึย น่าลัว!
๊อ๊อ
เสียเาะประูทำให้อยอลและมยอูสะุ้ แม่มา ายละเว้ย เห็นในท่านี้ไม่โอเแน่ มยอูรีบึอยอลให้ลุแล้วไปหลบอยู่หลัผ้าม่านหนา ที่สอนหลบมิ แ่เบีย …ันมา
“อยอลมยอู ลูลมาิน้าวไ้แล้ว” ุแม่มยอูเปิประูเ้ามาในห้อนอนอมยอู “อ้าวไปไหนันแล้วละ”… และพบว่าไม่มีใรอยู่ในห้อเลย และปิประูห้อออไป
“เือบไปแล้ว…” อยอลพูเบาๆแล้วหันไปมอหน้ามยอูนหื่นรหน้า อนนี้เารู้สึไม่ปลอภัยืนอยู่ับมยอูในสภาพนี้ …
“อนะ ูบอนาย”
มยอูยื่นหน้าไปูบอยอล ูบทีู่ระหายานรหน้า ทำให้อยอลเรียมใไม่ทัน .. ูบทีู่ื่ม ลมหายใที่รุนแรานัวสูที่หายใไม่ทัน มยอูผละออแล้วหัวเราะเบาๆ
“มยอูนบ้า..” อยอลพูเบาๆแล้วรีบันัวเอออาผ้าม่าน
นี่มันไม่ใ่ที่ะมาทำอะไรแบบนี้นะ .. โอ้ย ใเ้นแรมาเลย
“แล้วรัไหมละ?” มยอูที่ามออมาหัวเราะอีรั้
“รัิ!” อยอลหันหลัมามอแล้วระโเะมยอู
บาทีวามสัมพันธ์อมยอูับอยอลั้แ่แรอาไม่ใ่เพื่อน แ่เป็นโลเมทันั้แ่แรแล้ว่าหา เพียแ่้อรอเวลาและวามรู้สึที่เ้ามาบรรบัน ..
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น