TAOKACHA :: Love me if you dare ::

ลำดับตอนที่ #3 : Love me if you dare :: Chapter 2 ::

Chapter 2 


"อ่ะนี่ได้แล้ว ลองกินดูนะ คชาทำอร่อยรึเปล่าไม่รู้ ถ้าไม่อร่อยนะ ให้มารุมกระทืบเค้นท์เลย"  เสียงใสพูดคุยเจื้อยแจ้วดังลอยมาไม่ขาดสาย ตามมาด้วยเสียงแซว เย้าแหย่ของหนุ่มๆหัวเกรียนอีกเป็นระรอกๆ แต่คชาเองก็ไม่ได้คิดอะไรเสียมาก ถนัดเล่นตามน้ำไปเสียมากกว่า

"ถ้าไม่อร่อยเนี่ย พี่ขอน้องชาเป็นแฟนเลยได้มั้ยน้อออ"

"คงไม่ได้อ่ะฮะ เพราะมันอร่อยอยู่แล้ววววว"

"อ่าว ตกลงนี่คือมันหรอกหรอ ไม่ใช่ไข่เจียวหรอจ้ะ ฮิ้ววววว"

"เดี๋ยวชาเอาทัพพีฟาดนะ"  ปากบางยู่ลงเล็กน้อยอย่างขัดใจ ที่ตัวเองหาทางสู้กลับไม่ได้

"โอ๋เอ๋ๆๆ อย่างอลพี่นะคร้าบบบ"  

"กินข้าวเปล่าไปละกัน ไม่ให้กินแล้วไข่เจียวเนี่ย"  แขนเรียวยกขึ้นมาบังถาดไว้เป็นป้อมปราการ ยิ่งทำให้น่าแกล้งเข้าไปใหญ่ โดยรวมแล้วเรียกได้ว่าแต่ละคำตอบที่พูดจาหยอกล้อกลับไปนั้นช่างน่าฟัง น่ามอง เรียกรอยยิ้มให้กับหลายคนเลยทีเดียว 

"คนต่อไปเลยฮะ"  มือเรียวรับจานข้าวจากรุ่นพี่ ร.ด. คิวถัดไป จัดการตักไข่เจียวลงบนจานแล้วจึงส่งกลับไป แต่ก็ยังไม่วานที่จะโดนอีกฝ่ายแอบแตะมือตอนรับจานกลับพร้อมกับส่งสายตาที่เรียกว่าถ้าเป็นสาวๆคงละลายกันเป็นแถว คชาเองก็ใช่ว่าจะโดนแบบนี้เป็นครั้งแรก แต่เวลาเจอแบบนี้ทีไรเป็นต้องทำตัวไม่ถูกทุกที

"ขอบจานมีตั้งกว้าง เสือกจับตรงนี้ทำไมวะ! แขนลีบรึไงถึงยกไม่ขึ้นเนี่ย" เสียงเข้มที่คุ้นหูดังขึ้นทางด้านหลัง จากน้ำเสียงฟังดูก็พอจะเดาออกว่าเต็มไปด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นใคร

"มานี่ เดี๋ยวพี่ตักให้เอง"  เต๋าแย่งทัพพีจากมือคชา สะโพกสอบพยายามดันเอวบางให้หลบไปข้างหลังแทน

"ไม่เป็นไร เดี๋ยวชาทำเอง"  พยายามยื้อทัพพีกลับมา

"ไม่ต้องเลย"

"ทำไมเล่า" 

"ก็เราเล่นไม่ระวังตัวเเบบนี้ไง ยอมไอ้พวกเชี่ยนี่ตลอดได้ไง โดนแทะโลมล่ะไม่ว่า แต่นี่ยอมให้โดนเนื้อโดนตัว"  พูดใส่คนตัวเล็กแล้วหันไปยกทัพพีขึ้นชี้หน้าเด็กหนุ่มหัวเกรียนที่ยืนกันเรียงรายอย่างงงๆกับสถานการณ์

"แล้วทีตัวเองล่ะ! ก็คงเชี่ยพอๆกันนั่นแหละ......"  พูดเอง ด่าเอง... แต่คชากลับหน้าร้อนเห่อขึ้นมาเสียเอง 

"...พลาดละไง.."  คชาพูดงึมงำกับตัวเองรีบก้มหน้างุดๆมองพื้นดิน

"ทำไมหรอคับ พี่เต๋าทำอะไรน้องคชาเอ่ย?"  คนตัวสูงหันมาพูดลอยหน้าลอยตา และเริ่มปรับโทนเสียงให้ดังขึ้น จนคนแถวนั้นเริ่ใหันมาสนใจมากขึ้น

"....ก็...ก็.....ฮึ่ย!"  คิ้วเรียวผูกกันแน่นก่อนจะเดินกระทืบเท้าปึงปังเข้าไปในห้องพักครูไป แต่ก็ยังไม่วายหันกลับมาตะโกนกลับอย่างท้าทาย 

.

.

.

"ถ้าแน่จริงก็ทำอีกเซ่!"  

             เวลาเริ่มคล้อยบ่าย แสงตะวันสาดส่องอยู่เหนือหัวกระหม่อมพอดิบพอดี เด็กหนุ่มหัวเกรียนชุดเขียว นับร้อยชีวิต ยืนตัวตรงนิ่งอยู่กลางลานกว้าง ทุกอย่างเงียบกริบ จะได้ยินก็เพียงแต่เสียงหายใจหอบถี่ที่กำลังดังกระหื่มอย่างเบาๆ (?) 

"วันนี้เป็นวันแรก กุยังไม่ให้พวกมึงทำอะไรกันมากแต่เดี๋ยวตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป กุจะจัดหนักให้เต็มเหนี่ยวแน่ไม่ต้องกลัว.. ฐานแรกที่จะฝึกในวันนี้ก็คือ การกางเต้นท์ พวกเองก็พอจะรู้ใช่มั้ยว่าเต้นท์ ร.ด. มันไม่เหมือนเต้นทั่วไป มีแค่ผ้าผืนนึง โครงเหล็ก แล้วก็อุปกรณ์ยึดเต้นท์ต่างๆ

เสียงครูฝึกตะโกนอธิบายรายระเอียดของกิจกรรมที่จะต้องทำต่อไปในบ่ายนี้มากมาย"

"เชี่ยไรอีกเนี่ย..."  เสียงบ่นแหบๆจากปอที่ยืนข้างๆทำให้เต๋าจำต้องเงี่ยหูฟัง

"ไรของมึง"

"กุทำไม่เป็นนะว้อยกางเต้นท์เนี่ย ถ้าเป็นมุ้งก็ว่าไปอย่าง"

"ถุ้ย ไอ้บ้านรวย"

"จนเว้ย"

"เออ กูประชด"

"นี่ต้องกูรวยจริง ตอนนอนตอนกลางคืนนี่มีควันขาวๆโอบล้อมเหมือนปุยนุ่น" ไทด์ยืดอกอย่างภูมิใจพร้อมทำหน้าพริ้ม

"เห้ยยยย เก๋ว่ะ น้ำแข็งแห้งหรอ"

"เปล่า ยากันยุง" 

"ถุ้ยยยยย"   5 หนุ่มยืนคุยกันคิกคักโดยไม่ได้ฟังการอธิบายจากครูฝึกเลย ว่าการกางเต้นท์ต้องทำอย่างไรบ้าง


"เริ่มปฏิบัติได้! เลือกมุมตั้งเต้นท์กันตามอัธยาสัย!"

"เห้ยยยยยยย" ทุกคนอุทานออกมาโดยพร้อมเพรียงกันแล้วมองหน้ากันเลิกลัก 

"เเล้วแต่เวรแต่กรรมล่ะวะ"  เต๋าส่ายหน้าอย่างเบื่อหน่าย





              การกางเต้นท์ถือเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญสำหรับการเข้าค่ายนี้เป็นอย่างมาก เพราะต้องกางเอง ทำเอง และ อยู่เองเสียด้วย หากไม่แข็งแรงหรือไม่มิดชิดพอ ถึงคราวดึกๆก็อาจจะแย่กันทั้งเต้นท์

"สัสเจมส์ กางผ้าดีๆดิ๊"  

"กูก็กางสุดแล้วไง ฝั่งมึงแหละยับไอ้เชี่ยเต๋า"  หนุ่มร่างสูงที่สุดในแก๊ง 2 คนกำลังยืนเถียงกันไปมาอย่างกับเด็กๆ

"ก่อนที่มึงจะทะเลาะกันกางผ้าเนี่ย มาช่วยถูตอกเสาก่อนได้มะ"  ปอที่กำลังนั่งหลังขดหลังแข็งขุดหลุมให้เป็นรูลึกหันมาโวย

"มึงก็ขุดไปดิเนี่ย ตามเนี้ยๆ"  เต๋าโยนคู่มือเล่นหนาใส่หัว

"สัสครับ หนาขนาดนี้ ตี 2 มั้งกว่าจะเสร็จ"  ถึงแม้นจะพูดประชดไป แต่ปอก็จำใจต้องเปิดดูวิธีการตั้งเสาเต้นท์เอง เนื่องจากไม่มีใครทำเป็นเลยสักคน

"..เห้ยมึง นั่นน้องคชาป้ะ"  เจมส์กระทุ้งสีข้างเต๋าให้หันไปดูร่างเล็กที่เดินแจกน้ำให้ทุกคน

"....เอาอีกแล้วนะไอ้แสบ"  เต๋าทำทีจะกระโจนเข้าไปล็อคคอไอ้หน้าม้อตัวใหม่ที่แอบโอบเอวร่างเล็ก

"ไอ้สัสครับ เอาเต้นท์มึงให้รอดก่อนมั้ย"  แต่กลับกลายเป็นตัวเองโดนเจมส์ล็อคคอแทน

"ก็มึงดูแม่งดิ" ตาคมยังคงจ้องคชาไม่วางตา 


คอยดูนะ ได้โอกาสเมื่อไหร่จะจัดให้หนักกว่าเมื่อเช้านี้เลยคอยดู!!



"น้ำมั้ยฮะ"  คชาเดินตรงมาที่ปอที่นั่งคุดคู้หน้ามอมแมมอยู่ที่พื้นทรายแล้วยื่นแก้วน้ำให้ 

"ขอบคุณครับ ^^" รับแก้วไปดื่มก่อนจะส่งต่อให้ไทด์ที่คอยเป็นลูกมืออยู่ข้างๆ

"พี่เฟรม น้ำฮะ" คชาเดินอ้อมไปหาเฟรม เจ้าตัวกำลังง่วนอยู่กับกองโครงเหล็ก

"ขอบคุณฮะน้องคชา เอาให้ไอ้เจมส์ด้วยไป" เหมือนเฟรมอยากจะแกล้งเพื่อนซี้อย่างเต๋า และมันก็เข้าทีคชาเสียด้วย 

"พี่เจมส์ฮะ น้ำฮะ" มือเรียวยื่นแก้วให้หนุ่มร่างยักษ์ก่อนจะกลับหลังหันตั้งท่าจะไปหากลุ่มอื่นโดยไม่สนใจอีกคนที่ยืนหัวโด่อยู่ข้างหน้าตัวเอง

"อะแฮ่มมมม"  เสียงกระแอมดังๆจากข้างหลัง ทำให้คชาแอบแสยะยิ้มอย่างมีชัย

"ดินทรายติดคอหรอฮะพี่เต๋า"  หันกลับมาถามหน้าซื่อตาใส

"ปล้าวววววว" ใบหน้าหล่อที่แลดูมอมแมมเล็กน้อยยิ่งทำให้ดูตลกยิ่งขึ้นไปอีก

"เสียงสู้งงงง สูงงงงงงง เป็นตุ๊ดรึงะ?" 

"เป็นทอมพี่ก็ต่อยนะ!" 

"น้องเค้าเป็นผู้ชาย"  เจมส์ที่ยืนมองอยู่ห่างๆพูดไปอย่างเอือมๆ

"เป็นผู้ชายงั้นกูถีบ!"

"ถ้าถีบ เดี๋ยวเราหอมแก้มนะ" ใบหน้าหวานยื่นเข้ามาใกล้อย่างท้าทาย  


คิดหรอว่าคนอย่างคชาจะไม่กล้า ชิชะ!


"ถ้าเราหอมแก้ม งั้นพี่จูบ"  เต๋าตอบเสียงกระซิบแหบพร่าแบบที่ได้ยินเพียง 2 คน ใบหน้าคมก้มลงมาใกล้ไม่แพ้กัน ทันทีที่ปลายจมูกโด่งสันสัมผัสกับจมูกรั้น ร่างเล็กกลับเป็นฝ่ายเบือนหน้าหนีเสียเอง 


แพ้หมอนี่อีกแล้วเรา ฮึ่ย....


"ไปไกลๆเลย... เหม็นดิน" ว่าจบคชาก็รีบเผ่นหนีทันที ทิ้งให้เต๋ายืนกระหยิ่มยิ้มย่องอย่างมีชัย 

"ไม่เกรงใจแรงงานพวกกู ก็เกรงใจฟ้าดินบ้างเถอะะะ" ตามมาด้วยเสียงประชดประชันจากเฟรม


(50%) 


ขณะนี้เป็นเวลา 22.00 น.

ภายในลานกว้างเต็มไปด้วยเต้นท์ทหารสีเขียว ตั้งเรียงกันเป็นแถวอย่างมีระเบียบ บ้างก็เอียงซ้าย บ้างก็เอนหลัง ดูไปดูมาเรียกได้ว่าแทบไม่มีเต้นท์ไหนเลยที่สมบูรณ์ 100%

"จะนอนละอ่อ"  เต๋าเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังเดินถือขันพร้อมแปรงสีฟังกลับมาที่เต้นท์ของกลุ่มตัวเอง แต่เมื่อถึงที่หมายพบว่าทั้งปอและไทด์นั้นนอนหลับปุ๋ยในเต้นท์บนพื้นดินแข็งๆเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนเฟรมก็ทำท่าเหมือนจะมุดเข้าเต้นท์ไปด้วยอีกคน

"อืม แค่วันแรกกูยังแม่งเหนื่อยสุดๆ ละต้องอยู่อีกเป็นเดือนมันจะไหวหรอวะเนี่ยยย เอาเป็นว่ากุนอนละนะ โชคดีเว้ย"  เจมส์หันไปบ่นอุบกับเต๋าก่อนจะเอื้อมมือตบไหล่หนาปุๆให้กำลังใจ แล้วจึงมุดเข้าเต้นท์อย่างรวดเร็ว

"อ่าว เห้ยๆๆๆ นี่มึงจะทิ้งให้กูอยู่เวรจริงๆหรอเนี่ย" มือหนารีบเอื้อมมากันผ้าคลุมเต้นท์ที่เพื่อนซี้กำลังจะรูดปิดใส่หน้าตน

"อะไรอีก" 

"กุถามว่าใจคอคืนนี้มึงจะให้กูกับเฟรมอยู่เวรข้างนอกจริงๆหรอ พวกกุก็ง่วงนะเว้ย"  ร่างสูงเริ่มโวย มีอย่างที่ไหน ไอ้พวกที่อาบน้ำเสร็จแล้วได้เปรียบมุดเข้าไปชิ่งนอนก่อนตั้งแต่แรก ทิ้งให้เขากับเฟรมที่อาบน้ำเพิ่งเสร็จรีบกรรมเฝ้าเวรตั้งแต่คืนแรก

"เอาน่าา เดี๋ยวคืนอื่นพวกกูก็เป็นเหมือนกันแหละ แค่ปล่อยให้มึงเปิดซิงแค่เนี้ย ทำบ่นๆ วู้ววว" พูดจบเจมส์ก็รูดผ้าลงมา มัดเชือกปิดเต้นท์ทันที

"..โถ่วเว้ย!"  เต๋าสบถเบาๆก่อนจะนั่งลงข้างเต้นท์ตัวเองที่คืนนี้คงไม่มีสิทธิได้เข้าไปนอนอยู่ในนั้นแน่นอน เมื่อมองไปรอบตัวเขาก็พบว่ามีเพื่อนร่วมชะตากรรมด้วยกันอีกเป็นสิบๆคน ที่ต้องมานั่งอยู่เวรเฝ้าเต้นท์ดูแลความปลอดภัยแบบนี้ เห็นแล้วทำให้นึกถึงตอนไปค่ายลูกเสือตอน ม.3 ขึ้นมาแว้บๆ....



คืนนี้เรียกได้ว่าเป็นคืนอันหนาวเหน็บที่สุดเท่าที่ในชีวิตเต๋าและเฟรมเคยผ่านมาเลยก็ว่าได้

"ซี้ดดดด หนาวสรัส"  เด็กหนุ่ม 2 คนนั่งขดกอดกันตัวกลม ข้างหน้ามีเพียงกองไฟกองเล็กๆจากกิ่งไม้แห้ง ที่กว่าจะจุดขึ้นมาได้ก็ปาไปเกือบชั่วโมงเอาไว้ครายหนาว

"ใครบอกว่ะ ว่าเขาชนไก่ร้อน.. หนาวเชี่ยๆเลยเนี่ยยยยย" 

"ไอ้เฟรม เลิกบ่นซะทีเถอะ เปลืองพลังงาน *กึก กึก กึก*" 

"หือ..สั่นเป็นเจ้าเข้าเลยนะมึง" 

"กะ..ก็.. หนาว.. นิดหน่อย -..- "

"ไม่หน่อยละมั้ง"  เสียงใสอันคุ้นหูที่ดังขึ้นจากข้างหลังทำให้เด็กหนุ่มทั้ง 2 ต้องหันไปมอง

"นะ..น้องคชา..." 

คอมเม้นๆๆๆ มาหน่อยจ้าาาา

ดีใจที่ทุกคนชอบกัน เรื่องนี้เราอยากทำให้เป็น 2 ภาคอ่ะ มีภาคตอนที่อยู่ ม. ปลายเรียน ร.ด. แล้วก็ตอนเข้ามหาลัยแล้ว อารมณ์เหมือนซีรีย์เนอะ 555555

ไม่รู้จะถูกใจกันรึเปล่า ฝากด้วยนะคะ ^^

Twitter :: @NingSlurpee