คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : QUARTERBACK ϟ CHAPTER 02
THEME BY G MINOR!
QUARTERBACK
「 G O T S E V E N F A N F I C T I O N ϟ YUGBAM & JACKMARK
GENRE: VIOLENCE DARK LIFE EROTIC [NC17/R]
♦
การมีคอนแทคที่ดีนั้นจำเป็นเสมอไม่ว่าจะอยู่ในสังคมแบบไหน
เพราะไม่ว่าอะไรคือสิ่งที่คุณอยากได้ คุณก็จะได้มันมาเสมอ
“หมอนั่นลำบากใจน่าดู แต่ท่าทางชื่อเสียมึงจะดังมันถึงยอมให้มึงเป็นคนตกลงเรื่องดีล” พูดติดตลกเกี่ยวกับความดังในเรื่องแย่ๆของยูคยอมที่ทำให้จินยองตอบตกลงโดยไม่ยาก ความจริงเขาเองก็ไม่อยากจะขู่อะไรหมอนั่นมากนักหลังจากที่รู้ว่าแมทช์รอบนี้มีคนจากฝั่ง Westside มาแข่งด้วย
“รอบไหน”
“รอบเซมิไฟนอล ก่อนพวก Westside แข่ง” เจบีลืมตาขึ้นมองเพื่อนทั้งสอง ไม่ใช่เพราะเสียงพูดคุยที่ดังจนน่ารำคาญแต่มันเป็นเพราะสิ่งที่แจ็คสันพูดออกมาถึงรอบที่ยูคยอมต้องแข่ง เท่าที่จำได้ จูเนียร์ไม่เคยเอาของพนันแบบนี้ไว้รอบรองไฟนอลแมทช์นอกเสียจากจะมีอะไรที่ราคาหนักกว่าตัวของพนันอยู่สองถึงสามเท่ารอบแมทช์ถึงจะเปลี่ยน
“Westside? big dope dealer?”
หรือไม่บางทีก็อาจจะถูกสับเปลี่ยนเพื่อคนบางกลุ่มโดยเฉพาะ แจ็คสันพยักหน้ารับ เพราะถ้าพูดถึงพวกรายใหญ่ Westside ก็มีอยู่แค่กลุ่มเดียวเท่านั้น พวกค้าส่งโคเคนรายใหญ่ เบื้องหน้าเป็นกลุ่มทายาทนักธุรกิจและนักการเมือง แต่เบื้องหลังกลับส่งกลิ่นเน่าเหม็น
“fuck”
จะด้วยอะไรก็ตาม เจบีไม่เคยชอบคนพวกนั้น ถึงจะไม่เคยก้าวก่ายหรือล้ำเส้นกันสักครั้งก็ตาม พวกตัวปัญหาที่ทำตัวออกนอกหน้านอกตา หรือจะเอาให้แย่ที่สุดก็เหมือนพวก Blood กับ Crips ไม่ต้องการสมดุลย์ ไม่ต้องการเป็นเพียง Westside หรือ Eastside
ก็แค่อยากอยู่ในจุดสูงสุดของทั้งหมดก็เท่านั้น
“พวกนั้นก็ตลกดี” ก็คงเห็นจะมีแต่ยูคยอมที่ไม่รู้สึกอะไรกับความสมดุลย์ในตอนนี้ หรือก็คือตราบใดที่ทุกอย่างยังอยู่ในความพึงพอใจ ไม่ว่ารอบข้างจะเกิดอะไรขึ้นเขาก็ไม่ใส่ใจ รวมถึงว่าใครจะเป็นใหญ่ในฝั่งไหนหรือกำลังทำธุรกิจอะไร ถ้าไม่เข้ามาล้ำเส้นกันก็ไม่มีอะไรต้องให้เริ่มเกม
“พวกตัวปัญหา โผล่หัวออกมาแต่ละทีมีแต่เรื่อง”
แจ็คสันหัวเราะลั่นให้กับคำพูดของเพื่อนสนิท ก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าเจบีรู้สึกยังไง แต่พวกตัวปัญหาที่เอาแต่ก่อเรื่องงั้นเหรอ บางทีเขาเองก็อยากจะบอกอยู่หรอกนะว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆตัวเองน่ะก็ทำตัวเป็นปัญหาไม่ต่างอะไรไปจากคนกลุ่มนั้นนักหรอก
“มึงน่ะหุบปากไปเลย”
แต่ก็ติดตรงที่เพื่อนสนิทคนนี้ของเขาแม่งดุอย่างกับหมาบ้านี่แหละ
♦
เขาไม่ชอบความวุ่ยวาย
โดยเฉพาะพวกตัวปัญหาที่แห่กันมารวมตัวกันทั้งหมดในคืนนี้ทำให้เขาแทบเป็นบ้า นึกอยากจะต่อยเพื่อนสนิทของตัวเองสักหมัดสองหมัดกับการจัดดีลในรอบนี้ พวกเปิดซ่องกับพวกส่งยา ถ้าเกิดคนสองกลุ่มนี้มีอะไรผิดใจขึ้นมาเขารับรองได้เลยว่าจูเนียร์ได้โดนร่างแหไปด้วยแน่
“มึงรู้มั้ยว่าทำแบบนี้มันเสี่ยงแค่ไหน”
เขารู้ว่าถึงพูดไปเอาตอนนี้ก็ช่วยแก้ไขอะไรไม่ได้ แต่พอมองเห็นกลุ่มรถสองยี่ห้อที่จอดเรียงกันอยู่ทั้งสองฝั่งถนนก็อดไม่ได้ที่จะยกขึ้นมาด่า นี่มันไม่ใช่แค่เสี่ยงว่าจะมีเรื่องผิดใจ แต่นี่มันถึงขั้นโดนล้อมจับกันทั้งก๊ก ไอ้พวกมีเงินน่ะไม่ต้องห่วงหรอก รู้กันอยู่ว่าการจับกุมก็เป็นแค่การแสดงเสแสร้งถึงความเด็ดขาดจอมปลอมของกลุ่มอาชีพที่อ้างถึงความถูกต้องทางกฏหมายแต่สุดท้ายก็ทำตามทุกคำสั่งของพวกเม็ดเงินหนา แต่คนที่เป็นเบี้ยล่างอย่างพวกเขาน่ะสิที่จะซวย
ถูกขุดคดีขึ้นมายัดจนโดนขังลืมแน่
ถึงในรอบนี้สนามจะเป็นถนนในหมู่บ้านร้างแถบชานเมืองก็เถอะ ไม่มีอะไรที่จะรับประกันว่าจะไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นจากการรวมตัวกันแข่งรถระหว่างพวก Westside กับ Eastside เพราะแต่ละเรื่องที่กลุ่มคนทั้งสองฝั่งเพิ่งทำเป็นข่าวมาก็น่าบันเทิงใจให้ตามจับอยู่พอตัวเลยล่ะ
“กูไม่พามึงเข้าไปนอนในกรงหมาหรอกมาร์ค ทำหน้าที่ของมึงให้ดีเถอะ”
“กูเคยบอกหรือเปล่าว่ามึงมันไม่น่าไว้ใจ”
“เหมือนจะไม่แต่ก็พอจะเดาได้อยู่” ตอบอย่างไม่ใส่ใจอะไรนัก “อีกสิบนาทีเป็นรอบเซมิไฟนอล เสร็จรอบนี้พวก Westside จะแข่ง กูอยากให้มึงคอยรอดูอยู่ตรงช่วงยูเทิร์น ถ้าเกิดอะไรขึ้นก็รีบจัดการ กูไว้ใจมึงมากนะ”
ไม่รอที่จะให้มาร์คได้เริ่มประโยคคำถามจูเนียร์ก็เดินเลี่ยงออกไป ทุกอย่างถูกสับเปลี่ยนไปจากที่เคยเป็น ถึงแม้จะเป็นปกติที่บางทีเขาต้องคอยจับตาดูช่วงระหว่างยูเทิร์นกลับเข้าเส้นชัย แต่ครั้งนี้กลุ่มคนที่ลงดีลมันต่างกันออกไปจากครั้งอื่นๆ เรื่องโกงระหว่างการแข่งไม่น่าจะมีโอกาสเกิดขึ้น
“เฮ้”
ดูท่าจะเป็นวันที่วุ่นวายเมื่อมีคนแปลกหน้าเดินเข้ามาทัก
“อะไร”
เป็นส้นตีนอะไร นี่ต่างหากคือสิ่งที่เขาอยากจะพูดออกไปมากกว่าประโยคคำพูดธรรมดานั้น แต่ก็เพราะด้วยความที่ไม่รู้ว่าคนตรงหน้าคือใครและสามารถทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหนนี่แหละที่ทำให้มาร์คเลือกที่จะแค่ชักสีหน้าไม่พอใจใส่เท่านั้น
“จูเนียร์บอกให้นายมากับฉัน” พูดก่อนจะพยักเพยิดไปทาง Lamborghini Aventador สีแดงเข้ม และให้ตายเถอะ ถือว่าเป็นความโชคดีชิบหายของมาร์คจริงๆที่ไม่เลือกพูดไปอย่างที่ใจคิด แค่ยี่ห้อของรถก็พอจะบอกได้แล้วว่าคนตรงหน้าเป็นฝั่ง Eastside และส่วนมากคนพวกนี้ไม่ค่อยพอใจเรื่องต่อปากต่อคำกับรากหญ้าอย่างพวกเขาซะด้วย
ถึงจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรแต่ก็เดินตามเข้าไปนั่งในรถแต่โดยดี ก็อย่างที่รู้กันโดยสัญชาตญาณเอาตัวรอดนั่นแหละว่าควรจะทำยังไง เขาก็แค่คิดว่าจะทำตัวให้เป็นธาตุอากาศซะจนกว่าการดีลคืนนี้จะจบถ้าไม่ติดตรงที่ว่า…
“อ้อ แล้วขอเตือนอะไรอย่างนึงนะ”
แต่คำพูดและไสตรค์วันที่วางอยู่ข้างตัวของเจ้าของรถนี่สิ….
“ถ้ายังไม่อยากโดนกระทืบก็ทำหน้าตาให้มันน่าพิสมัยซะ”
♦
เขาไม่ได้ต้องการให้มันเป็นการแข่งขันระหว่างคนสองกลุ่ม อันที่จริงยูคยอมไม่ใส่ใจว่าในวันนี้จะมีคนจากกลุ่มไหนเข้ามาดีลแข่งรถ ก็แค่อยากเจอเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่เขารู้สึกว่าแตกต่างก็เท่านั้น
จะว่ายังไงดีล่ะ มันก็ค่อนข้างเป็นเรื่องงี่เง่าถ้าเทียบกับชีวิตที่ผ่านมา แค่เหลือบไปเห็นเด็กผู้ชายแปลกหน้าคนนั้นเดินตามจูเนียร์ต้อยๆ อะไรบางอย่างที่กำลังแล่นอยู่ในหัวก็หยุดชะงัก ถูกแทนที่ด้วยคำถามมากมายว่าหมอนั่นคือใคร มาจากไหน และเป็นของใคร งี่เง่าพอขนาดที่ว่าให้เจบีไปเรียกตามแจ็คสันมาให้เลยล่ะ หรือถ้าจะคิดดูแล้ว เขาเคยเจอคนที่ดูดีกว่าเด็กผู้ชายคนนี้มาเยอะ และมันก็เป็นแทบทุกวันเสียด้วยกับเหตุการณ์แบบนั้น แต่ไอ้ความรู้สึกที่อยากจะเข้าใกล้และพูดคุยด้วยนี่สิเพิ่งจะมีเป็นครั้งแรก
ล้อรถ Lamborghini Veneno สีดำด้านเคลื่อนตัวไปอยู่ในจุดระหว่างการดีลรอบเซมิไฟนอล และจูเนียร์กำลังยืนอยู่กับสิ่งที่เขาต้องการ ดูตกใจเล็กน้อยกับการถูกจ้องมอง จูเนียร์คงยังไม่ได้บอกอะไรไปมากนัก แต่เอาเถอะ นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ ทุกคนรู้อยู่แล้วว่าการดีลรอบนี้วางเงินพนันที่ 7000 USD กับการได้แบมแบมไปอยู่ด้วยหนึ่งคืน
นั่นคือสิ่งที่ยูคยอมดีลมา และการดีลอีกอย่างที่เขาจะทำก็ถือว่าบ้าพอตัว
“ใครจะแข่งกับกูรอบนี้ก็เสนอหน้าออกมา แต่ถ้ามึงแพ้ก็รอแดกลูกกระสุนจากกระบอกปืนกูได้เลย”
นั่นแหละคือสิ่งที่ทำให้จูเนียร์ต้องส่ายหน้าด้วยความระอา เขาเริ่มจะเชื่อที่มาร์คพูดเอาไว้แล้วล่ะว่ามันจะเกิดปัญหา ถึงแม้ว่าส่วนใหญ่คนจากฝั่ง Westside จะลงแข่งรอบก่อนหน้าไปกันเกือบหมดแล้วหรือจะเป็นพวกรอลงแข่งรอบถัดจากนี้ก็เถอะ แต่การพูดออกมาแบบนี้ก็เหมือนกับเป็นตะโกนหาเรื่องให้ตัวเองไม่ใช่รึไง
5
4
3
2
1
จูเนียร์ดันตัวแบมแบมไปด้านหน้าเพื่อส่งให้กับยูคยอม ก็คิดอยู่แล้วล่ะว่าจะไม่มีคนลงแข่งรอบนี้ ถ้าตัดว่าพวกตัวปัญหาจากฝั่ง Westside ลงรอบอื่นไปหมดแล้วก็คงเหลือแต่ไสตรค์วันที่อยู่ในมือนั่นแหละที่เป็นเหตุผลเดียว หรือถึงต่อให้มีคนบ้ากล้าลงแข่งรอบนี้ พนัน70:30เลยว่ายูคยอมได้ยิงไอ้บ้านั่นทิ้งก่อนจะแข่งเสียอีก
“เอ่อ… สวัสดี”
เป็นการกระทำที่สิ้นคิดที่สุดเท่าที่แบมแบมเคยทำมา ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับคำตอบยังถูกจับยัดเข้าไปในรถอย่างไม่ทันตั้งตัวซะอีก โอเค ถ้าจะบอกว่าเขากร้านโลกพอที่จะไม่กลัวผู้ชายคนนี้ก็ดูจะเป็นการโกหกที่เกินตัวไปหน่อย ถูกที่ว่าเขาไม่ใช่เด็กวัยรุ่นที่ประพฤติตัวดีทั่วไป แต่ก็ไม่ได้ถึงกับขนาดปีกกล้าขาแข็งมาทำตัวเก่งกับคนที่เดินถือปืนไปมาราวกับมันเป็นของเล่นหรอก
ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้นั่งรถราคาแพงเหมือนกันกับที่ไม่ใช่ครั้งแรกกับการพาตัวไปที่อื่น โฮสเตล โฮเตล หรือโมเตลล่ะ? อาชีพของเขาน่ะพาเข้าไปมาครบทุกที่แล้วที่พูดถึง แต่ไอ้อาการเกร็งด้วยความกลัวระคนไปพร้อมกับความระแวงว่าจะถูกพาไปฆ่านี่สิเพิ่งจะเคยมีมาครั้งแรก
“ไม่ได้พาไปฆ่าหรอกหน่า เลิกทำตัวน่ารำคาญสักที”
ยูคยอมเหลือบมองอาการของคนข้างตัวก็อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา ทำอย่างกับว่าจะพาไปฆ่า ถ้าเป็นแบบนั้นจริงเขาจะลงทุนเสียเงินเสียเวลาไปทำไมตั้งเยอะแยะ แต่ยังดีที่ว่าแบมแบมไม่ได้ทำท่าทางว่ากลัวเขากว่าเก่า ไม่งั้นคงมีได้ถีบลงจากรถแล้วบอกลากันกลางทางแน่ๆ
“ก็ดูหน้าคุณสิ ปกติคนที่ผมเคยนอนด้วยถึงจะไม่ช่างยิ้มแต่ก็ยังชวนคุยบ้าง”
“แล้วที่ทำอยู่ตอนนี้มันไม่ใช่การชวนคุยรึไง”
กวนประสาท นั่นคือสิ่งเดียวที่แบมแบมพอจะคิดออกหลังจากได้ยินคำตอบของผู้ชายที่อยู่ข้างตัว แต่นั่นก็ดีอยู่ตรงที่ว่าเขาจะไม่ถูกพาไปฆ่า ก็แค่ทำหน้าที่เป็นของรางวัลอย่างที่เคยทำ เซ็กส์วันไนท์แสตนด์และโบกมือลาให้กันตลอดกาล
“รู้สึกยังไงกับการเป็นของรางวัล” หรืออีกความหมายหนึ่งก็คือรู้สึกยังไงกับการมีเซ็กส์กับคนแปลกหน้า และถ้าแจ็คสันรู้ว่าเขาใช้คำพูดพวกนี้ในการสนทนาก็คงหัวเราะจนลงไปนอนอยู่กับพื้น เออ เขารู้ว่าทุกอย่างที่กำลังทำในตอนนี้มันขัดกับสิ่งที่เขาเป็น แต่ให้ตายเถอะ ก็แค่ไม่อยากให้ทุกอย่างมันพังตั้งแต่ยังไม่เริ่ม
“ก็ไม่รู้สึกอะไร เราก็แค่คนแปลกหน้า ไม่ได้มีความสำคัญอะไรหรอก” ตอบไปตามความคิดของตัวเอง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนถามเขาแบบนี้ บางครั้งก็มาในรูปประโยคของการดูถูกต่างๆนาๆ แต่มันก็เท่านั้น ในเมื่อสิ่งที่เขาทำมันเป็นอย่างที่คนพวกนั้นพูด ทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินในการใช้ชีวิต ยอมทำทุกอย่างแม้กระทั่งขายความเป็นมนุษย์ ก็ถูกแล้วที่คนอื่นจะสมเพช
“แล้วคิดว่ากับฉันมันจะเป็นยังไงล่ะ”
ยูคยอมยกยิ้ม เขารู้สึกพอใจกับสิ่งที่แบมแบมพูด เพราะยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเป็น เลือกที่จะยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเลือกจะทำแทนการปฏิเสธและโกหกเพื่อให้ตัวเองดูดีเหมือนกับคนอื่น และตอนนี้เขาก็กำลังคาดหวังกับคำตอบของแบมแบมในข้อนี้
“ผมคาดหวังกับคุณนะ”
เขาไม่รู้ว่ามันเป็นความจริงหรือเป็นเพียงแค่คำพูดเอาใจ แต่นั่นก็ทำให้เขารู้สึกดีมากพอที่จะไม่สนใจเสียงไซเรนที่ดังผ่านไป บางทีเขาอาจจะเป็นบ้าที่กำลังคิดถึงการลองใช้ชีวิตอยู่กับเด้กผู้ชายคนนี้ แค่การสนทนาไม่กี่นาทีและการสบตากันเพียงไม่กี่ครั้งกลับทำให้มันเกิดเรื่องงี่เง่า
“แล้วนายจะแปลกใจกับสิ่งที่ฉันจะทำต่อจากนี้เลย”
♦
When I switch lanes, phantom doors swing
Arm out the window screaming money ain't a thang
Call it automatic bang, bang, bang
ถ้าถามว่าความรู้สึกของการกระดกเหล้าอยู่ในรถที่จอดอยู่ในส่วนของยูเทิร์นพร้อมกันกับเพลง Switch Lanes ของ Tyga มันห่วยแตกแค่ไหนแล้วล่ะก็ เขาสามารถตอบได้ทันทีว่ามันห่วยแตกเกินจะบรรยาย ถ้าเพราะไม่เห็นแก่เพื่อนสนิทที่ดูท่าจะหน้ามืดตามัวกับการเริ่มจะมีความรักแล้วล่ะก็ เขาคงไม่ต้องมาติดแหงกอยู่ตรงนี้
แถมไอ้คนที่จูเนียร์ให้เขาลากคอมาด้วยนี่ก็ทำหน้ากวนส้นตีนซะจนอยากจะยิงทิ้ง ดีที่ว่าไม่ใช่คนพูดมาก ไม่งั้นเขาคงต้องนึกคำแก้ตัวอยู่นานว่าทำไมไอ้หมอนี่ถึงกลายเป็นศพอยู่ใต้ล้อรถเขา
Rari switch lanes, diamonds in my chain
Been around the world all the hoes know my name
Call it automatic bang, bang, bang
Saline Bird concept วิ่งผ่านอยู่บนถนนเบื้องหน้า ความเร็วดูเร่งรีบเกินความปกติ เท่าที่เขาจำได้คือวันนี้ไม่มีการแข่งซุปเปอร์ไบค์ แต่ก็ไม่แน่ว่าอาจเป็นคนที่มารอลงวางพนันกับรอบไฟนอลแมทช์ที่น่าจะกำลังเริ่มแข่งอยู่ในตอนนี้ และเป็นอย่างที่มาร์คคิด ไม่นานนักรถบูกัตติก็ขับผ่านหน้าไปด้วยความเร็วสูงก่อนจะตามมาด้วยรถสปอร์ตคาร์อีกสองถึงสามคัน
“เหอะ น่าหมั่นไส้”
แล้วนั่นก็ทำให้เจบีอดไม่ได้เลยที่จะพูดแขวะออกมา Bugatti Veyron สีดำสนิทคันนั้นเขารู้จักดีเลยล่ะว่าใครเป็นเจ้าของ ถึงจะไม่เคยมีปัญหาอะไรนอกจากการมองหน้ากันนิดหน่อยตามบาร์บ้างก็เถอะ เขาไม่เคยรู้สึกถูกชะตากับพวกส่งโคเคนเลยสักคน
และในวันนี้ก็คงทำให้เขามีเหตุผลได้เกลียดคนพวกนั้นเพิ่มอีกข้อแล้วล่ะ…
“เหี้ยเอ๊ย!!!”
เสียงไซเรนของรถตำรวจผสมปนไปกับเสียงล้อยางรถที่บดถนน ไม่ต้องรอให้มันมาใกล้ตัวเจบีก็เหยียบคันเร่งทิ้งห่างออกมาจากถนนที่ใช้สำหรับแข่ง ไม่ต้องเดาให้สงสัยเลยว่าสาเหตุที่พวกตำรวจมันตามกลิ่นเจอนั้นมาจากอะไร ถ้าไม่ใช่เพราะ Saline Bird concept กับความเวิ่นเว่อของพวก Westside ก็ต้องมีคนเป็นสายแล้วล่ะ
“เฮ้ย!! นี่ถ้ามึงอยากตายก็ไปตายคนเดียวสิวะ!!!” แต่ตอนนี้มาร์คเองก็ไม่สนใจแล้วเหมือนกันว่าไอ้เจ้าของรถคนนี้มันจะมีอำนาจอะไรมากมายแค่ไหน ไอ้ขับหนีตำรวจน่ะมันก็ถูกอยู่หรอก แต่เล่นขับปัดไปปัดมาแบบนี้ไม่ให้ด่าก็ดูจะปอดแหกกันเกินไปหน่อยแล้ว
“เวรเอ๊ย! นั่งเงียบๆไปเถอะ กูไม่พามึงไปตายหรอก!!!”
กับไอ้กลิ่นวอดก้าที่หึ่งออกมาจากตัวเนี่ยนะ? เหลือเชื่อเลยที่จูเนียร์ให้เขามาอยู่กับไอ้ขี้เหล้านี่
♦
แหะๆ.... แหะๆ.... หายไปเกือบปีไม่มีข้อแก้ตัวแต่ก็ไม่เอาคำด่านะ T-T
เรามาเริ่มต้นกันใหม่นะ รีเซ็ตทุกอย่าง แล้วมาวิ่งเข้าสู่ความจังไรของฟิคไปด้วยกันนน
จริงๆก็แค่อยากเขียนประชดอ่ะค่ะ มันไม่มีอะไรมากหรอก 55555 #ควอเตอแบค
ps. ครึ่งหลังเป็นเพลง switch lane - tyga ค่ะ
ความคิดเห็น