คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เข้าห้องสมุดกันไหม?
ตอนที่ 3
ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องเรียนและมันก็เป็นคาบว่างซึ่งน่าเบื่อมากทุกคนต่างมีกิจกรรมของตัวเองไม่ว่าจะเป็นคุยโทรศัพท์
เล่นเกม นินทาชาวบ้าน เฮ้อ!มันน่าเบื่อมากเลยแล้วนี้ยัยปริ้นก็หายไปไหนก็ไม่รู้
จะไปไหหนก็ไม่บอกกันเลย ไปนอนที่ห้องสมุดดีกว่า
ฉันเดินมาเรื่อยๆแล้วก็เจอปริ้นเซสกำลังคุยกับพี่ควีนอยู่ตรงทางเดินพอดี อ่อ!พี่ควีนเป้นพี่สาวของยัยปริ้นพี่น้องคู่นี้แตกต่างกันมากราวฟ้ากับเหว
พี่ควีนเป็นคนลุยๆเข้มแข็ง ชอบสิ่งท้าทาย แต่ยัยปริ้นกลับชอบใช้ชีวิตแบบสงบมากกว่า
ไม่โผงผาง ฉันชอบเรียกสองพี่น้องนี่ว่าพี่น้องสองบุคลิก ฮ่าๆ
แต่ทั้งคู่ก็รักกันมากเลยนะ
“พี่ควีน สวัสดีค่า”
“จ้า”
“นี่ปริ้น
ฉันไปก่อนนะแล้วตอนเย็นเจอกัน”
“อื้ม”
“นี่!
แกไปไหนมาทำไมไม่บอกฉัน”
“ฉันมาเข้าห้องน้ำ
พอดีเจอควีนเลยแวะคุยกันอ่ะ”
“อ่าวเหรอ!”
“แล้วแกจะไปไหน?”อุ่ย
บอกไม่ได้ว่าจะหนีไปนอน ทำไงดีๆ อ่ะนั่นมันอีตาซันชายน์นิ
“อ๋อ
คือฉันนัดกับซันชายน์อ่ะต้องไปจัดหนังสือในห้องสมุด งั้นฉันไปก่อนนะ”
“อ่าว เดี๋ยว!”
อะไรอีกล่ะ ออเพื่อนอีตาชาเย็นพูดขึ้นเมื่อฉันกำลังจะลากนายชาเย็นไป
“แล้วฉันล่ะ?”เออใช่
แล้วหมอนี่ล่ะ
“นายว่างป่ะ
งั้นช่วยไปส่งเพื่อนฉันที่ห้องหน่อยนะ ขอบใจน้า”พูดจบฉันก็รีบลากนายชาเย็นเข้าห้องสมุดไป แคนี้ฉันก็ไม่ต้องโดนยัยปริ้นว่าล่ะ
ถ้ารู้ว่าฉันแอบหนีมานอนแทนที่จะอ่านหนังสือล่ะก็ โดนบ่นหูชาแน่นอน
“นายจะไปไหนก็ไปเหอะ
ฉันจะนอน”ฉันพูดหลังจากที่เราเข้ามาในห้องสมุดแล้ว แล้วทำหน้าแบบนั้นหมายความว่าไง?
“-_-”
“มีอะไร?”
“เธอบอกว่าฉันตามหาเธอ
เธอรู้ได้ไง?”
“ห๊า!
นายตามหาฉัน”พระเจ้าทำไมมันจุดไต้ตำตอ นี่พูดไปแบบมั่วๆนะเนี่ย
“ใช่
แล้วจะพามาที่นี่ด้วย”
“แล้วตามหาฉันทำไม”ใช่ไหม?
ฉันกำลังจะได้นอนอย่างสบายใจ นายมาตามหาฉันทำไม
“ก็จะให้เธอจัดหนังสือในห้องสมุดนี่ไง”แว้ก!
นายว่าไงนะ
“เรื่องอะไร ฉันจะนอน”
“เธอคงอยากเจอฉันเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งอาทิตย์สินะ”
“หมายความว่าไง?”
“นี่เธอลืมเหรอ” ลืม
ลืม ลืมอะไร ฉันออกจะความจำดี
“เธอต้องบำเพ็ญประโยชน์กับฉันไง”เฮือก!
ไม่นะนี่นายเอาจริงเหรอ
“ดูเหมือนว่าจะจำได้แล้ว
งั้นเริ่มงานเลยล่ะกัน”หมอนั่นพูดจบก็ลากฉันไปที่ชั้นหนังสือรกๆทันที แง T_T
เวลานอนของฉัน ไม่! ฉันจะไม่ยอมนายเด็ดขาด! ฉันขืนตัวเอาไว้ไม่ให้เคลื่อนไหวไปตามแรงดึงของเขา
“เธอคงอยากเจอฉันเพิ่มอีกหนึ่งอาทิตย์จริงๆใช่ไหม?”
“Y_Y”
“ดีงั้นก็จัดการหนังสือพวกนี้ซะ”
“แล้วนายอ่ะ”
“จะยืนคุม”
“ทำไมนายไม่ช่วยฉันในเมื่อฉันต้องบำเพ็ญประโยชน์กับนาย!”เหอะ
ฉันไม่ยอมเหนื่อยคนเดียวหรอกนายต้องชดใช้ที่เอาเวลานอนอันมีค่าของฉันไป
และสุดท้ายสาวน้อยผู้มีจิตใจดี เรียบร้อย
มีมารยาทงามอย่างฉันก็ต้องมาจัดหนังสือรกๆพวกนี้แต่เพียงผู้เดียว เพราะอะไรเหรอ!
เพราะฉันไม่สามารถยกเหตุผลอื่นใดมาแทนทีเหตุผลของอีตาบ้านนั่นน่ะสิ “ฉันบอกให้เธอบำเพ็ญประโยชน์กับฉันแต่ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าฉันต้องทำด้วยนิ”นั่นแหละเหตุผลของเขา
เชอะ!แล้วชั้นหนังสือบ้านี่ก้จะสูงไปไหน
สูงไปเพื่ออะไรมิทราบ ไม่เข้าใจคนออกแบบทำไมไม่นึกถึงใจคนเตี้ยอย่างฉันบ้างเลยนะ
ฮึ่บ ฮึ่บ
“ทำไมมันสูงอย่างนี้นะ”
“เธอเตี้ยเองหรือเปล่า”หนอย
ใช่สินายมันสูง หล่อ เท่ เงียบไปเลยนายอ่ะ ความจริงในใจที่อยากจะเปิดเผย
แต่ทำไม่ได้ สาวน้อยผู้นี้จึงต้องเก็บงำความอัดอั้นต่อไป
อย่าให้มันระเบิดออกมาเชียวนะ
ฉันทำเป็นไม่สนใจที่เขาพูดว่าฉันเตี้ย
ฉันเตี้ย ฉันเตี้ย ยิ่งคิดยิ่งโมโห
รีบจัดหนังสือให้เสร็จดีกว่าจะได้ไปให้พ้นตาบ้านี่สักที
“เก้าอี้ต่อขามีนะ”ทำมาเป็นหวังดีถ้าเป็นเวลาอื่นฉันคงยินดี
ได้ปลื้มกับความช่วยเหลือของนายแต่ตอนนี้ฉันงอน ดังนั้นฉันจะไม่ยอมรับคำแนะนำใดๆของนายทั้งสิ้น โอ้ยยย เมื่อไหร่มันจะเสร็จเนี่ย
เหนื่อยใจจริงเว้ย!
“นี่อย่าวิ่งในห้องสมุดนะ!”
เสียงบรรณรักษ์ดังขึ้นฉันเลยหันไปมอง ก็พบว่ามีเด็กวิ่งไล่กันอยู่ เหอะ จะวิ่งก็วิ่งไปแต่อย่ามาใกล้ฉันล่ะกัน ชิส์ทำไมไม่ไปเล่นที่สนามกันนะ นั่นๆแล้ววิ่งมาทำไมทางนี้ ไปเล่นที่อื่นไป
ฉันพยายามไล่เจ้าเด้กพวกนั่นให้ไปเล่นไกลๆ ในใจT_T
“เฮ้ย
พอแล้วเว้ยไม่เล่นล่ะ”
“ฮ่าๆ”
โอ๊ะ
เฮ้ย
โอ้ย
เป็นสามเสียงอุทานที่ฉันได้ยินและก็เห็นหนังสือมากมายร่วงหล่นลงมาดั่งลูกกวาดแล้วทุกอย่างก็หายไป
ความคิดเห็น