คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3
แบบ...คิดชื่อไม่ออกและบอกไม่ถูกหลังจากที่หายหน้าไปน๊านนาน
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 3 ไปเที่ยว
Konatsu talk
ฮา เช้าแล้วสินะ ตอนนี้ 6 โมงกว่าๆสินะบอกแล้วไงว่าไม่มีนาฬิกาผมก็รู้ได้ ^^
เอาละไปปลุกพันตรีกันเตอะ!! อ๋อ ผมทำธุระเสร็จแล้วละ ^^ เอ แต่จะทำยังไงให้พันตรีตื่นได้น้า (kiwi: ปกติก็ปลุกได้หนิ)(โคนัทสึ : อืมก็นะแต่ก็ปาไปตั้งเที่ยง ผมละเหนื่อย(ใจ) = =;)
อ๊ะ!! ใช่ๆเมื่อวานนี้
ย้อนกลับไปเมื่อวาน
‘นี่โคนัทสึ ไม่เห็นต้องปลุกฮิวงะเลยนี่นา เขาไม่อยากตื่นก็ไม่เห็นเป็นไร’เสียงของพันโทร่างเล็กดึงสติของแบคไลเทอร์หนุ่มหน้าหวานปานหญิงสาวให้กลับคืนมา
‘คงไม่ได้ครับ เขาเป็นแบบนี้ตลอดเลย ยังไงๆก็ฝึกบ้างก็ดี’เด็กหนุ่มยิ้ม
‘เอางี้ๆ เดี๋ยวฉันจะแนะนำวิธีให้’นั่นทำให้เด็กหนุ่มรู้สึกสนใจทันที
‘ยังไงอะครับ’พันโทร่างเล็กยิ้มก่อนกระซิบที่ข้างหูว่า
‘ลองต่อลองหมอนั้นดูสิ ไม่งั้นก็เข็มขัด’ ห๊า เข็มขัด ร่างบอบบาง (แต่สูง)คิดในใจ
กลับมาปัจจุบัน
อืมลองเข็มขัดละกัน ผมเดินมาจนถึงหน้าประตู
“โอ โคนัทสึ อรุณสวัสดิ์ โคนัทสึ”เรียงมาจากข้างหลังนี่
“อรุณสวัสดิ์ ครับพันโท”ผมทักตอบ “เอาเป็นว่า ลองดูละกันน้า”ว่าแล้วก็จากไป
ก๊อกๆ
“พัน อุ๊บ!!” ผมเดินเข้ามาในห้องนอนของพันตรี แต่ก็ใครบางคนปิดปากเอาไว้ ซึ่งหากมองในแง่ดี ก็คือเจ้าของห้อง แง่ร้ายคือ ศัตรู!! “อ่าว โคนัทสึหรอกหรอ” เสียงของพันตรีนี่
“มาปลุกใช่ม้า ฉันตื่นแล้วแหละ” ห๊า “ตั้งแต่?” “อืม เก้าโมงจวนจะโมงมั้ง”
ไม่จริ๊ง!!!!!!!! “ตื่นแต่เช้า!!! O_o” ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ
“มีรางวัลไหม?”อ๋อที่แท้อยากได้รางวัล
“อยากได้อะไรละครับ?”ผมถามเห่งสิผมอ่านใจคนได้ก็จริงแต่ยกเว้นคนนี้นะผมคิดอะไรเขารู้หมด พันตรีไม่ตอบแต่เดินมาหาผม โดยสัญชาตญาณทำให้ผมต้องถอยหนีจนติดเตียง
ผมถูกผลักลงบนเตียงแล้วพันตรีก็ขึ้นคร่อม สภาพตอนนี้มันดูล่อแหลมมาก
ฮือๆ ใครก็ได้ช่วยผมด้วย
Hyuuga talk
ฮัลโหล ^^ ผมพันตรีฮิวงะ ตอนนี้ผมกำลังแกล้งโคนัทสึคุงให้หน้าแดงเล่นอยู่
เอ๋ไม่ดีหรอ ผมว่าไม่น้า น่ารักดีออก อันที่จริงผมตื่นนานแล้วเพราะโคนัทสึไม่มาปลุก
พอจะลุกไปดูก็ได้ยินเสียงคนเปิดประตูเลยจะแกล้งซักหน่อย เห ผมรู้ได้ไงว่าเป็นโคนัทสึ ก็เพราะรักไง (วิฮิ้ว) ก็นะตอนแรกจะแกล้งแต่ตอนนี้ทนไม่ไหวง่า ผมทนไม่ไหวและผมจะไม่ทนอีก (ห๊า!!!) ทำไงได้ละ ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้หน้าของโคนัทสึ
Hyuuga talk End
ฮิวงะประกบริมฝีปากของโคนัทสึอย่างอ่อนโยนก่อนจะค่อยๆเร่งจังหวะขึ้น “อื้อ!!”
ร่างบางเริ่มส่งเสียงประท้วงในลำคอเพราะเริ่มหมดอากาศ ฮิวงะจึงต้องยอมปล่อยอย่างเสียดาย “แฮก แฮก” “ทำไมต้องหอบขนาดนั้นละโคนัทสึ?”น่ารักชะมัด <<< ความคิดฮิวงะ
“พะ..พันตรีทำอะไรน่ะครับ! ”ร่างบอบบางถามทั้งที่ยังก้มหน้า “ก็จูบไง”ร่างสูงตอบหน้าด้านๆ 0///////////0 <<< หน้าโคนัทสึ “ทะ....ทำไมอยู่ๆถึง อุ๊บ” ร่างบอบบางยังพูไม่จบประโยคร่างสูงก็ประกบจูบใหม่ พร้อมกับคิดในใจ เพราะรักไงละ ถอนจูบออกและจูบใหม่ทำซ้ำไปซ้ำมาประมาณ 3 ครั้งและหยุดลงเพราะร่างบางในตอนนี้แทบจะสลบอยู่แล้ว พันตรีหน้ายิ้มค่อยๆอุ้มร่างของคู่หูที่เป็นมากกว่านั้นขึ้นมาแล้วก็ขโมยหอมแก้มร่างเล็กอีกครั้ง ก่อนจะวางลงเพราะร่างเล็กเริ่มดิ้น และพูดขึ้นอีกครั้งว่า “ทำงานเสร็จแล้วน้า~”
“จริงหรอครับ”ว่าแล้วก็เดินหนีกลบเกลื่อนเรียกรอยยิ้มจากร่างสูงได้เป็นอย่างดี
โคนัทสึเดินไปตรวจเอกสารพร้อมร้องว่า “ไม่จริง!!! นี่ล้อผมเล่นใช่ไหมครับพันตรี”
“เปล่าน้า~ แค่อยากไปเที่ยวกับโคนัทสึเอง” _//////_ ก้มหน้าหลบตา
“ไม่ทราบว่าอยากไปไหนหรอครับ”ถามพร้อมหน้าแดงน้อยๆ
“อยากเดินเล่นกับโคนัทสึเฉยๆ”
“หะ....หาพูดอะไรน่ะ”เล่นเอาคนที่หน้าแดงอยู่แล้วแดงยิ่งขึ้นไปอีกเอาง่ายแดงยิ่งกว่าเนื้อแตงโม
“อ๋อ เรียกฉันว่าฮิวงะเถอะ”เอ่ย ประโยคขอร้องที่ไม่ต่างกับประโยคบังคับ
“ฮะ ฮิวงะหรอกะ ก็คงได้มั้งครับ” “เฮ้ ไม่มีมั้งได้ไหม? 55”
“ครับ พันตรี ฮะ ฮิวงะ”ร่างบางหน้าซีดทันทีที่พูดจบประโยค “แบบนี้ต้องโดนทำโทษ”
“ฮิวงะจะทำอะ อุ๊บ”ฮิวงะจูบโคนัทสึอีกแล้วครับท่านผู้ชมทั้งหลายแหล่
แอ็ด~
“เอ่อ ฉันมาขัดรึเปล่า”ไม่ใช่ใครที่ไหนพันตรีตัวเล็กนั่นเอง (ผิดจังหวะมาก)
แต่มิต้องห่วงไปเพราะโคนัทสึผลักฮิวงะออกตั้งแต่ประตูกำลังจะเปิดแล้วไม่รู้ทำไมหูดีนัก
“พันโทครับไปเที่ยวด้วยกันไหมครับ?”
“เอาสิๆ”พันโทตัวเล็กรับคำก่อนจะคว้ามือโคนัทสึวิ่งออกไปทันที
“เฮ้! รอด้วยสิ ฮารุเสะวิ่งแข่งกันไหม?”ฮิวงะหันไปถามฮารุเสะ
“เอาสิครับ แกแล้วไม่เจียมนะครับ” “55”
แล้วทั้งสองก็เริ่มวิ่ง 150 กม. / 5 นาที
ความคิดเห็น