คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จุ ด เ ริ่ ม ต้ น ข อ ง ชี วิ ต คู่
Emotion
( ุเริ่ม้นอีวิู่ )
ภายในอนโหรูหราถูทำวามสะอาเพื่อเรียม้อนรับารเ้ามาอยู่ใหม่อภรรยาัวเล็อปาร์านยอล เาเพิ่แ่านันเมื่อสอสามวัน่อนานยอลึอให้แบฮยอนย้ายมาอยู่อนโัวเอ ึ่แบฮยอน็ไม่ไ่มีออะไรให้นมามามายอยู่แล้วมีแ่เสื้อผ้าอเ้าัวเท่านั้นที่เอามา ึ่มัน็่าย่อารย้ายอย่ามาเพราะมีแ่ระเป๋าสอสามใบ
“ แม่รับพ่อรับแบฮยอนไป่อนนะ ” แบฮยอนบอลาแม่ับพ่อที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
“ ้า อยู่ับพี่เาอย่าื้อนะแบฮยอน ” อนึลลูบหัวลูาย
“ มาหาพ่อับแม่บ่อยๆ นะรีบมีหลานให้พ่อับแม่อุ้มเร็วๆ ้วย ”
“ อ่า.... ” แบฮยอนหน้าแเพราะำพูอพ่อัวเอ
“ โีนะลู านยอลถ้าน้อื้อลโทษไ้เ็มที่เลยนะ ” ประโยหลัหันไปพูับานยอลที่เพิ่ระโปรรถล
“ รับผม ”
“ ไปๆ โีนะลู ” แบฮยอนโผเ้าอพ่อับแม่อีรั้่อนเินึ้นรถมา
“ แบฮยอนเป็นอะไรรับ ” านยอลถามเมื่อเห็นว่านัวเล็นั่้มหน้า
“ ป่าว ” แบฮยอนอบเสียแผ่วเบา
“ ิถึพ่อับแม่หรอ นี่เพิ่ออาบ้านเอนะ ” านยอลหัวเราะ
“ ไม่้อล้อแบเลยพี่านยอลอะ ” มือเรียวีเ้าที่้นแนอร่าสูที่ับรถอยู่
“ ฮ่าๆๆๆ ไม่เอานีไม่อนสิ ” ้วยวามที่ว่าบันมาสัพั่อนแ่านึรู้ีว่าแบฮยอนน่ะอน่ายมาๆ ี้อนสุๆ นิสัยเ็มาเลย้วยึ่านยอล็ไม่ไ้มีปัหาอะไรเพราะมัน็ูน่ารัี
“ นิสัยไม่ีอะพี่านยอลอบล้อแบฮยอนอยู่เรื่อย บลาๆๆๆๆๆ ” แล้วแบฮยอน็บ่นึมำอยู่นเียว นสัพั็เริ่ม่วนอนแบฮยอนเป็นี้แหละึ้นรถไม่ไ้หลับลอ
“ แบหลับ่อน็ไ้นะรับอีประมารึ่ม.ว่าะถึอนโ ”
“ อือั้นแบนอนนะ ”
“ รับ ” เมื่อแบฮยอนหลับไปไ้สัพัานยอล็ว้ามาเรียวมาุมไว้ลอทา
“ แบฮยอนรับื่นไ้แล้วนะถึแล้ว ”
“ อืออ ” แบฮยอนราออมาเบาๆ
“ ื่นเร็ว ” านยอลเย่าัวแบฮยอน ปลุยาลอนนี้น่ะ
“ แปป...นะ ”
“ ะื่นไม่ื่น ไม่ั้นพี่ะทิ้ไว้บนรถนะ ” านยอลเย่าัวแบฮยอนแรๆ อีรั้นเ้าัว่อยๆ ปรือาแล้วมอหน้าเา
“ ื่นแล้ว ”
“ ไปเร็ว ” านยอลหอมแ้มเนียน่อนแล้ว่อยเินไปที่หลัรถเพื่อนสำภาระลมา
“ เี๋ยวแบ่วยถือนะ ” แบฮยอนหยิบระเป๋าลาอีใบอัวเอลมา
“ เี๋ยวพี่ถือให้็ไ้ ” านยอลบอแ่แบฮยอนลับส่ายหน้า
“ อแบเี๋ยวถือเอ็ไ้นะ ” แบฮยอนพูแ่นั้นแล้วหันมายืมหวานให้านยอล
“ ั้นึ้นห้อันเถอะรับ ” านยอลเินนำเ้าไปในึ่อน
้าในึเปฝ้นห้อโถนาให่มีเาท์เอร์อยู่ฝั่หนึ่ส่วนอีฝั่ะเป็นอฟฟี็อปเล็ๆ และมีร้านัรีอยู่้วย รลามีบรรไหินอ่อนนาให่อยู่ถัไปอีนิเป็นทาเื่อมไปลับเฮาส์ให่ หรูริๆ เลย
“ ะยืนมออีนานมั้ยรับนเ่ ึ้นห้อเถอะ ” เพราะไ้ยินเสียอานยอลแบฮยอนเลยหลุออาภวั์แล้วเินามนัวสูเ้าไปในลิฟ์ทันที แล้วบันไยัษ์นั่นล่ะเอาไว้ทำอะไร
“ ถึแล้วววววว ” านยอลบออย่าอารม์ีเมื่อทัู้่เ้ามาในห้อแล้ว
“ ว้าววววห้อพี่านยอลสวยัเลยอะ ” แบฮยอนร้อบออย่าื่นเ้น
“ แบเินสำรว่อน็ไ้นะแล้ว่อยเ็บอ ”
“ อ่าห้ะ ” แบฮยอนรับำแล้วเริ่มเินสำรวห้อห้ออานยอลไม่ไ้ให่นเว่อร์แ่เรียว่าเหมาะสำหรับารอยู่นเียวหรืออยู่เพื่อนะมาว่าเพราะเป็นอนโสอั้นลัษะยาวั้นล่านับาประูไปทา้าน้ายมือะเป็นห้อรัวโ๊ะิน้าวรลาห้อะเป็นห้อนั่เล่นมีทีวีอให่ับโฟาและเฟอร์นิเอร์หรูั้อยู่ ่อนทาึ้นะมีห้อระเล็ๆ ึู่แล้วน่าะเป็นห้อทำาน
“ พี่านยอลแบอึ้นไปู้าบนไ้มั้ยรับ ”
“ อ่าามสบายเลย ” านยอลอนุาิ แบฮยอนเินึ้นั้นสอไป้าๆ ฝั่ร้ามอบันไเป็นระยาวทั้หมถูปิ้วยผ้าม่านี่ๆ แบฮยอนเินึ้นไปถึั้นสอ็พบับีาร์โปรและีาร์ไฟฟ้าั้อยู่รลาั้นสอะเป็นั้นลอยที่ยื่นออมาทำให้มีที่นั่เล่นว้าๆ ้าหน้าห้อึ่มัน็ไม่ไ้มีอะไรมา มีแ่โ๊ะระับั้นวาหนัสืออยู่แ่นั้นเอ นั่นะเป็นห้อนอนสินะ แบฮยอนเินเ้าไปเปิไฟในห้อนอน็เห็นว่าห้อนอนอานยอลเป็นระเบียบมาเียให่ที่ั้อยู่รลาห้อนอนับู้เสื้อโ๊ะับู้หนัสือบนหัวเียมือรูปอเาับานยอลั้อยู่ แบฮยอนเห็น็ยิ้มออมานิๆ แลว้เินลมาหานที่นั่อยู่้าล่า
“ สำรวเสร็แล้วหรอหื้ม ” านยอลยีผมนที่เินมานั่ทิ้ัวล้าๆ เา
“ ไม่ไ้รวอะไรสัหน่อยแ่เินูเยๆ เอ ” แบฮยอนแ้ัว
“ แล้วเป็นไบ้าล่ะ โอเมั้ย ”
“ มา ” แบฮยอนอบเสียยาน
“ เี๋ยวเอาเสื้อผ้าไปเ็บันนะ ”
“ อื้อ เย็นนี้พี่านยอลอยาินไรอะแบะไ้ทำ ”
“ อยาินแบ ” านยอลพูออมานิ่ๆ แล้วมอแบฮยอน้วยสายารุ้มริ้ม
“ บ้า!!! แบเอาอึ้นไปเ็บีว่า ” แบฮยอนฟาเ้าที่แนแร่แรๆ แล้วเินไปหยิบระเป๋าึ้น้าบน
“ เร็วๆ น้า เย็นนี้ะินแบฮยอน ”
“ พี่านยอลลล!!!!!!!!!!!!!!!! ” เสียหวานะโนลมาา้าบนานยอลเลยหัวเราะลั่น
ผ่านไปสัสอสามั่วโมหลัาแบฮยอนเ็บอออาระเป๋าเสร็ นัวเล็็เินเ้ามาในห้อรัวเพื่อเรียมทำอาหารสำหรับมื้อเย็น
“ เอ....มีไรให้ทำินบ้าเนี่ย ” เสียหวานพูับัวเอพลา้มูอในู้เย็น
“ อา...แบฮยอนพี่ลืมบอว่าไม่ไ้้ออะไรเ้ามาไว้น่ะ ” านยอลวิ่เ้ามาในรัวเมื่อเห็นว่าแบฮยอนำลัะเรียมอาหารสำหรับมื้อเย็น
“ หรอ..แบว่าทำ้าวผัิมิ็แล้วันนะในู้มีออยู่อะเี๋ยวพรุ่นี้พี่านยอล้อพาแบไปื้ออ้วยนะ ”
“ รับผม อนนี้แบฮยอนรีบทำับ้าวเถอะพี่หิวมาอยาินอหวานแล้ว้วย ” านยอลึร่าเล็ๆ อแบฮยอนเ้าอแน่นๆ แล้วหอมแ้มนุ่มนิ่มทันที
“ อื้อ...อหวานอะไร ” แบฮยอนเอนหัวบเ้าับอแร่
“ แบฮยอนไอยาินแบฮยอนะแย่อยู่แล้วัวเล็ๆ นิ่มๆ แล้ว็หอมมาเนี่ยอยาินอะ ” านยอลพรมูบไปทั่วออาวนแบฮยอนนลุไปหม
“ ปะ..ปล่อยแบนะ ” เสียหวานพูออมาเสียสั่นบอให้ปล่อยแ่มือลับว้าอเสื้ออเาไว้แน่น
“ ไปลอเียีว่านะแบ เียพี่น่ะเ้ีมา ” านยอล้อนัวแบฮยอนึ้นในท่าเ้าสาวแล้วรึ้นบันไทันทีแบฮยอนทำไ้แ่เพียมุหน้าเ้าับออานยอลเท่านั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
สรุปอนนี้ไม่มีเอ็ีนะ 555555
อมเม้น + สรีมฟิ #ฟิอีโมั่น
ความคิดเห็น