คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Story2:My Angle18/1/59
ตั้งเเต่เเรกพบสบตา ชั้นก็รู้สึกราวกับว่าตัวเองอยู่บนสวงสวรรค์
เพราะชั้นได้เจอกับสิ่งมีชีวิตที่สวยงามราวกับนางฟ้า
ที่พระเจ้าได้บรรจงสรรสร้างมาเพื่อชั้น
เธอเป็นนางฟ้าของชั้นเเค่คนเดียวเท่านั้น
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ไมวันนี้ อากาศมันร้อนอย่างนี้ว่ะ"
เสียงแหบห้าวซึ่งไม่เข้ากับหน้าตาที่โครตหวานเอ่ยขึ้น พลางโบกพัดให้เร็วขึ้น
"แกจะบ่นอะไรของแกว่ะ ไอ้ลู่ ดูไอ้คริสดิว่ะ มันยังไม่บ่นสักคำเลย
ทั้งๆที่มันพึ่งไปเล่นบาสกลางเเจ้งมา เเต่แกแค่นั่งดูมันเล่นอยู่ในร่มกลับบ่นซะงั้น"
ร่างสูงผู้มีเอกลักษณ์สำคัญ ที่รอยยิ้ม เอ่ยบ่นเพื่อนหน้าหวานพลางชำเลือง
มองบุคคลที่เอ่ยถึงแล้วยื่นน้ำไปให้เพื่อ คลายร้อน
"ไอ้ยอล แกคิดว่าไอ้คนอย่างไอ้คริสมันมีปากด้วยหรอว่ะ
ตั้งแต่คบกับมันมาตั้งเเต่เด็ก มันก็พูดนับคำได้ ชั้นก็เเค่บ่นเเทนมันไม่ได้หรือไงว่ะ
ใช่ไหมไอ้คริส ไอ้คริสเว้ยยย"ลู่หานพูดขึ้นพลางชำเลืองมองร่างสูงที่นิ่งไป
จึงตะโกนเรียกอีกครั้งแล้วมองตามร่างสูงที่บ่นพึมพำอะไรบางอย่างเบาๆ
"แกพึมพำอะไรของแกว่ะไอ้คริส แล้วนั่นแกขยี้ตาทำไมว่ะ อะไรเข้าตาหรอ"
ลู่ฮานพูดขึ้นพลางต้องหลบตาเมื่อสบกับดวงตาเข้มที่จ้องเขม่งมาทางเขา
"จ้องชั้นทำไมอ่ะ ชั้นทำอะไรผิดเนี่ย ไอ้ยอลช่วยชั้นด้วยเว้ย ไอ้คริสมันจะฆ่าชั้น"
ลูฮานพูดพลางวิ่งไปหลบหลังเพื่อนร่างสูงเพื่อเป็นเกราะ กำบัง
"แกอยากตายใช่ไหม" คริสเอ่ยขึ้นด้วยเสียงที่ทำให้คนฟังใจสะท้าน
"เฮ้ย แกเป็นอะไรไปว่ะคริส โกรธอะไรไอ้ลู่มัน"ชาลยอลเอ่ยถามคริสเมื่อเห็นคริสดูแปลกๆไป
"ชั้นเเค่...ช่างมันเถอะ" พูดจบร่างสูงก็รีบเดินออกไป
ทำให้เพื่อนที่มองอยู่ทั้งสองคนรีบวิ่งตามจนเเถบไม่ทัน
"ไอ้ยอล แกว่าไอ้คริสมันเเปลกๆไหมว่ะ"ลู่หานถามชาลยอลขณะรีบที่ไล่ตามร่างสูงไป
เเต่ทำไงได้เค้าขาสั้นนี่ เลยต้องวิ่งส่วนไอ้ชาลยอลนะเหรอมันขายาวไม่ต้องไปห่วงมันหรอก
"ไม้รู้เหมือนกันว่ะ สงสัยแกไปขัดจังหวะอะไรมันสักอย่างล่ะมั้ง
แล้วนั้นไอ้คริสมันจะไปไหนของมันว่ะ"ชาลยอลเอ่ยถามลู่หานเมื่อเห็นคริสเดิน
ไปอีกทางหนึ่งซึ่งไม่ใช่โรงยิมที่คริสมักไปหลังจากเล่นบาสเสร็จ
"จะรู้ไหมครับคุณเพื่อน ก็มาพร้อมกันอ่ะครับ จะถามกระผมทำไม
ถ้าอยากรู้คุณเพื่อนก็วิ่งไปดักหน้ามันดิครับ"ลู่หานเอ่ยประชดเพื่อนของตน
"กวนนะเว้ย เดี๊ยวจะโดนนะแก เออๆ งั้นชั้นวิ่งไปดักหน้ามันก่อนนะเว้ย
ขืนให้แกไปคงวิ่งไม่ทัน แกยิ่งขาสั้นอยู่ด้วย"ชาลยอลเอ่ยบอกกับลู่หาน
พร้อมกับวิ่งไปดักหน้าคริสที่เหมือนกับหาอะไรอยู่
"ไอ้โย่งยอล แกว่าชั้นขาสั้นเหรอ อย่าให้ลู่ขายาวขึ้นมานะเว้ย
เเกโดนเตะก้านคอเเน่ แล้วจะวิ่งเร็วไปไหนพวกแก สงสารคนขาสั้นมั้งดิว่ะ"
เสียงลู่หานตะโกนไล่หลังชาลยอลด้วยความเเค้าเพราะตอนนี้เค้ายังเเตะก้านคอมันไม่ถึง
พลางวิ่งตามจะทำไงได้ ก็เค้ามันขาสั้นนิ พูดแล้วก็น้อยใจตัวเอง
"ไอ้คริส ไอ้คริสเว้ยนั้นแกจะไปไหนว่ะ แล้วแกหาอะไรอยู่ว่ะ"
ชาลยอลเอ่ยถามคริสเมื่อร่างสูงของเพื่อนหยุดวิ่งพร้อม กับมองหาอะไรบางอย่าง
"หายไปแล้ว" ร่างสูงพึมพำเบาๆพร้อมกับถอนหายไง
"แฮกๆ อะๆไรแฮกๆ หายๆว่ะไอ้คริส" ลู่หานเอ่ยถามคริสทันทีที่วิ่งมาถึงพร้อมกับอาการเหนื่อยหอบ
"เปล่า"เมื่อคริสตอบเสร็จก็วิ่งไปทางเดิมที่วิ่งมา
ตามด้วยชาลยอลที่เริ่มวิ่งทันที ที่เพื่อนของตนวิ่งออกไป ทิ้งไว้เเต่ลูห่านที่ยังคงเหนื่อยหอบอยู่
"ไอ้เพื่อนบ้า เเฮกๆ รอด้วยดิว่ะ อย่าให้ชั้นขายาวขึ้นมามั้งนะเว้ย
ชั้นจะวิ่งไม่รอพวกแกเลยคอยดู"แต่ตอนนี้ลู่หานยังคงขาสั้นอยู่จึงได้เเต่ เหนื่อยหอบอยู่ตรงนั้น
___________________________________________________________________________________________________________
เมื่อมาถึงโรงยิมแล้วร่างสูงก็นั่งเหม่ออยู่อย่างนั้น
เเม้กระทั่งลู่ห่านที่มาถึงช้าที่สุดเพราะขาสั้น ร่างสูงก็ยังคงนั่งเหม่ออยู่
จนลู่ห่านทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายถามออกมา
"ไอ้คุณชายน้ำแข็งครับ ท่านจะนั่งเหม่ออีกนานไหม ถ้าคุณชายไม่รีบไปอาบน้ำ
จะทำให้พวกกระผมเข้าคาบสายนะครับ"
ลู่หานเอ่ยด้วยน้ำ เสียงที่ยียวนกวนประสาททำให้คริสตื่นจากภวังค์พร้อมกับ
มองด้วยสายตาเย็นชา และเดินไปตบหัวลู่ห่านที่ขัดจังหวะเเล้วจึงเดินออกไป
"ไอ้ยอล ไอ้คริสมันเป็นอะไรของมันว่ะ แล้วชั้นทำอะไรผิดว่ะเนี่ย
เดี๊ยวก็ตบหัว เดี๊ยวก็เเช่เเข็ง ลู่ไม่เข้าใจ ไอ้ยอล ไอ้ยอลเว้ย สนใจชั้นบ้างดิว่ะ"
ลู่หานเอ่ยบอกชาลยอลด้วยความน้อยใจ
"ไม่รู้เว้ย แกไปกวนมันเองนิ จะไปไหนก็ไปไป๊ ชั้นจะเล่นเกมเว้ย"
ชาลยอลเอ่ยไล่ลู่หานอย่างไร้เยื่อใย พลางสนใจเกมในมือต่อ
"อ๊ากกกก ไอ้โย่งหยอยแกเห็นเกมดีกว่าเพื่อนหรอว่ะ เลือกมาเลยเกมหรือชั้น"
ลู่หานเอยถามชาลยอลด้วยท่าทางมั่นใจว่าชาลยอลต้อง
เลือกเพื่อนอยู่แล้วเเต่มันก็ไม่เเน่เสมอไป
"เกม จบนะ ชั้นจะเล่นต่อ"ชาลยอลเอ่ยบอกลู่หานพลางสนใจเกมในมือต่อไป
"ไอ้โย่งยอลแกจำไว้เลยนะ อย่าให้ถึงทีชั้นบ้างนะเว้ย
ทำไมเเต่ละคนช่างโหดร้ายกับลู่ผู้น่ารักได้ลงคอ"
ลู่หานเอ่ยออกมาพร้อมกับ นั่งลงเอามือเขี่ยดินเป็นวงกลม
"เออ จำไว้หลายเรื่องเเล้วนะเว้ย เมื่อไรจะมาเอาคืนว่ะ 555" ชาลยอลหัวเราะชอบใจ
ที่สามารถเเกล้งลู้หานได้สำเร็จ
"เดี๊ยวพาไปเหล่สาว แล้วก็หยุดทำท่าทางเเบบนั้นซักทีเว้ย เสียมาดกลุ่มหนุ่มฮอตหมด"
ชาลยอลเอ่ยขึ้นซึ่งก็สามารถทำให้ลู่หานหยุดการ กระทำทั้งหมดลงทันทีพร้อมกับ
ลุกขึ้นมานั่งเก็กหล่อรอคริสแทน เห็นเขาเป็นอย่างนี้ เเต่เขาก็เป็น1ใน3ของกลุ่มหนุ่มฮอตที่สุดในโรงเรียนเ
ชียวนะ อีกสองคนก็ไม่ใช่ใครที่ไหนเพื่อนสนิทเขาเอง ชาลยอลและคริส
คริสนั้นเขายกให้เป็นอันดับหนึ่ง ถึงเเม้ว่ามันจะเย็นชา พูดนับคำได้ เป็นเสือยิ้มยาก
เเต่เเฟนคลับมันก็เยอะใช่ย่อยนะ ส่วนเขากับชาลยอลนะหรอเ
ขาว่าเขาหล่อกว่ามันเยอะ เขาก็น่าจะเป็นที่สอง ให้ไอ้โย่งนั้นเป็นที่สามไปเลย
เพราะผู้หญิงน่าจะชอบผู้ชายตัวเล็กดูน่าทะนุถนอมเเบบเค้ามากกว่า555
(ลู่เพ้อ ใหญ่แล้วกลับมาด่วน:ไรเตอร์)
"ผัวะ เหม่ออะไรว่ะ" เสียงเย็นเอ่ยถามเพื่อนหน้าหวานทันทีเมื่อตบหัวเพื่อนให้หลุดจากภวังค์
"ไอ้บ้าคริส มันเจ็บนะเว้ย ตบมาได้ ถ้าฉันโง่ลงใครจะรับผิดชอบว่ะ"
ลู่ห่านเอ่ยบ่นพลางเอามือลูบหัวที่โดนเพื่อนตบ แหมตบแม่นจังเว้ยซ้ำรอยเดิมเป๊ะ
"ไอ้คริสแกไม่ต้องไปสนใจไอ้ลู่หลอกมันก็คงชมตัวเองอยู่ในใจนะแหละ
เห็นมันทำตาเยิ้มเชียว เเล้วก็ไอ้ลู่แกไม่ต้องกลัวโง่ลงหรอ
แกไม่โง่ไปกว่านี้แล้วหล่ะ555 ว่าเเต่เเกเหอะ เหม่ออะไรว่ะเมื่อกี้"
ชาลยอลเอ่ยถามคริสเเต่กระทบถึงลู่หาน
"เปล่า สงสัยคงตาฝาด" คริสเอ่ยเสร็จพลางเดินนำออกไป
"ไอ้โย่งยอลวันนี้แกแกล้งชั้นหลายดอกแล้วนะเว้ย ชั้นจะเก็บไว้คิดบัญชี
เเต่ว่าพวกแกชั้นมีอะไรจะบอกพวกแกว่ะ คือชั้น..........."
ลู่ห่านเอ่ยบอกคริสกับชาลยอลขณะกำลังเดินไปยังห้องเรียน
เเต่เหมือนจะไม่เข้าหูร่างสูงที่เดินนำหน้าเลย เพราะเค้ากำลังคิดทบทวน
ถึงเหตุการณ์ที่ทำให้เค้ามีท่าทีแปลกๆและไม่เป็นตัวของตัวเอง
จนเพื่อนเขาสังเกตเห็นทั้งที่เค้ามักจะเป็นพวกที่เก็บความรู้สึกเก่ง
เป็นเพราะเธอคนเดียว
"เธอคือใครกันนะ"ร่างสูงเอ่ยพึมพำเบาๆพลางสบัดหัว
เพื่อทำให้ภาพนั้นหลายไปจากหัวเเต่ก็ไม่สามารถทำได้
"แกมีจริงๆเหรอว่ะ ไอ้ลู่ทำไมไม่บอกว่ารู้จักกันมาตั้งนาน แล้วสวยไหมว่ะ"
เสียงที่ชาลยอลเอ่ยถามลู่หานดังมาเข้าหูคริสเป็นระลอกๆ
แต่เค้าก็หาสนใจไม่ เขายังคิดถึงเเต่หน้าของเธอผู้ที่มีใบหน้าที่เรียวรูปไข่
ดวงตาดุงกวางน้อยที่สามารถสยบราชสีห์อย่างเขาให้อยู่หมัด จมูกที่โด่งอย่างพอดี
เเละริมฝีปากสีสวยที่ยามเมื่อคลี่ยิ้มเพียงเล็กน้อยก็สามารถทำให้โลกนี้ดูสดใสและมีชีวิตชีวา
แล้วไหนจะเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนที่โบกพริ้วไปกับสายลมและกระทบกับเเสง
ยิ่งทำให้ร่างบางนั้นดูสวยงามยิ่งขึ้น
ถ้าใครมาบอกว่าเธอคนนั้นคือนางฟ้า
เค้าก็เชื่ออย่างสนิทใจโดยไม่มีข้อโต้เเย้งใดๆ
"อย่าลืมเเนะนำให้รู้จักมั่งนะเว้ยไอ้ลู่"
ชาลยอลเอ่ยบอกลู่หานเมื่อมาถึง ห้องแต่ร่างสูงเพื่อนของเขาอีกคน
ดูเหมือนจะไม่สนใจที่ลู่ห่านพูดเลย เเต่ก็ช่างมันเถอะ เรื่องเเบบนี้มันคงไม่ชอบอยู่เเล้ว
"ไอ้หยอยแกห้ามยุ่ง คนนี้ชั้นห่วง ไอ้คริส ไอ้คริส ไอ้คริสเว้ย
ปีนี้แกจะลงบาสโรงเรียนไหมว่ะ"
ลู่ห่านเอ่ยปากถามเพื่อนของตนที่ขนาดมาถึงห้องเรียนเเล้ว
ก็ยังคงมีอาการนั่งเหม่อเหมือนเดิม
"ไม่ลง"คริสพูดพร้อมกับฟุบหน้าลงกับโต๊ะเพื่อที่จะหลีกเลี่ยงคำถามที่เพื่อน
เขาอาจจะถามว่าเค้าเหม่ออะไร เค้าไม่อยากตอบคำถามอะไรเพื่อนเลย
เเม้เเต่นิดเดียวที่เกี่ยวกับเธอคนนั้นอาจ เป็นเพราะเค้ารู้สึกหวงร่างบางนั้น
เเม้ว่าเค้าจะเจอเธอเพียงเเค่แป๊บเดียวก็ตาม
ถ้าเค้าเจออีกึราวหน้าเค้าจะไม่ปล่อยให้ร่างบางนั้นหลุดหายไปจากสายตาเด็ดขาด
"ไอ้คริส แกน่าจะลงนะเว้ย แกก็ซ้อมอยู่ทุกวัน เเถมเเฟนคลับแกยังรอเชียร์แกอยู่นะเว้ย
ไอ้คริส เอ้ามันหลับไปแล้ว ปล่อยให้ชั้นพูดอยู่คนเดียวตั้งนาน ไอ้เพื่อนบ้า"
ลู่ห่านพูดพลางเขย่าเเขนคริสที่หลับอยู่จะให้ตื่นเพื่อสนใจเค้า
"ไอ้ลู่ชั้นเตือนแกด้วยความหวังดี ถ้าเเกไม่อยากโดนดับเบิ้ลเเช่เเข็ง
ก็หยุดเขย่าเเขนไอ้ไคริสได้เเล้ว แกลืมไปแล้วหรอว่ะ
ว่าไอ้คริสมันไม่ชอบให้ใครมาปลุกเวลานอน"
ทันทีที่ชาลยอลเตือนก็สามมารถทำให้ มือของลู่ห่านตกลงข้างลำตัวโดยอัตนมัติ
พร้อมกับนั่งตัวตรงเพราะเค้าไม่อยากโดนเเช่งแข็งเหมือนครั้งนั้น
สายตาครั้งนั้นที่ร่างสูงส่งมาชั่งหนาวยะเยือกยิ่วกว่าขั้วโลกเหนือ
_________________________________________________________________________________________________________________
หลังจากหมดคาบเรียนวันนี้ทั้งสามคนก็พากันมาคลุกตัวกันอยู่ที่ร้านกาแฟประจำของพวกเขา
"ไอ้คริสเมื่อไรแกจะหยุดเหม่อสักที ทำเหมือนตกหลุมรักอย่างนั้นเเหละ"
ชาลยอลเอ่ยบอกคริสเเล้วดูเหมือนว่าจะถูกจุดซะด้วย
"คะใครตกหลุมรักกัน มะไม่มี " เสียงคริสเอ่ยบอกชาลยอลอย่างมีพิรุธ
พลางหลบสายตาที่จ้องมาอย่างจับผิด เขาเป็นอะไรกันนะ
ทั้งๆที่เขาก็ไม่เเสดงความรู้สึกประหม่ามาก่อน
"แน่นะไอ้คริส เเล้วทำไมเเกจะต้องหลบตาชั้นด้วยว่ะ แกเป็นอะไรว่ะหรือว่า
เเกจะตกหลุมรักจริงๆ " ชาลยอลเอ่ยถามคริสส่งผลให้ลู่หานที่นั่งเหล่สาวอยู่ข้างๆ
หันมาสนใจบทสนทนานี้ด้วย จะไม่ให้เค้าสนใจได้ยังไงกันหล่ะ
ในเมื่อ คริสผู้เเสนเย็นชากำลังตกหลุมรัก ซึ่งเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยากมากที่เกิดขึ้นกับคริส
ผู้ซึ่งถูกขนานนามว่า"เย็นชาประดุจไร้หัวใจ"
"ยังอยากกินข้าวเองอยู่ไหม " คริสเอ่ยขึ้นเมื่อสามารถรวบรวมสติที่เเตกกระเจิงได้
พร้อมกับส่งสายตาพิฆาตไปยังสองหนุ่มที่จ้องจับ พิรุธเขา เมื่อสองหนุ่มน้อยหน้ามน?
ได้รับสายตาเเบบนั้นก็สามารถแปลได้ทันที เเม้ไม่ต้องปรึกษากัน
ว่าถ้าเกิดยังพูดเรื่องนี้อยู่ อาจจะไม่ได้กินข้าวอีกหลายวันเพราะต้อง
ไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มที่โรงพยาบาลเเน่ๆหรืออาจจะพิการไปเลย
จึงพร้อมใจกันเงียบสนิท เเต่ในใจก็ยังสงสัยอยู่ว่า ตกลงเพื่อนสนิทของเขา
กำลังตกหลุมรักจริงๆหรอเนี่ย เเล้วใครกัน?ที่สามารถทลายหัวใจน้ำแข็งดวงนั้นลงได้
ใครคือผู้โชคร้ายคนนั้นกันนะ
"เอ่อ พวกแกอย่าลืมที่ชั้นบอกนะพรุ่งนี้ทำตัวดีดีหน่อยนะ " ลู่ ห่านเอ่ยบอก
หลังจากเงียบมานานเพราะเจอกับสายตาพิฆาตของร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ
"ทำไม"คริสเอ่ยถามสั้นๆพร้อมกับยกกาแฟดำขึ้นดื่ม
"ก็พรุ่งนี้ "คนสำคัญ" ของมันจะเข้ามาเรียนที่ห้องเดียวกับเรานะสิ
มันไม่ได้เจอเธอนานเเล้วก็เลยอยากให้ประทับใจว่ะ"ชาลยอลเอ่ยตอบคริสเเทนลู่ห่าน
"คนสำคัญอะไร"คริสเอ่ยถามพร้อมกับจิบกาแฟไปเรื่อยๆ
"ก็เป็น น.....gee gee baby baby.."ลู่ห่านกำลังจะเอ่ยตอบ
เเต่ถูกเสียงริงโทนโทรศัพท์ที่ตั้งเพลงของวงเกิร์ลกรุ๊ปวงโปรด
ของพวกเขาเเทรกมาก่อน ทำให้ต้องจบบทสนทนานี้ไป ก่อน
"ฮะแม่ อะไรนะครับ ได้ครับเเม่ผมจะรีบกลับ เออพวกแกชั้นกลับก่อนนะ ที่บ้านรอกินข้าวอยู่
เจอกันวันพรุ่งนี้นะเว้ย อย่าลืมที่ชั้นบอกนะเว้ยพรุ่งนี้ทำตัวดีดีหน่อย ไปแหละๆ"
ลู่ห่านเอ่ยบอกคริสกับชาลยอลทันทีที่วางสายเสร็จ พร้อมกับไม่ลืมกำชับเรื่องสำคัญของเขา
พร้อมกับรีบวิ่งออกไปทันทีโดยไม่รอคำตอบจากเพื่อนทั้งสอง
"จะรีบไปไหนของมันว่ะ"ชาลยอลเอ่ยทันทีที่ลู่ห่านออกไป
คริสไม่ได้เอ่ยตอบอะไร เเต่กลับเหม่อมองออกไปนอกร้านเเทนพร้อมกับพึมพำเบา
"เธอเป็นใครกันเเน่นะ"
เช้าวันต่อมา ร่างสูงเดินออกจากบ้านตั้งเเต่เช้า ไม่รู้จะด้วยเพราะบรรยากาศ
หรืออะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้ร่างสูงรู้สึกอารมณ์ดีราวกับจะมีเรื่องดีดีเกิดขึ้น
"ไอ้คริสมันเป็นอะไรอะไรของมันว่ะ ช่วงนี้เดี๊ยวก็เหม่อ เดี๊ยวก็อารมณ์ดี
ชั้นตามอารมณ์คนอินดี้อย่างมันไม่ทันจริงๆเลยว่ะ
ไอ้ลู่ เฮ้ ไอ้ลู่สนใจกันหน่อยดิเว้ย มัวมองไปแต่ที่ประตูอยู่นั้นแหละ
ประตูมันมีอะไรน่ามองนักว่ะครับคุณเพื่อน" ชาลยอลเอ่ยแกมประชดประชัน
เมื่อเห็นลู่หานที่จ้องเเต่ประตูตั้งเเต่เดินเข้ามา ราวกับว่ากำลังรออะไรบางอย่างอยู่
"เออดิ ประตูมันน่ามองกว่าแกอยู่แล้วไอ้หยอย อย่าบอกนะว่าแกลืม
เรื่องที่ชั้นบอกแกไปเมื่อวานอ่ะ" ขณะที่พูดลู่หานก็ยังคงมองไปที่ประตูอยู่อย่างนั้น
จนทำให้คริสหันมาให้ความสนใจที่เพื่อนของเขาเเทน
พร้อมกับมองประตูสลับกับมองหน้าลู่หาน
"เป็นอะไร" คริสเอ่ยถามเรียบๆ เเต่ก็สามารถดึงความสนใจของ
ลู่หานกลับมามองยังเค้าได้ "ไอ้คริส อย่าบอกนะว่าแกลืมนะ
ก็วันนี้ไงที่"คนสำคัญ"ของชั้นจะมาเข้าเรียน แกจำไม่ได้หรือไงว่ะ"
เมื่อตอบเสร็จลูห่านก็หันไปจ้องประตูต่ออย่างใจจดใจจ่อ
"อืม" คริสเอ่ยตอบเบาๆ พร้อมกับเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง
"เพราะอย่างนี้ซินะ ทีทำให้คนมาสายติดอันดับบัญชีดำ
ของโรงเรียนอย่างแกมาเช้าได้ขนาดนี้ 555"
ชาลยอลเอ่ยพร้อมกับจิกกัดลู่หานเล็กน้อย
"ไอ้หยอย ไอ้......นักเรียนนั่งที่ได้เเล้ว"ลู่ห่านกำลังจะเอ่ยตอบชาลยอล
เเต่ถูกขัดด้วยเสียงของอาจารย์ ทำให้เขาเปลี่ยนความสนใจมาที่อาจารย์แทบจะทันที
"วันนี้จะมีนักเรียนเข้ามาใหม่ ขอให้นักเรียนช่วยดูเเลเค้าด้วยนะจ๊ะ เข้ามาสิจ๊ะ"
ครูประจำชั้นบอกพร้อมกับเอ่ยเรียกใครบางคนที่ยืนรออยู่ที่ด้านนอกประตู
เมื่อร่างบางย่างกรายเข้ามาในห้องทำให้เกิดเสียงหือหาขึ้นทั้งห้อง
จนทำให้ร่างสูงที่เหม่อลอยอยู่ต้องหันกลับมามองด้วยสายตาที่ตกตะลึง
พร้อมกับพึมพำอะไรบางอย่างเบาๆ
"ชื่ออะไรจ๊ะ สาวน้อยคนสวย วี๊ดวิ๊ว"ผู้กล้าของห้องเอ่ยถาม
ร่างบางซึ่งเดินก้มหน้าตั้งเเต่เดินเข้าห้องมา
"ชื่อ อิม ยุนอา ใครบังอาจยุ่งกับคนพิเศษของชั้น
ชั้นไม่ไว้ชีวิตมันเเน่ จำไว้ซะ"เเทนที่จะมีเสียงของร่างบางเอ่ยตอบ
กลับเป็นเสียงห้าวที่ขัดกับหน้าตาเอ่ยตอบเเทน
พร้อมกับเดินไปจูงมือร่างบางที่ยืนทำอะไรไม่ถูกให้มานั่งข้างคริสเเทน
"ไอ้คริส ชั้นฝากยุนด้วย อย่าให้ไอ้พวกนั้นเเทะโลมเด็ดขาด"
ลู่ห่านเอ่ยบอกคริสพร้อมกับส่งสายตาข่มขู่ไปรอบๆห้องแทน
"ชั้นชื่อ อิม ยุนอา ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณเอ่อ......"
ร่างบางเอ่ยแนะนำตัวกับร่างสูงที่นั่งอยู่ข้างๆ
พลางเงยหน้าเพื่อมองร่างสูง แต่กลับต้องสบกับสายตาคมที่มองอยู่
ตั้งเเต่ที่ร่างบางเดินเข้ามาในห้องเเทน
"คุณค่ะ คุณ......"ร่างบางเอ่ยพลางสะกิดร่างสูง
"อู๋ อี๋ฟาน เธอเรียกชั้นว่าคริสก็แล้วกัน" ร่างสูงเอ่ยเสร็จก็ฟุบหน้าลงไปกับโต๊ะทันที
อันเป็นการตัดบทสนทนา
"ชั้นชื่อ ปาร์ค ชาลยอล ยินดีที่ได้รู้จักนะ ชั้นเป็นคนร่าเริง สดใส
ขี้เล่น เป็นไวรัสแฮปปี้ประจำโรงเรียน หล่อ น่ารัก นิสัยดี
เป็นกันเองสนใจคบกับชั้นเป็นแฟนติดต่อได้นะจ๊ะ เบบี๊"
ชาลยอลเอ่ยพลางยื่นมือออกมาเพื่อจะจับมือบาง
เเต่กลับถูกมือหนาของคนที่นอนอยู่ปัดออกเเทน
พร้อมด้วยเสียงด่าของคนหน้าหวาน ที่บัดนี้เลิกส่งสายตาอาฆาต
ไปยังเพื่อนร่วมห้องเเต่กลับหันมาจ้องเพื่อนตนเเทน
"ไอ้บ้าหยอย ชั้นบอกแกแล้วไง ว่าคนนี้ห้ามยุ่ง คนพิเศษของชั้น ชั้นหวงนะเว้ย
อยากเป็นหมันหรือไงว่ะแก " คำขู่ของลู่ห่านทำให้คนที่เป็น
ไวรัสเเฮปปี้ประจำห้องอย่างชาลยอลถึงกลับเงียบลงได้
แต่ก็แอบพึมพำเบา ตามภาษาคนปากไว
“แกทำอย่างนั้นเดี๊ยว สาวๆหลายๆคน เสียดายตายเลย”
และยังทำให้ร่างสูงที่นั่งอยู่ใกล้ๆต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
"ยุน ยุนนั่งข้างไอ้คริสนะ เดี๊ยวพี่จะคุมไอ้หยอยเอง ยุนไม่ต้องห่วงนะค่ะ"
ลู่ห่านเอ่ยบอกพลางลูบหัวร่างบางอย่างอ่อนโยน ส่งผลให้ร่างสูงที่นั่งข้างๆ ต้องเบือนหน้าหนีเเทน
Kris past
ทำไมคำพูดของไอ้ลู่ห่านถึงทำให้เราเจ็บที่อกด้านซ้ายนะ ทั้งๆที่เราดีใจที่ได้เจอ
"เธอคนนั้น"ทำไมกันนะ
"พี่ลู่อย่าพูดแบบนั้นสิค่ะ คนพิเศษอะไรกัน ยุนก็เป็นเเค่น้องสาวพี่เองนะค่ะ"
เสียงเอ่ยบอกอันเเผ่วเบาแต่ดังชัดเจนในใจผมของร่างบางทำให้ผมรู้สึกโล่งใจได้อย่างแปลกประหลาด
มันเป็นเพราะอะไรกันนะ ผมไม่เข้าใจ
"ไอ้ลู่ แกมีน้องสาวตั้งเเต่เมื่อไรกันทำไมชั้นไม่รู้ว่ะ"ไอ้ยอลเอ่ยถามออกไป
ซึ่งเป็นคำถามที่ตรงกับใจผมเหลือเกิน
"เออ ยุนอานะเป็นน้องสาวฝาแฝดของชั้น เราแยกกันตั้งเเต่ตอนชั้นเด็กๆ
เพราะเเม่ชั้นต้องย้ายไปทำงานที่ต่างประเทศ เธอจะมาทุกปิดเทอมทำให้พวกแกไม่เจอเธอไง เนอะยุน"
ลู่ห่านเอ่ยบอกคลายข้อสงสัยทันที "ค่ะพี่ลู่"เสียงเอ่ยตอบอย่างเเผ่วเบา
เเต่กลับทำให้ใจผมเต้นเเรงได้อย่างน่าประหลาดมันเป็นเพราะอะไรกันนะ
"พวกแกรู้เเล้วก็ช่วยชั้นกันยุนจากไอ้พวกหน้าหม้อทั้งหลายด้วยนะ
โดยเฉพาะแกไอ้ชาลยอล ห้ามเข้าใกล้น้องสาวชั้นเกินร้อยเมตร ไม่งั้นแกได้เป็นหมันก่อนวัยอันควรแน่ "
ไอ้ลู่เอ่ยขู่ไอ้ยอล แต่ผมว่ามันคงไม่ได้ผลหรอกเพราะขนาดไอ้ลู่เอ่ยไม่ทันขาดคำ
ไอ้ยอลก็พยายามจะจับมือเธออีกครั้ง ทำให้ผมต้องปัดมือนั้นออกอีกครั้งด้วย???
ผมทำตามที่ไอ้ลู่ขอร้องนะคับ ผมไม่ได้หมั่นใส้มันนะครับ เห็นไหมครับผมเป็นเพื่อนทีดีแค่ไหน
"ไอ้คริส แกสองรอบแล้วนะ อ๊ากกกกก ไอ้ลู่แกจะทำอะไรกับหูชั้นนนนนน ปล่อยหูชั้นนะไอ้ลู่"
"ไม่ปล่อยเว้ย ชั้นจะดึงหูแกให้กางกว่านี้อีก จะได้ได้ยินสิ่งที่ชั้นบอกแกมั้ง
ห้ามเข้าใกล้น้องสาวชั้นเกินร้อยเมตรเข้าใจไหมฮะ"
Yoona part
"พี่ลู่ค่ะ พอเถอะค่ะ หูพี่ชาลยอลเเดงหมดแล้วนะค่ะ"ชั้นพูดกับพี่ลู่หาน
เมื่อได้ยินเสียงร้องอันเจ็บปวดของพี่ชาลยอล
"เเต่ว่ามัน....ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่ลู่ พี่ชาลยอลเเค่แกล้งพี่ลู่เฉยๆ ปล่อยมือเถอะนะค่ะน๊ะ"
ชั้นพูดพลางช้อนสายตามองพี่ลู่และกระพริบตาเล็กน้อย
ซึ่งเป็นไม้ตายเด็ดของชั้นเวลาจะอ้อนคนในครอบครัว แต่ไม่รู้ทำไมสองหนุ่มต่างวัย
ภายในครอบครัวถึงสามัคคีกันห้ามไม่ให้ชั้นไปอ้อนหนุ่มคนไหนด้วยท่านี้เด็ดขาด
แล้วทำไมคนที่นั่งข้างๆชั้นถึงหูแดงกันนะ ไม่สบายหรือเปล่านะ
"คุณคริส ไม่สบายหรือเปล่าค่ะ ทำไมหูแดงจัง"
ชั้นเอ่ยพลางมองหน้าคนที่นั่งข้างๆชั้นอย่างเป็นห่วง
"เปล่า"คนข้างๆชั้นพูดพลางเสมองไปทางอื่นเเละก่อนที่ชั้นจะทันพูดอะไรก็มีเสียงคนเอ่ยขัดขึ้นมาซะก่อน
"เมื่อกี้ยุนเรียกเพื่อนพี่ว่าอะไรนะ"พี่ลู่ถามชั้นพลางมองหน้าชั้นสลับกับคนข้างๆ
"คุณคริสเป็นคนบอกให้เรียกว่าคริสค่ะพี่ลู่"ชั้นพูดเบาๆแต่กลับทำให้พี่ลู่กับพี่ชาลยอล
ทำสีหน้าประหลาดใจและส่งสายตาสงสัยมาให้คนที่นั่งข้างๆชั้น
ซึ่งบัดนี้ก็ได้ฟลุบหน้าลงไปนอนอีกครั้ง
"ไอ้คริส ทำ....เอาหล่ะนักเรียน นั่งที่กันได้แล้ว"
อาจารย์ เอ่ยบอกก่อนที่พี่ลู่จะพูดจบ ทำให้พี่ลู่ต้องนั่งและเงียบลงทันที
ชั้นเลยหันมาสนใจคนที่นั่งอยู่ข้างๆแทน
"คุณคริสค่ะ อ จะสอนแล้วนะค่ะ ตื่นเถอะค่ะ"ชั้นเอ่ยปลุกคนนั่งข้างๆพร้อมกับเอื้อมมือไปสะกิดเบาๆ
"อย่าปลุกมันนะยุน""อย่าปลุกมันนะครับน้องยุนอา"
เสียงสองเสียงแถบจะเอ่ยออกมาพร้อมกันทำให้ฉันต้องหันกลับไปมอง
"ทำไมเหรอค่ะ"ชั้นถามพลางเอียงคอมองอย่างสงสัย
"ก็มัน..เฮ้ย ไอ้คริสทำไมแกตื่นง่ายจังว่ะ"
"แกไม่ได้อยากจะแช่แข็งใครใช่ไหม"
"แก..คุณเสี่ยว ลูห่าน คุณปาร์ค ชาลยอล รู้สึกว่าพวกเธอสองคนจะตั้งใจเรียนที่อาจารย์สอนดีเหลือเกินนะ"
เสียงเย็นๆของอาจารย์เอ่ยขัดการสนทนาของทั้งสองคน
ที่กำลังเอ่ยถามร่างสูงที่นั่งข้างๆฉันอย่างแปลกใจ
ทำให้ทั้งสองคนถึงกับเงียบลงทันทีพร้อมกับเหงื่อที่เเตกพลั่ก
"ครับ อาจารย์ทิฟฟานี่คนสวย" พี่ชาลยอลพูดพร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอน
ไปยังอาจารย์ที่กำลังยืนทำหย้ายักษ์อยู่หน้าห้อง
"หึ ครูรู้ว่าครูสวย? โทษฐานที่พวกเธอบังอาจคุยกันในห้องเรียนของชั้น
พวกเธอต้องมาช่วยชั้นทำงานที่ห้องพักครู สองอาทิตย์ นี้คือคำสั่ง"
สิ้นเสียงคำสั่งที่เด็ดขาดของอาจารย์ชั้นก็ได้ยินเสียงคร่ำครวญเบาๆจากทั้งสองคน
"เวลาเหล่สาวของชั้นไปซะเเล้ว" "เอาหล่ะถ้าเรียบร้อยแล้วก็เงียบซะ
อย่าให้ชั้นได้ยินว่าพวกเธอคุยกันในคาบชั้นอีก ไม่อย่างนั้นเวลาเหล่สาวของพวกเธอได้ลดลงอีกแน่"
สงสัยไม่ใช่เเค่ชั้นคนเดียวจริงๆที่ได้ยินเสียงของทั้งสองคนคร่ำครวญ
แต่ อาจารย์ทิฟฟานี่ที่อยู่หน้าห้องก็ยังได้ยิน สมแล้วที่เด็กทั้งห้องขนานนามว่าเจ้าเเม่ทิฟฟานี่
พอถึงตอนพักเที่ยง พี่ลู่ก็ยังคงทำหน้าที่พี่ชายที่เเสนดี
โดยการกีดกันผู้ชายทุกคนที่พยายามมาเเนะนำตัวให้ชั้นรู้จัก
เเต่กับผู้หญิงพี่ลู่กับปล่อยผ่านมาอย่างง่ายดาย ทำให้ตอนนี้สร้างความลำบากใจให้ชั้นไม่น้อย
ก็คนที่พี่ลู่ปล่อยให้มาพูดกับชั้นตอนนี้ เป็นหัวหน้าชมรมเชียร์ลีดเดอร์ของโรงเรียน
และกำลังส่งสายตาอ้อนวอนชั้นอยู่นะสิ
"นะ น้องยุนอา ช่วยพี่สักครั้งนะ มาเป็นเชียร์ลีดเดอร์ให้พี่เถอะนะ
พี่ขอเเค่ครั้งเดียวเอง นะจ๊ะน้องยุนอา" พี่เจสิก้าพูดพลางจับแขนชั้นเขย่าเบาๆ
พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนมาที่ชั้น
"เเต่ว่ายุน เต้นไม่เป็นแล้วก็ไม่รู้ว่าพี่ลู่จะอนุญาตหรือเปล่านะค่ะ พี่เจสสิก้า"
ชั้นเอ่ยปฏิเสธพลางยกเหตุผลเพื่อไม่ให้พี่เจสสิก้าโกรธ แต่ดูเหมือนพี่เจสิก้าจะไม่ยอม
จึงตอบชั้นกลับอย่างรวดเร็ว
"ยุนเต้นไม่เป็น ไม่เป็นไรเดี๊ยวพี่สอนเอง ส่วนเรื่องพี่ลู่ของน้องยุน
ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ เดี๊ยวพี่เคลียร์เอง รับรองนายนั้นต้องยอมให้ยุนเป็นเชียร์ลีดเดอร์เเน่
เพราะฉนั้น น้องยุนช่วยพี่สักครั้งเถอะนะ พี่ขอร้อง"
พี่เจสสิก้าเอ่ยพลางมองชั้นด้วยเเววตาขอร้องจนทำให้ชั้นใจอ่อนในที่สุด
"ก็ได้ค่ะพี่เจสสิก้า แค่ครั้งเดียวนะค่ะ"ชั้นพูดพลางเอ่ยต่อรองกับพี่เจสสิก้า
"ครั้งเดียว เเน่นอนจ๊ะน้องยุน น้องยุนน่ารักที่สุด รักน้องยุนจังเลย"
พี่เจสสิก้าพูดพลางดึงชั้นไปกอดเเล้วเหวี่ยงชั้นไปมา
"ยัยปีศาจหยุดเหวี่ยงน้องสาวชั้นเดี๊ยวนี้นะ เธอจะทำอะไรน้องสาวชั้นนะ"
เสียงพี่ลู่เอ่ยขัดพี่เจสสิก้าทำให้ชั้นต้องรีบแก้ความเข้าใจผิดของพี่ชายตัวเอง
"ไม่มีอะไรหรอค่ะพี่ลู่ พี่เจสสิก้าเเค่ดีใจนิดหน่อยนะค่ะ"
ชั้นพูดพลางหันไปมองผู้มาใหม่ทั้งสามคน
"แล้วยัยปีศาจ เธอดีใจอะไรล่ะ"พี่ลู่เอ่ยพลางส่งสายตาสงสัยไปยังพี่เจสสิก้า
"ชั้นชื่อเจสสิก้าย่ะ นายกับยุนอาเป็นพี่น้องกันเเน่หรอ ทำไมนิสัยแตกต่างกันจัง
อ๋อใช่ นายสงสัยใช่ไหมว่าชั้นดีใจเรื่องอะไร งั้นชั้นถือโอกาสบอกนายเลยเเล้วกัน
ชั้นให้น้องสาวนายมาเป็นเชียร์ลีดเดอร์นะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วชั้นไปล่ะ
ยุนจ๊ะเย็นนี้เจอกันที่สนามบาสนะจ๊ะ ไปล่ะ ไอ้กวางหื่น"
พี่เจสิก้าพูดรัวโดยไม่เปิดโอกาสให้พี่ลู่ได้โต้ตอบ
ทำให้พี่ลู่ยืนค้างหลายวินาทีก่อนมีสติวิ่งตามพี่เจสสิก้าออกไป
พลางตะโกนเรียกพี่เจสิก้าที่เดินนำลิ่วไปไกล
"ยัยปีศาจ ชั้นไม่ยอมให้น้องสาวชั้นเป็นเชียร์ลีดเดอร์เด็ดขาด
ยัยปีศาจหยุดเดี๊ยวนี้นะ ไม่ได้ยินหรือไงห๊ะ ชั้นบอกให้หยุดไง"
เสียงพี่ลู่ยัฃคงดังมาให้ได้ยินทั้งๆที่เดินนำไปไกลแล้ว
สงสัยชั้นต้องไปห้ามทั้งสองคนแล้วล่ะ
ทำให้ชั้นต้องหันมาก้มศรีษะให้ร่างสูงทั้งสองที่ยืนฟังบทสนทนาตั้งเเต่ต้น
พร้อมกับรีบวิ่งตามทั้งสองคนที่เดินนำไปไกล
ร่างบางที่เดินนำไปไกลเกินกว่าที่จะได้ยินบทสนทนาของร่างสูงทั้งสองคน
"ไอ้ยอล"ร่างสูงผู้มีนัยตาเย็นชาเอ่ยเรียกเพื่อนของตนที่มองไปยังคนมทั้งสามคน
"ฮะ" ชาลยอลขานรับพลางหันมามองทางคู่สนทนาแทน
"ชั้นจะลงทีมบาสโรงเรียน"เมื่อร่างสูงเอ่ยจบ ก็รีบเดินตามทั้งสามคนไป
"อะไรของมันว่ะ ไหงเปลี่ยนใจง่ายจังว่ะ เฮ้ยไอ้คริสรอชั้นด้วย ทิ้งชั้นได้ไง"
ชาลยอลเอ่ยพลางวิ่งตามทั้งสามออกไป
"ยุน เดี๊ยวพี่ไปด้วย"พี่ลู่เอ่ยบอกชั้นเมื่อถึงเวลาเลิกเรียน
ชั้นก็ไม่รู้ว่าพี่เจสไปตกลงกับพี่ลู่ยังไง พี่ลู่ถึงยอมให้ชั้นไปเป็นเชียร์ลีดเดอร์
แต่ที่เเน่ๆคือ พี่ลู่ได้เเผลเต็มตัวกลับมา พร้อมรอยนิ้วเรียงสวยงามบนใบหน้า
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"ไอ้ลู่แกจะไปกับยุนอาจริงๆหรอว่ะ รอยบนหน้าแกยังไม่พอหรือไง ถึงไปหายัยนั้นถึงที่อีก"
พี่ชาลยอลเอ่ยถามพี่ลู่ เมื่อเห็นพี่ลู่จะตามชั้นไปด้วย
"ไปดิแก ใครจะไปกลัวยัยปีศาจอย่างยัยนั้นกัน ชั้นยอมให้ยัยนั้นหรอกว่ะ แกไม่เคยได้ยินหรือไงว่ะ
ว่า ผู้หญิงตบ แปลว่า ผู้หญิงรัก 555 โอ๋ยยย "
"เหอะๆ แล้วชั้นจะคอยดู ไอ้คริสแกจะไปด้วยเหรอว่ะ"
พี่ชาลยอลเอย เมื่อเห็นร่างสูงที่นั่งข้างๆชั้นลุกขึ้นพลางเดินตามมา
"ไอ้หยอย แกลืมไปแล้วเหรอว่ะ ว่าไอ้คริสมันจะลงทีมบาสโรงเรียน
มันก็ต้องไปซ้อมด้วยซิว่ะ ถามแปลก ใช่ไหมไอ้คริส โอ๊ยยยยย" พี่ลู่เอ่ยแทบจะทันทีที่พี่ชาลยอลเอ่ยจบ
"อือ"ร่างสูงตอบรับคำพี่ลู่สั้นๆ พลางเดินไปที่โรงยิม
ณ โรงยิม
"อ๊ากกกก ไอ้กวางหื่น แกจะมาทำไมเนี่ย ชั้นนัดแค่น้องยุนนะ
ยังไม่เข็ดใช่ไหมห๊ะ"พี่เจสสิก้าพูดพลางชี้หน้าพี่ลู่ทันทีที่เราเดินมาถึงโรงยิม
"เอ่อพี่เจสสิก้าค่ะ พี่ลู่เค้าตามมาดูยุนซ้อมนะค่ะ ให้พี่ลู่อยู่ดูด้วยนะค่ะ"
ชั้นพูดพลางจับแขนพี่สิก้าเบาๆ แล้วใช้สายตาที่มักได้ผลกับคนรอบข้างเสมออ้อนพี่เจสสิก้า
เพื่อไม่ให้ทั้งสองคนเปิดศึกกันอีก
"ก็ได้ เห็นแก่น้องยุนนะ วันนี้ชั้นจะปล่อยนายไป"
พี่เจสพูดพลางจูงมือชั้นไปแนะนำให้สมาชิกในชมรมรู้จัก ซึ่งมีสมาชิกอยู่8คน รวมชั้นก็เป็น 9คน
Kris part
ผมซึ่งเดินเข้ามาในโรงยิมหันมองไปทางร่างบางที่ตอนนี้ได้ถูกลากไปแนะนำให้สมาชิกในชมรมรู้จัก
ต้องหันมาตามเสียงเรียกชื่อที่เอ่ยทัก
"เห้ย เฮียคริสมาจริงๆด้วยเว้ยเหมือนที่เฮียชาลบอกเลยเว้ย เป็นไปได้ไงว่ะ"
เสียงเกาหลีแปร่ง ของสมาชิกทีมบาสนามว่า หวัง แจ็คสัน เอ่ยทักผมขึ้น ที่จริงไอ้หมอนี้มันเป็นคนฮ่องกง
แต่ย้ายมาเรียนเกาหลีตั้งแต่เด็ก แต่การพูดของมันก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย ต้องมีทั้งเกาหลีปนอังกฤษเป็นบ้างครั้ง
"เห็นไหมเเจ็คสัน ชั้นบอกนายแล้วนายไม่เชื่อเอง จ่ายมาเลยอย่าเบี้ยวเว้ย"
เสียงเล็กๆของ ฮอ ยองจี เอ่ยขัดขึ้น เด็กน้อยที่ผมเอ็นดูมากคนหนึ่ง เพราะความมีมารยาท
เอาใจใส่คนอื่นของเธอ แต่ผมคิดกับเธอเเค่น้องสาวนะครับ เธอก็เป็นสมาชิกชมรมบาสเหมือนกัน
แต่ควบตำแหน่งผู้จัดการทีมด้วย เห็นอย่างนี้เเต่เธอก็โหดใช่เล่นนะครับ ถ้าสามารถอยู่กับ
หวัง แจ็คสันผู้มีความบ้าดีเดือดได้
"พวกเเกเล่นพนันกันเหรอเจ้าแฝดนรก แล้วจำที่เฮียบอกไม่ได้เหรอว่าถ้าทะเลาะกันจะจับแต่งงานซะเลย"
ไอ้ยอยเอ่ยถามเจ้าพวกสองแฝด โดยที่มือมันก็ดึงยองจีมากอดคอด้วย
ที่จริงมันสองคนไม่ได้เป็นแฝดกันหรอก มันเเค่อายุเท่ากัน เป็นมักเน่ของทีมบาสชายหญิง
บ้านอยู่ติดกัน เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กแล้วความแสบของพวกมันก็กินกันไม่ลงด้วย
"ป่าวนะค่ะ พวกเราไม่ได้ทะเลาะกันหรอกค่ะ ก็นายสั้นมันติดเงินหนู หนูก็แค่ทวงคืนเท่านั้นเองค่ะ"
ยองจีหันไปตอบไอ้หยอยมัน ท่าทางระเบิดจะลงซะแล้ว กูไว้อาลัยให้มึงเว้ยไอ้หยอย
ทางที่ดีมึงรีบปล่อยมือจากคอยองจีเหอะว่ะ นั้นไงไม่ทันแล้วเว้ย มาแล้ว
"เฮียเอามือออกจากยองจีดิ ปล่อยดิเฮีย"ไอ้เเจ็คสันเอ่ยพลางเอามือไอ้หยอยออก
อย่าเรียกว่าเอามือออก เรียกว่ากระชากดีกว่า เพราะมันกระชากซะไอ้หยอยล้มไปกองกับพื้น
แล้วมันก็ดึงยองจีไปไว้ข้างหลังมัน ถึงพวกมันจะทะเลาะกันบ่อย แต่พวกมันก็ดูแลกันดี
โดยเฉพาะไอ้เเจ็คสัน ใครเข้าใกล้แฝดมันไม่ได้ กีดกันตลอด
"ไอ้หยอยมันก็ไม่รู้จักจำเนอะคราวที่แล้วก็โดนแบบนี้ เหมือนเดจาวูเลยว่ะ
มันก็รู้นิว่ะว่าไอ้แจ็คมันหวงของมัน" ไอ้ลู่เอ่ยบอกผม ผมจึงหันไปพยักหน้ากับมัน
พลางส่ายหน้ากับความใจกล้าของมัน เล่นกับใครไม่เล่นเล่นกับไอ้หวัง ดีกรีทีมชาติฟันดาบ
"ไอ้คริส เสี่ยวลู่ช่วยเค้าด้วยไอ้แจ็คสันมันทำร้ายเค้า เค้าไม่ยอมนะๆๆ แกต้องช่วยเค้านะ "
ไอ้หยอยพูดพลางเกาะเเขนผมกับไอ้ลู่ มันมาเกาะแบบนี้ไม่เจอดีสิครับ
ด้วยท่าทางที่น่ามันไส้ของมันทำให้ผมกับไอ้ลู่พร้อมใจกันยื่นตีนไปทักทายตูดมันโดยมิได้นัดหมาย
ทำให้มันกระเด็นไปไกลกว่าที่ไอ้เเจ็คสันกระชากอีก
"พวกมึงใจร้ายกับหยองผู้บอบบางได้ไง พวกมึงไม่ใช่คน ทำไมถึงทำกับหยองตาดำๆได้ แงๆ"
ไอ้หยองวิ่งร้องไห้ออกไป แต่อย่าไปสนใจเลยครับ ไอ้นี้ลูกบ้ามันเยอะ
เดี๊ยวไม่ถึง 10นาทีก็เดินยิ้มร่าเข้ามาเองแหละครับ
"เฮียเค้าจะเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ นายด้วยสั้นไม่น่าไปกระชากเฮียแบบนั้นเลย ฮึย"
ยองจีเอ่ยพลางเดินออกไปด้วยท่าทางโกรธแจ็คสัน ทำให้ไอ้แจ็คสันต้องวิ่งตามออกไป
"ยองจีๆ จะไปไหนนะ แจ็คผิดไปแล้ว รอด้วยดิ เดี๊ยวผมกลับมานะเฮีย ยองจี รอด้วยๆ"
เสียงไอ้เเจ็คสันมันตามง้อยองจีออกไป ผมว่าไอ้คู่นี้มันไม่ใช่แค่เพื่อนแล้วมั้งครับ
ไอ้เเจ็คสันก็ไม่รู้ว่าชอบยองจีคอยเป็นหมาหวงก้างอยู่แบบนั้น ส่วนยองจีก็ใสซื่อเกิน
ถ้าไม่บอกตรงๆก็ไม่มีทางรู้หรอกครับ
เมื่อเห็นเหตุการณ์สงบผมจึงไปหยิบลูกบาสมาซ้อมกับรุ่นน้องในชมรม
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
"เฮียคริสครับ มาเล่นกันสักเกมไหมครับ เป็นการซ้อมไปในตัวด้วย"
เสียงไอ้มาร์ค เอ่ยชวนผม แต่ผมก็ไม่ทันได้ตอบดันมีเสียงแทรกเข้ามาก่อน
"เอาดิว่ะ ไอ้มาร์คทีมล่ะ 3 นะเว้ย ใครครบ 5 ลูกก่อนชนะ"
เสียงไอ้ชาลยอลเอ่ยขัดผมขึ้นซะก่อนที่ผลจะได้ตอบไอ้มาร์คไป
"เฮ้ย ไอ้หยอยเมื่อกี้แกพึ่งวิ่งร้องไห้ออกไปนิ ไมแกกลับมาเร็วจังวะ"ไอ้ลู่เอ่ยถามไอ้หยอยแทนผมอีกครั้ง
"ก็พวกแกไม่เห็นจะวิ่งตามชั้นสักคน แล้วแดดที่นอกโรงยิมก็ร้อน ชั้นก็ขี้เกียจวิ่งหนีแล้วด้วยก็เลยเดินกลับมา"
ผมบอกแล้วครับว่าไอ้เนี่ย ลูกบ้ามันเยอะกว่าที่คิด
"เออๆ ชั้นเล่นด้วย ยืดเส้นยืดสายซะหน่อย แต่อย่าให้โดนหน้าชั้นนะเว้ย
แค่นี้ก็ยับเยินจนจำหน้าตัวเองไม่ได้เเล้ว ยัยบ้านั้นโหดชิบ"
ไอ้ลู่เอ่ยพลางจับหน้าของตัวเองไปมา เออก็จริงของมัน
"เคๆ งั้นแกไปอยู่ทีมไอ้มาร์คกับไอ้แบมแบมไป ส่วนไอ้แจ็คสัน หยุดทำหน้าเป็นหมางอยได้แล้ว
มาอยู่ทีมชั้นมา " เสียงไอ้ชาลยอลเอ่ยจัดการทีมเสร็จสรรพ
เอ่ยได้ข่าวว่าไอ้มาร์คมาชวนกูนะครับ ไงมันจัดทีมซะเรียบร้อย พร้อมตอบรับคำชวนเองอย่างนั้นนะ
"เห้ย ทำไมมึงเอาไอ้แจ็คสันไปอยู่ทีมนั้นเเล้วถีบหัวส่งกูมาทีมนี้ว่ะไอ้หยอย"ไอ้ลู่เอ่ยขัดก่อนที่เกมจะเริ่มขึ้น
"เอ้า ก็มึงเตี้ยกว่า ขาสั้นกว่า กากกว่า แก่กว่า ที่สำคัญมึงสวยกว่ามัน
เพราะฉนั้นไปอยู่ทีมนู้นนะดีแล้ว เป็นทีมหนุ่มดอกไม้ไงมึง ส่วนทีมกูหนุ่มแบดบอยเว้ย"
ไอ้หยอยสาธยายซะไอ้ลู่ไม่เหลือชิ้นดีเลย กูสงสารมึงว่ะ ไอ้ลู่ มึงควรจะปลงตั้งแต่คบไอ้หยอยเป็นเพือนแล้ว
"เออๆ กูไปก็ได้ ไอ้หยอยจำไว้ กูงอลมึงแล้ว เรื่องที่เราตกลงกันไว้กูไม่ไปเป็นเพื่อนมึงแล้ว
เชิญมึงไปคนเดียวเลย ชิไอ้เพื่อนเลว" ไอ้ลู่เอ่ยด้วยความน้อยใจ พลางเดินตูดบิดไปอยู่อีกทีม
"ไอ้ลู่มึงอย่าโกรธกูดิ ถือว่าเราเจ๋ากันนะ ยองจีอ่า ช่วยเป็นกรรมการให้เฮียหน่อยนะ"
เสียงไอ้ชาลยอลเอ่ย ทำให้ใครบางคนดูกระตือรือร้นในการแข่งขึ้นมาทันที
"ค่ะเฮีย เริ่มเลยนะค่ะ"เสียงยองจีเอ่ยเป็นการเริ่มการแข่งขัน
Yoona part
" เริ่มเลยนะค่ะ" เสียงใสๆของเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารัก
ดังขึ้นทำให้ชั้นเบนความสนใจจากการซ้อมมายังสนามแข่งบาสแทน
สายตาชั้นจับจ้องไปยังร่างสูงเด่นท่ามกลางเหล่านักบาสที่กำลังแข่งขันกันอยู่
"เฮ้ย เป็นไปได้ไงนี้ อี้ฟานลงทีมบาสโรงเรียนด้วยเหรอปีนี้
เห็นปีก่อนๆโดนตามตื้อให้ลง ก็ไม่เห็นเคยลงทั้งๆที่อยู่ชมรมบาสแท้ๆ ทำไมปีนี้ถึงลงได้นะ"
เสียงนุ่มของสาวร่างเล็ก พี่ซันนี่เอ่ยขึ้นทำให้ชั้นหันมาสนใจบทสนทนานี้แทน
"ชั้นก็นึกว่าชั้นตาฝาดไปคนเดียวซะอีก ตกลงนั้นใช่อี้ฟานจริงๆใช่ไหมเนี่ย แปลกแหะไม่ได้ลงมา5ปีแล้ว
ปีนี้ต้องสนุกแน่ๆ อย่างนี้ต้องกระจายข่าว"พี่เจสพูดบอกพลางวิ่งออกไปกระจายข่าวตามที่พูด
ทำให้การซ้อมหยุดชะงักลง
"อ๊ากไอ้คริส แกช่วยออมมือให้พวกชั้นบ้างดิ 3-0แล้วนะเว้ย แกวิ่งบอลคนเดียวเลย
นึกคึกอะไรว่ะวันนี้ ทำไมบุกเอาๆว่ะ"เสียงพี่ลู่ฮานบอกคุณคริส ที่ตอนนี้ก็ยังคงถือครองลูกอยู่
"เฮียครับโยนให้ผมมั้งก็ได้ครับ ผมก็อยากโชว์พราวต่อหน้าสาวบ้าง "
เสียงของคนที่เตี้ยที่สุด??ในทีมฝั่งคุณคริสเอ่ยขึ้น ทำให้คุณคริสโยนลูกบาสส่งให้เค้าแทน
"ไอ้เเจ็คสัน คิดเหรอว่าแกจะผ่านชั้นไปได้ ชั้นไม่ปล่อยแกไปหรอก"
หนุ่มหล่อท่าทะเล้นพูดพลางขัดขวางการเล่นกัหนุ่มหน้าหวานอีกคน
"ไอ้มาร์ค มึงก็คอยขัดกูตลอดเลยนะ มึงด้วยไอ้แบมแบม ปล่อยให้กูสักลูกไม่ได้เหรอว่ะ"
"มาร์คสู้ๆนะ เราเชียร์อยู่สู้ ส่วนนายสั้น ขอให้นายชูตพลาด ชิ"
"มาร์ค กูเกลียดมึง ยองจีเธอต้องเชียร์ชั้นสิ ย๊ากกก"
สวบ ลูกลงห่วงไปอย่างสวยงาม
"555 กูชูตเข้าแล้วเว้ยไอ้มาร์ค ไอ้แบมแบม เยส ยองจีๆ เธอเห็นใช่ไหมๆ ชั้นเท่ใช่ไหมล่ะ"
"ชิ ไม่เห็นจะเท่เลย"
"ไอ้เเจ็ค มึงรีบกลับมาเล่นด่วน อย่ามัวแต่ง้อสาว เร็วเว้ย"
"ครับพี่ เดี๊ยวชั้นมานะยองจี"
การแข่งขันได้ดำเนินมาเรื่อยๆ จนกระทั่งร่างสูงของเค้าคนนั้นได้ถือครองลูกบาส
ระหว่างนั้นร่างสูงที่เตรียมกำลังจะชูตได้หันมาสบตาชั้นซึ่งมองอยู่ก่อนแล้ว ทำให้ชั้นนิ่งไปชั่วขณะนึง
สวบ เสียงลูกบาสลอยลงห่วงไปอย่างสวยงาม จากการชูตของเขาที่ชูตจากกลางสนาม
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
KRIS PAST
เสียงเฮลั่นสนามทันทีที่ลูกที่ผมชูตลงห่วงอย่างสวยงาม อย่าถามผมนะครับว่าผมทำได้ยังไง
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ เพียงเพราะผมอยากจะมองหน้าเธอคนนั้น แต่กลับพบกับดวงตากวาง
ที่จ้องมองอยู่ผมก็ไม่รู้เอาพลังมาจากไหน นั้นแหละครับ
"เย้ มึงเก่งเว้ยไอ้คริสเจ๋งว่ะ วันนี้มึงเล่นดีนะ แต่ปกติก็เล่นดีอยู่แล้ว
แต่ทำไมวันนี้แม่งกูรู้สึกว่าเล่นดีกว่าปกติว่ะ เออ ช่างมันเถอะ" ไอ้ยอลพูดพลางกอดคอผมด้วยความดีใจ
"ไอ้คริสมึง ลูกสุดท้าย แม่งเท่ว่ะ ชูตจากกลางสนาม
มึงเจ๋งว่ะ"เสียงไอ้ลู่ตามมาติดๆ พลางแสดงความดีใจกับผม
"ได้ข่าวว่ามึงอยู่คนล่ะทีมกับพวกกู
ไมมึงดีใจกว่าพวกกูอีกว่ะ"
"กูก็ไม่รู้ ช่างมันเถอ มึงเท่ว่าไอ้คริส กูนี่ซูฮกให้มึงเลย
เก่งว่ะ "เสียงไอ้ลูยังคงเอ่ยชมผมเรื่อยๆ
"อืม"ผมตอบรับคำชมของพวกมันเพียงเล็กน้อย แต่สายตายังคงจับจ้องไปยังตากวางคู่นั้น
ที่ผมมองในตอนแรก ซึ่งเมื่อเธอเห็นว่าผมมองอยู่ก็รีบหลบสายตาอย่างรวดเร็ว
หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมผมถึงไม่กล้าที่จะไปพูดกับเธอตรงๆ
อาจเป็นเพราะว่าผมไม่เคยมีเพื่อนเป็นผู้หญิง ทั้งชีวิตก็มีแค่ไอ้สองตัวเนี่ยกับสมาชิกชมรมบาสที่ผมพอจะพูดบ้าง
แค่นั้นเอง ผมเลยไม่รู้ว่าควรจัดการกับความรู้สึกตอนนี้ยังไงดี ผมทำได้แค่มองอยู่อย่างเงียบๆในแบบของผม
"ไอ้คริส ไอ้คริสเว้ย เป็นไรไปเนี่ย ไปเปลี่ยนเสื้อกันเหอะกูร้อนว่ะ"เสียงไอ้หยอยเอ่ยบอกผม
"เออๆๆๆ กูไปด้วย ไปกันเถอะไอ้คริส ยุนเดี๊ยวพี่มานะ"
เสียงไอ้ลู่ดังขึ้นแล้วพวกมันก็ลากผมออกไป พวกมึงครับกูก็อยากจะพูดบ้าง
ไม่ต้องเเย่งพูดหมดก็ได้เหลือไว้ให้กูพูดบ้าง
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จพวกผมก็ออกมานั่งสนทนาถึงสารทุกข์สุขดิบ
กับสมาชิกภายในชมรมราวกับว่าไม่ได้พบกันมาเป็นปี ได้ข่าวว่าพวกมึงพึ่งพบกันไม่ใช่หรอว่ะ
ผมที่ไม่มีบทสนทนาอะไรได้เเต่นั่งฟังไอ้พวกเนี่ยคุยกันจนชักจะเคลิ้มๆจะหลับแหล่มิหลับแหล่อยู่แล้วครับ
"เฮียลู่ครับ ได้ข่าวว่าน้องสาวฝาแฝดของเฮียเข้ามาเรียนใหม่หรือครับ
ไม่พาแนะนำให้พวกเรารู้จักบ้างเหรอครับเฮีย" เสียงไอ้แบมแบมเอ่ยถามไอ้ลู่ทำให้ผมหายง่วงในทันที
"เออๆๆ พวกมึงก็เห็นแล้วนี้น้องสาวชั้นนะอยู่ในโรงยิมนี้แหละ"
เสียงลู่สาธยายถึงน้องสาวมัน
มึงครับไม่ต้องบอกไอ้พวกนี้ก็ได้นะ มึงหวงนิ
"คนไหนเหรอค่ะเฮีย หนูอยากรู้จักต้องน่ารักมากแน่ๆเลย"
ยองจีที่โดนขนาบข้างด้วยสองหนุ่มนักบาสเอ่ยขึ้น
ผมจะดุก็ไม่ลง บอกแล้วไงครับว่าผมเอ็นดูเด็กคนนี้
"นั้นสิครับเฮียคนไหนครับบอกมาเลย
"เสียงไอ้มาร์คที่นั่งอยู่ข้างยองจีเอ่ยเร่งไอ้ลู่อีกครั้ง
"ต้องหน้าเหมือนเฮียมากแน่ๆเลยขนาดเฮียเป็นผู้ชายยังสวยขนาดนี้แล้ว
น้องสาวเฮียจะขนาดไหนเนี่ยอยากเห็นแล้ว"เสียงไอ้เเจ็คสันยังคงเอ่ยถามไอ้ลู่อีกครั้ง
พลางไปนั่งคั่นกลางระหว่างยองจีกับมาร์ค
"เออๆๆ บอกก็ได้ คนนั้นไงที่กำลังซ้อมอยู่ตรงนั้นอ่ะ ยุนมาหาพี่หน่อยสิ"
เสียงไอ้ลู่เอ่ยเรียกน้องมันที่นั่งพักอยู่ แล้วยุนอาก็ดันมาตามคำเรียกด้วย
ขนาดไอ้พวกนี้เห็นไกลๆยังทำหน้าเคลิ้มขนาดนี้ แล้วถ้าใกล้ๆล่ะ
"นี้น้องฝาแฝดชั้นเอง อิมยุนอา ยุนอา นี้ไอ้แบมแบม ไอ้มาร์ค ไอ้จูเนียร์ ไอ้แจบอม
ไอ้ยองแจไอ้ยุคยอม ไอ้แจ็คสันแล้วก็น้องยองจี สมาชิกในชมรมพี่เองรู้จักไว้นะ
ไอ้พวกนี้ไม่อันตรายเท่าไอ้หยอยหรอก" เสียงไอ้ลู่เอ่ยยอกน้องมัน เอ่ยมึงครับ
ไอ้พวกนี้ก็ไม่น่าไว้ใจหรอก ขึ้นชื่อว่าเป็นผู้ชายอย่าให้อยู่ใกล้ยุนอาเด็ดขาดอันตรายทุกคน ยกเว้นผมไว้คนนึง
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ชั้นอิม ยุนอา เป็นน้องสาวฝาแฝดของพี่ลู่ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ"
เสียงใสๆเอ่ยขึ้นยิ่งทำให้ไอ้พวกนี้ทำหน้าเคลิ้มเข้าไปอีก
"น้องครับ น้องเจ็บหรือเปล่าครับตอนที่ตกลงมาจากสวรรค์
เนี่ยคนหรือนางฟ้าเนี่ย เดี๊ยวนะทำไมอยู่ๆกูก็รู้สึกหนาวๆว่ะ"
เสียงไอ้แจบอมเอ่ยขึ้นทำให้ที่คนถูกชมมุดหน้าหนีด้วยความอาย
ไอ้แจบอมมึงอยากเก็บปากไว้กินข้าวอยู่ไหม ผมนึกพลางส่งสายตานิ่งๆไปให้มัน
ผมแค่ทำตามคำขอไอ้ลู่นะครับ
"น้องครับ พี่ขอดูบัตรประชาชนหน่อยนะครับพี่อยากรู้ว่าน้องใช่คำนำหน้าว่า
นางสาวหรือนางฟ้ากันแน่ อ๊ากกกก ไอ้คริสเท้ากู"
มันไม่ได้หยุดแค่ไอ้แจบอม ไอ้จูเนียร์ยังคงเอ่ยแซวทำให้คนถูกชมแทบจะก้มหน้าติดแผ่นหลังของผู้เป็นพี่
ผมที่ฟังอยู่จึงเผลอเอาเท้าไปสะกิด???ไอ้จูเนียร์ให้มันหยุด
พลางส่งสายตาพิฆาตไปให้มันเป็นของเเถม
"พี่ครับผมขอเรียกพี่ว่าพี่นางฟ้าตากวางได้ไหมครับ อ๊ากเฮียครับแขนผม "
สงสัยเชื้อความเสี่ยวของไอ้ยอยจะแผ่เชื้อใส่สมาชิกในชมรมซะแล้ว
ทำไมผมถึงหงุดหงิดขนาดนี้เนี่ย
ผมคิดจนมือผมบังเอิ๊ญญญไปฟาดโดนไอ้ยุคยอม
"พี่ยุนครับ ผมขอเป็นน้องชายพี่ได้ไหมครับ ผมอยากมีพี่สาวเป็นนางฟ้า "
ไอ้แจ็คสันมันยังไม่หยุด เดี๊ยวเหอะ
จะยุให้ไอ้มาร์คมันจีบยองจีจริงๆเลย
"พี่ยุนค่ะ พี่น่ารักจังเลย หนูฮอ ยองจี หรือเห็ดน้อยค่ะ
ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะและก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะพี่"ยองจีพูด พลางโค้ง 120 องศา
ทำให้คนที่หลบอยู่แทบโค้งกลับไม่ทัน
แถมยังยิ้มกลับให้อีก ยองจีอ่าไม่เสียแรงที่ผมเอ็นดู
"รอยยิ้มนางฟ้า"แต่ไอ้พวกนี้ ไม่ตายดีแน่ พูดพร้อมกัน แถมทำท่าทางเหมือนจะเป็นลม
เดี๊ยวเหอะได้เป็นจริงแน่ ผมมั่นไส้พวกมันเลยขัดขาทำให้พวกมันล้มไปกองเป็นก้อน
ฮึฮึ
"เฮียๆเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ เดี๊ยวหนูช่วยนะ"ยองจีไปช่วยพวกนั้นที่นอนกองอยู่เป็นก้อน
ยุนอาก็จะเข้าไปช่วยดึงด้วย
"ไม่ต้อง"ผมพูดกับพวกเธอเเค่นั้นพลางกระชากพวกมันที่นอนกองอยู่ให้ลุกขึ้นมา
ทำเป็นลุกไม่ขึ้นอยากให้สาวมาช่วยเหรอว่ะ หงุดหงิดเว้ยยย
"ยุนอาจ๊ะ ไปซ้อมกันเถอะ
" เสียงช่วยชีวิตไอ้พวกนี้มาเเล้ว ดีเลย รีบพายุนอาไปให้ห่างไอ้พวกนี้เลย
"อ๊ากกกกกกก. ยัยปีศาจมา "ไอ้ลู่ยังคงหลอนอยู่
เมื่อเห็นเจสสิก้ามันจึงกระโดดไปหลบหลังไอ้หยอยแทน
"ย๊ากกกก ไอ้กวางหื่น บอกกี่ครั้งแล้วว่าชั้นไม่ใช่ปีศาจ
ปีศาจอะไรจะสวยขนาดนี้ หน้าอย่างชั้นนะ นางฟ้าชัดๆย่ะ พูดอย่างนี้อยากโดนอีกหรือไงห๊ะ"
เจสสิก้าขู่พลางจะเดินเข้ามาหาไอ้ลู่ทำให้มันรีบถอยห่างอย่างรวดเร็ว
พร้อมกับเจ้าพวกที่ล้มไปกองก่อนหน้านี้ก็ได้พร้อมใจกันถอยโดยไม่ได้นัดกัน
"พี่เจสค่ะ เราไปซ้อมกันเถอะค่ะ นะค่ะ"
คงมีก็แต่เธอคนนั้นที่กล้าเดินหน้าไปเผชิญกับเจสสิก้าพร้อมกับดึงแขนให้เดินกลับไปอย่างรวดเร็ว
"น่ากลัวชะมัด ยัยปีศาจนั้น"
"แหมทีอย่างนี้ล่ะเก่งนะครับเพื่อน ทำไมตอนเค้าอยู่แกถึงไม่กล้าล่ะครับคุณเพื่อน"
ไอ้หยอยถามไอ้ลู่เมื่อเห็นเจสสิก้าเดินออกไแไกลเกินกว่าจะได้ยิน
"แหม มึงไม่ต้องพูดเลย มึงก็หลบเหมือนกูแหละ ชิ
หรือพวกมึงมีใครกล้าต่อกรกับยัยนั้นไหมล่ะ ใครได้เป็นแฟนกูว่าต้องเป็นคนที่อับโชค
หรือไม่ก็ดวงตกถึงขีดสุด หรือไม่ก็ต้องโดนยัยนั้นทำโดนยัยนั้นทำเสน่ห์ล่อล่วง
หรือไม่ก็ตาบอดว่ะถึงจะคบกับยัยนั้นได้ เสียงไอ้ลู่ยังคงบ่นไปเรื่อยๆ
ขณะที่ทุกคนก็แยกย้ายไปคนละทาง ยองจีที่โดนไอ้เเจ็คสันลากไปทันทีที่ไอ้ลู่เริ่มพูด
โดยมีไอ้มาร์คกับไอ้แบมแบมตามไปขัดขวาง
ไอ้ยูคยอมกับยองแจที่เริ่มเข้าเฝ้าพระอินทร์ทันทีที่หาที่นอนได้
ไอ้จูเนียร์กับไอ้เเจบอมก็กำลังเเย่งกันเล่นเกมเศรษฐีกันอย่างเมามันส์
ไอ้ยอลที่เริ่มหยิบลูกบาสมาเดาะแล้วชูตลงห่วงอีกครั้ง
ผมที่เริ่มเห็นเหตุการณ์สงบจึงเดินไปที่อ่างล้างหน้าเเทนการฟังไอ้ลู่ที่ยังคงพล่ามไม่หยุด
"เห้ย พวกมึงฟังกูบ้าง เฮ้ย สนใจก็หน่อย"ไอ้ลู่ที่เริ่มสังเกตว่าไม่มีใครฟังมันก็เริ่มเรียก
เเต่คิดว่าพวกผมจะสนเหรอ
พวกผมก็ยังคงทำกิจกรรมที่ทำอยู่ต่อไปไม่สนใจเสียงเรียกของมันเลย
"ไอ้พวกนี้เนี้ย เนี่ยเสี่ยวลู่เพื่อนรักพวกคุณมึงนะครับสนใจกูบ้าง กูจะน้อยใจแล้วนะเชอะ "
เสียงไอ้ลู่ยังคงไม่ยอมหยุด จนไอ้ยอยต้องเอ่ยขัดมันเเทน
"เออๆๆ มึงงอลไปเลยนะเเล้วมึงก็ช่วยง้อตัวเองด้วย พวกกูยังไม่ว่างง้อมึงอ่ะ โอเคนะเพื่อน"
ไอ้หยอยพูดจบก็ล้มตัวลงนอนกลางสนามบาสทันที
"เออๆๆ ก็ไม่งอลเเล้ว ไอ้เพื่อนเชี่ยแม้งง้อหน่อยก็ไม่ได้ชิ"
เสียงไอ้ลู่ยังเคยเอ่ยต่อไปเรื่อยๆ
ผมซึ่งไม่มีอะไรทำเเล้วจึงมานั่งคนเดียวที่สแตนเชียร์แทน
พลางทอดสายตามองไปรอบๆสนาม อ่ะเธอคนนั้นนิ ดวงตาที่สวยเหมือนกับกวางน้อย
กำลังพยายามซ้อมในสิ่งที่เธอไม่ถนัด ไม่รู้ว่านานแค่ไหนที่ผมจ้องเธอคนนั้น
ขณะที่จ้องผมก็รู้สึกว่าได้สบตากับเธอหลายครั้ง แต่ละครั้งใจผมก็เเทบทะลุออกมาจากอก
เธอคนนั้นก็แอบมองผมเหมือนกันใช่ไหม
Talk with writer
มาลงเพิ่มให้เเล้วนะค่ะ
ไรเตอร์เรียนหนักมากจริงๆ
ขอโทษด้วยนะค่ะ จะอัพให้บ่อยๆนะ
เรื่องที่ไรเตอร์จะเเต่งต่อคือ
loveis secret แอลยุนจ้า
เปิดฟิคต้อนรับการคัมแบล็กของเจ๊ที่รัก
รักรีดเดอร์ทุกคนจ้า
1คอมเม้นน์คือเเรงผลักดันให้ไรเตอร์หัวไม่ตันจ้า 5555
#### ไรเตอร์ว่ายิ่งเเต่งยิ่งยาวเรื่องนี้ อาจจะกลายเป็นหลายตอนจบก็ได้
ขอโทษนะ่ะที่หายไปนานมากกกกกกกก จะอัพจนจบเเน่ค่ะ
เป็นกำลังใจให้กันนะค่ะ
เหมียว หง่าว พุยพุย
ความคิดเห็น