ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ★Fic :TS8 HunzKang : Love opposite รักนี้ห้องตรงข้าม

    ลำดับตอนที่ #3 : ★ยินดีที่ได้รู้จัก.

    • อัปเดตล่าสุด 20 ธ.ค. 56


    Hunz Part :

                    ตอนนี้ผมนั่งเล่นอยู่คณะถาปัตย์ทั้งๆที่ความจริงผมควรจะอยู่คณะนิเทศมากกว่า เพราะอะไรไม่รู้ดลใจให้ผมโดดรับน้องมานั่งแกร่วอยู่คณะนี้และมันก็บังเอิญเสียเหลือเกินที่น้องแกงส้มดันอยู่คณะนี้พอดี มันจะบังเอิญไปมั๊ยครับ นั่นยิ่งทำให้ผมไม่อยากกลับคณะตัวเองเข้าไปใหญ่



                    ผมว่าผมเข้าขั้นโรคจิตแล้วแหละครับ..ปกติผมแมนทั้งแท่งนะครับ แต่กับไอเด็กคนนี้ผมรู้สึกว่ามันมีพลังบางอย่างที่ดึงดูดผมให้เข้าไปใกล้ๆ ผมแอบมองแกงส้มทำกิจกรรมต่างๆกับเพื่อนๆเป็นระยะๆ แล้วแจ็คพอตก็ตกที่ผมอีกครั้งเมื่อไอโน่ให้ผมไปทำโทษน้องแกง

     



     

                    ความรู้สึกประหลาดๆเกิดขึ้นกับผม ก้อนเนื้อในอกมันเต้นรัวไม่เป็นจังหวะเมื่อแกงส้มมองมา ยิ่งได้มองใกล้ๆทำให้ได้รู้ว่าไอเด็กนี่มันหน้าหวานมาก ดวงตากลมโต  ริมฝีปากสีส้มรับกับแก้มใสนั่นกำลังทำให้ผมไม่เป็นตัวเอง ผมได้แต่เดินกลับมานั่งด้วยความไม่เข้าใจตัวเอง..อาการแบบนี้เค้าเรียกว่าตกหลุมรักรึเปล่าครับ?’

     



     

                    “เชี่ยฮั่น มึงอย่าคิดนะว่ากูไม่รู้ มึงจะมาจีบเด็กคณะกูใช่มั๊ยไอโน่หรือโตโน่หันมาทักผม ผมคบกับมันตั้งแต่สมัยมัธยม แถมมหาลัยยังมาติดที่เดียวกันแต่คนละคณะ ทำให้ผมกับมันสนิทกันเป็นพิเศษ

     



     

                    กูแค่ผ่านมาเลยมาดูมึงรับน้องแค่นั้น มึงอย่ามามั่ว

     



     

                    “หรอ กูนึกว่ามึงจะมานั่งม่อเด็กคณะกู เห็นทุกปีมึงก็มานั่งเนียนแบบนี้ละก็คาบไปแดกทุกปีผมหันไปมองหน้าเพื่อนรักที่ดูจะรักผมมากเสียเหลือเกิน- -

     



     

                    “คุยกับมึงแม่งเสียเวลาฉิบหาย ไปไหนก็ไปเหอะ

     



     

                    หลังจากที่ได้พักให้เด็กปี 1 ทานของว่างกันก็เป็นอันเริ่มกิจกรรมต่อไปครับ นี่ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองคือเด็กถาปัตย์แล้วนะครับ ก็ไอโน่มันเล่นโยนกำหนดการทั้งหมดมาให้ผม แถมยังบอกว่าอย่ามาแย่งอากาศหายใจอย่างเดียว ทำงานด้วยผมเลยต้องมานั่งคุมรุ่นน้องนี่ไงครับ

     



     

                    “กิจกรรมต่อไปพี่จะให้รุ่นน้องส่งขนมจากปากตัวเองให้คนข้างๆ โดยรุ่นพี่จะนั่งสลับฟันปลากับรุ่นน้อง ทีมไหนแพ้โดนลงโทษกิจกรรมบ้าๆแบบนี้ไม่ต้องเดาก็รู้ครับว่าไอโน่คิด ผมล่ะสงสารรุ่นน้องจริงๆ- -

     



     

                    “รุ่นพี่ทุกคนแทรกระหว่างรุ่นน้องเลยครับผมกำลังจะเดินไปท้ายสุดของแถวแต่ก็มีรุ่นน้องผู้หญิงลากผมเข้ามาในแถวซะก่อน และคนถัดจากผมคือแกงส้มครับ..ทำไมไม่ถูกหวยแบบนี้บ้างว้า

     



     

                    ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค้าพี่ฮั่นน้องผู้หญิงโค้งตัวลงให้ผม ผมได้แต่ยิ้มแหยๆกลับไป

     



     

                    น้อยๆหน่อย หนูนาลืมเพื่อนไปเลยนะ..อ๋อ..สองคนนี้เป็นเพื่อนแกงส้มหรอกหรอ ผมคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยก่อนที่เกมส์จะเริ่ม ทันทีที่เกมส์เริ่มชิ้นป๊อกกี้แท่งยาวถูกส่งจากปากต่อปาก ไม่ต้องบอกก็รู้ครับว่าไอพวกผู้ชายมันจะฟินขนาดไหนที่ได้ส่งป้อกกี้ต่อจากปากผู้หญิง- -

     



     

    เอ้า เฮ้ เฮ้ เฮ้!!!

     

     

                    เสียงเชียร์เป็นระยะๆทำให้แรงปลุกเร้ามีมาก ด้วยความรีบร้อนของทุกคนทำให้ป้อกกี้ถูกหักลงเรื่อยๆ ผมได้แต่แอบคิดในใจว่ากว่าจะถึงคนสุดท้ายป้อกกี้มันจะยาวแค่ไหนครับเนี่ย

     



     

                    อี้อั้น (พี่ฮั่น)ผมหันไปตามเสียงเรียกของน้องข้างๆที่กำลังส่งป้อกกี้มาให้ผมด้วยความเขินอาย ผมรับป้อกกี้มาก่อนจะหันไปหาคนข้างๆ..ทันทีที่ผมหันไปเจอแกงส้มก้อนเนื้อในอกมันก็เต้นรัว ใจเย็นโว้ยไอฮั่นTTOTT

     



     

                    “รีบส่งดิ่พี่ เดี๋ยวก็โดนทำโทษหรอกใบหน้าหวานขยับปากพูดเชื่องช้าจนผมต้องรีบส่งป้อกกี้ต่อ แต่ไอป้อกกี้เจ้ากรรมก็ดันสั้นซะเหลือเกินทำให้ใบหน้าผมกับแกงส้มอยู่ห่างกันแค่ลมหายใจกั้น..

     



     

    ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก..



     

                    ใจเจ้ากรรมก็ดันเต้นแรงประหนึ่งจะหลุดออกมาจากอก ไอฮั่น! นี่มันเด็กผู้ชายนะโว้ย แกจะมาใจเต้นกับเด็กผู้ชายได้ยังไงกัน บ้าชะมัด!

     



                     ป้อกกี้ถูกส่งไปแล้ว แต่ความรู้สึกเมื่อกี้ยังอยู่ ผมยังรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆที่ปลายจมูกตัวเองเหมือนว่าแกงส้มยังอยู่ใกล้ผม..

     


     

                    พี่..พี่ครับ?” มือบางโบกผ่านหน้าผมช้าๆทำให้ผมรู้สึกตัว

     


     

                    หือ?”

     


     

                    “ผมเห็นพี่เหม่อตั้งนานเลยคิดว่าเป็นอะไร พี่หั่น..หั่น? หั่นนี่ใครวะ..ไอเด็กบ้า จะเรียกชื่อผมทั้งทีก็เรียกผิดซะงั้น ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดีครับ- -

     


     

                    พี่ชื่อฮั่นครับน้อง

     


     

                    “อ้อ..ขอโทษทีครับ^^” แกงส้มเกาหัวแก้เก้อก่อนจะส่งยิ้มให้ผม ใบหน้าที่มีสีป้ายอยู่ทั่วทั้งหน้าทำให้ผมแอบขำ

     


     

                    พี่หัวเราะอะไร

     


     

                    “ป๊าว ก็หน้าเรามัน.. ฮ่าๆ


     

     

                    “นี่! ก็เพราะพี่นั่นแหละทำให้ผมโดนป้ายเยอะขนาดนี้

     


     

                    รับน้องไงครับ..น้องแกงส้ม ผมยิ้มจนแทบจะเห็นฟันครบ 32 ซี่ให้แกงส้ม ก่อนจะลุกขึ้นปัดเศษหญ้าข้างตัวออกแล้วเดินไปรวมกับพวกสตาฟที่เหลือ

     


     

                    เมื่อกี้แถวที่ 2 ส่งช้าสุด โดนทำโทษนะครับคำประกาศกร้าวของโตโน่ทำให้น้องๆแถวที่สองลุกขึ้นฮือมายืนเรียงแถว และบททำโทษสุดปัญญาอ่อนของมันก็คือการเต้นเพลงไก่ย่าง..ปัญญาอ่อนทั้งเกมส์ ทั้งคนคิด

     


     

    ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา มันจะโดนไม้เสียบ เอ้า มันจะโดนไม้เสียบ

    เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ ร้อนจริงๆ

     


     

    Kangsom Part :

                    หลังจากกิจกรรมสุดหรรษาของพวกพี่ๆเสร็จไป ตอนนี้ก็เป็นเวลาพักกลางวัน นักศึกษารวมตัวกันในโรงอาหารเพื่อรับประทานอาหารกลางวันพร้อมกัน ความจริงรับน้องคณะมันก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรหรอกครับ ผมได้เพื่อนใหม่มาก็ตั้งหลายคน ความน่าเบื่อมันอยู่ที่กิจกรรมสุดปัญญาอ่อนพวกนั้นต่างหาก แถมพวกสตาฟก็ยังเจ้ากี้เจ้าการวางอำนาจอีกต่างหาก- -

     


     

                    หน้าแกงส้มตลกอ่ะ

     


     

                    “หยุดขำเลยนะ แกก็หน้าตาตลกเหมือนกันนั่นแหละ!” ผมยู่หน้าให้หนูนา ชิ! ตอนนี้หน้าผมมันตลกมากเลยรึไงกัน ทำไมมีแต่คนหัวเราะนักนะ!

     


     

                    ..................................

     


     

                    “เอ้า..ทีนี้เงียบทำไมอีกเล่า!”

     


     

                    “พี่ฮั่น..ผมหันไปตามเสียงที่หนูนาเรียก พี่ฮั่นยิ้มให้ก่อนจะส่งผ้าขาวสะอาดมาให้ผม

     


     

                    อ่ะ เช็ดหน้าหน่อยก็ดี ตอนนี้หน้าเราดูไม่ได้เลยอ่ะ ฮ่าๆ

     


     

                    “..................................

     


     

                    “รีบๆเช็ดสิ่ เดี๋ยวไอโน่มาเห็นได้ซวยกันหมดผมรับผ้าขาวมาด้วยความงงงวยก่อนจะเช็ดหน้าตัวเองแบบลวกๆให้เหลือร่องรอยของสีอยู่บ้างเพื่อความเนียน ผมส่งผ้าเช็ดหน้าคืนพี่ฮั่นทันทีที่เช็ดเสร็จ..อย่างน้อยพี่สตาฟบางคนก็ยังมีข้อดีอยู่บ้างแหละครับ

     


     

                    ต่อไปจะเลือกพี่รหัสแล้ว เตรียมตัวด้วยล่ะพี่ฮั่นหันมาพูดกับผมและเพื่อนๆก่อนจะหันหลังกลับไป

     


     

                    “พี่หั้น..

     


     

                    “ฮั่นครับ พี่ชื่อฮั่น..

     


     

                    “นั่นแหละ ขอบคุณนะครับ^^” ผมยิ้มหวานให้พี่ฮั่นก่อนจะก้มหน้าลงทานข้าวต่อ แต่ไม่วายโดนเพื่อนแซวขึ้นมาอีก



     

                    ไอแกงงงง ทำไมพี่ฮั่นยิ้มหวานหยดย้อยให้แกจังเลยวะ

     


     

                    “หวานบ้าไรของแกวะไอหนูนา

     


     

                    ก็ชั้นเห็น เนี่ยเค้ายิ้มกว้างตาจะปิดเลย




     

                    "หยุดพูดแล้วกินไปเลยนะเว่ย!"



     

                    “แหน่ะๆ ถามจริง แกกับพี่เค้าเคยรู้จักอะไรกันมาก่อนป๊ะวะ ดูมีซัมธิงรองแปลกๆ

     


     

                    ซัมธิงบ้าไรวะ ก็พึ่งมารู้จักพร้อมแกเนี่ยแหละ

     


     

                    “แน่ใจนะ ชั้นดูยังไงก็เหมือนว่าแกสนิทกับพี่เค้ามาก่อน..หรือว่า?"

     


     

                    “หรือว่าอะไรของแกอีกหนูนาผมหันไปถามเพื่อนตัวดี- -

     


     

                    “พี่เค้าจะจีบแกป๊ะวะ

     

     

    พรวดดดดดดด..

     

     

                    “ไอบ้า! คิดอะไรไม่เป็นมงคลเลย เราเป็นผู้ชายนะ แมนทั้งแท่งด้วย! รีบกินได้แล้ว พูดมากข้าวเย็นหมดผมเปลี่ยนเรื่องทันทีเพื่อหยุดความคิดบ้าๆของเพื่อน คิดอะไรบ้าบอชะมัด!

     


     

                    หลังจากทานข้าวเสร็จนักศึกษาทั้งหมดก็ถูกพามายังลานประชุมกว้างของมหาวิทยาลัยเพื่อทำกิจกรรมต่อไป..พี่รหัสน้องรหัสความจริงผมก็แอบตื่นเต้นกับกิจกรรมนี้อยู่ไม่น้อยเหมือนกัน มันดูเป็นเรื่องราวดีๆใช่มั๊ยครับที่เราจะมีรุ่นพี่คอยดูแลเราระหว่างที่เรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยนี้ คอยให้คำปรึกษาต่างๆ ตอนนี้ผมได้แต่ภาวนาให้พี่รหัสของผมเป็นไปตามที่ผมหวัง..

     


     

                    “ต่อไปเป็นกิจกรรมพี่รหัสน้องรหัสนะครับ น้องๆทุกคนคงมีหมายเลขรหัสตัวเองอยู่ในมืออยู่แล้ว ดังนั้นเดินไปหารุ่นพี่ได้เลยครับเสียงประกาศของพี่โน่ทำให้นักศึกษาลุกขึ้นเพื่อหาพี่รหัสของตัวเอง

     


     

                    ใครเจอพี่รหัสตัวเองเป็นคนสุดท้าย โดนทำโทษ!” โอ๊ยยยยย ชีวิตนี้จะมีแต่คำว่าทำโทษใช่มั๊ยครับเนี่ยยย ผมแยกกับหนูนาเพื่อไปหาพี่รหัสของตัวเองทันทีที่ได้รับสัญญาณ

     


     

                    จะได้ใครเป็นพี่รหัสอีกวะเนี่ย..ผมเดินวนไปวนมาอยู่นานเจนรู้สึกหมดหนทาง ชาวบ้านชาวช่องเค้าได้พี่รหัสกันหมดแล้ว แล้วทำไมผมยังหาไม่เจอฟระ!

     



     

                    “น้องแกงส้ม

     


     

                    “พี่..ฮะ ฮั่น

     


     

                    “เรียกถูกสักทีนึงนะ^^”  พี่ฮั่นหันมายิ้มให้ผม แต่นี่ไม่ใช่เวลามายินดีประดาอะไรกับการเรียกชื่อถูกครับ วินาทีนี้ผมกำลังรีบ!


     

     

                    “คะ ครับ เอ่อ..

     


     

                    “ให้พี่ช่วยหามั๊ย?” ราวกับมีเสียงสวรรค์ส่งตรงมาถึงผม ผมรีบยื่นหมายเลขรหัสสองตัวสุดท้ายให้พี่ฮั่นทันที ดูพี่ฮั่นจะช็อคไปนิดนึงก่อนจะหันมาพูดกับผม

     


     

                    เอ่อ..มีอะไรรึเปล่าครับ

     


     

                    “พี่รู้แล้วว่าพี่รหัสเราคือใคร..

     


     

                    “ใครครับ ผมจะได้รีบไปหา ผมไม่อยากโดนทำโทษ

     


     

                    ไอโน่..เป็นพี่รหัสของน้องแกงและประโยคนั้นก็ทำให้ผมแทบจะทรุดลงไปนั่งกับพื้น พี่โตโน่..รุ่นพี่ปี 4 คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ใครๆก็รู้ว่ากิตติศัพท์พี่โน่แกน่ากลัวขนาดไหน ทั้งกุ๊ย..ดิบ..เถื่อน ดูจากที่แกคุมรุ่นน้องในคณะก็รู้ครับ โอ๊ยยยแกงส้มอยากจะเป็นลม ทำไมผมไม่ได้พี่รหัสที่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายเนิร์ดๆบ้างฟร้าT_________T

     


     

                    ไอโน่มันก็ไม่ได้เลวร้ายขนาดนั้นหรอกน่า พี่รู้จักมันดี^^” ไม่รู้ว่านั่นเป็นคำปลอบใจผมรึเปล่า ผมรีบเดินไปหาพี่โน่ทันทีที่ไม่วายหันหลังมาพูดกับพี่ฮั่น

     


     

                    ขอบคุณมากนะครับพี่ฮะ เอ่อ.. ฮั่น

     


     

                    ผมเดินมาหาพี่รหัสของตัวเองก่อนจะยกมือไหว้พี่โน่ด้วยความเคารพ เอาเถอะ..พี่โน่อาจจะไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นก็ได้เนอะ

     


     

                    อ่ะหวัดดีครับน้องหนวดแมว

     


     

                    “ผมชื่อแกงส้มครับ ไม่ใช่หนวดแมว

     


     

                    “ก็เมื่อกี้..

     


     

                    ลืมๆมันไปเถอะครับผมยิ้มให้พี่โน่ ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่าแววตาที่พี่โน่มองผมมันดูแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ เหมือนจะ..โอ๊ยช่างมันเถอะ แค่ไม่โดนทำโทษก็ดีเท่าไหร่แล้วไอแกง! นี่ถ้าไม่ได้พี่ฮั่นมาช่วยมีหวังผมได้ไปใส่ชุดไก่เต้นเพลงไก่ย่างแน่ๆ- -

     


     

                    หลังจากกิจกรรมพี่รหัสผ่านไปผมก็ได้รู้ว่าพี่รหัสของหนูนาคือพี่โดม รุ่นพี่ที่ตัวอ้วนแต่ดูใจดีชะมัด รายนั้นดูจะถูกใจกับพี่รหัสตัวเองเสียเหลือเกิน ก็พี่โดมน่ะเป็นนักร้องวงโฟลคซองของคณะ แถมยัยหนูนาก็ยังชอบร้องเพลงเป็นพิเศษเลยทำให้ทั้งคู่ดูเข้ากันได้ดี..แล้วผมล่ะครับ ผมล่ะ..ผมกับพี่โน่ดูต่างกันสุดขั้วจริงๆTT_____TT


     

     

                    กิจกรรมวันนี้ก็เสร็จสิ้นลงแล้วนะครับ พวกพี่ๆก็ขอต้อนรับน้องๆทุกคนสู่คณะถาปัตย์ น้องๆมีปัญหาอะไรก็ปรึกษากับพี่รหัสของตัวเองได้นะครับ พี่ๆทุกคนยินดีช่วยเหลือน้องๆเสมอ ขอให้ทุกคนมีความสุขตลอด 4 ปีในคณะนี้นะครับ

     


     

                    “สำหรับพี่รหัสไม่เพียงแต่มีหน้าที่ดูแลน้องในเรื่องการเรียนนะครับ แต่พวกคุณทุกคนต้องทำตัวเปรียบเสมือนพี่น้องพันธะ อย่าลืมนะครับว่าระบบพี่น้องของมหาลัยเราศักดิ์สิทธิ์มาก พี่ช่วยน้องน้องช่วยพี่มาตลอดเพราะฉะนั้นรักกันไว้ให้มากๆนะครับ ทันทีที่พี่โน่พูดจบเสียงปรบมือก็ดังเกรียวกราว

     


     

                    ผมบอกลาหนูนาเพื่อกลับหอพักของตัวเอง หนูนาพักอยู่หอหญิงอยู่อีกฟากของมหาลัย ทำให้เราสองคนต้องแยกไปคนละทางละตอนนี้ผมรู้สึก..เปล่าเปลี่ยวเดียวดายมากครับ- -





     

                    แกงส้มๆผมหันไปตามเสียงเรียกก็พบกับพี่รหัสตัวเองที่กำลังวิ่งตามมาข้างๆกันมีพี่ฮั่นเดินขนาบข้างอยู่

     


     

                    “กลับไงอ่ะเรา

     


     

                    “หอผมอยู่ตรงเยื้องมหาลัยนิดเดียวเองครับ เดินแปปเดียวก็ถึง

     


     

                    “เอ้า หอเดียวกับไอฮั่นหรอกหรอ

     


     

                    “ครับ

     


     

                    “งั้นดีเลย กลับกับไอฮั่นเถอะเนี่ยมันขี่มอไซค์แปปเดียวถึง กูฝากน้องรหัสกูด้วยนะมึง ดูแลให้ดีที่สุดประโยคแรกพี่โน่พูดกับผมแต่อีกประโยคพี่โน่หันไปสั่งพี่ฮั่น

     


     

                    เอ้าไอเชี่ย น้องรหัสมึงไม่ใช่น้องรหัสกูหนิ ทำไมมึงไม่ไปส่งเองวะ

     


     

                    “ไอเชี่ยฮั่น มึงทำเพื่อเพื่อนไม่ได้หรอวะ มึงกับน้องเค้าก็ไปทางเดียวกันอยู่แล้วนี่

     


     

                    “ไม่เป็นไรครับผมกลับเองได้ผมหันไปพูดกับทั้งคู่ที่ทำท่าจะทะเลาะกันอยู่กลายๆก่อนจะหันหลังเดินต่อ

     



                    เดี๋ยวพี่ไปส่งก็ได้พี่ฮั่นคว้าข้อมือผมไว้ก่อนจะยัดหมวกกันน็อคใส่มือผม

     


     

                    “……………………………..”

     


     

                    “ใส่หมวกกันน็อคด้วยพี่ขับรถเร็วน้ำเสียงเรียบเฉยทำให้ผมไม่สามารถคาดเดาอารมณ์ของคนตรงหน้าได้ ผมรับหมวกกันน็อคมาถือไว้ก่อนจะค่อยๆสวมลงที่หัวตัวเอง ในใจก็ได้แต่คิด..พี่ฮั่น สรุปพี่เป็นคนยังไงกันแน่!





    ____________________________________________

    กรี้ดดดดดดดดดดดมาต่อแล้วค่าท่านผู้โช้มมมม
    ตบตีกับคอมตัวเองอยู่นานคือคอมจะแฮงค์อ่ะ555555
    ตอนนี้ยังไง อิพี่ฮั่นต้องการอะไร น้องแกงต้องการอะไร
    หน่วงมั๊ย..หน่วง กร๊ากกกก ติดตามตอนหน้าละกันเนอะ^^
    ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านมาเม้นกันน้า
    มีอะไรไปเม้าส์มอยได้ที่ @_littlebooks จ้าาา:-)




    open 25 hour !
    THE★ FARRY
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×