คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [EXO OS] :: BAEKDO :: วันครบรอบ
[EXO OS] :: BAEKDO :: วันรบรอบ
อาาศ่วเือนพฤศิาที่เริ่มเย็นลเรื่อยๆเลยมาถึ่ว้นเือนธันวา
เป็นสัาบ่บอถึารมาอหิมะ
อาา…
“…ะเ้าหน้าหนาวแล้วสินะ…”
โยอูเินเร็เร่อยู่แถวมยอเพื่อื้ออวัวันริสมาส์ให้เพื่อนร่วมว โีที่่วนี้อาาศหนาวลอย่ารวเร็ว ร่าเล็ึหยิบทั้ผ้าพันอ แว่นันแ หมว เสื้อันหนาวมีฮู้ และอีสารพัมาสวมพราัวเอ่อนออาหอ แล้วมาเินเล่นที่มยอไ้อย่าสบสุ
่วนี้าราานอเา่อน้ายุ่เพราะารัมแบ็สเปเี่ยลอัลบั้ม แ่็ยัอยาออมาสูอาาศเย็นๆและื่ม่ำับบรรยาาศหน้าหนาวบ้า เาเลย้อออมานเียวเพราะนอื่นอยานอนเล่นันมาว่า
วามริ็นัอีนมา้วยันแ่ลับโนเบี้ยวะั้น…
เหาเป็นบ้าเลย…
รีบหาอแล้วลับหอเถอะยอู…
ยอูเลิิฟุ้่านถึนนิสัยไม่ีแล้วเริ่มหาอให้เมมเบอร์ทุน
ร่าเล็ื้ออเพลินนลืมูเวลา มารู้ัวอีที็เือบะเ้าวันใหม่ะแล้ว ร่าผอมบาอยอูรีบเรียแท็ี่แล้วแบ้าวอพะรุพะรัลับมาที่หอ
ป่านนี้ะนอนันหมแล้วล่ะ
ยอูไุแหอเ้าไป ทุนนอนันหมแล้วริๆ้วย ในหอปิไฟเรียบร้อยแ่ยัมี้าวอระเะระะามพื้นบ้าึ่าารเาเป็นฝีมือมัเน่สามนแน่ๆ
ยอูเินไปเปิประูห้ออัวเอที่อนนี้แร์รวมันแ ลู่หานฮยอและแบฮยอน พี่ายาเมือีนและแหลับไปแล้ว เหลือเพียแบฮยอนที่หายัวไป
ร่าบาเินไปเปิประูห้อนอนอนอื่น นับสมาิที่เหลือแล้ว็พบว่านที่หายไปนั้นมีแบฮยอน ริส านยอล รวมทั้หมสามน…
เหอะ! ที่ไม่ยอมไปเที่ยว้วยัน็เพราะะหนีไปินเหล้าับสอนนั้นสินะ ยอูิอย่าน้อยใ ถึะไ้อยู่้วยันลอเวลาแ่เา็อยามีเวลาเป็นส่วนัวับแบฮยอนบ้า แ่นี่พอวน็บอว่าเหนื่อยอยาพั เา็ไม่อยาวน เลย้อออไปเร่นเียว ที่แท้็อยาไปเที่ยวับพวนั้นนี่เอ
เหา็เหา หนาว็หนาว ยัะมาทิ้ันอีหรอแบฮยอน…
ไอ้หมาบ้า!! ไอ้หมาใร้าย!!
วาลมโที่เยสุใสอนนี้ถูบั้วยม่านน้ำา ยอูรู้สึเหาว่าเิมเมื่อมอไปนาฬิาที่หัวเียอเาับแบฮยอน เลยเที่ยืนมาไ้เือบ 10 นาทีแล้ว
อนนี้เราวระไ้นอน้วยันไม่ใ่เหรอ…
นี่มันวันสำัอเรานะแบฮยอนอา…
แล้วเสียลูบิเปิประู็ทำให้ยอูหันไปมอ
“…านยอล?”
ร่าเล็สับสน เา้อผ่านวามมืไปเพื่อให้แน่ใว่าไม่ไ้าฝา แ่มอยัไ นที่ยืนอยู่หน้าประู็สูเินว่าะเป็นแบฮยอนอยู่ีถึะโรธนเบี้ยวนัแ่อนนี้เา้อารแบฮยอนมาว่า
“อ่าา ันเอล่ะ ันทำนายื่นรึเปล่า”
ยอูสั่นหัว านยอลเินมาใล้ึ้นอีนิ
“แบฮยอน้อเ้าบริษัท่วนน่ะ เลยไม่ไ้ลับพร้อมัน เ้านั่นบอให้นายนอนไปเลยไม่้อรอ เี๋ยวันะนอนเป็นเพื่อนนายเอ…”
“ไม่้อหรอานยอล ันนอนนเียวไ้”
“แ่แบฮยอนบอว่านายะนอนไม่หลับ…”
“ันนอนนเียวไ้”
ร่าเล็เอ่ยึ้นับทอีรั้ านยอลยอมแพ้และล่าถอยไป ร่าสูโปร่อานยอลเินออไปาห้อแล้ว
ยอูแมสเส็ไปถามแบฮยอนทันทีว่าอยู่ไหน
อีฝ่ายอบลับมาแทบะทันทีว่าำลัะลับให้ยอูนอนไป่อน ร่าเล็นั่นิ่ วามือถือลับหัวเียแล้วลุออาห้อ
านยอลเ้าไปนอนับอินแล้ว ส่วนริสฮยอ็หลับับเทา…
ยอูเินไปในห้อรัวอย่าเหม่อลอย ใิถึแ่นที่ยัไม่ลับหอ อยู่้านอหนาวแย่เลยสินะ…
มือเล็เอื้อมไปึแ้วาั้นมาสอใบ เทน้ำร้อนลไปแล้วใส่ผโโ้าม ให้ไ้รสาิที่อบ ่อนะว้าแ้วอุ่นๆไว้ในมือแล้วเินออาห้อรัว
เวลาหนาว แบฮยอนอบื่มโโ้ที่สุ…
ถึะโรธแ่็ห่วมา…
สัมผัสอุ่นๆา้านหลัทำให้ยอูสะุ้เือบทำแ้วแ
แบฮยอนูบลที่ท้ายทอยาวเบาๆหนึ่รั้ ่อนะเลื่อนริมฝีปามายัใบหูที่เริ่มึ้นสี
“…ทำไมยัไม่นอนอีล่ะ หื้มม?”
“เาเรียไปทำอะไรทำไมไม่บอล่ะ ให้านยอลมาบอทำไม?”
ร่าเล็พลิัวเ้าหานที่ออยู่ ใบหน้าหวาน้ำอ ส่สายาาโทษไปให้นัวสูว่า แบฮยอนอไม่ไหวับวามน่ารัน้อ้มลูบหนัๆที่ปาอิ่มหลายๆรั้… ถอนริมฝีปาออมาอย่าอ้อยอิ่แล้วแนบหน้าผาอัวเอลับหน้าผาอนัวเล็
“เาเรียไปุยเรื่อเพลอัลบั้มหน้านู่นน เราไ้ร้อ้วยันล่ะยอู”
“แล้วทำไมไม่เรียันับแแล้ว็พี่ลู่หานไป้วยล่ะ ปิ้อเรียไปหมไม่ใ่เหรอ?”
“็สอนนั้นี้เียไ แล้วนาย็อยู่้านอ ัน็เลยออไปเอ ไม่นึว่าเาะุยนานนานี้นี่นา”
“แ่เรียันไป้วย็ไ้นี่ นาย็รู้ว่าัน…”
“ันรู้ว่านายอยาอยู่ับัน…”
แบฮยอนยิ้มหวานให้นในอ้อมอที่ำลัฮึฮั ถอนใบหน้าออมาแล้วใ้นิ้วเรียวเลี่ยแ้มใสที่แเรื่อเพราะที่แบฮยอนพูมานั้นถู้อทีเียว
“…ัน็อยาอยู่ับนายเหมือนันยอู แ่ันอยาให้นายไปเที่ยวมาว่า ันรู้ว่านายอยาไป เลยไม่อยาัไล่ะ”
แบฮยอนใ้นิ้วม้วนปลายผมที่เริ่มยาวอยอูแล้วทัไว้ที่ใบหูเล็ ยอูเบี่ยัวหลบ าลมยัมอสบับาเรียวอย่าาโทษเหมือนเิม
“แบฮยอนบ้า!! ถึะอยาเที่ยวแ่ให้ไปเที่ยวนเียวมันะไปสนุยัไเล่า!! ัน!ฮึ เหามาเลยรู้มั้ย อุส่าห์เป็นวันหยุแท้ๆแ่แบฮยอน็ ฮึ เบี้ยวันน่ะ วันรบรอบอเราแบฮยอนำไ้รึป่าว็ไม่รู้…อื้ออ!!”
เสียัพ้ออยอูเียบไปเพราะแบฮยอนปิปาอิ่ม้วยปาอัวเอ ยอูที่พึ่ั้สิไ้เริ่มิ้นหนี แ่แบฮยอนอเาแน่นมานิ้นไม่หลุ แถมยัอแน่นึ้นอี่าหา แบฮยอนป้อนูบหวานๆให้ร่าเล็นยอูแทบล้มลไปอับพื้น เสียราในลำอนั้นุอารม์อนโว่าให้พุ่ึ้น าูบหวานละไมเลยลายเป็นูบุเือเร่าร้อนแทน
สุท้ายยอู็้อพ่ายแพ้อ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแนอแบฮยอน
นัวเล็ว่ามอร่าโปร่าเื่อมหลัาที่นพี่ถอนูบออไป แบฮยอนยัอยอูไว้แน่น พยายามอย่ายิ่ที่ะสบสิอารม์อัวเอไว้ ืนนี้เาไม่วรทำอะไรๆลไปแม้ร่าายเาะร่ำร้อแ่ไหน็ามที พรุ่นี้เอ็โ้อึ้นไลฟ์ที่ MCountDown เพื่อโว์เพลพิเศษอบุแฟนๆ เพราะั้นถ้ายอูเิเป็นไ้ึ้นมาเพราะอะไรๆไม่ีแน่ๆล่ะ
“ไปที่ระเบียันเถอะยอู”
แบฮยอนึมือนน้อแล้วูออไปยัระเบียหน้าหอ อนนี้ีสอว่าแล้วๆ แบฮยอนเ็ให้แน่ใว่าไม่มีาแแฟนแถวนั้นแล้วึพานน่ารัออมารับอาาศเย็น้วยัน
“มันหนาวนะแบฮยอน เี๋ยว็ไม่สบายันพอีหรอ”
ยอูพูเสียเบา ัวสั่นเทาเหมือนลูนทำให้นพี่ถอเสื้อโ้ทอัวเอแล้วสวมให้ร่าบา ่อนะพลิัวยอูให้หันเ้าหาระเบีย่อน แล้วโอบนัวเล็า้านหลัไว้แน่น ใบหน้าหล่อี๋วาเยับไหล่มน ริมฝีปาประทับูบเบาๆที่้นอแล้วเอ่ยถาม
“หายหนาวรึยั ันอนายแบบนี้อุ่นพอมั้ย…”
พูบ็หอมแ้มนิ่มไปฟอให่พร้อมับหัวเราะอย่าอารม์ี นถูแล้ีเ้าให้รมือเรียวที่โอบเอวเาไว้ ปิเสธไม่ไ้เลยว่ามันอุ่นริๆ…
แ่มีแบฮยอนอยู่รนี้…
หัวใอเา็อบอุ่นไ้โยไม่้อพึ่อะไรเลย…
หิมะแรอปีลมาแล้ว…..
ยอูและแบฮยอน่าหลับาและอธิษานพรอัวเออย่าเียบๆ
ถึแม้อาาศะหนาวสัเพียใ แ่แ่มีเราสอนอยู่้วยัน ัน็ไม่ลัวอะไรทั้นั้น…
“…สุสัน์วันรบรอบอเรานะยอู”
“…อื้อ…สุสัน์วันรบรอบนะแบฮยอน”
แล้วริมฝีปาอทั้สอ็เลื่อนเ้าหาันอีรั้…
แลเปลี่ยนวามหอมหวานและอบอุ่นในืนหิมะแร
“รันะยอู ♥”
“รัเหมือนันแบฮยอน ♥”
FIN~~~~~
แล้วโโ้สอแ้วนั้น็ถูปล่อยไว้ เย่!! YwY
่วนียัสอบไม่เสร็นะะ อาะมาลไม่บ่อย แ่ะพยายามแ่้วยภาษาาๆอเรานะะ ฮืออ
ปล.อยาอ่านอมเมน์ัเล้ยย >__< ใรใี่วันหน่อยนะะ TwT *ทำมือรูปหัวใส่ให้*
ความคิดเห็น