คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Secret Garden : Guest
สาวๆพาพวกหนุ่มๆเข้ามาในบ้านกันหมดแล้ว และพวกหนุ่มๆต้องอึ้งอีกครั้ง! ข้างในนี้บรรยากาศไม่เหมือนกับนอกรั้วเลยสักนิดเดียว!
เพราะเพียงแค่เดินเข้ามาในส่วนของตัวบ้าน ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่มหอมของดอกไม้ฤดูใบไม้ผลิ ที่กำลังบานในความมืด กลิ่นหอมอ่อนๆของดอกทึลนารี ที่พัดมากับสายลมสลับกับดอกลาเวนเดอร์ส่งกลิ่มตลบอบอวลไปหมด ดอกไฮเดรนเยียที่บานชูชัน สร้างความตื่นตะลึงให้กับหนุ่มๆเป็นอย่างมาก นี่ขนาดตอนมืดยัง!
“ดึกขนาดนี้แล้วพวกคุณทานอะไรกันมาหรือยังคะ?” สาวน้อยผมสั้นถามขึ้น เธอน่ารักตามแบบฉบับสาวขี้เล่นปนเซ็กซี่หน่อยๆ แต่จะว่าไป สาวๆทั้งหกคนนี้ก็สวยกันคนละแบบเลย
“ยังไม่ได้ทานเลยครับ! หิวจนไส้จะขาดแล้ววT^T” หนุ่มต่างรีบแย่งกันตอบเป็นพัลวัน พร้อมกับส่งสายตาขี้อ้อนและน้ำเสียงออดอ้อนสุดๆ นี่แหละนะEXO!
“อ้าวหรอ ตายจริง! อึนจี ทำกับข้าวให้พวกเค้าหน่อยสิ” หลังจากฟังหนุ่มๆจบ สาวน้อยผมสั้นก็รีบเรียกผู้หญิงที่ชื่อ ‘อึนจี’ มาทันที
“มีอะไรหรอ ‘นัมจู’ ?” ผู้หญิงที่ชื่ออึนจีเดินมาหานัมจูทันที และสายตาของพวกหนุ่มๆ ก็มันวาวอีกครั้ง*O* อึนจีเป็นผู้หญิงที่จัดว่าน่ารักอีกคนนึง แต่เธอดูทะมัดทะแมงกว่าคนอื่นๆในบ้าน แต่โดยรวมแล้วก็ถือว่าน่ารักน่าทะนุถนอม เพราะเธอก็เป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนึงเท่านั้นเอง
“นี่อึนจี ช่วยทำอาหารให้พวกเค้ากินหน่อยสิ” นัมจูหันไปอ้อนกับอึนจี แต่ก็ต้องโดนแหวใส่อีกรอบ
“โอ้ยยย นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว เผลอแป๊บๆจะตีหนึ่งแล้วนะ ฉันง่วงแล้วเหนื่อยด้วย” อึนจีรีบปฏิเสธเป็นพัลวัน พร้อมกับหันไปมองนาฬิกาด้วย
“แต่ว่าพวกเรายังไม่ได้ทานอะไรกันเลยนะครับบ หิ้ววหิวว” ซูโฮรีบถลาเข้าไปตรงหน้าอึนจีก่อนจะเอามือไปเกาะแขนของอึนจี แต่ทว่า...
“ตึงง โครมมม” ร่างของซูโฮลงไปกองกับพื้นเรียบร้อย
“นี่ตาบ้า! อย่ามาหลอกแต๊ะอั๋งฉันนะ!” อึนจีผลักซูโฮลงไปกองกับพื้น พร้อมกับชี้หน้าเป็นการใหญ่ จนทำให้หนุ่มๆผู้ดูเหตุการณ์อยู่แถวนั้น ต่างก็ถอยกันออกไปคนละก้าว- - น่ากลัวมากจริงๆ!
"โอ้ยยย อะไรของเธอเนี่ย จับแค่นี้ก็ไม่ได้" ซูโฮยันตัวเองขึ้นมาพร้อมกับลูบข้อศอกตัวเองป้อยๆ
"ก็ดีแล้วที่จับแค่นี้ เพราะถ้าเกิดนายจับมากกว่านี้ละก็ นายกับเพื่อนนายก็จะไม่มีที่นอนในคืนนี้ไงหล่ะ :)" อึนจีพูดขึ้นพร้อมกับเดินไปหยิบกระเป๋าของหนุ่มๆแถวๆนั้นเตรียมที่จะโยนออกไปนอกบ้าน แต่ซูโฮดันวิ่งมาขวางหน้าพร้อมกับดึงกระเป๋ากลับไปพอดี
"หึ่ยยยย เธอมัน ..บ้าา!" ซูโฮทำท่ากลัวปนหัวเสียพร้อมกับวางกระเป๋าลงไว้ที่เดิม
"อึนจี เธอช่วยทำอะไรให้พวกเค้ากินเถอะ ดูท่าหน้าจะยังไม่ได้กินอะไรมาเลยนะ" นัมจูเดินมาช่วยคุยกับอึนจีอีกครั้ง จนสุดท้ายอึนจีก็ยอมทำอาหารให้
15นาทีต่อมา
"อ่ะ ดึกๆก็ทำได้แค่นี้แหละ" อึนจีวางชามราเมนชามสุดท้ายให้กับซูโฮ เพราะตอนนี้หนุ่มๆทั้ง12คนก็มานั่งกันอย่างพร้อมเพรียงที่โต๊ะอาหารยาว ซึ่งได้รับชามราเมนไปหมดแล้ว และกำลังโซ้ยด้วยความหิวโหย ซึ่งการที่จะทำอาหารให้ฝูงหมาพวกนี้(?)ไม่ง่ายเลย เพราะพวกเธอต้องเสียราเมนกึ่งสำเร็จรูปไปเกือบ20ห่อ นั่นคือเกือบทั้งหมดของราเมนของพวกเธอที่อุตส่าห์เก็บไว้ตุนไว้ตลอดเดือนนี้เชียวนะ พวกนี้นี่มัน!
"อ้ออ พวกเรายังไม่ได้แนะนำตัวกับคุณเลยหนิ" สาวผมหน้าม้าพูดขึ้นมา เธอคนนี้สวยระดับตุ๊กตายังอาย หน้าใสๆเข้ากับผมหน้าม้าพอดี เรียกได้ว่านางฟ้าเลยมากกว่า
"ฉัน 'โชรง' นะคะ" สาวผมม้าแนะนำตัวขึ้น
"ฉัน 'โบมี' ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ^^" สาวหน้าตาบ๊องแบ๊วแนะนำตัวบ้าง เธอคนนี้สวยแบบโก๊ะๆ ดูเป็นคนร่าเริงและแจ่มใสตลอดเวลา
"ฉัน 'อึนจี' " อึนจีแนะนำตัวเรียบๆตามคาแรกเตอร์ของเธอ
"ฉัน 'นาอึน' ค่ะ" สาวผมดำพูดขึ้น เธอเป็นผู้หญิงที่ดูสวยที่สุดแล้ว ดูเงียบๆ ไม่ค่อยพูดอะไรมาก
"ฉัน 'นัมจู' นะ^O^" นัมจูแนะนำตัวเองอีกครั้งนึง
"ฉัน 'ฮายอง' นะคะ" เธอเป็นผู้หญิงที่สูงที่สุดในนี้ และหน้าตาดูเซ็กซี่แบบไม่ตั้งใจด้วย
"แล้วพวกคุณหล่ะคะ?" โชรงถามกลับไปที่พวกหนุ่มๆ ที่กำลังนั่งมองพวกสาวๆแนะนำตัวกันเพลิน ถึงกับสะดุ้งและรีบแนะนำตัวเอง
"ห้องนอนรับรองแขกมีแค่2ห้องนะคะ ถ้านอนกันไม่พอก็ใช้ห้องรับแขกได้นะคะ" โชรงหันไปบอกกับหนุ่มๆ ซึ่งพวกหนุ่มๆก็พร้อมใจกันตะเบงเสียงพร้อมกันว่า
"ครับ!!"
"ฮ่าาๆๆๆ ค่ะๆ มีอะไรก็เรียกพวกเราได้เลยนะคะ" โบมีขำก่อนที่จะเดินกลับเข้าห้องกับคนอื่นๆ
ตอนเช้า
"ฮ้าววววววว" ลู่หานลืมตาขึ้นพร้อมมองไปรอบๆ สมาชิกทั้ง11คนยังหลับอยู่เลยสินะ
เนื่องจากสมาชิกที่เยอะ และห้องรับแขกก็อึดอัด หนุ่มๆเลยนัดกันมานอนข้างนอกกันหมดเลย- -'
"นี่ๆ ตื่นได้แล้วๆพวกนาย" ลู่หานเดินไล่ปลุกสมาชิกแต่ละคน จนตื่นกันครบทุกคน
"ไปอาบน้ำไป เราจะได้เดินทางต่อ" ลู่หานที่กำลังเก็บข้าวของเพื่อที่จะเดินทางต่อ หันไปบอกเหล่าสมาชิกที่กำลังทำหน้าตาสะลืมสะลือ
หลังจากสมาชิกอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว กำลังเดินไปบอกลาและขอบคุณสาวๆ แต่ไม่ว่าจะหากันทั่วบ้านแล้วก็ไม่เจอ พวกหนุ่มๆเลยตัดสินใจวางของไว้หน้าบ้านแล้วออกตามหาสาวๆในสวนกัน
ลู่หานที่วิ่งตามหาโชรง จนเข้ามาในโรงกระจก ก่อนจะเจอโชรงนั่งจิบน้ำชาอยู่ในนี้
หน้าตาที่สวยราวกับเทพธิดา ผสมกับผิวขาวเนียนละเอียด และผมยาวสลวยนั่น ยิ่งทำให้เธอเปล่งปลั่งสะพรั่งเกินกว่าดอกไม้ทั้งหมดในสวนแห่งนี้
ชายหนุ่มตกตะลึงกับภาพตรงหน้าจนพูดไม่ออก จนทำให้หญิงสาวหันมาเจอซะก่อน
"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ทานข้าวเช้าหรือยัง ถ้างั้นมาดื่มชากับฉันไหมคะ?" โชรงหันไปยิ้มทักทายให้เขา ซึ่งเขาได้แต่นิ่งเงียบและมองหน้าหญิงสาวอยู่อย่างนั้น จนทำให้หญิงสาวต้องถามขึ้นอีกครั้ง
"คุณคะ คุณคะ?"
ลู่หานพึ่งรู้สึกได้ว่าเขาเข้าใกล้เธอมากเกินไปแล้ว จึงรีบขอโทษเธอ
"ฮะๆ ไม่เป็นไรค่ะ ดื่มชาด้วยกันก่อนสิคะ"
ลู่หานจึงตัดสินใจนั่งดื่มชากับเธอ โชรงรินชาลาเวนเดอร์หอมกรุ่นจากกากระเบื้องสวยงาม ใส่แก้วกระเบื้องชุดเดียวกัน แล้วยื่นให้เขา
ลู่หานยกแก้วขึ้นจิบ พร้อมกับหยิบชูโรสขึ้นมากินด้วยหนึ่งแท่ง แล้วพูดขึ้น
"ผมขอถามอะไรหน่อยสิ"
"คะ?"
"พวกคุณคือใครหรอ? แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง"
โชรงนิ่งเงียบไปสักพัก แล้วตอบขึ้นมาเบาๆ
"เมื่อก่อนเราก็อยู่ที่โซล พวกเราพึ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ได้เกือบๆปีแล้วค่ะ" เธอตอบเขาด้วยน้ำเสียงปกติ
"ในป่าขนาดนี้เนี่ยนะ?!" เขาขึ้นเสียงด้วยความตกใจ "แล้วพวกเสื้อผ้า อาหารหล่ะครับ?"
"เราเข้าโซลกันเดือนละสองครั้งค่ะ ส่วนอาหารพวกเราก็เข้าไปซื้อในตัวเมืองใกล้ๆ"
ลู่หานเงียบไปสักพัก ก่อนจะนึกขึ้นมาได้
"งั้นคุณก็รู้สิว่าเข้าเมืองไปยังไง"
"อ๋อ ..ค่ะๆ" โชรงตอบงงๆ
"งั้นคุณบอกทางเราเพื่อเข้าเมืองได้ไหมครับ?"
"ได้สิคะ" ลู่หานตวาวกับคำตอบ
"เยี่ยมไปเลย งั้นคุณช่วยบอกทางพวกเราคอนกลับด้วยนะครับ"
"อ๋อ ฮ่ะๆ ได้สิคะ^^" โชรงยิ้มตอบ ลู่หานยิ้มกลับให้ด้วยความดีใจ
จบ100%สำหรับตอนนี้ละน้าาาา
ขอโทษด้วยย ไรตันนิดหน่อยย
พอดีอ่านโมเม้นท์exopinkของเราในทวิตละฟิน
เลยกลับมาแต่งต่อออ
ขอบคุณทุกคนน้าาาาาา ^3^
ความคิดเห็น