ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : นายเป็นใคร ?
มือของนิชคุณค่อยๆรูดซิบกระเป๋าของอูยองให้กว้างขึ้นช้าๆพร้อมกับสายตาที่จดจ่อ..
.....
....
..
..
.
มันคือผ้าอนามัย ผ้ารัดหน้าอก ครีมกันแดด วิกผม ว้ากกกกกกกกกกกก !!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย O___O - - - - นิชคุณถึงกับผงะกับของที่มันไม่สมควรอยู่ในกระเป๋าเด็กชาย
แกร้ก ๆ..ครืดด เสียงประตูห้องน้ำกำลังจะเปิดนิชคุณรีบยัดของเหล่านั้นลงใส่ที่เดิมแล้วกระโดดไปนอนบนเตียงทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" อ่าส์ ฮยองคุณไปอาบน้ำสิฮะ น้ำเย็นชื่นใจมากเลย ^^ " อูยองใส่ชุดเดิมออกมา มือถือผ้าขนหนูสีเหลืองอ่อนเช็ดหน้าเบาๆ
"................................" ไร้วี่แววของเสียงตอบรับ
" ฮยองคุณฮะ ๆ เป็นอะไรรึป่าว? " อูยองเดินไปสะกิดไหล่คนที่นอนตัวแข็งอยู่บนเตียง
" ป่าวครับ " นิชคุณข่มเสียงตัวเองไม่ให้มีพิรุธ
" แต่ดูฮยองแปลกๆนะ " อูยองวางหลังมือเล็กๆบนหน้าผากกว้างของอีกคน แต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างทันควันด้วยมือหนา
" พี่ไม่ได้เป็นอะไร ไม่เป็นไร อย่าพึ่งโดนตัวพี่สิ !! " นิชคุณถอยรูดชิดหัวเตียงด้วยสีหน้าที่มีเม็ดเหงื่อประพรมอยู่ทั่ว
" ตื่นเต้นหรอฮะ 555 ฮยองท่าทางจะอาการหนักนะเนี่ย -o- " อูยองชักมือกลับ ลุกไปจัดการตากผ้าขนหนูของเขาหน้าระเบียง
...ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่านายเป็นใครอูยอง.. ><
เย็นวันนั้น
ณ ชายหาด .. คิรินจัดบุฟเฟ่ขนาดใหญ่เพื่อรับน้อง
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ทงเฮสู้ๆ "
" พี่ซีวอนกับพี่ฮยอกสู้ตายยย "
" ซารังเฮโอปป้าาาา !! <3 "
เสียงเชียร์ของเหล่านักเรียนคิรินดังแข่งกับเสียงเกลียวคลื่นของทะเล
" เกมนี้ใครจะเป็นผู้ชนะเรามาช่วยลุ้นกันหน่อยเร๊ววว เอ้าขอเสียงเชียร์ดังๆๆ ^[]^ " เสียงของประธานนักเรียนกีกวังบอกให้ทุกคนลุ้นตาม
ปี๊ดดดด !! เสียงนกหวีดเป็นสัญญาณบอกว่าจบเกมดังขึ้น
" เราได้ผู้ชนะแล้ว คนที่สามารถกินอาหารวิบากภายใน 1 นาทีคือ ชินดง !! ไม่ทราบว่าคุณอยากได้อะไรเป็นของรางวัลครับ ^[+++]^ " กีกวังจ่อไมล์ไปที่ปากของผู้ชนะทั้งๆที่ยังดื่มน้ำอยู่
" ผมขอบาร์บีคิว 10 ไม้ ราเมง 3 ถ้วย โมจิอีก 20 อัน -..- " หนุ่มร่างใหญ่ชินดงตอบแบบไม่ทันคิด
" 55555 ขอเยอะขนาดนั้นได้ด้วยอ๋อว่ะ รู้งี้ขึ้นไปเล่นด้วยก็ดี " ชานซองที่กำลังยืนกินกล้วยอยู่ด้านล่างของเวทีนึกเสียดาย
" แล้วผมก็ขอ....ให้รุ่นน้องห้อง 2404 ขึ้นมาเต้นบนเวทีด้วย !! " ชินดงพูดเสริมต่อ
" แอ้ก ๆๆ พวกนายได้ยินเหมือนกันมั้ย ... " จุนโฮค่อยๆเงยหน้าจากจานอาหารมามองคนรอบข้าง
" อื้อได้ยินๆ เขาบอกให้น้องห้อง 2404 ขึ้นไปเต้น " แทคตอบเสร็จก็ก้มหน้ากินพิซซ่าต่อ
" เฮ้ย !! นั่นมันห้องเราไม่ใช่หรอ =[]= ! " นิชคุณอ้าปากค้าง ดึงไหล่แทค
"เออว่ะ.... รอไรอ้่ะรีบไปดี๊ ! " จุนโฮ แทคยอน นิชคุณ รีบวิ่งขึ้นบนเวทีที่มีสายตาหลายๆคู่จับจ้องอยู่
" ขอเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดเป็นกำลังใจให้พวกเขาหน่อยคร้าบบ " กีกวังทำหน้าที่พิธีกรอีกครั้ง
ฮู้ววววว กรี๊ดดดด ว้ายยย !! ผลตอบรับได้มาอย่างล้นหลาม แต่ต้องมาหยุดเมื่อร่างสูงนิชคุณยกมือขึ้น
" มีปัญหาอะไรหรอครับ ? '0' " กีกวังเอียงคอถาม
" ห้องผมสมาชิกมาไม่ครบครับ " นิชคุณพูดจบทุกคนบนเวทีและข้างล่างก็เงียบพากันสงสัย
" อูยอง ! อูยองหายไปไหน 0_0 ? " จุนโฮแย้งขึ้น หันซ้ายหันขวามองหาคนที่ตัวเองกล่าว
ตู้มมม " ช่วยด้วยยย ช่วยด้วยย ผมว่ายน้ำไม่เป็น " เสียงเด็กหนุ่มที่หายไปร้องขอความช่วยเหลืออยู่ท่ามกลางเกลียงคลื่นที่ซัดแรง ทำให้สายตาทุกคู่หันไปทางเขาทันที
" อย่าเป็นอะไรนะ ฉันจะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ !! " นิชคุณวิ่งลงจากเวทีไปยังชายหาด แล้วกระโจนตัวเองลงน้ำ ว่ายไปหาต้นเสียงนั้น
เด็กชายคนนั้นดำผุด ดำว่ายจวนจะจมแต่มือหนาของนิชคุณพยุงตัวเขาไว้ได้ทัน
" นายเป็นอะไรไหม? .. อ .. อ .. อูยอง "
" ฮะ ฮะ ฮยองช่วยผมด้วย ผม.. " เด็กหนุ่มสลบลงที่แผงอกของนิชคุณ เขาไม่รอช้ารีบพยุงตัวเองและเด็กน้อยที่มาสลบตรงอกเขาขึ้นฝั่งให้เร็วที่สุด
....................................................................................
" ตื่น !! ตื่นสิตื่นอูยองลืมตาขึ้นมาสิ " นิชคุณเรียกสติจากร่างตรงหน้า
....................................................................................
" ยังงี้ต้องผายลม !! " หนึ่งในเด็กนักเรียนที่มามุงดูเหตุการณ์พูดขึ้น
" อะไรนะ - - " นักเรียนทุกคนมองเด็กคนนั้นเป็นสายตาเดียว
" เอ้ย ผายปอดครับ พูดผิดนิดเดียวเอง -/\- " ( ใช่เวลามั้ยเนี่ย - - )
หนุ่มสปอตแมนนิชคุณ ลังเลอยู่พักใหญ่.. แต่ก็ตัดสินใจใช้มือบีบปากของอูยองเบาๆ ให้กว้างขึ้น บีบจมูกของอูยองแน่น สูดอากาศแล้วก้มลงประกบปากเพื่อแบ่งลมหายใจเป็นจังหวะ
... ตึก ตึก ตึก ตึก .. เสียงหัวใจของเขาอยู่ไม่เป็นสุขเต้นแรงตลอดการปฐมพยาบาล แต่ก็ยังคงไร้วี่แววการตอบรับของเสียงใสๆ
" ตื่นสิ อูยองได้โปรด ตื่นขึ้นมาสิ ตื่นขึ้นมาคุยกับฉัน ได้โปรด " นิชคุณเขย่าตัวร่างบางไม่หยุด และยังคงพยายามผายปอดต่อไป
" ถ้านายไม่ฟื้นขึ้นมาฉันจะโทษตัวเองนะ ฉันมันผิดเองทุกอย่างเลย ทำมันยังไม่ดีพอ ..." นิชคุณโอบร่างตรงหน้ามากอดแน่นน้ำตาคลอ
แอ้ก ๆ ๆ >0< เสียงสำลักน้ำดังขึ้นราวปาฏิหารย์
" มันเกิดอะไรขึ้นฮะ ... " ตาดวงโตของอูยองค่อยๆเปิดมองไปทั่ว
" นายจมน้ำน่ะ เดี๋ยวพาไปห้องพยาบาลนะ ทำใจดีๆ " นิชคุณอุ้มตัวอูยองขึ้น
" ห้องพยาบาลตอนนี้ไม่มีครูหรอก นายพาอูยองไปพักที่ห้องเราก่อนเถอะ " แทคพูดพร้อมหยิบคีย์การ์ดใส่มือนิชคุณ
" เดี๋ยวถ้าฉันกับจุนโฮช่วยงานครูเสร็จจะรีบกลับไปนะ "
" อื้มโอเค " นิชคุณสาวขายาวๆของเขาไปที่หอพัก ค่อยๆวางร่างบางตัวเย็นบนเตียงเบาๆ
..
...
.
.
.
.
.
จะเกิดไรขึ้นตอนต่อไป :3
.....
....
..
..
.
มันคือผ้าอนามัย ผ้ารัดหน้าอก ครีมกันแดด วิกผม ว้ากกกกกกกกกกกก !!!! นี่มันอะไรกันเนี่ย O___O - - - - นิชคุณถึงกับผงะกับของที่มันไม่สมควรอยู่ในกระเป๋าเด็กชาย
แกร้ก ๆ..ครืดด เสียงประตูห้องน้ำกำลังจะเปิดนิชคุณรีบยัดของเหล่านั้นลงใส่ที่เดิมแล้วกระโดดไปนอนบนเตียงทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
" อ่าส์ ฮยองคุณไปอาบน้ำสิฮะ น้ำเย็นชื่นใจมากเลย ^^ " อูยองใส่ชุดเดิมออกมา มือถือผ้าขนหนูสีเหลืองอ่อนเช็ดหน้าเบาๆ
"................................" ไร้วี่แววของเสียงตอบรับ
" ฮยองคุณฮะ ๆ เป็นอะไรรึป่าว? " อูยองเดินไปสะกิดไหล่คนที่นอนตัวแข็งอยู่บนเตียง
" ป่าวครับ " นิชคุณข่มเสียงตัวเองไม่ให้มีพิรุธ
" แต่ดูฮยองแปลกๆนะ " อูยองวางหลังมือเล็กๆบนหน้าผากกว้างของอีกคน แต่ก็ถูกปฏิเสธอย่างทันควันด้วยมือหนา
" พี่ไม่ได้เป็นอะไร ไม่เป็นไร อย่าพึ่งโดนตัวพี่สิ !! " นิชคุณถอยรูดชิดหัวเตียงด้วยสีหน้าที่มีเม็ดเหงื่อประพรมอยู่ทั่ว
" ตื่นเต้นหรอฮะ 555 ฮยองท่าทางจะอาการหนักนะเนี่ย -o- " อูยองชักมือกลับ ลุกไปจัดการตากผ้าขนหนูของเขาหน้าระเบียง
...ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่านายเป็นใครอูยอง.. ><
เย็นวันนั้น
ณ ชายหาด .. คิรินจัดบุฟเฟ่ขนาดใหญ่เพื่อรับน้อง
" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด พี่ทงเฮสู้ๆ "
" พี่ซีวอนกับพี่ฮยอกสู้ตายยย "
" ซารังเฮโอปป้าาาา !! <3 "
เสียงเชียร์ของเหล่านักเรียนคิรินดังแข่งกับเสียงเกลียวคลื่นของทะเล
" เกมนี้ใครจะเป็นผู้ชนะเรามาช่วยลุ้นกันหน่อยเร๊ววว เอ้าขอเสียงเชียร์ดังๆๆ ^[]^ " เสียงของประธานนักเรียนกีกวังบอกให้ทุกคนลุ้นตาม
ปี๊ดดดด !! เสียงนกหวีดเป็นสัญญาณบอกว่าจบเกมดังขึ้น
" เราได้ผู้ชนะแล้ว คนที่สามารถกินอาหารวิบากภายใน 1 นาทีคือ ชินดง !! ไม่ทราบว่าคุณอยากได้อะไรเป็นของรางวัลครับ ^[+++]^ " กีกวังจ่อไมล์ไปที่ปากของผู้ชนะทั้งๆที่ยังดื่มน้ำอยู่
" ผมขอบาร์บีคิว 10 ไม้ ราเมง 3 ถ้วย โมจิอีก 20 อัน -..- " หนุ่มร่างใหญ่ชินดงตอบแบบไม่ทันคิด
" 55555 ขอเยอะขนาดนั้นได้ด้วยอ๋อว่ะ รู้งี้ขึ้นไปเล่นด้วยก็ดี " ชานซองที่กำลังยืนกินกล้วยอยู่ด้านล่างของเวทีนึกเสียดาย
" แล้วผมก็ขอ....ให้รุ่นน้องห้อง 2404 ขึ้นมาเต้นบนเวทีด้วย !! " ชินดงพูดเสริมต่อ
" แอ้ก ๆๆ พวกนายได้ยินเหมือนกันมั้ย ... " จุนโฮค่อยๆเงยหน้าจากจานอาหารมามองคนรอบข้าง
" อื้อได้ยินๆ เขาบอกให้น้องห้อง 2404 ขึ้นไปเต้น " แทคตอบเสร็จก็ก้มหน้ากินพิซซ่าต่อ
" เฮ้ย !! นั่นมันห้องเราไม่ใช่หรอ =[]= ! " นิชคุณอ้าปากค้าง ดึงไหล่แทค
"เออว่ะ.... รอไรอ้่ะรีบไปดี๊ ! " จุนโฮ แทคยอน นิชคุณ รีบวิ่งขึ้นบนเวทีที่มีสายตาหลายๆคู่จับจ้องอยู่
" ขอเสียงปรบมือและเสียงกรี๊ดเป็นกำลังใจให้พวกเขาหน่อยคร้าบบ " กีกวังทำหน้าที่พิธีกรอีกครั้ง
ฮู้ววววว กรี๊ดดดด ว้ายยย !! ผลตอบรับได้มาอย่างล้นหลาม แต่ต้องมาหยุดเมื่อร่างสูงนิชคุณยกมือขึ้น
" มีปัญหาอะไรหรอครับ ? '0' " กีกวังเอียงคอถาม
" ห้องผมสมาชิกมาไม่ครบครับ " นิชคุณพูดจบทุกคนบนเวทีและข้างล่างก็เงียบพากันสงสัย
" อูยอง ! อูยองหายไปไหน 0_0 ? " จุนโฮแย้งขึ้น หันซ้ายหันขวามองหาคนที่ตัวเองกล่าว
ตู้มมม " ช่วยด้วยยย ช่วยด้วยย ผมว่ายน้ำไม่เป็น " เสียงเด็กหนุ่มที่หายไปร้องขอความช่วยเหลืออยู่ท่ามกลางเกลียงคลื่นที่ซัดแรง ทำให้สายตาทุกคู่หันไปทางเขาทันที
" อย่าเป็นอะไรนะ ฉันจะไปช่วยเดี๋ยวนี้แหละ !! " นิชคุณวิ่งลงจากเวทีไปยังชายหาด แล้วกระโจนตัวเองลงน้ำ ว่ายไปหาต้นเสียงนั้น
เด็กชายคนนั้นดำผุด ดำว่ายจวนจะจมแต่มือหนาของนิชคุณพยุงตัวเขาไว้ได้ทัน
" นายเป็นอะไรไหม? .. อ .. อ .. อูยอง "
" ฮะ ฮะ ฮยองช่วยผมด้วย ผม.. " เด็กหนุ่มสลบลงที่แผงอกของนิชคุณ เขาไม่รอช้ารีบพยุงตัวเองและเด็กน้อยที่มาสลบตรงอกเขาขึ้นฝั่งให้เร็วที่สุด
....................................................................................
" ตื่น !! ตื่นสิตื่นอูยองลืมตาขึ้นมาสิ " นิชคุณเรียกสติจากร่างตรงหน้า
....................................................................................
" ยังงี้ต้องผายลม !! " หนึ่งในเด็กนักเรียนที่มามุงดูเหตุการณ์พูดขึ้น
" อะไรนะ - - " นักเรียนทุกคนมองเด็กคนนั้นเป็นสายตาเดียว
" เอ้ย ผายปอดครับ พูดผิดนิดเดียวเอง -/\- " ( ใช่เวลามั้ยเนี่ย - - )
หนุ่มสปอตแมนนิชคุณ ลังเลอยู่พักใหญ่.. แต่ก็ตัดสินใจใช้มือบีบปากของอูยองเบาๆ ให้กว้างขึ้น บีบจมูกของอูยองแน่น สูดอากาศแล้วก้มลงประกบปากเพื่อแบ่งลมหายใจเป็นจังหวะ
... ตึก ตึก ตึก ตึก .. เสียงหัวใจของเขาอยู่ไม่เป็นสุขเต้นแรงตลอดการปฐมพยาบาล แต่ก็ยังคงไร้วี่แววการตอบรับของเสียงใสๆ
" ตื่นสิ อูยองได้โปรด ตื่นขึ้นมาสิ ตื่นขึ้นมาคุยกับฉัน ได้โปรด " นิชคุณเขย่าตัวร่างบางไม่หยุด และยังคงพยายามผายปอดต่อไป
" ถ้านายไม่ฟื้นขึ้นมาฉันจะโทษตัวเองนะ ฉันมันผิดเองทุกอย่างเลย ทำมันยังไม่ดีพอ ..." นิชคุณโอบร่างตรงหน้ามากอดแน่นน้ำตาคลอ
แอ้ก ๆ ๆ >0< เสียงสำลักน้ำดังขึ้นราวปาฏิหารย์
" มันเกิดอะไรขึ้นฮะ ... " ตาดวงโตของอูยองค่อยๆเปิดมองไปทั่ว
" นายจมน้ำน่ะ เดี๋ยวพาไปห้องพยาบาลนะ ทำใจดีๆ " นิชคุณอุ้มตัวอูยองขึ้น
" ห้องพยาบาลตอนนี้ไม่มีครูหรอก นายพาอูยองไปพักที่ห้องเราก่อนเถอะ " แทคพูดพร้อมหยิบคีย์การ์ดใส่มือนิชคุณ
" เดี๋ยวถ้าฉันกับจุนโฮช่วยงานครูเสร็จจะรีบกลับไปนะ "
" อื้มโอเค " นิชคุณสาวขายาวๆของเขาไปที่หอพัก ค่อยๆวางร่างบางตัวเย็นบนเตียงเบาๆ
..
...
.
.
.
.
.
จะเกิดไรขึ้นตอนต่อไป :3
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น