คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :Broken:3
“เราเคยรู้จักกันด้วยหรอ”
ผมกัณต์หรือกัณต์ภัทร พวกคุณคงคิดว่าผมเลวมากใช่ไหม แต่ที่ผมทำแบบนั้น ผมก็มีเหตุผลของผม แต่ผมยังบอกอะไรไม่ได้ในตอนนี้ แต่ผมบอกได้อย่างเดียวว่า ‘ผมยังรักแพรวหลอยอยู่ แต่ผมก็ชอบป่านเหมือนกัน แต่ผมชอบป่านแบบเพื่อน แต่ผมรักแพรวพลอยแบบคนรัก’ พวกคุณไม่เป็นผม พวกคุณไม่ร้หรอก การที่เราต้องบอกเลิกคนที่เรารักแล้วไปคบกับเพื่อนสนิทของเค้าแทนน่ะ ผมรู้ว่าเธอเจ็บปวดมาก แต่ผมเจ็บยิ่งกว่า!!!
“กัณต์ค่ะ เราไปหาแพรวกันเถอะค่ะ” ป่านชวนผมไปหาแพรวพลอย แต่ผมไม่อยากไปหาเธอเลย ผมไม่ได้รังเกียจเธอหรอก แต่ผมไม่อยากทำให้เธอเจ็บปวด
“ครับ เราไปหาแพรวพลอยกันเถอะที่รัก” ผมพูดพร้อมกับโอบเอวป่านแล้วเดินไปหาแพรวพลอย
“สวัสดีจ๊ะแพรวพลอย^^”
“อ๊ะ!!สวัสดีจ๊ะป่าน” เธอตอบป่าน ก่อนที่จะหันหน้ามามองที่มือของผมซึ่งกำลังโอบเอวของป่านอยู่ด้วยสายตาเจ็บปวด ผมสงสารเธอ ผมอยากวิ่งเข้าไปปลอบโยนเธอเหลือเกิน แต่ตอนนี้ผมทำมันไม่ได้
“อ้าววว!!ไอ้...กันต์มึงไม่ไปเรียนหรอว่ะ ?” ไอ้คนที่กำลังแหกป่าด่าผมอยู่มันชื่อ ‘ฟอร์มมอล’ ครับ แต่ดูมันด่าผมครับ ทั้งที่มันก็อยู่คลาสเดียวกับผมแท้ๆ - -*
“ว่าไงครับแพรวพลอยคนสวย สนใจมาเป็นแฟนพี่มั้ยครับ ฮิ้วววววว!!” ไอ้ฟอร์มมอลปากวอนหาตีนจริงๆเลยมึง มันแหกปากแซวแพรวพลอยอยู่ได้ เพราะทุกคนในมหาวิทยาลัยนี้จะเข้าใจว่าเธอโสด เฮ้อออ!!แต่ตอนนี้เธอโสดจริงๆแล้วนี่
“เอ่อ...สวัสดีค่ะฟอร์มมอล แหะๆ” เฮ้ยยยย!!เธอจะตอบมันทำไมว่ะ เดี๋ยวมันก็หาเธอชอบมันหรอก ฮึ่ยยยย!! - -‘
………………………………….35%.....................................................
“ทุกคนครับ!!ฟอร์มมอลคนนี้ ขอประกาศว่าต่อไปนี้ผมจะปฏิบัติการจีบแพรวพลอยอย่างเป็นทางการ”
“เหี้ย!เหี้ย!เหี้ย!” OMG!ผู้คนที่อยู่ละแวกนั้นร้อง ‘เหี้ย’ กันหมดเลยครับ 55555
“0o0!!!!!!!!!!!” นี่คือหน้าของแพรวพลอย ณ ตอนนี้ครับ
“แพรวพลอยเป็นเป็นอะไรรึป่าวครับ” โถ่!!ไอ้ฟอร์มมอล มึงทำแพรวพลอยสตั้นเลย
“อะ..เอ่อป่าวค่ะ” ขนาดพูดยังติดอ่างอ่ะ
“เฮ้ย!!ไอ้ฟอร์มมอล ไปเข้าเรียนกัน” ผมเป็นคนดีใช่ป่ะล่ะ ชวนเพื่อนเข้าห้องเรียน
“เออๆแปป”
>แพรวพลอย<
ฮู่!!ฟอร์มมอลไปซักที ตอนที่ฟอร์มมอลประกาศว่าจะจีบฉัน ตอนนั้นฉันเขิลมากเลยล่ะ แต่อย่างไงฉันก็ลืมคนๆนั้นไม่ได้อยู่ดี กำแพงหัวใจที่มันไม่เคยมี แต่ตอนนี้มันเริ่มสร้างขึ้นมาในหัวใจของฉัน กำแพงหัวใจที่สร้างขึ้นมา เพราะความกลัว... กลัวที่จะผิดหวังเพราะความรักอีกครั้ง ฉันไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่กับการลืมใครบางคน ฉันไม่รู้ว่าความรักที่แท้จริง ความรักที่จะทำให้ไม่ผิดหวัง มันจะมาหาฉันเมื่อไหร่ ถ้าความรักแบบนั้นมาในเวลาที่ใช่มันก็คือ ‘ใช่’
ถ้าตอนนี้ฉันกับกัณต์ยังเป็นแฟนกัน ฉันคงไม่ต้องเหงาแบบนี้ อีกแค่ปีเดียวสินะ ที่ฉันจะได้ออกไปจากมหาวิทยาลัยนี้ ฉันออกสู่โลกกว้างซักที
“ป่านจ๊ะ ปีหน้าน่ะแพรวเรียนจบแล้วนะ แล้วแพรวก็จะไปเรียนต่อที่อังกฤษด้วยน่ะ แพรวคงไม่ได้อยู่วันรับปริญญานะจ๊ะ”
“แพรวจะไปจริงๆหรอ ป่านน่าจะเรียน 4 ปีเหมือนแพรวเนาะ จะได้ไปด้วยกัน”
“ป่านจ๊ะ แพรวไม่รู้ว่าถ้าไปเรียนที่นั่นแล้วจะได้กลับมารึป่าว เพราะแพรวอาจจะอยู่ที่นั่นกับคุณพ่อคุณแม่น่ะจ๊ะ” ฉันไม่อยากกลับมาแล้วเห็นงานแต่งของป่านกับกัณต์ต่างหาก TT’
“ไม่เป็นไรจ๊ะ เดี๋ยวป่านบินไปหาเอง”
“จ๊ะ”
>1 ปีผ่านไป ณ วันสุดท้ายแห่งการสอบ<
“ป่านจ๊ะ แพรวไปพรุ่งนี้แล้วนะ ป่านจะไปส่งแพรวมั้ย?” เวลาช่างผ่านไปเร็วจริงๆเลย
“ไปสิจ๊ะ เพื่อนป่านทั้งคนเลยนะ”
“ป่านจ๊ะ แพรวขออะไรอย่างนึงได้มั้ย”
“ได้สิจ๊ะ”
“ตอนป่านไปส่งแพรวน่ะ อย่าให้กัณต์ไปด้วยนะ แล้วก็อย่าบอกกัณต์นะจ๊ะว่าแพรวไปเรียนต่อที่อังกฤษน่ะ”
“โอเคจ๊ะ”
มาถึงแล้วสินะ วันที่ต้องไปอังกฤษ ได้ไปที่ใหม่ๆสังคมใหม่ๆเพื่อนใหม่ๆ ฉันต้องลืมกัณต์ให้ได้ แต่หนึ่งปีที่ผ่านมาฉันยิ่งพยายามลืมเหมือนมันจะทำให้ฉันจำมากกว่าเดิม ฉันไม่รู้ว่าถ้าฉันกลับมา ป่านกับกัณต์จะแต่งงานกันรึยัง หรืออาจจะแต่งแล้ว แต่ถ้าวันนั้นฉันยังลืมกัณต์ไม่ได้ฉันคงต้องแอบรัก ‘แฟนเพื่อนสนิท’ แล้วล่ะ
ณ สนามบิน
“แพรวเดินทางดีๆนะจ๊ะ” ป่านมาส่งฉันคนเดียว ตามที่ฉันขอไว้จริงๆ
“ยัยแพรวเดินทางดีๆนะ ปีหน้าเดี๋ยวพี่จะตามแกไปนะ ฮึกๆ” พี่พิมพ์เพชรพี่สาวของฉันเองค่ะ
“ไม่เอาค่ะ พี่เพชรอย่างร้องไห้สิค่ะ ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะค่ะ”
“ฮึกๆก็พี่กลัวคิดถึงแพรวนี่ ฮือๆ” ตายล่ะพี่ฉัน
“อย่างร้องสิค่ะ เดี๋ยวก็ไม่สมกับได้ฉายาว่าหญิงมั่นหรอกนะค่ะ”
“ฮึกๆก็ได้แล้วกัณต์แฟนเราไม่มาส่งเราหรอ” ตายแล้ว เอาไงดีพี่เพชรเผลอพูดแล้วไง
“กัณต์ไหนหรอแพรว”
“ป่านพี่เพชร แพรวไปก่อนนะค่ะ”
“อย่าเพิ่งไปสิแพรว มาตอบป่านก่อน” ไม่ฟังแล้ววิ่งเลยที่นี้
ฉันไม่รู้ว่าป่านจะเอาไปถามกัณต์รึป่าว ? แต่ถ้าฉันกลับมาแล้วป่านเปลี่ยนไป ป่านก็คงรู้แล้วล่ะ แต่ก็นะความรักทำให้คนตาบอด ป่านอาจจะเลือก ‘ หัวใจตัวเอง’ มากกว่า ‘มิตรภาพ’
ความคิดเห็น