คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3
Chapter3
ลอเวลาทั้วันแบฮยอน้อทนอยู่ร่วมานยอลทั้เ้าลาวันและอนนี้ือาบเสรีึ่นัเรียนแ่ละนะแยย้ายันไปเ้ามรมทำิรรม่าๆที่นเอสนใ แบฮยอนไ้รู้ว่าานยอลือเพื่อนหนึ่ในลุ่มสมาิอีโอนี่เอ นั่นทำให้เาแทบประสาทเสียไปเลยล่ะ เา้อใ้ีวิทุๆวันในโรเรียนแห่นี้ับานยอลและเพื่อนนอื่นๆ แ่ที่เาทนานยอลไม่ไ้เพราะานยอลอบพูาวนประสาทลอเวลา แรๆแบฮยอนนึว่าานยอละเป็นนเียบๆเย็นา แ่ที่ไหนไ้ทั้วนประสาทและเอะอะเสียัที่สุ
“แบฮยอนถึเวลาั่วโมเสรีแล้วนะ นายสนใมรมแฟนลับK-popมั๊ยันะพานายไปสมัร”ผู้หิที่นั่ร้ามแบฮยอนพูพร้อมส่รอยยิ้มหวานมาให้
“อ่า ันอยาะหาอะไรอย่าอื่นู่อนน่ะ อบุนะที่วน”แบฮยอนบอปิเสธไปอย่าสุภาพ
“มาวันแร็มีสาวมาวนเ้ามรมแล้วสินะ เหอะ!”เสียานยอลพูระแนะระแหนนทำให้แบฮยอนแทบวบุมอารม์ไม่ไ้
“อย่ามายั่วโมโหไ้มั๊ย”แบฮยอนไม่ใ่นที่ยอมใรอยู่แล้วึพูสวนลับไปอย่าที่ใิ วันนี้ทั้วันแบฮยอน้อมานั่่อปา่อำับานยอล นั่นทำให้เารู้สึเบื่อมา
“ั้น็หลีไป”านยอลใ้เท้าเะเ้าอี้แบฮยอนเบาๆ เนื่อาในห้อเรียนัที่นั่เป็นู่และานยอลนั่ิริมหน้า่าแบฮยอนนัู่่ิทาเินึทำให้เวลาลุออาที่ลำบา้ออยให้แบฮยอนหลบทาให้
“พูีๆไม่เป็นรึไ”แบฮยอนลุึ้นาที่นั่เินไปที่โ๊ะอยอูับุนมยอน และานยอล็เินามมาิๆ
“อ้าว แบฮยอนันำลัะไปมรมพอีไปสนใไป้วยันมั๊ย”ุนมยอนหัวหน้าห้อเอ่ยปาึ้นวนอย่าเป็นมิร
“พวนายอยู่มรมอะไรันล่ะ”แบฮยอนถามพลามอหน้ายอูเหมือนาั้นอยาฟัำอบายอู นยอู้อหลบาแล้วอบำถามเสียเบา
“มรมร้อเพลน่ะ เราทำวนรีับรุ่นพี่ันน่ะ นายสนใะเ้าร่วมมั๊ยล่ะ”นัวเล็พูวนทั้ที่้มหน้าุ ทำให้แบฮยอนลอบยิ้มออมา
“สนใสิ ันอบร้อเพล”แบฮยอนอบอย่ามั่นใ
“แ่นาย้อผ่านารออิั่นนะ ู่ๆะมาเ้าร่วมเยไม่ไ้หรอ ฮ่าๆ”านยอลพูเสียัพร้อมเอามือบไหล่แบฮยอนที่ัวเล็ว่าเา้วยแรเ็มพลันทำให้แบฮยอน้อหันไปว่า
“เฮ้ย นี่มันเ็บนะ แล้วนี่ัน้อออิั่นริๆหรอ”ยอูไม่พูแ่พยัหน้าแทนำอบ ทำให้แบฮยอนที่มั่นใในัวเอถึับถอสีหน้า
มรมร้อเพล
แบฮยอนยืนัวลีบท่ามลาเหล่าสมาิมรมร้อเพลึ่ประอบไป้วย ยอูนัร้อนำ านยอลลอ รุ่นพี่ยุนอาเปียโน+ีย์บอร์ ิม แร้อนำ ุนมยอนเบส และ รุ่นพี่อี้ิเล่นี้าร์ แล้วนี่ะเหลือำแหน่ไหนให้เาเ้าร่วมไหมเนี่ย แบฮยอนลืนน้ำลายลออย่าลำบาเมื่อ้อมาอยู่ท่ามลาสายามามายที่ับ้อในวันนี้
“ไม่้อเร็นะ๊ะ ทำัวามสบาย”รุ่นพี่ยุนอาบอ้วยเสียหวาน เธอเป็นผู้หินเียวในวหรอเนี่ย ิาารออิั่นือถ้าทุนในวเห็น้วยับารแสอแบฮยอนเิน 3 นถือว่าผ่าน แ่ถ้าให้ผ่านสามนพอีะมีารปรึษาันอีที
“แล้ววันนี้ะมาร้อเพลอะไรล่ะ”ุนมยอนถามึ้นมา
“เพล I Love you อ Tim Hwang’s”หลัาที่เอ่ยื่อเพลบ ยุนอา็บรรเลเปียโนเสียใสึ้นมา แบฮยอนั้สิอยู่สัพั่อนะับานบทเพลที่ัวเอื่นอบ แบฮยอนหลับาลเพื่อไม่ให้รู้สึันหลัานั้น็ร้อเพล้วยวามั้ใ เสียอันทรพลัอแบฮยอนสะให้ผู้ฟัทั้ห้อ้อับ้อสายามาที่แบฮยอน ในเวลานี้แบฮยอน่าโเ่น พร้อมับน้ำเสียอันทรพลัอเา แม้แ่ยอู็ไม่สามารถละสายาไปาแบฮยอนไ้
หลัาที่ร้อบแบฮยอน็ไ้แ่ยิ้มเินๆ เพราะทำัวไม่ถู ทุนในห้อ่าื่นาภวั์หลัาที่หลเสน่ห์เสียอแบฮยอนไปสามนาทีว่าๆ
“เอาล่ะไ้เวลาละแนนแล้ว”รุ่นพี่อี้ิแระาษให้ับทุนเพื่อละแนน หลัาที่ฟัยอูเล่าให้ฟั่อนะมาที่มรม รุ่นพี่อี้ิและ รุ่นพี่ยุนอา เรียนไฮสูลปีสาม ส่วนัวแบฮยอน ีโอ านยอล ุนมยอน และแเอเรียนปีสอ แเรียนอยู่นละห้อับพวเา รุ่นพี่อี้ิเป็นนัเรียนแลเปลี่ยนมาาีน นอาอี้ิฮยอะเล่นีาร์เ่แล้วยัมีวามสามารถเล่นเปียโนฝีมือไม่แพ้รุ่นพี่ยุนอาเลย ภาษาเาหลีอรุ่นพี่อี้ิ็ีถึสำเนียะไม่ัมา ส่วนานยอลนที่แบฮยอนหมั่นไส้เล่นี้าร์ไ้ีพอๆับีลอ ถ้าัวามวนประสาทออ็ัว่าานยอลเป็นผู้ายที่มีเสน่ห์อยู่นนึเียวล่ะ
“เอาล่ะเราะมาประาศผลารัสินัน”เสียอีิฮยอัึ้น ทำให้แบฮยอนื่นเ้นยิ่ว่าเิมอนนี้มืออเาเย็นเียบยิ่ว่าน้ำแ็เสียอี อนนี้หัวใอแบฮยอนเ้นเร็วและแรมานแบฮยอนแทบวบุมวามื่นเ้นนี้ไม่อยู่
“ผลาะแนนเป็นเอันท์เราะรับนายเ้ามรม เอาล่ะนายทำอะไรไ้บ้านอาร้อเพล”อี้ิยิ้มให้แบฮยอนอย่าเป็นมิร
“อ่า..เอ่อ..นอาร้อเพลแล้ว็เล่นเปียโนไ้นิหน่อยรับ”แบฮยอนที่ยัไม่หายใน้อพูะุะั นี่เาไ้เามาอยู่ในมรมริๆหรอเนี่ย แบฮยอนรู้สึีใมานยิ้มแทบแ้มปริ นี่ือวามสำเร็รั้แรที่เาภูมิใั้แ่ที่เาย้ายมาโล
“ั้น็เป็นนัร้อนำแล้วันนะ”
หลัาที่้อมันนถึเวลาเลิเรียนเสร็แบฮยอน็ไ้รู้ว่าทุนในว่าร้อเพลไ้เพราะโยเพาะยอู เสียอเาประสานไ้ีับแบฮยอนนทุน่าใพอร้อรวมับแ็ทำให้เ้าันไ้ีึ้นพวเาสามนึ้อรับหน้าที่เป็นนัร้อนำ เราะ้อมวนรีันเพื่อเล่นอนเสิร์ในานโรเรียนที่ะัึ้นภายในเือนหน้านี้
“ป่ะเราลับบ้านันเถอะยอู”แบฮยอนยิ้มร่ารีบวิ่เ้ามาเาะบ่ายอู
“วันนี้ันะลับับยอูันะพายอูไปูมินิอนเสิร์อวSekai”ู่ๆานยอล็ึแนแบฮยอนออาบ่าอยอู
“Sekaiวอะไรไม่เห็นรู้ั”แบฮยอนทำหน้าเพราะ่วนี้เาเอ็ไม่่อยไ้ิาม่าวสาราบันเทิมานั ส่วนยอูเอ็ทำหน้าเหมือนันเาเอ็ล้าหลัพอๆับแบฮยอน
“็ศิลปินูโอ้แร็พไอนนี้ำลัมาแรแฟนลับเพียบ ันเอ็เป็นแฟนลับพวเา ไะเฮุนไพวนายไม่รู้ัันเลยหรอเยะมั”านยอลบ่นพร้อมับลาีโอไปามทา
“อ้าวเฮ้ย ยอู เรา้อลับบ้านันนะ”แบฮยอนรีบวิ่ามานยอลและยอูไป
“เอ่อ านยอลัน้อลับบ้านน่ะ อีอย่าันเอ็ไม่รู้ัวที่นายะพาไปูอนเสิร์หรอไว้นายหาเพื่อนที่อบไป้วยันน่าะสนุว่าพาันไปนะ”ยอูแะมือานยอลออาบ่าแล้วเินไปหาแบฮยอน แบฮยอนเินลับพร้อมยอูแ่ไม่วายหันหลัไปเยาะเย้ยานยอลที่ยืนหัวเสียอยู่
“ฝาไว้่อนเหอะ”านยอลพูแบบไม่ให้มีเสียแ่แบฮยอน็รู้ไ้าารอ่านปา
หลัาที่แบฮยอนไปเอาัรยานมาาร้านอาหารที่ฝาไว้ราวนี้าลับแบฮยอนปั่นัรยานแบบนุ่มนวลึ้นไม่ทำให้ยอูรู้สึลัวอี่อไป
ึืนนั้นะที่แบฮยอนำลันอนหลับเาไ้ยืนเสียแ้วแพร้อมับเสียัโรมรามมาาฝั่บ้านยอูแ่ไ้ยินเสียไม่ัมานัแบฮยอนลุึ้นมาเปิประูระเบียแล้วเินไปามทาระเบียที่ทอยาวไปยัห้อนอนอยอู ห้อนนอนอยอูไม่ไ้เปิไฟเาหยิบไม้วามาาระเบียหน้าห้ออยอู่อนะ่อยๆแ้มประูเาเห็นเาผู้ายัวให่ ำลัรื้อ้นห้ออยอู แบฮยอนึโทรศัพท์ไปแ้ำรว้วยเสียระิบอันแผ่วเบา หลัาแ้วามเสร็เาึระับไม้วาในมือ่อน่อนแอบเ้าไป้าในห้อโยหลบอยู่ที่ใ้โ๊ะเียนหนัสือ
“ไอ้เ็นั่นหายหัวไปไหนวะ”เสียผู้ายนนั้นัึ้น่อนะเินไปทั่วห้อแล้วเินลไป้าล่าแบฮยอนรีบวิ่ามลไปทันที “มาหลบอยู่นี่เอไอ้เ็แสบ” ผู้ายนนั้นระาัวยอูออมาามุมู้โว์ที่ห้อนั่เล่น บอมาว่าพ่อแเ็บเินและอมี่าไว้ที่ไหน
“ันไม่รู้”เสียยอูสั่น้วยวามลัว
“ไม่รู้ั้นหรอ”แบฮยอนเห็นเาผู้ายนั่นเื้อมือึ้นะฟายอูึรีบเอาไม้วาไปวาไว้ ส่ผลให้ายนนั้นฟามือลมาเ็มแรที่ไม้วา “โอ๊ย เ็บะมั! ใรวะ” ผู้ายนนั้นร้อลั่นแบฮยอนรีบรเ้าไปหายอูแล้วรีบพายอูหนี แ่ายร่าให่นนั้นับเสื้อแบฮยอนไว้ไ้แล้วระาแบฮยอนให้เ้ามาหาัวเอ “ถ้าแไม่อยาาย็อยู่เียบๆะ”แบฮยอนอยู่ในสภาพที่โนระาผมไว้แล้วรู้สึถึอแหลมี้เ้าที่เอวอเา อนนี้เารู้สึเ็บไปทั่วหนัศรีษะเหมือนผมะหลุออมาาแรระานั่นเลยทีเียว
“ันไม่ลัวแหรอ”แบฮยอนพูู่ ายร่าให่มีลมานทำให้ปลายมีมริบเือนเ้าไปถึเนื้อเลือ่อยๆไหลออมา แบฮยอนรู้สึว่ามีอเหลวไหลออมาาเอวเา
“แเป็นใร”เสียเยือเย็นัึ้น้าหูแบฮยอน
“เาไม่เี่ยวปล่อยเา”ยอูลุึ้นมาแสสว่าา้านอผ่านลอเ้ามาทาหน้า่าทำให้แบฮยอนเห็นใบหน้าอยอูที่เ็มไป้วยแผลฟ้ำ
“อยู่นี่เอถ้าแไม่อยาให้ไอ้นี่ายบอที่่อนสมบัิพ่อแมาะ”เสียู่เยือเย็นนทำให้ยอูรู้สึลัวนอยาร้อไห้ออมา
“ันไม่รู้ริๆแปล่อยเาไปเาไม่เี่ยวับเรื่อนี้”ายร่าให่เวี้ยแบฮยอนระเ็นไปิั้นวาทีวีแผลที่โนมีแทระแทเ้าับอบั้นวานทำให้แบฮยอนเ็บนร้อไม่ออ ายนนั้นหันมาระาอเสื้อยอูแล้วบีบออย่าแรแบฮยอน่อยๆลุึ้นไป แ่ยอูฟาวแันที่แอบว้าไ้ลไปหัวเาเ็มแร เพล้!!
“อ๊า”เสียายร่าให่รีร้อัึ้นมาอย่าน่าลัวเลืออาบท่วมหัวเา “แายะเถอะไอ้เ็เวร” ายร่าให่เื้อมีึ้นมายอูรีบหลับาทันที “ปล่อยันนะ”เป็นแบฮยอนที่ึมืออายนนั้นไว้ หลัานั้นำรว็เ้ามาึมีออามือายนนั้นไ้ทันเวลา แล้วรีบัารรวบรวมัวายนนั้นพร้อมทั้เปิไฟในบ้าน พอมอเห็นสภาพบ้านที่้าวอถูทำลายย่อยยับ ยอูรู้สึลัวมานร้อไห้ออมาแบฮยอนเห็นึรีบปรี่เ้าไปหายอูทันที
“ไม่เป็นไรแล้วนะ นายปลอภัยแล้ว”แบฮยอนโอบบ่ายอูไว้อย่าทะนุถนอม
“ันลัวมาเลย”น้ำายอูไหลออมานเา้อบหน้าลับไหล่อแบฮยอน “อบุนายที่เ้ามา่วยันไว้นะ”
“…”
“แบฮยอนนี่มันเลือนี่นา!!”ยอู้มมอูเลือที่เปื้อนมือัวเอหลัานั้นแบฮยอน็ทรุลนั่ับพื้น้วยใบหน้าีเียว “แบฮยอนนายไ้ยินันมั๊ย”แบฮยอนไ้ยินเสียยอูเบาลแล้วโลทั้ใบ็มืสนิท…
สวัสี่ะลับมาอัพอนใหม่ให้แล้วนะะ
อโทษที่อัพ้า(อีแล้ว) T^T
เพราะมัวแ่ิพล็อเรื่ออยู่
สุท้ายนี้็อฝาฟิไว้้วยนะะ
อมเม้นท์ิมันไ้นะะ
พูุยันไ้ที่ https://twitter.com/Soeunbee
ความคิดเห็น