ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    30 DAY กำหนดรัก ปรับแพ้ (new)

    ลำดับตอนที่ #3 : 2 ลั้นลา ฮันนีมูน

    • อัปเดตล่าสุด 20 ม.ค. 57


    เวลา 11.34 .

    “กี่โมงแล้วเนี่ย” ฉันคว้าโทรศัพท์ใต้หมอนมาดูเวลา

    “ฮะ! ห้าโมงครึ่งทำไมนาฬิกาไม่ดังล่ะ” ฉันมองนาฬิกาที่หัวเตียงปรากฏว่ามันไม่ได้อยู่ตรงนั้น แล้วก็เพิ่งนึกได้ว่าฉันขว้างมันออกนอกหน้าต่างไปตอนมันดังนั่นเอง -­_- อย่าทำหน้าอย่างนั้น มันดังปลุกฉันตอนหกโมงครึ่งนะ แล้วฉันเพิ่งจะนอนไปตอนเที่ยงคืนกว่าๆเอง เพราะไอ้แพนด้าซึงรีนั่นแหละ ทำให้ฉันเกือบไม่ได้นอน(อย่าคิดไปไกล) ดีนะเมื่อวานไอ้บ้านั่นกระโดดข้ามรั้วหนีไปทันก่อนที่ฉันจะทุ่มกระถางต้นไม้ใส่ ไม่งั้นป่านนี้กลายเป็นปุ๋ยให้สวนของแม่ฉันไปแล้ว

     “แชริน ตื่นยังลูก”แม่ตะโกนขึ้นมาจากชั้นล่าง

    “ตื่นแล้วค่ะ”

    “ลงมาช้างล่างหน่อยสิลูก”

    “แต่งตัวก่อนนะคะ”

    ผ่านไปสามสิบนาที ฉันก็ลงมาข้างล่างเห็นพ่อกับแม่กำลังจัดข้างของใส่กระเป๋ากันใหญ่

    “อ้าว คู่รักจะไปไหนกันคะ ทำอย่างกับจะไปฮันนีมูนกันอย่างงั้นแหละ”

    “ก็ใช่นะสิจ้ะ”

    “หาล้อเล่นรึเปล่าเนี่ย?0_0

    “คือพ่อต้องไปดูงานที่ฟลอริดาน่ะ ไหนๆก็ได้ไปแล้วเลยถือโอกาสฮันนีมูนด้วยเลย ^^

    “แล้วจะไปวันไหนคะ อย่าบอกนะว่า

    “ใช่จ้ะ เราจะไปกันวันนี้ตอนเที่ยง”

    oh my god!

    “ฝากดูแลบ้านด้วยนะแชริน พวกเราไปกันไม่นานหรอก”

    “ประมาณกี่วันคะ”

    “หนึ่งเดือนเองจ้ะ^^

    “หูย นานเหมือนกันนะคะ งั้น..เดี๋ยวรินขับรถไปส่งที่สนามบินแล้วกันค่ะ”

    “ไม่ต้องหรอกลูก แค่หน้าบ้านก็พอ”

    “หือ”

    “พร้อมกันรึยังคะ”เสียงคุณน้าแม่ของซึงรีนี่

    “ช่วยถือกระเป๋าไปหน้าบ้านหน่อยสิลูก”

    “ค่ะ”

    พอขนของมาวางไว้จนหมด ฉันก็เพิ่งสังเกตเห็นว่าพ่อกับแม่ของซึงรีนั้นมีสัมพาระมาเหมือนกันแต่ว่าอยู่ท้ายรถตู้ก่อนแล้ว นี่หรือว่า

    “แม่คะ คุณน้าก็ไปด้วยเหรอคะ”ฉันหันไปถามแม่ที่กำลังเช็คสัมพาระอีกครั้ง

    “อ๋อ ใช่จ้ะ เราเห็นว่าไปหลายๆคนมันน่าสนุกดี”อย่างนี้เรียกว่าฮันนีมูนได้มั๊ยละเนี่ย สรุปคือเป็นทริปพ่อๆแม่ๆสินะ

    หลังจากที่เช็คของทุกอย่างแล้ว แม่ก็ใช้ให้พ่อยกของขึ้นรถจนครบดี ได้เวลาพวกท่านขึ้นรถไปจับจองที่นั่งเตรียมออกเดินทางพ่อแม่ตรงมากอดฉันพร้อมกับบอกเตือนเรื่องต่างๆก่อนที่รถตู้จะเคลื่อนตัวออกไป

    “ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”

    “ค่ะ เดินทางดีๆนะคะ”ฉันโบกมือให้กับพวกท่านมี่โบกมือกลับมา

    ฉันปิดประตูรั้วก่อนที่จะเดินเข้าไปในบ้านพอฉันจับลูกบิดประตูเท่านั้นแหละตาขวากระตุกเฉยเลย คงไม่มีอะไรหรอก ใช่มั๊ยรู้สึกเหมือนมีอะไรคาใจสักอย่างแหะ แต่ช่างเหอะการอยู่คนเดียวเงียบๆแบบนี้มันคงทำให้คิดฟุ้งซานได้ง่าย

    พอฉันเปิดประตูเข้ามา

    “แฮ่! :p

    “เฮ้ยย0_0

    ปั้ก!

    “ซึงรี! เล่นอะไรของนายเนี่ย”

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×