เพลิงนารี

ลำดับตอนที่ #3 : บทที่2 ศึกภรรยา-สามี 100%

บทที่2 ศึกภรรยา-สามี

เสียงเปิดประตูหน้าบ้านดังขึ้น รถถูกแล่นด้วยความเร็วแล้วหยุดจอดที่โรงรถ เหล่าคนรับใช้รีบพากันเดินมาที่หน้าบ้านเพื่อต้อนรับเจ้านายด้วยความภักดี

รวงเดือนและลูกสาวก้าวลงจากรถด้วยหน้าตาที่ไม่ค่อยจะดีสักเท่าไร หล่อนเร่งฝีก้าวเข้าไปในบ้านด้วยความโกรธ ก่อนที่ลูกสาวจะเร่งตามไป แต่ไม่ทันเสียแล้ว

“ฮึ งามหน้าแล้วไหมละ คนเค้ารู้กันหมดหมู่บ้านแล้ว ว่าคุณไปมั่วกับพวกผู้หญิงหากินแถวนั้น ทำไมคุณถึงทำแบบนี้กับฉัน”

รวงเดือนตะโกนลั่นบ้าน โดยที่สายตาจ้องมองไปยังสามีที่นั่งอยู่บนโซฟา

“คุณแม่คะ ใจเย็นๆก่อนค่ะ”

ดวงดาวรีบเข้าห้ามปรามรวงเดือน แต่กลับไม่มีผลเลย

“คุณจะให้ฉันเอาหน้าไปไว้ที่ไหนห้ะ .. คนเขาตราหน้าฉันกันหมดแล้ว ว่าฉันน่ะ ดูแลผัวของตัวเองไม่ดี ปรนนิบัติผัวตัวเองไม่ได้ หนังของฉันมันเหี่ยว มันยานขนาดนั้นเลยหรอ คุณถึงต้องไปใช้บริการพวกมันน่ะ ศักดิ์ศรีคุณมันหมดแล้วหรือยัง อยู่แบบผู้ดีไม่ชอบ อยากไปอยู่กับกระหรี่แถวตลาดก็เชิญ”

รวงเดือนร้องสนั่นลั่นบ้านด้วยความโกรธ โดยที่ไม่รู้ว่ากำลังจะโดนโต้กลับ     เทวาจะลุกขึ้นแล้วฝาดหนังสือลงพื้นด้วยความโกรธ ก่อนที่จะพุ่งตัวไปยังภรรยาด้วยความโมโห

“มันจะมากไปแล้วนะคุณรวงเดือน ผมคือสามีของคุณ คุณไม่มีสิทธิมาด่าผมแบบนี้  มันเป็นธรรมดาของผู้ชาย คุณก็ควรที่จะเข้าใจผมบ้าง เมียที่ดีเค้าไม่ด่าผัวตัวเองหรอก ผมก็แค่ไปนอนกับพวกเค้า จะอะไรกันนักกันหนาว่ะ”

เทวากระแทกเสียงด้วยความโมโห จนทำให้ใบหน้าของรวงเดือนเต็มไปด้วยความโกรธแบบว่า เลือดจนขึ้นหน้าก็ว่าได้

“เอะอะอะไรก็ธรรมดาของผู้ชาย .... แล้วถ้าฉันลองไปเอากับผู้ชายคนอื่นบ้าง มันคงเป็นธรรมดาของผู้หญิงนะสิ ในเมื่อผู้ชายก็ทำได้ ผู้หญิงก็ต้องทำได้”

รวงเดือนตะโกนสนั่นบ้าน จนเหล่าคนใช้รีบวิ่งเข้ามาดูด้วยความตกใจ

“ก็ลองดูสิ ถ้าคุณลองไปมั่วกับผู้ชายคนอื่น ในสายตาผม มันก็ไม่ต่างอะไรกับผู้หญิงหากินเหมือนกันนั่นแหละ”

เทวาตอบโต้ด้วยประโยคที่หยาบคาย ประดุจดั่งกำลังเอาหนามทิ่มแทงใจของภรรยา

เพ๊ยะ ....

รวงเดือนพุ่งมืออันเรียวบางตบลงไปบนใบหน้าอันคมสันของเทวาอย่างหนัก ก่อนที่จะเงื้อมมืออีกข้างผลักสามีออก ส่วนเทวาก็ถูกกำลังเหวี่ยงของภรรยาจนถึงกับล้มลงไปกองพื้น

“แม่คะ พ่อคะ หยุดเถอะค่ะ ใจเย็นๆก่อนค่ะ”

ดวงดาวรีบเข้าห้ามปรามผู้เป็นพ่อและแม่ให้หยุดทะเลาะกัน แต่ถูกแรงผลักของรวงเดือนจนต้องถอยห่างออกไป

รวงเดือนรีบผละตัวออกจากสามี แล้ววิ่งขึ้นไปชั้นบนด้วยความเสียใจ หล่อนปาดน้ำตาออกด้วยความรวดเร็วจนละลายไปในอากาศ ก่อนที่ดวงดาวจะรีบวิ่งตามขึ้นไปด้วย ปล่อยให้เทวามองมองตามแผ่นหลังด้วยสายตาโกรธ

ปั้ง .....

เสียงปิดประตูของผู้เป็นแม่ดังขึ้นบ่งบอกถึงความโกรธผสมความเสียใจเป็นอย่างมาก ดวงดาวรีบผลักประตูทันที ทั้งที่รู้ว่า ประตูโดนล็อคอย่างแน่นหนา หล่อนทุบประตูเสียงดัง เพื่อที่จะเรียกแม่ของตนเองให้ออกมา

“แม่ค่ะ เปิดประตูให้หนูด้วย แม่ๆ”

ดวงดาวทุบประตูเสียงสนั่น แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับๆใด ก่อนที่หล่อนจะเดินผละลงบันไดด้วยความกลุ้มใจ กลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับคุณแม่และคุณพ่อ-ของตัวเอง

ภายในห้องของรวงเดือน หล่อนปิดประตู หน้าต่าง จนภายในห้องมืดสนิท น้ำจากตาของหล่อนรินไหลออกมาด้วยความเสียใจ หล่อนพลางหยิบหมอนใบหนึ่งมาก้มเช็ดน้ำตาคราบสีขาวที่กำลังไหลปานแม่น้ำไหลเชี่ยว เสียงร้องให้ที่ดังอยู่ในลำคอ บอกถึงความโกรธอย่างรุนแรงก่อนที่หล่อนจะทิ้งตัวลงบนที่นอนเตียงใหญ่สีชมพูที่อาบไปด้วยน้ำตา..

“ทำไมกันนะ ผู้ชายมันถึงหลายใจแบบนี้ รู้ทั้งรู้ว่ามีเมียมีลูกอยู่แล้ว ยังไปสรรหาคนอื่นเพื่อมาแค่ปรนนิบัติรับใช้ทางเพศ ไม่กลัวบาปกันเลยหรือไง”

เสียงที่อยู่ในสมองของหล่อนผุดขึ้น หล่อนพลางหยิบรูปในวันแต่งงานที่อัดในกรอบสีขาวข้างๆเตียงขึ้นมาดู ซั่งเป็นรูปของเธอและเทวาในวันแต่งงาน

“ในที่สุด สันดานบาปของคุณก็ผุดออกมาจนได้นะ เทวา!! ฉันไม่คิดเลย ว่าผู้ชายอย่างคุณ จะกล้าทำอะไรต่ำๆแบบนี้ ในเมื่อคุณก็บอกว่าจะรักฉันคนเดียว แล้วจะไม่คิดมีคนอื่น”

เพล้งๆ...

หล่อนคว้างกรอบรูปลงพื้นกระเบื้องอย่างหนัก กรอบรูปสีขาวที่งดงามกลับแตกละเอียดออกกระจุยกระจาย หล่อนรีบหยิบรูปที่มีหล่อนและเทวากำลังสวมแหวนฉีกออกเป็นเสี่ยงๆและขยี้ด้วยมือ วินาทีนั้น หล่อนเป็นเสมือนคนบ้า ที่ไร้สติ การควบคุมอารมณ์ ก่อนที่หล่อนจะทิ้งตัวลงบนเตียงอีกครั้งเพื่อสงบสติอารมณ์….

บรรยากาศอาหารค่ำในวันนี้ดูเงียบสงัด จากปกติที่รวงเดือนจะลงมาทานข้าวที่โต๊ะอาหารด้านล่าง แต่กลับสั่งคนรับใช้ ให้นำอาหารขึ้นไปส่งที่ห้อง จึงทำให้โต๊ะอาหารทีเพียงแค่ ดวงดาว และเทวา สองพ่อลูก โดยมี ป้าแช่ม คนใช้ที่เก่าแก่ที่สุดของบ้านกำลังตักข้าวลงบนจานอย่างประณีตประนอม และสาวใช้อีก2คนที่กำลังยกสำรับมาวางที่โต๊ะ พร้อมกับแก้วน้ำ2ใบสีขาวขุ่น

“ป้าแช่มคะ เดี๋ยวดาวช่วยป้ายกอาหารขึ้นไปบนห้องคุณแม่นะคะ”

หล่อนลุกออกจากเก้าอี้ แล้วรีบพุ่งไปที่ป้าแช่ม ก่อนที่จะช่วยยกสำรับอาหาร เพื่อนำขึ้นไปชั้นบน

“ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณดาว คุณดาวทานข้าวเถอะค่ะ เดี๋ยวป้าจัดการเอง”

ป้าแช่มตอบรับด้วยความเกรงใจ

ทันใดนั้น เสียงฝีก้าวที่กำลังเดินลงบันไดดังสนั่นขึ้น เจ้าของเสียงไม่ใช่ใคร รวงเดือนนั่นเอง!! สีหน้าหล่อนดูไม่ดีสักเท่าไร หล่อนเดินลงมาชั้นล่างพร้อมถุงขยะใบใหญ่ คาดคงน่าจะเป็นเศษสิ่งของที่เธอระบายอารมณ์จนพังยับเยินลงไปเมื่อกี้นี้

“ไม่ต้องขึ้นไปแล้วหล่ะ ฉันจะลงมากินด้านล่างเอง พวกเธอหาสำรับกับข้าวให้ฉันด้วย”

“ค่ะ คุณผู้หญิง”

ป้าแช่มและสาวใช้รีบจัดวางจาน ช้อนส้อม และสำรับอาหารไว้เพิ่มอีกทีหนึ่ง ส่วนดวงดาวก็พลอยจัดวางอาหารให้เข้าที่ เพื่อที่จะได้สะดวกในการรับประทานอาหาร ขณะที่รวงเดือนกำลังเดินมายังที่เก้าอี้สีน้ำตาลอมทอง ที่อยู่ข้างๆของสามี หล่อนนั่งลง แล้วเริ่มกล่าวประโยคหนึ่งขึ้นว่า

“แปลกเนอะ คนเราอยู่แบบผู้ดีไม่ชอบ ชอบไปเกลือกกลั้วกับของต่ำๆ จนตัวเองเลยจะกลายเป็นของต่ำๆไปด้วย ก็เปรียบเหมือนกับช้อนนั่นแหละ ถ้าใช้กับอาหารที่ดี มีคุณภาพ สะอาด ช้อนคันนี้ก็จะดูดีมีราคา แต่ถ้าใช้กับอาหารแบบสกปรก เน่าเหม็น ช้อนคันนี้ก็จะดูไร้ราคาทันใด”

หล่อนพูดประโยคเสียดแทงอารมณ์ แล้วหันสายตาไปมองสามี เสมือนกับหลอกด่าให้อีกฝ่ายไม่รู้ตัว แล้วหล่อนก็เอ่ยอีกประโยคขึ้นว่า

“คนเราเนี่ย มีเมียมีลูกอยู่แล้ว ก็ยังไม่รู้จักประมาณตนให้เป็นพ่อของลูกที่ดี ยังไปสำส่อนกับผู้หญิงหากินข้างทาง จนชาวบ้านชาวช่อง เค้ารุมนินทา จนแทบจะต้องเอาหน้ามุดดิน แถมยังโดนด่าว่ากล่าว ว่าเป็นครอบครัวผู้ดี แต่กลับมีเรื่องเสียๆหายๆเกิดขึ้นในบ้าน มันช่างงามหน้าเสียจริง”

รวงเดือนแกล้งจวกสามีด้วยใบหน้าซื่อ สายตาของเธอกำลังโจมตีสามีสุดกำลัง เทวาเริ่มรับรู้กับความหมายของคำพูดภรรยา เขาจึงนิ่งเงียบและไม่โต้ตอบอะไรทั้งสิ้น

“ผู้ชายสมัยนี้ ชอบทำตัวแปลกๆ มีเมียคนเดียวไม่พอ ยังต้องไปเอากับคนอื่นอีก น่าสมเพช”

รวงเดือนแกล้งย้ำด้วยใบหน้าซื่อๆ หล่อนพลางหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่มด้วยความสะใจ ที่ได้ด่าสามีโดยที่ไม่มีการโต้ตอบ

เทวาเริ่มทนไม่ไหวกับคำพูดเสียงแทงของภรรยา เขาวางช้อนลงที่ข้างๆจาน แล้วถอยเก้าอี้ออกช้าๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วก้าวเท้าเดินหนีออกจากโต๊ะอาหาร สร้างความแปลกใจให้กับรวงเดือนเป็นอย่างมาก หล่อนรีบตะโกนไล่ตามหลังของสามีไปว่า

“คุณกำลังจะไปหาพวกกระหรี่ใช่ไหมล่ะ ตอบฉันมาเดี๋ยวนี้นะ”

รวงเดือนตะโกน แล้วรีบก้าวเท้าวิ่งตามสามีอย่างรวดเร็ว

“ผมจะไปหรือไม่ไปมันก็เรื่องของผม คุณไม่ต้องมายุ่ง”

เทวาเปล่งเสียงตะโกนด้วยความโกรธที่อัดอั้นมานานแสนนาน จนทำให้ภรรยา ที่กำลังมองตามแผ่นหลังติดๆ ถึงกับน้ำตาคลอ เพราะหล่อนไม่เคยคิดว่า สามีจะกล้าทำกับเธอถึงเพียงนี้

 ส่วนดวงดาว ใบหน้าที่เรียวกลมรูปทรงไข่ ก็ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำใสๆจากตาไหลรินลงมาจากแก้ม เมื่อเธอได้เห็นสภาพครอบครัวของเธอเมื่อกี้ ร่างของผู้เป็นแม่ที่กำลังยืนตะโกนด่าสามีโดยไม่สนใจอายใคร มันทำให้เธอรับรู้ได้ว่า ครอบคัวเธอกำลังจะแตกสลายแล้ว .....