คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The Secret 3 [100%]
3
RRRRrrrr
เสียงโทรศัพท์แผดร้องลั่นห้อง ร่างสูงที่ยังนอนอยู่ท่าเดิมและดูเหมือนจะไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำว่าโทรศัพท์ตัวเองดัง จนคนที่นอนอยู่ข้างๆต้องใช้ขาถีบร่างสูงเบาๆ ร่างบางขมวดคิ้วที่คนข้างๆไม่ยอมตื่นขึ้นมาสักที ร่างบางคว้าโทรศัพท์อย่างถือวิสาสะ
สงสัยจะกู๊ดไนท์สมชื่อ = =
ชื่อที่ขึ้นหลาบนหน้าจอโทรศัพท์ทำให้ร่างบางใช้แรงถีบที่มีมากกว่าเดิมของตัวเองถีบจนร่างสูงกลิ้งตกเตียง ก่อนร่างบางจะหัวเราะให้ฝีมือของตัวเองเล็กน้อย ร่างสูงลุกขึ้นก่อนจะตวัดสายตามามองหน้าเพื่อนสนิทอย่างเอาเรื่อง ซึ่งเจ้าตัวก็ยักไหล่อย่างไม่สนใจ ก่อนจะชี้หน้าจอโทรศัพท์ว่ามาสายเข้า
“สัสฝุ่นแรงอย่างกับควาย”ร่างสูงพึมพำเล็กน้อยก่อนจะคว้าโทรศัพท์มากดรับสายพี่ชายของตัวเองทันที เสียงรับยานคางเหมือนเพิ่งตื่นให้คนในสายรู้ว่าโทรมากวนคนนอนสุดๆ
(แหกดูนาฬิกาบ้างเหอะมึง จะเที่ยงละ)เสียงแว๊ดดังออกมาจนคนที่นอนด้วยเมื่อคืนหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อย เมื่อคืนพวกเขาไปดื่มกันมากว่าจะกลับก็ปาไปเกือบตีสามแล้วก็เพราะความขี้เกียจร่างบางถึงเกาะร่างสูงมาที่บ้านอย่างที่เห็น พวกเขาสองคนนอนด้วยกันบ่อยจนรู้ไส้รู้พุง แต่มันก็แค่เพื่อนนั่นแหละ
“มีอะไร?”
(กูจะฝากเพื่อนไปอยู่ด้วยคนนึง พอดีบ้านมันย้ายไปอยู่ต่างประเทศทั้งบ้าน หอกูช่วงนี้กำลังตกแต่งใหม่อยู่ไม่สะดวกจริงๆ ให้มันไปอยู่กับมึงละกัน)น้ำเสียงบังคับของพี่ชายทำให้คนเป็นน้องคงปฏิเสธไม่ได้ แต่ก่อนจะได้อยู่ร่วมกันก็อยากรู้ว่าเป็นใครมาจากไหนซะก่อน
“เพื่อนคุณ? คนไหน?”
(ไอ้กัสไง จำได้ป่ะ?)
“อืม แต่เขาไม่ชอบขี้หน้าไนท์นิ”
(สนไร? เดี๋ยวพรุ่งนี้มันจะย้ายของเขาไป ให้มันนอนห้องคุณแล้วกัน ช่วงนี้คุณอาจไม่ค่อยได้กลับบ้านนะ ดูแลตัวเองดีๆด้วยละ แล้วอย่าไปแกล้งไอ้กัสมัน กูขี้เกียจฟังมันบ่น อย่างกับผู้หญิง)
“หึหึ”
(พี่ขอบคุณคะ ไปกันเถอะคะ)เสียงผู้หญิงที่ดังจากต้นสายทำให้คนปลายยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย พี่ชายเขาใช่ย่อยที่ไหนมีผู้หญิงเข้าหาไม่เคยซ้ำหน้า เมื่อไหร่จะหยุดเขาละอยากจะรู้จริงๆ
“ยังกลางวันอยู่เลยนะ”
(กลางวันกลางคืนกูเอาหมด แค่นี้นะ)คำตอบที่ตอบขำๆทำให้คนฟังส่ายหน้าขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะโยนโทรศัพท์ไปอีกด้านหนึ่งแล้วหันมาชะงักกับหน้าไอ้เพื่อนที่เท้าคางมองเขาคุยโทรศัพท์ตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“มีไร”
“พี่คุณใช่ป่ะ? พี่เขามีแฟนยังวะ?”
“ตอนนี้ไม่แล้วมั้ง ทำไม อย่าบอกว่ามึง...”
“น่าสนใจวะ”
“อย่างมึงนี่เป็นเคะหรือเมะวะ”
“เสะละกันเคป่ะ?”คำตอบที่ทำให้คนฟังตบหัวไปทีก่อนเจ้าตัวที่โดนตบจะหัวเราะลั่น ทำให้คนที่อยู่ร่วมห้องหันไปมองหน้าเล็กน้อย ไม่รู้ว่าไอ้รองประธานที่แสนเหยือกเย็นเป็นน้ำแข็ง มันหายไปไหน เวลาอยู่กับเขามันก็แค่ไอ้ฝุ่นที่กวนๆปกติไม่รู้จะวางมาดอะไรนักหนา
“กูไม่ยกคุณให้มึงหรอก”
“แหม หวงพี่ชายจริงเว้ยยยยยยย หึหึ”เสียงของฝุ่นทำให้ร่างสูงยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นหยิบผ้าขนหนูพาตัวเองเข้าห้องน้ำไป เสียงทีวีดังลอดเข้ามาในห้องน้ำทำให้ร่างสูงรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนข้างนอกจองเกมส์ตั้งแต่หัววัน และเพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ซึ่งไม่มีอะไรจะทำเท่าไหร่ พวกเขาสองคนตั้งใจจะมกตัวอยู่ในบ้านทั้งวัน
หลังจากอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย ร่างสูงก็เดินตรงไปที่ห้องนอนของพี่ชายตัวเอง มือหนาบิดลูกบิดก่อนจะเปิดห้องที่สภาพค่อนข้างรกมากพอควร กองกระดาษวางเกลื้อนพื้นให้ทั่วไปหมด กลองชุดที่ตั้งอีกด้านที่ถูกผ้าคุมเอาไว้ เขาจำได้ว่าเขาไม่ได้เปิดห้องนี้มาเกือบสามเดือนแล้วละมั้ง เพราะทุกครั้งที่พี่ชายเขามาก็มานอนห้องเดียวกันกับเขามากกว่า ด้วยเหตุผลที่ว่าขี้เกียจเก็บของ
ร่างสูงยืนส่ายหน้ากับสภาพห้องที่มันรกกว่าห้องเก็บของบ้านเขาซะอีก ร่างบางของเพื่อนสนิทที่ถือกล่องนมที่กำลังคาบหลอดดูดเอาไว้ยืนมองห้องตรงหน้างงๆเล็กน้อย
“มั่นใจว่าห้องคน?”
“คงใช่มั้ง”เขาเองก็ไม่อยากจะตอบเต็มปากเท่าไหร่ว่ามันคือห้องคนจริงๆ ร่างสูงเดินไปเปิดผ้าม่านสีมืดที่ถูกปิดตายมานาน ฝุ่นที่ฟุ้งกระจายทำให้คนที่เดินตามมาติดๆจามออกมาเสียงดัง มือบางขยี้จมูกตัวแรงๆ “ออกไปรอข้างนอกไป แพ้ฝุ่นไม่ใช่หรอมึง”
“แล้วมึงมาทำไรวะ พี่ขอบคุณจะกลับมาอยู่รึไง?”ร่างบางพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนจะถอยออกมาจากรัศมีบานประตูและเอ่ยปากถามเพื่อนตัวสูงทันที ก็เขาน่ะรู้ว่าห้องนี้เป็นห้องของพี่ชายเพื่อนเขา เขามากี่ทีก็ถูกปิดอยู่แบบนี้ แต่ไม่รู้ว่าคราวนี้เพื่อนเขาเป็นอะไรถึงได้มาเปิดห้องแบบนี้
“เปล่า เพื่อนคุณจะมาอยู่ด้วยชั่วคราว”
“เพื่อนพี่ขอบคุณหรอวะ? ใครวะ? ผู้หญิงผู้ชาย? น่ารักป่ะ?”
“ผู้ชายดิวะ คิดว่าผู้หญิงคุณเขาจะฝากกูมาหรอไง?”
“มึงเคยสนใจใครที่ไหน กูเชื่อเลยถ้ามีผู้หญิงแก้ผ้าหน้ามึง มึงยังไม่รู้สึกอะไรเลยม้างง ฮัดชิ่ว!!!”เสียงคนร่างบางหายไปพร้อมกับหมอนใบหนึ่งที่ถูกปาใส่หน้าเขาเต็มๆ เสียงจามอีกหลายทีดังติดต่อจนร่างสูงอดจะขำออกมาไม่ได้ “ไอ้ชั่วไนท์มึงกะเอากูตายเลยไง?”
“กูเห็นชื่อฝุ่น นึกว่าจะอยู่ด้วยกันได้”
“หึ กูบอกแล้วไง...ว่ากูแม่งเป็นแค่เศษฝุ่นเท่านั้นแหละ”ร่างบางชะงักไปเล็กน้อยกับคำพูดของเพื่อนก่อนจะพูดจาเชิงประชดจนร่างสูงหันไปมองร่างบางที่ยกยิ้มเหมือนสมเพชตัวเองเล็กน้อย ร่างสูงเดินออกมาจากห้องก่อนจะเดินตรงไปหน้าเพื่อนสนิท มือหนาวางลงบนไหล่บาง
“กูขอโทษมึงอย่าคิดงั้นดิ”
“อะไรของมึง กูชินละ แล้วมึงจะเอาไงกับห้อง”ร่างบางตอบอย่างไม่คิดอะไร ก่อนจะมองเข้าไปในตัวห้อง ร่างสูงมองหน้าเพื่อนตัวเองอีกนิดก่อนจะดึงประตูปิดกลับมาเหมือนเดิม
“อยากรบกวนก็ให้เขามาทำเอง”ร่างสูงตอบ
“เฮ้ยๆ นี่มึงกับเขารู้จักกันใช่ป่ะ?”
“ไม่นิ”
“มึงเหมือนกำลังจะแกล้งพี่เขาเลยนะเว้ย”
“งั้นหรอวะ...”ร่างสูงเลิกคิ้วถามก่อนจะยกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย แขนแกร่งพาดลงไหล่บางก่อนจะกอดคอพากับเดินลงจากชั้นบนลงมาหาอะไรด้านล่างกินแทน
อยากอยู่ก็รบกวนทำความสะอาดเองแล้วกันนะครับ...คุณคนน่ารัก
“ไอ้ไนท์ไม่ว่าง? วันๆมันทำอะไรบ้างวะ”ร่างเล็กถามขึ้น ร่างบางที่เดินอยู่ข้างๆหลุดขำออกมาเล็กน้อย มันก็จริงอย่างที่เพื่อนเขาบอกนั่นแหละ พวกเขาวันๆไม่เคยจะทำอะไร อยู่ๆเกิดมีคนไม่ว่างขึ้นมามันก็น่าแปลก
“เพื่อนพี่ขอบคุณย้ายเข้ามาอยู่ด้วยมันเลยอยู่ต้อนรับแขกมั้ง ฮ่ะๆ”ข้าวตังหันมามองหน้าเพื่อนข้างๆอย่างเหลือเชื่อเล็กน้อย วันนี้พวกเขานัดออกมาหาอะไรกินกันตามประสาคนว่างทั่วไป ทั้งสองคนรีบเร่งฝีเท้าตัวเองให้เร็วขึ้นหลังจากโทรศัพท์ของข้าวตังรอบที่ห้าจากเพื่อนตัวสูงที่ยืนพิงกำแพงห้างเก๊กหล่อ “โทรจิกขนาดนี้ไม่วิ่งมาหาพวกกูเองเลยละ”
“ปากดีนะมึง มาก็ช้ากูหิวข้าวจะแย่ละ”ร่างสูงเดินมาตบหัวไอ้รองประธานนักเรียนที่โวยวายทันทีที่เจอหน้า ก่อนจะหันไปล็อคคอเพื่อนอีกคนแล้วพากันเดินออกมา
“เออ ดีๆชวนกูมาทำไม ถ้าพวกมึงจะอยู่กันสองคน”ร่างบางเดินตาม ปากก็บ่นไปเรื่อย แต่สุดท้ายพวกเขาก็พากันเลือกร้านอาหารจนได้แล้วมานั่งสร้างเสียงดังให้กับร้านจนลูกค้าคนอื่นๆต่างพากันมองทั้งร้าน แต่เมื่อพบเด็กมัธยมหน้าตาดีทั้งสามจากสายตาตำหนิก็เปลี่ยนไปทันที
“แล้วไงวะ ไอ้ไนท์มันได้เพื่อนร่วมบ้านมาใหม่ น่ารักป่ะวะ?”
“อย่าคิดว่าทุกคนจะชอบผู้ชายเหมือนมึงสิไอ้ภูมิ”ฝุ่นส่ายหน้าเล็กน้อย ถึงแม้มันจะจริงอย่างที่มันพูดก็เถอะ ไอ้ข้าวตังนี่ไงที่ชอบผู้ชาย แถมผู้ชายคนนั้นดันเป็นเพื่อนสนิทของเขาเองอีกต่างหาก ซึ่งเขาเองก็รู้พร้อมๆกับกู๊ดไนท์ แต่ติดตรงที่ไอ้ภูมิดันไปชอบเด็กโรงเรียนอื่นที่เจอที่เรียนพิเศษซะได้ ส่วนเขา...คงปฏิเสธไม่ได้ แต่ไม่ได้กับผู้ชายทุกคน
“อ่าว มาไงวะมึง”เสียงทักของเพื่อนตรงข้ามทำให้ฝุ่นหันไปมองตามเสียงทักของเพื่อน แต่แล้วก็ต้องชะงักลงเมื่อพบกับร่างสูงของนักเรียนใหม่ที่กำลังมองมาทางเขา
“กูมาหาอะไรกินน่ะ”
“คนเดียวหรอวะ?”
“เออ พอดีกูเพิ่งกลับไทยเลยยังไม่สนิทกับใครเท่าไหร่”ร่างสูงตอบ ก่อนจะมองหน้าร่างบางที่หันกลับไปสนใจอาหารที่เพิ่งมาเสิร์ฟแทนเหมือนไม่ได้สนใจอะไรมากมาย
“นั่งกับกูดิ เพื่อนมึงก็พวกกูนี่ไง ใช่ป่ะไอ้เตี้ย?”
“เออ คราวหลังเรียกพวกกูได้กูว่าง Twenty-four hour for you เลย ฮ่าๆๆ”ข้าวตังบอกอย่างขี้เล่น ร่างสูงหัวเราะกับท่าทางร่าเริงของเพื่อนใหม่เล็กน้อย ก่อนจะเลื่อนเก้าอี้ข้างๆร่างบางออกและนั่งลง ฝุ่นที่นั่งไม่พูดไม่จาทำให้เพื่อนทั้งสองคนหันไปมองหน้ากันเล็กน้อย “เมื่อกี้คุยถึงไหนละนะ แล้วสรุปพี่คนนั้นเป็นไงวะ”ข้าวตังวกกลับมาเรื่องกู๊ดไนท์อีกครั้งเพื่อหวังให้คนที่เงียบลงไปพูดขึ้น
“กูไม่รู้”
“กูว่างานนี้ต้องมีอะไรแน่ๆวะ ไอ้กู๊ดไนท์เคยสนใจใครที่ไหน อย่างมากก็ฝากกุญแจบ้านเอาไว้ที่เพื่อนข้างบ้านแล้วมันก็ออกมากับพวกกู นี่แม่งรอรับด้วยตัวเอง ยังไงๆละ”
“เออจริงของไอ้ข้าวมัน มึงว่าไงวะไอ้ฝุ่น”
“กูไม่รู้”คำตอบเดิมๆที่ทำเอาเพื่อนทั้งสองคนหันมามองหน้ากันแทบจะทันที ร่างสูงหันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆที่ยังคงนิ่งเหมือนเดิม ไม่คิดจะทักทายเขาเหมือนคนอื่นๆและไม่หันมามองเขาสักครั้งเดียว เขารู้สึกได้ว่าคนข้างๆเขาตั้งใจจะแกล้งนิ่งใส่เขา ทั้งๆที่เมื่อก่อนฝุ่นก็เป็นผู้ชายทั่วไปชอบพูด ขี้เล่น แต่ตอนนี้ดูจะเปลี่ยนไปจากเดิมมาก
“เออ แดกๆไปกูไม่กวนละ เออไอ้คินมึงมาจากอเมริกาใช่ป่ะ มาจากรัฐไหนวะ?”
“เท็กซัสน่ะ”
“ที่เดียวกับไอ้ฝุ่นเลยนี่หว่า พวกมึงสองคนเคยเจอกันมาก่อนป่ะเนี่ย??”
เคล้ง!
ช้อนส้อมจากมือบางหล่นลงบนจานก่อนที่ร่างบางจะเงยหน้าไปมองเพื่อนตรงหน้าแทบจะทันที ก่อนจะปรายตามามองคนข้างๆตัวเองที่ชะงักไปเล็กน้อยเหมือนกัน ท่าทางของทั้งสองคนทำให้คนเป็นเพื่อนเลิกคิ้วอย่างสงสัย ใบหน้าเต็มไปด้วยความอยากรู้
“กูบอกว่าไม่รู้จักก็ไม่รู้จักดิวะ พวกมึงจะถามอะไรมากมาย”
“เออๆ กูขอโทษ ถามแค่นี้แม่งทำโกรธ กูก็นึกว่ารู้จักกันว่าจะถามสักหน่อยว่าแฟนไอ้ฝุ่นที่คบที่นู่นเป็นใคร กูละไม่อยากจะเชื่อว่ามึงจะคบกับใครได้ คนนี่มึงต้องรักชิบหายไม่งั้นมึงไม่ยอมใช้คำว่าแฟนหรอก ใช่ป่ะวะ?”
!!!!!
------------------------------------ The Secret 3 [100%] --------------------------------
ความคิดเห็น