คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
ตอนที่ 2
จากการกอดอันเนินนาน อ้นรู้สึกตัวก็รีบผลักออกจากตั้มเท่าที
“ถ้านายอยากกลับบ้านก็กลับได้เลยนะ เพราะฉันให้คนขับรถไปส่งนายถึงบ้านเลย เออ อย่าลืมบอกทางลุงด้วยล่ะ ลุงเขาไม่ได้รู้ที่บ้านของนาย” อ้นพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องด้วยความเขินอาย
“รู้แล้วล่ะน้า” ตั้มพูดเมื่ออ้นออกจากห้องแล้ว พูดเสร็จตั้มก็ออกจากห้องเพื่อที่จะไปหาคนขับรถของอ้นที่ได้บอกไว้
“เออ คุณตั้มใช่ไหมครับ” ลุงที่ยืนหน้ารถเก๋งสีดำคันหรูหราพูดขึ้น
“อ้อ ใช่ครับ” ตั้มตอบ
“งั้น เชิญขึ้นรถเลยครับ” ลุงพูดพร้อมเปิดประตูทางด้านหลังให้ตั้มนั่ง
“ลุงครับ ไม่เป็นไรครับ ผมนั่งด้านหน้ากับลุงก็ได้นะครับ เราจะได้คุยกันด้วยไงครับ” ตั้มพูด
“มันจะดีเหรอครับ”
“ดีเลยลุง”
“งั้นก็เชิญนั่งหน้านะครับ” ลุงพูดพร้อมเปิดประตูด้านหน้าข้างคนขับ
“ขอบคุณครับ” ตั้มพูด
“เป็นคนไม่ถือตัวดีนิ” อ้นซึ่งที่มองอยู่ชั้นสอง ซึ่งกระตุกยิ้มเล็กน้อย
“เออ ลุงมาทำงานที่นี้นานยังครับ” ตั้มพูด ขณะที่ลุงเขาขับรถเพื่อจะส่งตั้มไปบ้าน
“อ้อ ก็นานนะสักประมาณสามยี่สิบปีกว่าๆละมั้งครับ” ลุงตอบ
แล้วตั้มก็พูดคุยกับลุงเขาอย่างสมน้ำสมเนื้อ
“คุณตั้มเป็นคนพูดด้วยแล้วสนุกดีนะครับเนี่ย” ลุงบอก
“ไม่ขณะนั้นหรอกครับ เออ ลุงครับนี้เราก็พูดกันมานานแล้วลุงชื่ออะไรเหรอครับตั้มยังไม่ได้ทันถามลุงเลย” ตั้มพูด
“อ้อ ลุงชื่อแฟรงค์น่ะครับ ส่วนภรรยาของลุงชื่อเอกกี้ครับ”
“แหม คุณลุงกับภรรยาดูรักกันดีนะครับ” ตั้มพูดเหมือนกับแซว
“ครับ” ลุงตอบพร้อมยิ้มกว้างแบบเขินๆ
"ฟังเพลงกันหน่อยไหมครับ"ลุงพูด
"โอเคเลยครับ" แล้วทั้งสองก็ฟังเพลงเเบบเพลินๆจนตั้มเผลอหลับไป
"คุณตั้มครับ คุณตั้ม คุณตั้ม!!!!"
"หือ ห๊า อะไรเหรอครับ" ตั้มตอบแบบงัวเงีย
"บ้านคุณตั้มไปทางไหนต่อครับ"
“ขอโทษนะครับที่ตั้มหลับไป เออ เดี๋ยว เลยแยกไฟแดงก็ตรงไปเลื่อนๆ ก่อนนะครับ แล้วก็จะเห็นป้ายซอย 8 แล้วลุงก็จอดตรงนั้นเลยนะครับ” ตั้มพูด
“อ้อครับๆๆ เออ คุณตั้มครับ คุณคงกำลังได้รู้จักกับคุณอ้นใช่ไหมครับ”
“อ้อ ใช่ครับ ลุงมีอะไรรึเปล่าครับ”
“คือคุณอ้นเขาเสียแม่ตั้งแต่ยังเด็กนะครับเลยทำให้คุณอ้นมีนิสัยเสียแบบนี้นะครับ คือคุณตั้มอย่าไปถือสาอะไรเลยนะครับ" ลุงเล่าให้ฟัง
"ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวก็คงไม่ได้เจอกันอีกล่ะครับ" เพราะอะไรนะเหรอ? เพราะว่าการเจอกันครั้งนี้เป็นแค่เรื่องบังเอิญเท่านั้น
"ห๊า อะไรนะครับ คุณ ตั้ม" ลุงตกใจกับคำพูดของตั้ม แล้วรถก็จอดหน้าซอยของบ้านตั้ม แล้วตั้มก็รีบลงรถทันที
"ขอบคุณ และ ขอโทษด้วยนะครับ" ตั้มพูดแล้ววิ่งเข้าไปในซอยเท่าที
"อ่าวนึกว่าเป็นเพื่อนของคุณอ้นเสียอีก" ลุงพูดหลังจากที่ตั้มลงรถแล้ว
"อ่าว เฮ้ย ตั้ม" ผู้ชายผิวดำดูหล่อเหลาตะโกนเรียกร่างบางที่ตั้งหน้าตั้งตาวิ่ง ซึ่งผ่านหน้าบ้านตัวเองไป
ตั้มที่ได้ยินเสียงผู้ชายซึ่งคุ้นหูตัวเองมาก ตั้มได้ยินเสียงจึงรีบหันไปทันที อึ้ง แปปหนึ่งแล้วตั้มก็ชีกยิ้มสุดเมื่อเห็นพี่ชายซึ่งอาจไม่ใช่พี่ชายที่แท้จริง
"พี่ กัน" ตั้มพูดพร้อมกระโดดเข้าอ้อมกอด เนื่องจากคิดถึงพี่คนนี้มากมายก็จริงอยู่ เป็นพี่ชายที่เล่นด้วยกันมาตั้งแต่เกิด เปรียบเสมือนเพื่อนคนหนึ่งของตั้มเลยก็ว่าได้ แล้วในขนาดตอนที่ตั้มอายุได้เพียงเก้าขวด พี่กันก็ได้ทุนไปเรียนตอนที่ประเทศสหรัฐอเมริกาไปโดยไม่ได้บอกไม่ได้กล่าว
"ตอนแรกๆ พี่ก็เห็นใครไม่รู้วิ่งตั้งหน้าตาตื่นมาพอมองหน้าดีๆก็ตั้มนี้เอง" พี่กันผลักจากการกอดของตั้มแล้วพูด
"ผมหล่อตั้งแต่ไกลเลยอ่าดี๊" ตั้มพูดชมตัวเอง
"ไม่เห็นจะหล่อเลย"
"โฮ่ พี่กันอ่าไม่น่ารักเลยอ่า ไปแล้ว ไม่คุยด้วยแล้ว" ตั้มทำหน้าบึ้งแล้วหันหลังจะเดินกลับ
"เดี๋ยว ยังพูดไม่จบเลย"
"อะไรอีกเหล่า งอน โป้ง" ตั้มพูดพร้อมยกนิ้วโป้งขึ้น
"จะพูดว่า ไม่เห็นหล่อเลย เห็นแต่น่ารัก" พี่กันพูดพร้อมส่งสายตาเยิ้ม เมื่อตั้มได้ยินอย่างนั้นและตาแบบนั้น
...
.......
...
...
"พี่กัน พูดไรเนี่ย ขนลุกหมดเลย ดูขนแขนดิ" ตั้มพูดพร้อมโชว์แขนที่ขนลุกให้ดู
"พี่ก็แค่ล้อเล่นเองน้า มาขนลงขนลุกอะไรเหล่า" พี่กันพูดแล้วทำหน้าเหี่ยวๆ แล้วใจก็เหี่ยวตามไปด้วย
(พี่ไม่ได้ล้อเล่นนะพี่พูดจริงๆๆ) มันเป็นเพียงแค่คำพูดในใจของผู้ชายคนหนึ่ง
......................................................ตอนต่อไป..................................................................................
อย่างไงก็ขอขอบคุณผู้อ่านที่ติดตามกัน
พูดเลยว่าทุกคอมเมน ทุกกำลังใจมันเป็นแรง
ผลักดันทำให้ไรท์เขียนออกมาด้วยหัวใจ
#เป็นไงคำพูด โดนป่ะ 5555
ขอให้ทุกคนรักอ้นตั้มนานๆนะจร้า และ
เหล่า the star 9
ความคิดเห็น