คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตาคุณคริส 一百了啊!! ๑๐๐%
ผมกลับจากประชุมมาตอนเกือบหกโมงเย็น...
ไม่มีสัญญาณจากสิ่งมีชีวิตใดๆภายในตัวตึกพลันใจก็อยู่ไม่เป็นสุข
หายไปไหนทั้งคู่?
ผมเกือบจะโทรเรียกการ์ดนับสิบคนที่ประจำอยู่หน้าบ้านให้กระจายกันออกตามหา
ถ้าไม่ติดว่าเสียงจ๋อมแจ๋มจากบ่อปลาคาร์ฟญี่ปุ่นขนาดเท่าช่วงตัวคนดังขัดขึ้นมาเสียก่อน
ก้อนหินเหินกระแทกน้ำสามครั้งก่อนจะจมลงสู่ก้นบ่อ ไม่ต้องเสียเวลาเดาก็เบาใจไปเกือบเปราะใหญ่ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าใน
บ้านมีเพียงน้องชายร่วมสายเลือดเท่านั้นที่ทำสิ่งที่คนอื่นมองเป็นเรื่องเด็กๆหากแสนยากแบบนี้ได้ เดินอ้อมหลังตึกใหญ่สี
งาช้างก็เจอเข้ากับสนามหญ้าที่ปูตัดทางเดินมาพอดิบพอดี ที่ศาลาทรงแปดเหลี่ยมอย่างเก๋งจีนแต่ขนาดใหญ่พอจะรับแขกได้
คนสองคนกำลังเล่นกันอยู่ ทั้งยังหยอกล้อต่อกระซิก ใครๆคงคิดว่าผมอิจฉา
แต่ไม่...ความสัมพันธ์ของพวกเราสามคนไม่ได้เปราะบางแบบที่กรอบสังคมตีความไปผิดๆ
'ดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่นะ....?' ผมดีใจเสียด้วยซ้ำที่เจ้าสองยุ่งคืนดีกันได้
ขืนผิดใจกันไปเรื่อยๆก็จะมีคนหาเรื่องมาทำให้ผมวาบหวามใจได้ไม่เว้นแต่ละวัน
ใช่ว่าผมไม่ได้กำไร หากการทำเพื่อยั่วโมโหอีกฝ่าย จุดเดือดอารมณ์คงอยู่ใกล้ปากอ่าวเกินไปใช่มั้ยล่ะ นั่นทำให้ร่างกายผม
ร้าวระบมไปหมดยามที่ต้องกดอารมณ์
เห็นทีจะต้องส่งเจ้าน้องชายตัวดีไปดูงานที่หังโจวสักอาทิตย์...ไม่ใช่ว่าคุณเทาไม่เป็นงาน..แต่ถ้าได้ฝึกฝนบ่อยๆก็ต้องดีกว่า
จริงมั้ยครับ? *ยิ้มหล่อ*
.
.
.
"คุณคริสสสสส" เช่นเคย เสียงใสมักมาก่อนเจ้าตัวให้ผมชื่นใจเสมอ
ผมค้างแก้วกาแฟที่กำลังจะจรดริมฝีปากไว้กลางอากาศ แล้วเอียงแก้มรับสัมผัสนุ่มหยุ่นที่ประทับลงมา
"คนดี ดีกับคุณเทาแล้วหรือ?" ตัวเล็กไม่ตอบแต่หยิบผ้ากันเปื้อนที่ผมจัดการกางคลุมไว้บนตักขึ้นมาผูกคอให้ผมอาศัย
ความละเอียดอ่อนตามแบบฉบับเจ้าตัวเพื่อจัดรูปทรง แถมยิ้มกระจ่างทั้งปากตา
"คนมีเหตุผลเค้าโดนงอนไม่นานหรอกคุณคริส" คุณชายเล็กของบ้านปรากฎตัวในชุดคลุมสีดำขลิบทอง ดิ้นเรียงตัวกัน
สวยอย่างไร้ที่ติด้วยศิลปะจีนยุคโบราณ เชือกคาดเอวถูกผูกไว้ไม่ใคร่จริงจังนัก เผยให้เห็นอกแผงอกกว้างทางด้านซ้าย
แม้มองสบเพียงครั้งเดียว หลายคนยอมก้มหัวให้ด้วยดวงเนตรทรงอำนาจของ มังกรปิกัน ... มังกรแห่งการต่อสู้และพลังอำนาจ ที่จ้องมองมาราวกับอารักขาผู้เป็นนาย
แต่ไม่ใช่กับผมผู้มีอำนาจเหนือมังกรฟ้า นายแห่งสรรพมังกรในโลก ถ้าบนร่างกายและของใช้ส่วนตัวของคุณเทาถูกตีตรา
ด้วยสัญลักษณ์แห่งมังกรปิกัน ทุกอย่างใต้อาณัติของผมย่อมถูกตีตราด้วยมังกรฟ้าเช่นกัน
"ถือว่าครั้งนี้คุณเทาโชคดีหรือเปล่า" คนถูกพูดถึงกระตุกยิ้มยืดตัวสุดเพื่อหยิบขวดเคทชัปของชอบ แต่ขากลับดันแวะเติม
พลังกับแก้มนุ่มที่ชอบยิ่งกว่า
นี่ล่ะนะเหตุผลที่คนบ้านนี้ไม่ชอบใช้โต๊ะหมุน
"แล้วยังใส่ชุดคลุมอยู่แบบนี้ ไม่ต้องเข้าบริษัทไปทำงานหรือไร?" ผมรับออมเลตที่มือขาวจิ้มมาจ่อที่ปาก
คราแรกอยากจะเบือนหน้าหนี แต่ติดที่รอยยิ้มอ้อนๆที่ส่งมา อาหารเช้าวันนี้ของผมจึงแปลกไปกว่าทุกทีที่มีเพียงกาแฟดำใส่
น้ำตาลครึ่งช้อน กลายเป็นกาแฟดำใส่น้ำตาลครึ่งช้อนกับออมเล็ต(ที่เมียป้อน)หนึ่งคำ
"ไม่มีแล้ว กัดฟันโหมแบบ twentyfour seven เสียหนึ่งวันเต็มๆ วันนี้จะได้มีเวลากับหนูเลย์ทั้งวัน จริงไหม? หนูเลย์" คนตัวเล็กพยักหน้าด้วยอาการกลั้นยิ้มจนรอยบุ๋มข้างแก้มกดลงลึก ก่อนจะยกมือเรียวขึ้นมาปิดหน้าแดงๆแล้ว
เอียงหัวไปหาคุณเทาจนได้ลูบแก้มลูบผมเสียเพลินมือผมไม่รู้หรอกว่าคุณเทาสวมบทนายพรานวางกับให้ลูกกระต่ายน้อยมา
ติดแล้วพาแม่ดาวยั่วตัวร้ายไปไว้ที่ไหน
แต่คิดเหรอว่าคริสอู๋จะพากลับมาไม่ได้ ผมเองก็เป็นนักปลุกปั่นเลือดในอกมือวางอันดับไม่ได้แพ้คุณเทาเท่าไหร่หรอก แต่
ตอนนี้คงต้องตีตื้น ด้วยการทำให้คู่แข่งในลีกเดียวกันไปรับผิดชอบภาระในดอนแดนที่ห่างออกไป
'พี่ขอแค่เจ็ดวันเท่านั้นแล่ะน้องพี่'
"ก็ดี ในเมื่อคุณเทากับคุณเลย์เข้าใจกันแล้ว พี่จะได้ตัดสินใจให้คุณเทาทำงานนี้ง่ายขึ้น"
"คุณคริสหมายถึงอะไร?"
"พี่จะแต่งตั้งให้คุณเทาเป็นตัวแทนเจรจาเรื่องแท่นขุดเจาะก๊าซที่หังโจว"
"...."
"งานนี้ใช้เวลาหนึ่งอาทิตย์และเครื่องออกพรุ่งนี้เก้าโมงเช้า" สองคนที่กำลังทานอาหารเช้ากันอยู่ หยุดมือ
แล้วหันมาตีหน้าเคร่งใส่ผมทันที
"คุณคริส!!!" Guess who said…
50% Here I am Baby
ผมจำต้องทนทำเป็นไม่รู้ร้อนหนาว หน้าอกของตัวเล็กกระเพื่อมขึ้นลงอย่างคนโกรธ คุณเทาที่ดูไม่พอใจไม่แพ้กันหาก
ยับยั้งอารมณ์ไว้ได้รีบคว้าน้องเข้าไปกอด แผ่นหลังบางถูกลูบขึ้นลงเพื่อให้อารมณ์ที่พึ่งประทุขึ้นมาสงบลง
ไม่ปฏิเสธหรอกนะว่ากลัว แต่คริสอู๋ถือคติรุ่นใหญ่ใจต้องนิ่งเสมอ
"แล้วทำไมต้องผม? อีกอย่างเรื่องแท่นขุดเจาะที่หังโจวก็คุยไปแล้วรอบนึง โปรเจคนี้เราประมูลได้แล้ว ส่งเลขาหวังไปได้"
คุณเทายกเลขาคู่ใจขึ้นมาอ้าง โชคดีที่ผมรอบคอบ วางแผนอะไรทางหนีทีไล่ต้องพร้อมเสมอ
"ส่งเลขาไปคู่ค้าย่อมไม่เกรงใจ ครั้งที่แล้วพี่ส่งเสี่ยวเจี๋ยไปคุยเรื่องสัมปทานที่เจียงซู ก็โดนกดราคาจนต้องส่งคนไปกวาดล้า
ตัวการทีหลัง ยุ่งยากนา"
"แต่งานของเดือนนี้คุณเทาเคลียร์เสร็จแล้ว!" คราวนี้เป็นเสียงใสที่แหวขึ้นมาบ้าง มือน้อยๆกำเสื้อคลุมสีดำของคุณเทาราวกับว่าเจ้าของจะหายไป
"แค่งานนี้อีกงานเดียวครับคนดี ถ้าโปรเจคนี้สำเร็จ โปรเจคเปลี่ยนฌองเอลิเซ่ให้เป็นชิงเอลิเซ่ก็จะตามมา เพราะพี่ถือว่าคุณเลย์มีส่วนช่วยให้คุณเทาเจรจาสำเร็จ" พูดเลยว่านี่คือไม้ตายระดับร่างโหดคูณสิบ
คนตัวเล็กฝันนักหนาว่าสินค้าแบรนด์เนมทุกยี่ห้อที่ฌองเอลิเซ่จะมีซักคอลเลคชั่นที่เป็นของตัวเค้าเอง... แต่ความจริงก็คือไม่
ต้องพึ่งโปรเจคนี้แค่คนอย่างคริสอู๋กระดิกนิ้ว ทุกอย่างต้องถูกยกมาถวายหัวให้ถึงที่
แต่อย่างว่าแล่ะครับ...เด็กดีของพวกผมน่ะหัวอ่อนพูดอะไรก็เชื่อไปหมดนั่นแล่ะ :)
.
.
.
.
คุณเลย์งอแงจนวินาทีสุดท้ายที่คุณเทาขึ้นรถ ทั้งกอดทั้งหอม กว่าจะออกไปสนามบินได้ก็เสียน้ำตาหลายหยด ถึงตอนนี้ก็นี้
ก็นั่งซมไม่พูดไม่จาอยู่บนตักผม
"ถ้าคุณเทาถึงหังโจวแล้ว เลย์โทรหาคุณเทาได้มั้ยฮะ" ช้อนลูกแก้วกลมที่เต็มไปด้วยน้ำตาคลอหน่วงขึ้นมองผมจนอดไม่
ไหวที่จะไม่กเมลงไปหากำไรจากพวงแก้มหอม
"งือออออ คุณคริสตอบเลย์ก่อนสิฮะ"
เฮ้ออออ มันน่าน้อยใจมั้ยล่ะ ฮึ้มมม
"โทรทำไมล่ะคนดี พี่อยู่ด้วยทั้งคน"
"ไม่เห็นเกี่ยวเลยฮะ มีคุณหายไปคนนึง เลย์ก็เหงาหมด" คนตัวขาวว่าเสียงเขียว ทำท่าจะยืดตัวขึ้นจากตักปต่คิดเหรอว่าจะ
รอด สะโพกงอนงามถูกลากเบาๆให้เสียดสีกับความตึงเครียดใต้ร่มผ้า ดวงตากลมเบิกกว้างเหมือนกระต่าย
ฮอลแลนลอปตอนตกใจ
"พี่ก็เหงานะ.." ลมร้อนๆถูกเป่ารดซอกคอหอมจนจ้องย้ยคอหนีด้วยความรค้สึกวาบหวิวในช่องท้อง
"แต่เมื่อวานก่อนคุณคริสพึ่ง..."
"คนดีสนใจแกล้งคุณเทาเฉยๆหรอก...รู้มั้ยพี่ยังฝังไม่สุดเลยนะ" แก้มใสแดงไปถึงใบหูลามไปยังต้นคอ แต่ยิ่งเขินไฟอารมณ์
จะยิ่งลุกไหม้ราวกับได้เชื้อเพลิงชั้นดี
"ใครกันที่เอาแต่เสร็จ ไม่ถามพี่ซักคำ" ใบหน้าหวานฝังลงกับลาดไหล่กว้าง ลงเขี้ยวจนเกิดรอย แต่ตอนนี้อารมณ์ของคริสทุก
จุดมีแต่ความกระสัน จากที่ควรเจ็บกลายเป็นว่าเลือดในอกของเคเายิ่งเดือด
"คนดี...พี่ทรมาน" มือขาวถูกชักจูงไปวางทาบกับสาวนที่ร้อนที่สุด เพื่อถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมดของผมผ่านสัมผัสที่
คำพูดอธิบายไม่ได้
"ให้พี่เถอะ...รักษาพี่ที"
.
.
.
ยิ่งได้ยิ่งไม่พอ ตั้งแต่เที่ยงของวันนึงจนสู่ช่วงเช้าของอีกวัน ตัวตนของคริสยังฝังอยู่ในกลีบดอกไม้สีสด ไร้ซึ่งการทอดถอน
ใดๆทั้งสิ้น เลย์หลับไปไม่รู้กี่ตลบ แต่ก็ถูกอีกคนขยับกายเข้าออกปลุกให้ตื่นทุกทีไป
"แอ๊ดดดด" ผมได้ยินเสียงสืบเท้าเข้ามาใกล้ เงาดำขนาดใหญ่ทาบทับลงมาบนตัวเค้า พอเงยหน้าขึ้นมองก็ถึงกับไปต่อไม่ถูก
เรย์แบนฉาบปรอทสีฟ้าถูกถอดออก แววตาคมจ้องลงมาที่แววตาแบบเดียวกันของพี่ชายร่วมสายเลือดที่อยู่บนเตียง
"นี่แผนคุณคริสใช่ไหม!!!!?"
.
.
.
"ฮือคุณเทาอย่าไปยอมคุณคริสนะ" คุณชายเล็กกระชับคนข้างกายในอ้อมกอดให้แน่นกว่าเดิม จูบปลอบทั่วใบหน้า จนคน
ตัวเล็กยอมเลิกงอแงจึงนั่งไขว่ห้างจ้องพี่ชายแท้ๆเขม็ง
"ผมว่าแล้วเชียว ทางนู้นบอกว่าแท่นขุดสร้างเสร็จแล้ว รอจดทะเบียบในตลาดหุ้นก็เริ่มเปิดได้เลย ยังดีที่หวังจือจองตัษวเครื่องบินกลับไฟลท์ที่เร็วที่สุดได้ ไม่งั้นผมคงมาไม่ทันเห็นน้องอิดโรยแบบนี้หรอก"
โถ่ไอ้แพนด้า น้องตาบวมเพราะร้องไห้อ้อนแกเมื่อกี้หรอก
มาเฟียนี่ต้องโดนลูกอ้อนเมียบังตาทุกคนสิน่า!
"ฮือ คุณเทาหนูเลย์เจ็บ" พอจี้จุดถึงเรื่องเมื่อคืน ต่อมลูกแมวก็กำเริบขึ้นอีกรอบ น้องทั้งกอดทั้งครางหงุงหงิงไซร้แก้มไปทั่ว
ระวังไว้เถอะ ตาคุณคริสจะต้องมีภาคสอง!!
อ้อ หวังจือเป็นคนจองตั๋วเครื่องบินใช่มั้ย? ได้ ผมจะส่งเสี่ยวเจี๋ยไปจัดการ!
อ้าวคุณคริสแผนแตก อ้าวจากเจ็ดวันลดเหลือคืนเดียวเลย 555555555
ต้อนรับแขกรับเชิญใหม่ค่ะ เสี่ยวเจี๋ยกับหวังจือแห่ง JPM นั่นเอง ปรบมือต้อนรับพวกนางหน่อยค่ะ!!!
เจอกันตอนหน้าค่ะ ถ้าชอบก็ เม้น หรือ แท๊ก #ฟิควออ นะคะ คืนนี้สวัสดีค่า ฮี่
ความคิดเห็น